Het vriendje heeft trouwens tegen zijn moeder gezegd dat hij eerst begon en mijn zoon daarna meedeed. Ik heb dit aan mijn zoon gevraagd en hij zei dat dat klopt. Mijn zoon wilde zijn vriendje niet verraden. (Je mag niet klikken, toch mama). Ik heb gevraagd waarom hij niet stop riep of mij heeft geroepen. Maak me best wel zorgen dat hij zo makkelijk met zoiets meedoet. Heb hier dus ook over gesproken met hem. En ook gezegd dat dit geen klikken is.
Lekker vriendje zeg en dan komt hij er nog beter mee weg dan jou zoon. Vind ik eerlijk gezegd niet zo terecht. Maar goed jullie hebben daar geen invloed op helaas. Hij zou hier in elk geval niet meer binnen komen.
Ik heb niet alles gelezen dus excuus als ik mosterd ben, maar ik zou ook zeker van het vriendje een financiële vergoeding verwachten. Hebben zijn ouders dit al voorgesteld? Lekker vriendje trouwens. En als het echt zo is dat het vriendje begon, of het misschien wel helemaal alleen deed, dan zou je zoon wellicht te zwaar worden gestraft maar daar kom je ws niet meer achter.
Mijn zoon zegt dat hij wel heeft meegedaan dus hij heeft ook schuld. Dat vriendje komt er hier ook niet meer in. Mijn man is er ook klaar mee. Zijn moeder heeft wel gezegd dat ze het financieel netjes wil oplossen. Ik ga er niet achteraan zitten, wacht het rustig af. Misschien straf ik hem te zwaar, maar ik hoop dat hij ervan leert. Meedoen (ook al ben je niet begonnen) is net zo erg.
Ik bedoel ook niet dat je zoon geen schuld sou hebben, zeker wel, valt niet goed te praten, maar wat ik al schreef vind ik dat het vriendje ook een financiële bijdrage mag (moet eigenlijk) leveren.
Allereerst zou ik enorm boos zijn. Echter bedenk wel het is een kind en het is gewoon zo dat qua ontwikkeling van de hersenen ze oorzaak>gevolg>consequenties nog niet goed doorhebben op die leeftijd (hoe ouder ze worden des te meer het zich ontwikkeld). Dat ze fout zijn geweest dat is duidelijk. Dat ze straf moeten krijgen ook, maar 2 maand huisarrest? Echt dat staat totaal niet in verhouding tot de leeftijd van het kindje. Dat andere jongetje dat mag er nooit meer inkomen? Als dit het eerste is dat er is gebeurd dan vind ik dat ook veel te hard, mocht er meer zijn gebeurd dan is het een logisch gevolg. Voor hier zou ik kijken of er iets te regelen valt met de moeder van het andere kindje (verzekering? 50/50?). Daarnaast een goed gesprek. Voorlopig niet meer op de ipad en pas na een tijd alleen onder toezicht. Daarnaast wat klusjes in huis laten doen de komende weken.
Wat mij betreft zou t vriendje ook niet meer welkom zijn. En vind niet dat je hem te zwaar straft TO. Hier zouden ze het een stuk zwaarder hebben.
Nou ben ik het niet helemaal mee eens. De hersenontwikkeling heeft vrij weinig te maken met: als ik op een i pad spring gaat hij stuk..echt dat begrijpt mijn 3 jarige ook. En van een 7 jarige mag je ook echt verwachten dat hij snapt dat het een duur ding is.
