Hoi meiden, Ik vroeg mij af of dit herkenbaar is of er wat tips zijn Mijn dochter word in september 4 jaar Vrolijke meid maar onwijs druk. Veel klimmen klauteren moeite met stil zitten etc Nu is mij opgevallen dat de laatste 2 weken continue een strijd Aan het worden zijn.. Ze is al lange tijd zindelijk maar nu is het drama haar op de wc te krijgen Ze wilt niet.. Ook niet als ik mee ga, waardoor ze dus geregeld in haar broek plast Ook heeft ze moeite met het woordje 'nee' Als we in de winkel zijn loopt ze de eerste 5 tellen mee maar zodra ik me omdraai gaat ze haar eigen weg door de winkel, waardoor ik haar dus achterna moet gaan of roepen etc.. Ze rent graag weg ook als we buiten wandelen, hond uitlaten etc Ik ga dan voor haar zitten en leg haar uit dat ze niet mag weg rennen maar bij mama moet blijven. Hier zegt ze dan ook ja op en zal het niet meer doen maar de volgende keer gebeurd het weer... Zodra ze iets niet krijgt of we gaan ergens weg kinderboerderij etc dan is het helemaal oorlog, ze wilt niet en gaat op de grond zitten en huilen, Is dit een normale fase van een bijna 4 jarige kleuter? Het lijkt soms meer alsof ze zich gedraagd als een 2 jarige... Iemand tips , adviezen? Bedankt
Ja hoor heel herkenbaar! 2 jaar was een eitje, 3 jaar veel lastiger en bijna 4 is een ramp! Als ze hier haar zin niet krijgt laat ze zoch dramatisch op de grond vallen en gaat hysterisch krijsen, veel acteertalent dus. We proberen steeds maar te herhalen dat dat krijsen niet helpt, dat we haar alleen kunnen verstaan en begrijpen als ze normaal praat. En dan uitleggen waarom iets niet mag. Tja en nee is nee, wel lastig maar ze heeft ook gewoon te luisteren. Soms heeft ze echt poep in haar oren de hele dag, zoooo irritant. Maar heel vaak is ze ook superlief en behulpzaam. Het komt vast wel eens goed Ohja dat wegrennen doet ze ook sinds kort, vooral op parkeerplaatsen. In de winkel gaat het supergoed, zijn we buiten spreek ik nog eens af dat ze naast me moet blijven want ik heb een dreumes aan de ene hand of op de ene arm en boodschappen in andere hand. Rent ze verdorie toch zo het parkeerterrein op.... Toen ben ik wel echt even heel boos geworden want dat is gewoon gevaarlijk. Dreumes op de grond geparkeerd (die blijft tenminste staan) dochter in de auto gezet en toen had ze wel door dat ik boos was en dat vindt ze echt niet leuk. "Whaaaahaarom ben je nou boohoos?" Laatst bij mijn vriend vond ze het ook grappig om om de auto heen te rennen, kwam er net een auto van de andere kant die moest boven op de rem...toen schrok ze wel even (gelukkig). Maar voorlopig gaat ze aan het handje dus. Vindt ze verschrikkelijk, maarja dan moet ze maar luisteren.
Ja dat wegrennen is ook hartstikke eng voor al in de buurt van auto's. Maar werkt het bij jou wel als je een keer goed boos op haar word? Hier namelijk niet echt...haha dat is dus het meest frustreerde vind ik. Meestal is er ook amper iets te zeggen als ze een bui heeft en aan het krijzen is want je hoort alleen maar gebrul... Hoe lossen jullie dit op? Mijn dochter is uit school ook vaak aan het rennen ik loop dan Achter de buggy met me zoontje maar m'n dochter rent zo richting de weg mijn hart zit altijd in me keel en moet haar meerdere keren roepen dat ze ook echt stopt... En ik maar denken dat het ergste al was geweest met 2 en 3 jaar hahaha
Heel herkenbaar! Hier word ze in augustus 4 jaar en sinds een aantal weken heeft ze ook van die rare driftbuien. Zojuist bij het strand geweest en het weggaan was ook weer een drama. Janken schreeuwen en gillen. Ze heeft nu ook van die rare buien dat ze alles zelf moet doen. Mijn man tilde haar op toen we omhoog liepen vanaf het strand en dat wil ze dan niet en rent dan gillend terug om weer dan opnieuw deze route zelf te lopen. Echt vaag. Ze is ook echt niet voor rede vatbaar op zo'n moment want blijft er heel erg in hangen. Ik probeer toch maar te sussen en te troosten want het is gewoon een beetje zielig. Voorheen had ze dit nooit op deze manier maar zal toch wel een stukje ontwikkeling zijn die ze hopelijk snel voorbij zal zijn. Ik heb verder weinig tips want vind het zelf ook lastig.
