Iemand die onderstaande verhaal herkent en hun ervaring wil delen? Een maand of 1,5 terug kwam ik 's nachts bij onze dochter van 3,5 jaar oud, omdat ze wakker geworden was en aan het huilen was. Dat ik bij haar kwam en haar toe wilde dekken zag ik dat ze erg schokkerig/ bibberig was met haar benen en armen, ook leek ze door me heen te kijken en reageerde niet op aanpreken. Ik heb eigenlijk gedacht dat ze nog half sliep en daarom niet reageerde. Ze draaide zich na een paar tellen om en ging weer slapen. Ze is van zich zelf al bibberiger dan de andere waren, dus ik heb er niets achter gezocht alleen gedacht ze was vast half wakker vandaar dat schokken. Een paar dagen later heeft ze het nog een keer gehad en daarna niet meer dat ze wakker was. Nu moeten we 1 april weer naar Rotterdam naar de artsen en zou het dan eens aankaarten. Nu hadden we van de week een gesprek op de behandelgroep waar ze zit en daar gave ze aan dat ze een keer of 2 gehad hebben dat S zo maar voor zich uit zat te staren en ze even geen contact konden krijgen. Na een klein tijdje gaat ze weer verder met het eten van haar fruit als of er niets aan de hand is. Ze gaven wel aan dat ze de hele dag al bibberiger en afweziger was dan ze gewend zijn van haar. Nu heb ik contact gehad met Rotterdam over deze voorvalletjes en nu krijgen we een verwijzing van de neuroloog. Nu is het natuurlijk koffiedik kijken wat hij er van vind. Maar zijn er mensen die iets soortgelijk bij hun kinderen hadden en hoe is dat uiteindelijk afgelopen?
Niet iets soortgelijks, maar als ik dit als leek lees, denk ik gelijk aan epilepsie. Absences en wat grotere aanvallen, maar nog niet heel heftig met grand mals.
Ik vind het ook klinken als epilepsie! Dat heb je in diversen soorten en hevigheid. Goed dat je naar de neuroloog gaat! Ik ben natuurlijk geen dokter maar herken het wel vanuit mijn werk.
Dit klinkt precies als het meisje waarmee ik op de lagere school zat. Die had epilepsie. Zij was dan even weg en ging daarna gewoon door. Ze voelde het vaak wel aankomen en vroeg dan of je even haar had wilde vasthouden. Dat gaf haar een gevoel van veiligheid. Duurde eigenlijk nooit langer dan een minuut en dan kwam ze weer bij.
Ik heb een aantal jaar gewerkt met mensen met epilepsie, dit lijkt hier wel heel erg op.. Goed dat je verwijzing hebt naar de neuroloog!
Bedankt voor jullie reacties... Zie dat ik een stukje dubbel geschreven heb, masr had een 2 jarige peuter op schoot zitten en dan ben je ef minder aandachtig mee bezig. Ben zelf ook wel heel blij dat de neuroloog er naar gast kijken. Ergens denk ik zelf ook wel een beetje die kant op, maar een aantal mensen om me heen zeggen voor nu dat ze vast erg diep in gedachten verzonken was. De behandelgroep houdt haar ook goed in dd gaten en probeer het eventueel te filmen als ze het weer heeft en schrijven het op in haar map zodat we dat mee kunnen nemen naar de neuroloog.
Mijn dochter heeft dit al vanaf haar geboorte. Zowel het staren als trillen, met dr ogen weg draaien of gewoon k.o. zijn. De kinderneuroloog zag nog meer aanvalletjes dan ik zag. Mijn dochter is meerdere keren opgenomen in een umc en ze Heeft alle mogelijke eeg's gehad maar er is niks afwijkend gevonden
Ik heb hier zelf sinds een aantal jaar last van. Klinkt voor mij idd als epilepsie, de absences zoals iemannd al zei. Ik staar dan in het niks, reageer ook nergens meer op en als ik op zo'n moment aan het praten ben sla ik ineens wartaal uit. Duurt maximaal een minuut bij mij en na even bijkomen ga ik gewoon weer verder waar ik mee bezig was. Goed dat er een neuroloog naar gaat kijken, en idd zoals je al zei, probeer het eens te filmen, dan heeft de neuroloog ook een duidelijk beeld van wat je precies bedoelt. Hoop dat je niet te lang hoeft te wachten op de afspraak!
hier een vriendinnetje uit de buurt meisje heeft dit zoals net zoals jij het omschrijft en vooral de nachten uit al de onderzoeken is gebleken dat zij tussen de 20 en 60 epilepsie toevallen heeft per nacht, idd wegraken niet zozeer schokken overdag als ze door je heen staartweet je al voldoende, dan heeft ze weer last van de epilepsie, een hele zorg, laat er maar goed naar kijken.
Toevallig mijn dochter van 3 heeft ook zo snachts gisteren zich gedragen maar ik gok hier op nachtmerrie want ze was inderdaad schoppen met benen, huilen hard en dichter ogen. Ze was niet aanspreekbaar pas na 5 min haar stevig vasthouden werd ze still. Ze is voor de rest erg aanwezig dus tweede deel van je verha herken in niet..