Er is al 1 keer iets gebeurd toen hij hier was. Hij heeft toen de boxmobiel van mijn toen pasgeboren dochter kapot getrokken. Ze kwamen net binnen en wilde wat drinken. Mijn dochter lag in de box, de mobile draaide. Hij vroeg of de mobile uit mocht want hij vond het geluid irritant. Ik zei dat ik de mobile niet uit ging zetten, omdat mijn dochter dat geluid prettig vond. Na tien minuten pakte ik mijn dochter om bij de jongens aan de tafel te gaan zitten, hij ging naar de toilet. Toen moest mijn zoon naar de toilet en hij riep: oh mama, de mobile van ... Is kapot. Ik ging kijken, hij was kapotgetrokken en lag op de grond. Ik vroeg toen: hoe kan dit nu? Toen zei het vriendje: ja dat heeft ... (Mijn zoon) gedaan. Ik zei gelijk dat kan niet want hij zat dertig seconden geleden nog aan tafel. Hij zei toen: ja heb ik gedaan. Het ging per ongeluk. Ondanks dat hij eerst loog, dacht ik dus echt dat het per ongeluk was gebeurd. Misschien stom van mij, maar ik dacht dat hij misschien wilde kijken hoe het werkte en dat hij het toen per ongeluk heeft stukgemaakt.
Misschien was het toen wel eht per ongeluk... Dat kan natuurlijk. Maar het is wel een beetje toevallig.
Mijn zoon is juist altijd voorzichtig met spullen. Hij bergt zijn spullen altijd netjes op. Zelf de veilig en vlot rijtjes van school (die hij meekrijgt), ruimt hij altijd gelijk netjes in zijn mapje op. Hij is erg zuinig met zijn, onze en gezamenlijke spullen. Ik probeer mijn kinderen te leren dat papa hard werkt voor alles in huis. Omdat hij altijd voorzichtig is, juist met de ipad, valt het me enorm tegen van hem dat hij heeft meegedaan. Dat is ook wat me zorgen baart, het meedoen aan iets waarvan hij weet dat het niet mag. Dit is voor ons duidelijk een aamdachtspunt waar we aandacht aan gaan besteden. Begrijp me niet verkeerd. Mijn zoon kan echt ondeugend zijn, en soms niet luisteren. Maar hij heeft nog nooit iets kwaadwillig stuk gemaakt.
Ja dat kan zeker. Alleen met dit erbij, maakt dat ik hem niet het voordeel van de twijfel geef. Ik kan namelijk niet de hele tijd op zijn lip zitten als hij hier is.
Misschien eens voorzichtig vragen of dat ventje vaker dingen sloopt? En de jouwe bovenal op het hart te drukken dat je dat echt niet wil hebben. Ook niet ergens anders waar jij het niet ziet. Overigens je kunt natuurlijk niet continu er bovenop zitten.. Maar je kunt wel zeggen dat hij voorlopig niet boven mag spelen. Dat scheelt alweer.
Ik weet wel dat hij spullen niet waardeert. Ze kregen een keer een kleinigheidje op school. Mijn zoon en drie vriendjes maakten het cadeautje open en waren blij. Hij zei: wauw, wat gierig. Zijn moeder vertelde dit, ze vond het grappig. Ik zei toen: oh wat erg. Ik zou het heel erg vinden als mijn zoon de kleine dingen niet meer waardeert. Andere moeders die erbij stonden, begrepen de grap er ook niet echt van. Dit is eigenlijk het enige wat me ooit us opgevallen waarvan ik dacht: wauw!
Tja het is jullie opvoeding, dus daar heb ik weinig over te zeggen, maar ik vind het wel een zware straf. Twee weken niet afspreken is best lang op die leeftijd. En ik vind het bedrag dat hij moet betalen vrij hoog. 75 euro +2 maanden zakgeld is op die leeftijd verschrikkelijk veel geld. Ik denk dat de boodschap bij hem wel duidelijk is. Mocht hij nog wat ergers doen in de toekomst, hoe ga je hem dan nog straffen?