Boos worden helpt helaas alleen op het moment zelf, dan is ze wel aangedaan, maar als ik haar vraag waarom ik boos ben zegt ze dat ze het niet weet... Soms heeft ze gewoon van die buien dat je net zo goed tegen een muur kunt praten, dan luistert ze niet en niks dringt door, vreeeselijk die oostindische doofheid!
Janken schreeuwen en gillen. Ze heeft nu ook van die rare buien dat ze alles zelf moet doen. Mijn man tilde haar op toen we omhoog liepen vanaf het strand en dat wil ze dan niet en rent dan gillend terug om weer dan opnieuw deze route zelf te lopen. Dit is een heel herkenbaar stukje! Dit heeft mijn dochter dus ook. Als we ergens weg gaan kinderboederij etc is het altijd drama, niet mee willen en dus letterlijk op de grond gaan zitten en huilen of schreeuwen.... Ik heb soms echt het idee dat alleen mijn dochter dit doet haha, En dat van alles zelf doen dat heb ze ook erg sterk zodra het even niet gebeurd zoals zei wilt is het drama. Ik weet soms even niet hoe ik er op moet reageren Want elke keer drama als we ergens weg gaan word erg vervelend...
Ja dat vind ik dus erg lastig.. Want hoe pak je het aan Als het niet goed doordringt omdat ze zo in die boosheid zitten?
Als ze in september pas vier wordt, is ze toch gewoon drie? Het duurt nog een half jaar tot haar 4e verjaardag, dat vind ik niet 'bijna'. En dat maakt het antwoord ook anders. Voor een kind dat al lang en breed vier is, zou ik regelmatige driftbuien namelijk toch wel bijzonder gaan vinden. Voor een peuter van drie vind ik het niet zo heel gek. Hoort echt bij de leeftijd. Advies: voor een deel 'choose your battles' Kies waarover je de strijd aan gaat en waarin je haar wat vrijheid geeft. Wees heel duidelijk en consequent waar het veiligheid betreft en andere dingen die jij echt van belang vindt. Maar geef haar op minder belangrijke gebieden wat vrijheid of in ieder geval de mogelijkheid om te kiezen. Probeer haar bij dingen te betrekken waar dat gaat. Wil ze in de supermarkt ook weglopen als je haar een karretje of mandje laat meenemen, spulletjes laat pakken, eventueel zelfscanner laat gebruiken e.d.? Ze is op zoek naar grenzen en ze is haar eigen 'ik' aan het ontwikkelen. Probeer aan beide tegemoet te komen.
Dat zijn goede tips dankje! Nee klopt in september word ze pas 4 Maar je bent gauw geneigd bijna 4 te zeggen. Misschien komt dat ook omdat de basisschool wat dichter in de buurt komt
Mijn dochter was ook een flinke drama queen op die leeftijd. Het is heel belangrijk hoe je ermee omgaat. Ik heb veel gehad aan de triple P methode (positief opvoeden). Sinds ze 5 is heeft ze nog steeds soms haar buien maar het gaat stukken beter!!
Ik vind een driftbui voor een vierjarige niet bijzonder. Wel zou ik het bijzonder vinden als een vierjarige dit nog steeds meerdere keren per dag zou hebben. Terwijl ik dat bij een peuter van 2 of 3 nog wel normaal vindt. Bij een kleuter verwacht ik al iets meer begrip en zelfbeheersing. (Maar natuurlijk nog niet zoveel als bij een ouder kind.)
Ik herken het ook wel. De mijne is ruim 5 en heeft het nu in mindere mate. Betrek haar in dingen zoals booschappen doen. Geef haar een lijstje welke boodschappen jullie nodig hebben (dmv bvb tekeningetjes) En laat haar dingen zelf doen zoals zelf lopen. Lukt het haar niet komt ze vanzelf wel aan. Daarbij denk ik ook dat ze toe is aan een nieuwe uitdaging. Op die leeftijd zitten ze vaak met zichzelf in de knoop en merk je dat het tijd gaat worden voor school.
