Mijn man werkt nu (na bijna een jaar thuis te zijn geweest) 40 uur per week. Inclusief reistijd en pauzes is dit 58 uur. 6:30 weg en 18:00 thuis. Ik mis hem niet snel, maar vooral als de kinderen het huis afbreken en geen kant op willen. Maar is gewoon weer een kwestie van wennen, omdat hij thuis alles deed en ik bijna fulltime werkte. Nu werk ik nog 2 dagen waarop ik de kinderen naar school breng en ook weer ophaal.
Mijn man werkt ook heeeeeel veel zoals ik al eerder zei. Hij zit wel aan de 80 uur per week. Gaat s'morgens om 7 uur de deur uit komt rond 18 uur thuis samen eten spelen met onze zoon en legt onze zoon op bed. Daarna gaat hij naar kantoor om daar nog het een of ander te doen of zit thuis boven op de administratie te doen. Komen ook storingen tussen door. 24 uur per dag. Zondags is onze dag dat we lekker met ons drieën zijn en leuke dingen doen. In schoolvakanties ook dan werkt hij minder. In de toekomst ook minder omdat ik dan bij de zaak inkom en mijn huidige baan ga opzeggen
Zo dan. ..wat wordt er ontzettend veel gewerkt door jullie mannen. T lijkt ook bijna of sommigen er trots op zijn. .mij lijkt het vreselijk. Toen we kinderen kregen hadden we allebei de wens lekker te werken maar ook genoeg tijd te hebben voor ons gezin. Hierdoor missen we mogelijk wat dingen qua carrière maar hebben we t zeker voor over. . Hij werkt 32u en ik 28u. Allebei in onze eigen woonplaats dus heel riant. We zien de kinderen en elkaar genoeg en hebben veel tijd voor borrels, gezamenlijke vrienden en onze eigen vrienden
Ja, ik snap er ook helemaal niks van. Als het financieel noodzakelijk is, misschien dan, als je geen keuze hebt, maar vrijwillig zoveel werken? Waarom? Is je werk echt belangrijker dan je gezin denk ik dan? Mijn man werkt dus normaal gesproken 40 uur, met af en toe wat overwerk en zakenreisjes, maar ik vind het al veel.
De economie zou volledig op z'n gat liggen als er geen mensen bereid zouden zijn om meer dan 38 uur per week te werken! 😂 Mijn man en ik zien het zo, iedereen wordt geboren met bepaalde talenten en gaven en wij vinden het dan ook een soort morele plicht om deze maximaal te benutten. We doen dat ook beiden heel graag, het geeft ons zoveel voldoening en plezier. Dus nee het gaat idd niet om de financiële beloning, maar onze (geestelijke) groei als mens. 😊
Juist niet hoor, ondertussen zijn we als samenleving op een punt waarbij we niet meer zouden hóeven werken dan iets van 25 uur gemiddeld ofzo. We zitten er juist steeds meer werk 'bij te verzinnen' om maar iedereen aan een baan te houden terwijl veel werk helemaal geen intrinsiek belang meer heeft, waardoor het des te moeilijker voor mensen is om het als zinvol te ervaren. Zijn interessante documentaires over. Ik ben het helemaal met je eens mbt talenten inzetten en ik wil ook carrière maken omdat ik dat kan en die ambities heb. Maar ik heb geen zin om naast die carrière niets anders meer te doen! Ik wil ook creatief bezig zijn en tijd spenderen met familie en vrienden, dieren houden en voedsel uit mijn eigen tuin kunnen eten, en als ik kinderen heb ook tijd met hen doorbrengen. Dus ik wil beslist niet meer dan 40 uur per week werken (structureel dan, af en toe overwerken geen probleem). Want ik vind mijn werk leuk en ik hoop altijd banen te hebben die ik leuk vind, maar ik vind helemaal niets zo leuk dat ik het meer dan 5 dagen per week wil gaan doen?? Gelukkig werk ik dan ook in een sector waar zelfs de directeuren vaak rustig 28 of 32 uur werken, dus ik kan nog wel even carrière maken zonder er mijn activiteiten voor op te geven Beetje offtopic sorry Maar vind het wel interessant dat er zulke verschillen in zitten!
Jammer dat je ervan uitgaat dat dit alleen kan door zoveel te werken. Ik heb zelf totaal geen ambities, maar mijn man wel. Hij heeft een heel leuke baan, verdient goed, heeft aandelen gekregen, wordt gewaardeerd en dat terwijl hij toch " maar" 40 uur werkt (gemiddeld). Geestelijk groei is m.i. niet direct gerelateerd aan veel werken, maar ook aan een heleboel andere dingen en ook aan wat je allemaal voor werk doet in die 40 uur. En wat dan van de morele plicht als vader? Ik snap dat de de tijd die je met kinderen doorbrengt quality time is, maar soms is het ook gewoon heel fijn als je even met je vader kunt knuffelen, omdat hij er gewoon is.