Dat bedrag is vrij hoog omdat hetgeen wat hij samen met zijn vriendje heeft stukgemaakt ook erg duur is. De ipad is helemaal stuk. Wij zullen het moeten vervangen. Een groot deel van die kosten dragen wij zelf, maar ik wil mijn zoon leren dat dit soort spullen heel veel geld kosten en dat als hij de keuze maakt om het stuk te maken hij de consequentie ook moet aanvaarden. De ipad wordt hier door iedereen in huis gebruikt. Door zijn gedrag kan niemand meer gebruik maken van de ipad. Ik hoop dat dit een les is voor hem.
Vind de 75 euro afpakken op zich wel redelijk. Daarnaast zou ik dan het zakgeld niet ook nog afnemen. 75 euro is al heel veel geld voor een kind. 2 wk geen vriendjes vind ik ook redelijk. Maar het is jullie opvoeding. Hij zal het wel voelen. Wel beetje jammer van de ouders van het vriendje. Lijkt mijn dat ze beetje nuchter straf geven
Oei, dat vriendje klinkt wel zorgelijk, als je nu die dringen bij elkaar opnoemt (mobile, iPad en in zijn ogen te klein cadeautje). Ik weet niet goed hoe je daarmee moet omgaan, wij doen het tot nu toe zo: Mijn dochter heeft een vriendinnetje dat tot het bot verwend is qua aandacht. Ze huilt om alles, slaat haar vader, die daarom lacht, en is in mijn ogen hondsbrutaal. Ik heb heel duidelijk tegen mijn dochter gezegd dat ik dat gedrag hier in huis niet wil zien en als ze met elkaar hebben gespeeld en mijn dochter is weer thuis of dat vriendinnetje is weer naar huis, nemen we weer even de huisregels door. Dit om mijn dochter heel duidelijk te maken dat ze best met dat vriendinnetje mag omgaan, maar dat zij onze regels heeft te volgen (en dat zijn er echt niet veel: beleefd zijn tegen elkaar, elkaar niet opzettelijk pijn doen, geen grote mond en dat soort dingen). Zo houden we het negatieve gedrag in elk geval beperkt tot de tijd waarin ze bij dat vriendinnetje speelt, want hier in huis corrigeer ik het betreffende meisje ook. Tot nu toe levert dat wat op, maar ik houd ook mijn hart vast voor als ze ouder worden en dingen gaan uitspoken, mijn dochter is namelijk erg beïnvloedbaar.
. Hoi gitta, mijn zoon is dus ook best beinvloedbaar. En het gedrag wat jij benoemt over dat vriendinnetje is eigenlijk gelijk aan dat vriendje. Alleen dan met spullen. Kent de waarde van spullen niet. Wekelijks een nieuw spelletje voor de ds of xbox is geen uitzondering. Hij heeft ook 1 keer zijn moeder geslagen (uit een grapje) waar ik bij was. Maar goed, ik ben er eigenlijk gewoon klaar mee. Want als ze vriendjes blijven, dan heb ik straks ook dit soort taferelen. En dat wil ik niet. Ik kan nu dingen nog een beetje sturen. Ze zitten ook niet bij elkaar in de klas en hij woont ook niet in onze buurt. Punt is ook dat het mannetje vastgeplakt zit aan een scherm, hetzij een ds, xbox, ipad of tv. De grootste moeite moet ik (en zoonlief) doen om hem buiten te laten spelen of met de lego of iets anders wat geen scherm heeft. Hij kan zich zonder scherm ook niet vermaken. En mijn zoon geeft dan toe en komt dan bij mij zeuren om de tv of ipad. Terwijl ik daar zelf regels voor heb met de kinderen. Hij heeft een hele tijd niet bij ons gespeeld omdat het mij heel veel energie kost. Ik doe best veel met mijn kinderen. Maar als ik voorstel om een gezelschapsspel te doen, of naar de speeltuin, of met de lego of wat dan ook te doen, krijg ik het antwoord: hoelang moet ik dat doen voordat ik op de ipad mag? Echt vermoeiend als je eigen kinderen zichzelf wel kunnen vermaken zonder scherm .