Nee Maarja dat is altijd maar afwachten hoe een kind reageert.. Helemaal driftloos bestaat natuurlijk ook niet
Klopt dit ben ik ook met je eens, je merkt dat dingen een verveling worden en dat ze echt al toe is om naar de basisschool te gaan.. De tips voor in de winkel zijn handig!
Daarom heeft mijn bijna-kleuter alleen thuis driftbuien elders weet ze zichzelf inmiddels prima in de hand te houden... Ik merk vooral dat de driftbuien anders van aard zijn. Toen ze 2 was werd ze boos omdat ze nog niet goed begreep waarom iets niet mocht, maar was ze binnen 2 minuten afgeleid met iets anders leuks. Nu wordt ze boos om onredelijke dingen en gaat het meer 'om het gelijk'. En écht boos is ze niet eens, want soms is het net of er een knop om gaat en praat ze heel normaal en is weer blij. Ze gooit gewoon veel drama in de strijd, en dan vind ik zelf negeren een prima optie. Als ze echt verdriet heeft ben ik er echt wel voor haar.
@Driftbuien alleen thuis: CHECK. Heel herkenbaar van onze oudste, van jongs af aan al trouwens. De jongste doet het (tot nu toe) ongegeneerd overal. @Drama om gelijk te krijgen: CHECK. Ook dat zagen we bij de oudste op een gegeven moment. En nu soms nog wel, maar bij een 5-jarige is het toch weer anders. Hij heeft niet meer die vreselijke 'help mijn kind lijkt wel bezeten' driftbuien waarbij hij totaal buiten zinnen raakte en echt niet aanspreekbaar was. Tegenwoordig ziet 'drama' er anders uit, het is nu meer verdriet waarbij je ook wel frustratie ziet. Maar je kunt nog wel gewoon contact maken.
Mijn dochter wordt in mei 4, de driftbuien herken ik niet (wel gehad, maar in een erg milde variant), hier is ze brutaal! Naar buiten toe is ze verlegen en zooo beleefd, maar thuis... Net was ze zo boos op me, ze kreeg geen koekje, ik was een gemene moeder (gillend), gooide met de deur, kwam terug dat ik toch niet lief bent en smeet de deur weer dicht! Toen ik vroeg of het wat zachter mocht, zegt ze; ja hoor mama, sorry, en stampt de trap op
In het dik gedrukte herken ik zoontje heel erg. Hij is inmiddels 4, onzeker maar gaat met plezier naar school en iedereen vindt 'm zo lief maar thuis gaat ie helemaal los...zo boos en brutaal. Het laatste half jaar thuis vond ik ook best pittig, snap nu ook de uitspraak "aan school toe zijn".
Heel herkenbaar! Ik kwam hier vandaag vanwege dezelfde vraag en wou er een topic aan wijden toen zag ik deze van jou. Mijn zoontje wordt in augustus 4 en is de laatste 2 weken niet tot rede vatbaar. Slaat zijn broertje, pakt alles af, schreeuwt, gilt, is veeeeel boos. Constant nee op alles! Is ook inneens heel brutaal naar mij toe, constante weerwoord hebben em zeggen dat ik een stoute of stomme mama ben als hij zijn zin niet krijgt. Rent ook weg op parkeerplaatsen wat ik dood eng vind. En zo kan ik nog even doorgaan! Ik snap er helemaal niks van, waar is die lieve jongen van mij gebleven? Ik begon me al zorgen te maken dat ik iets verkeerd doe in de opvoeding! Het ergste is dat hij dit gedrag sinds deze week ook op de psz en bij de gastouder vertoond terwijl hij altijd zo lief was Wat moet ik hiermee want ik weet het echt even niet meer Ik kan pas ademhalen als hij op bed ligt savonds en sochtends verbaas is me erover dat hij gelijk zo boos wakker wordt! Ik heb geprobeerd met hem te praten rustig maar hij kan geen antwoord geven op de vragen waarom hij bepaald gedrag vertoont bijvoorbeeld als hij boos is geweest. Constante frustratie merk ik bij hem.