Maar voor de vrouwen die geen baan hebben vroeg ik mij serieus iets af. ( oprechte vraag ) Stel je man is jarig of je wilt hem verrassen met een mooi cadeau of weekend weg. Als jij het dan koopt betaalt in theorie zijn eigen cadeau. Voelt dat niet raar??? En ziet hij dat ook niet op zn afschriften?
Ik snap die uitspraak wel. Ik blijf werken omdat ik mijn eigen inkomsten wil hebben. Stel je gaat ooit uit elkaar of hij raakt zn baan kwijt kan ik in iedergeval terugvallen om mijn salaris. ik zou ook nooit alimentatie van hem willen ontvangen. Het is overigens geen verwijt ofzo naar andere die het anders doen maar zo denk ik erover.
Maar het geld wat hij verdient is toch niet alleen van hem, het is toch van jullie samen? Je moet alleen wat creatiever zijn om het als een verrassing te brengen, bijvoorbeeld door te pinnen bij een bank en het daarna pas aan een cadeau uitgeven.
12 jaar samen, 2 kinderen Wij hebben allebei een lopende en spaarrekening. Ook hebben we een gezamenlijke lopende rekening, een gezamenlijke spaarrekening en voor elk kind een spaarrekening. Ons salaris, extra inkomsten van de belasting (KOT HRA en KB) komt op de gezamenlijke rekening. Vanuit daar krijgt ieder een x bedrag voor zichzelf (kleding kopen, uitjes met vrienden enz) x bedrag gaat naar de gezamenlijke spaarrekening en een x bedrag naar de spaarrekening van de kids. Omdat we een paar keer per jaar apart van elkaar een paar dagen weggaan, kunnen we zelf sparen van ons "eigen" geld om deze te bekostigen. Werkt voor ons goed! We weten alles van de gezamenlijke rekeningen maar wat we met ons "eigen" geld doen moeten we zelf weten. Hij een drankje doen in de voetbal kantine, ik koop er kleren van haha
Ik werk ook hoor, deels met dezelfde motivatie als jij. Maar ik lees hier veelal waar beide partners werken en dan aparte rekeningen hebben om onafhankelijk te zijn. Dat is het deel dat ik niet snap. Want ik ben met een gezamelijke rekening nl. ook onafhankelijk. En of ik daar nou een broek van koop van 200 euro of man een weekend weg gaat met vrienden voor 500 euro daar verwijten we elkaar totaal niet in en dat gaan we ook niet vooraf overleggen ofzo
Ik werk wel maar ik werk maar 12 uur. Dus mijn man verdient het meeste. Maar zo zien wij dat niet en zo voelt het ook niet. Het is gewoons ons geld en als ik dan een cadeau koop is hij daar gewoon blij mee en andersom ook. Het gaat toch om de gedachte erachter. Ik vind het juist raar dat als je een gezin bent dat de 1 financieel beter zit dan de ander omdat alles apart is.
Hier ongeveer hetzelfde. Alle inkomsten komen op 1 gezamenlijke rekening binnen en vanuit daar gaat een x bedrag naar mijn rekening en naar de rekening van mijn vriend. Voelden we ons allebei fijner bij vooral omdat ik moeite heb met sparen
Nee dat voelt niet raar want het is niet alleen zijn geld maar ons geld en hij gaat al helemaal niet kijken naar wat het heeft gekost. Dat is het verschil met het niet zijn als '' zijn '' en '' mijn '' geld. Wij hebben er bewust voor gekozen dat ik fulltime thuis zou blijven en hij fulltime zou werken. Wij zien het daarom als ons geld, ja hij werkt en hij krijgt de salaris strook maar ik doe alles thuis en zorg fulltime voor de kinderen als hij er niet is. We dragen dus beide ons steentje bij. Ik ben gewoon een onafhankelijke vrouw, kan doen en laten wat ik wil en hoef nergens verantwoording voor af te leggen en dat hoeft mijn man ook niet bij mij. Als hij wat wilt kopen dan doet hij het, uiteraard kijken we dan wel even op de rekening of het kan maar we leggen geen verantwoording bij elkaar af omdat het '' ons '' geld is.
Wij leven in het hier en nu en kijken niet zo naar wat er misschien wel eens in de toekomst zou kunnen gebeuren. Wij hebben heel vaak mee gemaakt dat het leven in een vingerknip afgelopen kan zijn, wat heb je er dan aan om te denken in het '' wat kan er in de toekomst gebeuren '' Maar goed, dat is hoe wij denken en zo werkt het voor ons prima. Ik zeg dus niet dat iedereen dit moet doen of dat dit de beste manier is
Tsjaad ik koop ook kleren, en drankjes, en broodjes en weet ik t allemaal niet... gewoon van de gezamenlijke rekening.. Daar heb ik echt geen aparte rekening voor nodig hoor
Waarom niet? Ik hoor, zie lees, vaak genoeg over scheidingen en ellende en geldzorgen die daaruit voortkomen. Niet rond kunnen komen zonder allerlei toeslagen, alimentatie en weet ik veel. Ik heb niet voor niks op school gezeten en een leuke, goede baan. En ja, dat vind ik dan echt mijn geld. Waar ik voor werk. Wij geven nog weleens geld uit aan 'onzin' vinden we dan van elkaar. Ik heb echt geen zin dat te overleggen. Heb ik een nieuwe auto nodig, koop ik m gewoon zelf. Als we uit elkaar gaan heb ik een leuke buffer, kan ik zelf een huisje kopen. Ik vind dat een fijn idee. Mijn vriend denkt er hetzelfde over. En ik kan me mensen niet voorstellen die dat niet willen. Maar gelukkig mag iedereen doen wat ie wil. Zolang je dat als stel maar samen besluit, heeft niemand daar wat van te vinden. Meningen zullen nou eenmaal altijd verschillen.
