Hi Momenteel heb ik een tweede Hg zwangerschap. Sinds 7.5 week zit ik thuis. Ik heb mijn werk wegens overmatig overgeven maagpijnen en alle narigheid eromheen moeten staken. De arbo steunt mij en me werkgever kent de situatie ook! Is ook bij eerste zwangerschap getuige geweest van Hg en de problematiek die ik had! Ik zit de zwangerschap uit en eind mei zal ik met een geplande keizersnede me zoon in me armen sluiten! Ik heb een meisje van 3 jaar en me vriend neemt veel op zich! Er is steun vanuit de familie. We redden het wel! Ik heb mijn manager gelijk op de hoogte gebracht van mijn zwangerschap en ook dat ik weer kamp met Hg! Ik ben sinds die tijd thuis. Er is sporadisch contact met hem en krijg de indruk dat het vooral formeel is maar dat die het wel geloofd! Me eerste zwangerschap heeft hij ook meegemaakt waarbij ik probeerde tr blijven werken en op het laatst helemaal was uitgeteld en 3 keer in ziekenhuis kwam en alsnog stopte met werken! Nu kies ik voor mezelf en Hg is nu zelfs erger nog dan toen. Me collega's daarmee is er op een na geen contact. Ik ben ook niet heel erg behoeftig erom ik ben een einzelgänger en vind het prima zo! Werk is werk en privé is privé! Dit is ook gekomen door dingen die daAr ooit zijn voorgevallen en teleurstellingen dat ik zo ben gaan denken! Kreeg een kaartje in november en een bos bloemen! Men wist nog niks van zwangerschap omdat we zouden wachten gezien ik ook miskraam ervoor had! Me manager heeft het later wel verteld en kreeg dec een kaartje van werk! Leuk vriendelijk en voor alles bedankt uiteraard. Verder hoor ik eigenlijk niks dan de arbo die me steunt en me werkgever die formeel eens belt maar eigrnlijk merk ik dat hij weinig interesse heeft! Ach het is een man en hij zit zo ook in elkaar! Hij doet ze werk Nu merkte ik in gesprek dat die opeens na bevalling wil langskomen met collega's! Maar ik heb na alles wat ik zo alleen beleef en nog ga beleven ( keizersnede, me kind moet op kinderafdeling, teveel vruchtwater probleem, depressieve stoornis met kans op terugval wegens niet kunnen slikken van voldoende medicatie wel hulp) niet veel zin in! Ik heb het alleen beleefd en heb zelf weinig behoefte dat ze dan opeens langskomen als t allemaal beter gaat! Het is natuurlijk een afstand na zo lange tijd elkaar niet gezien te hebben! Ik zou het liefst het netjes afdoen met een geboortekaartje te sturen en dan gewoon het zo te laten tot na me verlof! Wat vinden jullie ?
Ik zou het juist super waarderen als ze na een tijdje op kraamvisite zouden willen komen, hier verschillende bezoekjes van collega's en mijn leidinggevende gehad. Wel pas een maand of twee na de geboorte omdat ik zelf erg ziek geweest ben. Het maakt de drempel naar werken ook weer wat lager en ach, het is maar een uurtje, dus lekker laten komen tegen die tijd zou ik zeggen
Als jij niet wilt dat ze op kraamvisite komen, komen ze niet. Eventueel zou je ze vlak voor het einde van je verlof op bezoek kunnen laten komen. Dan kan je ook aangeven als ze vragen of ze langs mogen komen, dat je je nu nog niet goed genoeg voelt, maar dat je het leuk vindt als ze over een paar weken langskomen. Dan is de stap om terug te gaan naar je werk ook minder groot omdat je ze dan al gezien hebt. Mijn contract werd niet verlengd en is tijdens mn verlof afgelopen. Het is allemaal niet erg netjes gegaan, maar nu wil mn oude werkgever nog wel op bezoek komen. Zit ik niet bepaald op te wachten, maar ze komt deze week toch. Heb het de eerste weken af kunnen houden, ben ik wel blij mee. Ze zou twee weken geleden al komen, maar was toen ziek. Ik vind het wel prima zo.