Het lijkt niet alsof ik trots ben, ik bén ook gewoon trots Hij doet werk waar hij veel voldoening uit haalt en is daarnaast ook gewoon een zeer goede vader. Hij heeft nooit een bezoek aan de verloskundige gemist, is er bij het cb altijd bij, uitstapjes psz en basisschool etc. Hij maakt vaak na 19u nog wat uren, maar daar lijden de kinderen niet onder.
Vind dat sommige wel kunnen overdrijven hoor. Als een man meer dan 40 uur per week werkt dan word er al meteen vanuit gegaan dat de man weinig tijd aan zijn kinderen besteed
Ik ben het helemaal met je eens. Met als toevoeging dat geestelijke groei überhaupt niet per se met werk gerelateerd is. En ik mij heel beperkt zou voelen als ik daarvoor van mijn werk afhankelijk zou zijn.
Ja, ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat mijn man zijn werk belangrijker vind dan zijn gezin. Hij haalt uit werken meer voldoening en plezier dan aan thuis zitten. Is dat fout? Ik vind van niet. Ik ben blij dat hij daar eerlijk in is en daardoor ook gelukkig is. Op de momenten dat hij er voor mij, of voor zijn kinderen, moet zijn dan is hij er. Ik vind niet dat hij daardoor een slechte vader o.i.d. is. Daarnaast ben ik blij dat ik hem die vrijheid kan geven en gunnen. En dat hij mij ook de vrijheid geeft om te doen en laten wat ik wil en waarvan ik denk dat het goed is.
Helemaal mee eens. Mijn man is enorm gepassioneerd over zijn werk en ook nog eens erg getalenteerd. En met al zijn uren en onmogelijke tijden is hij degene die elke ochtend onze zoon met een lach uit bed haalt, met hem ontbijt en wast en aankleed en wegbrengt. Hij is enorm betrokken bij ons gezin. Ik vind het mooi dat hij voor zijn passie gaat, maar toegegeven als hij zich anders zou opstellen thuis, zou de lol er wel snel af zijn.
Fout? Ik denk niet dat ik daar wat over kan zeggen. Als het voor jullie werkt. Maar ik zou het wel erg vinden als mijn man zijn werk belangrijker vindt dan zijn gezin. Laat ik zo zeggen dat ik niet met hem getrouwd zou zijn in dat geval.
Ik de sector van mijn man Is het gewoon niet ingeburgerd om minder als fulltime te werken. Daar kiezen ze ook vrijwillig voor omdat daar hun hart ligt. Maargoed ik wil wel eens weten welke van de tegenstanders hun man de hele week naar school kan brengen en weer op kan halen. Wiens man de kinderen elke dag op bed kan leggen. Mijn man kan dat. Ondanks dat hij 60 uur werkt. Ik werk zelf ook maar wij hebben geen kinderopvang nodig helemaal niets omdat mijn man op de tijden dat ik werk gewoon thuis Is. Dus hoezo geen tijd met de kinderen. Als ik een drukke week heb op het werk zie ik ze minder als mijn man en dan werk ik 12/20 uur op kantoor.
Geen tegenstander hoor hier, ik herken het gewoon helemaal niet. Heb wel vrienden/familie in sectoren waar parttimen niet echt ingeburgerd is (techniek, ict) maar die maken gemiddeld ook 40 uur, met natuurlijk altijd wel eens overwerken. Maar zeker geen 70 gemiddeld. En dat zijn volgens mij toch echt wel goede functies, hbo/wo-niveau, dus lijkt me ook niet dat het daarmee te maken heeft. Vind het zo opvallend dat er hier uren voorbijkomen die echt niemand in mijn omgeving maakt, blijkbaar is mijn omgeving dus totaal niet representatief Wel lekker hoor als jij en je man zo op elkaar aansluiten qua planning dat je geen opvang hoeft te regelen! Enige nadeel lijkt me dán weer dat je zelf je man nooit meer ziet Mijn schoonzusje heeft dat tenminste, ideaal voor de kinderen, maar zelf zien ze elkaar niet
Dat is toch dan ook een heel ander verhaal? Als ik lees dat er mensen zijn die 1 dag in 3 weken met elkaar kunnen doorbrengen, ja dan schrik ik daar wel van. Mijn man zou Iin principe best elke dag de kids kunnen halen en brengen, hij kan zijn uren zelf inregelen. Sowieso eten wij altijd samen, met uitzondering van zakenreizen.