10 jaar samen en 2,5 jaar getrouwd in gemeenschap van goederen. 2 kinderen Wij hebben alles samen. 2 gemeenschappelijke rekeningen bij twee verschillende banken en een boodschappen rekening. Daarnaast een spaar rekening voor ons en beide kinderen hebben ook een eigen spaar rekening. Die boodschappen rekening is in mijn beheer omdat mijn man boodschappen slecht kan inschatten. Als ik het aan hem overlaat is het hele bedrag in twee weken op. Alle inkomsten gaan hier op 1 hoop.
Nee inderdaad ! Alles komt op 1 grote hoop maar ik ga gewoon het centrum in om te kopen wat ik wil, mijn man vind dat de kinderen genoeg kleding hebben ( hebben ze ook 😅 maar als ik wat leuks zie ga ik echt niet bellen van oh maar deze is zooo leuk vind je het goed als ik het koop?of een mooi vest voor mijzelf, Nee ik koop het gewoon en aan het eind van de dag ziet hij wel hoe of wat ( mits dit natuurlijk op de rekening ook mogelijk is ) Laatst kwam mijn thuis thuis met 2 paar nieuwe schoenen, hij heeft al 13 jaar hetzelfde merk qua schoenen toen wij 6 jaar een relatie hadden was dat merk "eruit"'gegaan, en nu na vier jaar heeft hij dat merk gezien in de sale voor 70'euro, hij kwam thuis " ja ik heb er maar meteen twee gekocht waren de laatsten in mijn maat " Nieuwe auto kopen weet niet zomaar Verder ook helemaal eens met jou en debaky
Zijn geld? Ons geld en mijn man kijkt nooit op de rekening, dus hij merkt het niet eens. En dan zou ik ook mijn eigen cadeau betalen, nou ja, dat is in feite toch ook zo?
Maar je snapt natuurlijk wel dat dat bij andere, in jouw ogen niet afhankelijke mensen gewoon hetzelfde werkt..... Of denk je dat ik geen geld uitgeef aan 'onzin'? Of dat ik dat dan moet vragen ofzo of dat dat mag..?
Hier bijna 9jaar samen, drie kinderen. Werken beide. Hij betaald de vaste lasten. Ik betaal de boodschappen en de Kids. Ieder een eigen rekening. En ik had al een spaarrekening voordat ik vriend kende.
Helemaal eens met Debaky. Daar wil ik nog aan toevoegen dat ik dat onafhankelijk zijn ook niet. Hoezo onafhankelijk, je vormt een stel of een gezin. Ik ben blij ook dat het hier verder gaat dan financieel gezien. Al zouden wij een ton per jaar verdienen beiden, dan zijn we nog afhankelijk van elkaar. In hoe je samen bent en in ons geval ook met de kinderen. Ik van hem omdat ik kan leren om af en toe eens lekker gek te doen en hij van mij zodat alles organisatorisch goed verloopt. En vanuit die gedachte voelen wij dat financieel dus ook niet zo. Want mochten we uit elkaar gaan vinden we de bijkomende problemen erger dan het financiële gedeelte.
nu 27 jaar bij elkaar, 2 kinderen, getrouwd in gemeenschap van goederen. Beide opgegroeid in gezinnen waar het zuinig aan gedaan moest worden en waar het belang van sparen ipv geld uitgeven dat je niet hebt hoog in het vaandel staat. Geld gaat hier op een grote bult, daarvan wordt alles van betaald en gaat er een gedeelte naar de spaarrekeningen toe (elk kind 1 spaarrekening en onze eigen rekening) We houden beiden de rekening in de gaten en uitgaven boven de 100 euro bespreken we altijd even. Maar dat is onze situatie, ik kan me voorstellen dat als ik nu alleen kwam te staan en ik daarna weer een relatie kreeg andere keuzes zou maken wat betreft de financiën.
11 jaar samen. Hij werkt en ik ben thuis met de kinderen. We hebben maar een rekening, daar komt het inkomen op en de uitgaven gaan er vanaf. Het is gewoon 'ons geld'. En ja, we zijn afhankelijk van elkaar. Juist mooi toch? Zo werkt t gewoon in een gezin, is mijn mening. En het werkt heel goed hier.