Mijn situatie lijkt er een beetje op. Sinds september werk ik 50%, sinds eind oktober zit ik helemaal thuis, in mijn geval o.a. vanwege depressie. En behalve de arboarts en mijn manager die een keer of 4 gebeld heeft ofzo, hoor ik helemaal niets. Geen kaartje gehad ook of bloemen of wat anders. Ik heb zo'n 40 collega's die ik elke werkdag zag, het zijn niet mijn beste vrienden, maar toch heb je best wel contact. En het steekt me ook best wel, vlak voor ik volledig thuis bleef heb ik nog een kaartje getekend voor een andere zieke zwangere collega. En ik hoor dus niets Gezien mijn depressie moet ik het toch rustig aan doen in de kraamtijd en heb al besloten dat die manager langs mag komen, maar de rest hoef ik niet te zien. Dat voelt gewoon niet goed als ze dan komen. Moet ik dan mooi weer gaan spelen denk ik dan. Overigens heeft me dit ook aan het denken gezet of ik daar wil blijven werken. Mijn baan vond ik al niet denderend en de collega's daar hoef ik het dus ook niet voor te doen. Heb niet echt concreet antwoord dus op je vraag, maar dit is mijn verhaal en hoe ik het ga doen. Wel zou ik gezien je kans op depressieve terugval geen toezeggingen doen en uitleggen dat je het nog niet kan overzien. Dan kan je altijd kijken hoe je je dan voelt.
Aan de ene snap ik je, waarom een aantal maanden geen contacten als het weer "leuk" is wel? De kan een wrang gevoel geven. Aan de andere kant, ik heb ook een aantal collega's die helaas langdurig uit de running zijn, zwangerschap en andere slepende ziektebeelden...ik stuur vanuit mijn functie geregeld een bos bloemen en laat kaarten over de de afdeling gaan. Maar echt contact in de zin van telefonisch, langsgaan doe ik niet. De personen zijn "ziek" thuis om welke reden dan ook en ik vindt het erg vervelend om ze vanuit het " werk" lastig te vallen. Voor mij zinn het echt twee verschillende dingen, werk en privé. Ik ken ze door het werk, dat is dus ook de link die er is. Dat werk kan helaas tijdelijk niet, dan laat ik ze ook met rust. Dus ja, ik snap je maar ook de andere kant. Kraamvisite ga ik wel heen, wil immers de nieuwe ouders feliciteren! Ook vanuit mijn functie wordt dit verwacht en doe ik dan ook met plezier. Dus ja, ik zou ze een uurtje langs laten komen, wellicht in een kleine afvaardiging maar alleen als de moeder dit wilt
Ik snap als je de instelling hebt werk is werk en privé is Prive dat je de behoefte niet hebt om deze mensen (die weinig tot geen interesse in je tonen) uit te nodigen in je huis. Ik zou, om het netjes te houden, aangeven dat je na de bevalling wel met de baby langs het werk komt voor een kopje thee op het moment dat je je daar weer goed voor voelt. Dan is het ijs weer een beetje gebroken voor je weer aan het werk moet en voor jou de drempel ook minder hoog om na je verlof weer aan het werk te gaan.
Ik snap je vraag niet helemaal. Voor mij zou het logisch zijn dat mijn collega's op kraamvisite komen. Zeker als je na je verlof weer aan het werk wil gaan. Het lijkt mij raar om weer aan het werk te gaan, terwijl je collega's je baby nog niet eens gezien hebben. Hoeveel contact heb je normaal gesproken buiten je werkuren om met je collega's? Het zijn je collega's geen vrienden toch? Wat verwacht je nu van je collega's? Regelmatige telefoontjes? bezoekjes? Zou jij dat zelf doen bij een collega die een poos ziek thuis zit? Een kaartje sturen naar iemand is een kleine moeite, maar ik kan me voorstellen dat je collega's daar niet zo aan denken. Je hebt al een keer een kaartje gehad, je wordt regelmatig gebeld door je baas. Dat is netjes toch? Voor je baas is het als man zijnde moeilijk voor te stellen wat jij hebt/voelt. Mij lijkt het leuk en logisch als je collega's op kraamvisite komen. Het komt volgens mij raar over als je zegt dat ze niet op visite hoeven te komen en dan daarna weer te gaan werken. Leg maar eens uit dat je vond dat ze tijdens je zwangerschap te weinig aandacht aan je hebben besteed en dat ze daarom jouw baby niet mogen zien...
Ik begrijp het ook niet helemaal. Je zegt dat je het niet erg vind van je collega's te horen, want je bent een einzelganger. Je vind het niet erg dat de baas maar af en toe belt, want hij is aan het werk. Wat zouden ze dan meer moeten doen als je het toch allemaal oké vindt? Zelf ben ik ook eerder thuis komen te zitten en ik heb van collega's ook niet veel gehoord. Wat zouden ze steeds moeten vragen en wat zou ik steeds moeten antwoorden? Ik weet dat ze het leuk vinden om de baby te zien en dat is eigenlijk ook het eindresultaat van de zwangerschap en hetgeen het telt, toch?