Mijn zoon van 3 jaar is erg snel gefrustreerd. Zal het even kort proberen uit te leggen. Als baby was hij een lieve knul lekker veel knuffelen en echt makkelijk. Toen hij kon lopen merkte we al dat hij snel gefrustreerd was. Als iets niet lukt word hij boos. Kroelen en knuffelen wilt hij niet meer ook geen aanrakingen. Harde geluiden kan hij niet tegen. Als er bijvoorbeeld een tractor aan kom doet hij zijn handen op zijn oren. Nu laatste 1.5 jaar is het een ''pittig'' mannetje op zijn tijd. Hij kan ook heel lief zijn natuurlijk maar zijn buien weet niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan. Hij doet bijvoorbeeld graag zijn jongere zusje na van 1.5 jaar. Als ze iets doet wat niet mag corrigeer ik de jongste maar doet hij net zo leuk mee en gaat erom lachen. Maar ook als ze voorbij loopt en hem per ongeluk zachtjes aanraakt kan hij het niet laten een schop te geven dat ze omvalt. Ook als er iemand aan de deur staat wilt hij perse de deur open doen. Als ik zeg nee, .... (oudste zus bij naam) doet open word hij zeer driftig en gaat gillen en slaan laat zich op de grond vallen enz. Dit kan hij heel lang vol houden. Ook van de week zaten we te eten aan tafel niks aan de hand. Gaat de telefoon neem ik even op. Zegt hij IK WIL BELLEN. Zeg ik rustig nee, mama doet even bellen doe jij je boterham maar op eten. ZIjn reacties was slaan tegen zijn bord met hagelslag gooide het om en kon alleen maar gillen IK WIL BELLEN IK WIL BELLEN... Heb hem rustig in de hoek gezet maar in zo driftbui leeft hij in zijn eigen wereld, doet zichzelf pijn gaat soms kwijlen of spugen enz ga zo maar door. Wat je dan ook zegt rustig, boos, hard, zacht niks komt binnen en we laten hem dan altijd even gaan tot het gezakt is. OP de peuterspeelzaal is er niks aan de hand. Lief jongentje wel een zenuwpees snel rillerig maar verder luisterd goed doet andere geen pijn enz... Zodra die uit school komt vaak weer driftbui enz.. Hij kan goed praten dus dat is de frustratie in onze ogen niet. Ook als ik vraag hoe was het op school zegt hij bijvoorbeeld Leuk ik heb met Klaas gespeeld (noem even een naam).. Zeg ik super leuk .. Dan word hij boos want mama moet letterlijk zeggen... Leuk zeg heb je met Klaas gespeeld... Ook als iets niet lukt slaat hij, hij gromt zelfs enz.. Wat hij nu momenteel ook doet als ik hem in de hoek gezet heb na een driftbui of nadat hij zijn zusje bijvoorbeeld pijn heb gedaan zegt hij de hele tijd MAMA is niet lief, WIL niet spelen met JOU!! En zo zijn er meerdere voorbeelden.... Kortom soms weet ik niet wat wijs is en wat ik moet doen in zo bui. Iemand hier die dit toevallig bekend voorkomt? en tips en adviezen heeft?
Frustratie komt er vaak uit in een veilige omgeving. Het kan dus best zo zijn dat hij op de psz gefrustreerd raakt en dat het er thuis uit komt. Wordt hij op school overvraagd of moet hij meer uitgedaagd worden....
Drie is een beruchte leeftijd.. Begrijp ook nooit dat moeders het over de terrible two's hebben, drie is veel erger! Als ze naar school gaan gaat het meestal over. Maar ik vind jouw verhaal wel vrij ver gaan. Misschien een idee om bijv een pedagoog mee te laten kijken thuis? Bij ons deed dat echt veel goed
Bedankt voor de tip, Heb een kinder pedagoog een mail gestuurd met uitleg over onze zoon of het bij de leeftijd hoort of niet en ze vond het slim om ook even een afspraak te maken. Dus die ga ik toch maken.
Op school vind hij het wel leuk maar super spannend ook altijd. Als ze buiten spelen is hij vrolijk maar binnen heel erg zenuwachtig. Denk dat, dat ook frustreers
Volgens mij komt dit iedere ouder met een 3-jarige bekend voor.... Het is volgens mij volkomen normaal peutergedrag. Heel frustrerend af en toe voor jou als ouder, maar wat ik ervan lees, ben je consequent en duidelijk naar hem, en laat hij op school dus ook zien dat hij heel goed weet hoe het hoort. Kortom: je doet het goed. Houden zo
Dat kan heel goed. Misschien eens bespreken op school, of er manieren zijn om het voor hem wat overzichtelijker en minder spannend te maken? Wat betreft geluiden trouwens nog even: heb je ooit z'n oren laten checken? Het kan zijn dat hij gewoon gevoelig is voor geluid, maar dit kan ook een medische/fysieke oorzaak hebben. Altijd goed om dat even uit te laten sluiten bij de KNO.
Lastig oordelen vanaf een afstand natuurlijk maar even puur afgaande op jouw verhaal. Ik vind t eerlijk gezegd helemaal geen normaal peutergedrag. Vooral het niet meer aangeraakt willen worden, dat je dingen op een bepaalde manier moet doen/zeggen en de extreme woede waarbij hij zichzelf en anderen pijn doet Hopelijk kan de pedagoog helpen maar t zou ook goed kunnen dat je wordt doorgestuurd.
Sommige kinderen hebben dat gewoon. Mij moet je ook niet aanraken als ik boos ben en onze jongste heeft dat ook heel sterk, terwijl de andere drie juist getroost willen worden dan. Zelfde met de andere twee dingen die jij eruit pikt. Ze noemen 3-jarigen niet voor niets 'dictators zonder koninkrijk'. Ik zou het problematisch vinden als hij dit gedrag ook op school liet zien. Dat doet hij niet en daarmee valt het toch echt wel onder de noemer normaal. Thuis is veilig en daar komt alles er uit. Daar hoeft een kind geen behandeling voor te krijgen.
Dit. Je hebt een kind met een sterke wil en temperament. Dat is een goede eigenschap waarmee je veel bereikt. Probeer wat vaker ja te zeggen, waarom is het vervelend dat hij de deur open wilt maken? Laat hem onderzoeken, proberen etc. Deze kinderen hebben het nodig om vroeg zelfstandig te mogen zijn. Ze willen dingen zsm zelf leren en kunnen. Probeer meer toe te staan en blijf consequent bij wat echt niet kan. Lees je bijvoorbeeld in over temperantvolle kinderen, kinderne met een sterke wil. Dat moet je ze namelijk niet afleren om bestraffen, dat moet je begeleiden. Dan behouden ze die goede eigenschap en leren ze om met hun emoties om te gaan. Leef vooral zelf voor hoe het moet. Straffen en in een hoek zetten werkt ontzettend averechts bij deze kinderen, de frustratie neemt alleen maar toe en ze leren er niks van. Mijn dochter had deze buien ook. Woest, niet aanraken, schreeuwen etc. Als je zelf kalm blijft en consequent (maar dus wel meer toestaan dan je nu doet) dan leren zij hoe je om kunt gaan met emoties. Dat kost wel tijd maar het werpt echt zijn vruchten af. Mijn dochter is nu bijna 4 en zo ontzettend vooruit gegaan. Ze leert echt dat je dingen zegt ipv eist of schreeuwt. Het is niet iets om hulp bij te zoeken. Wel zou ik zelf dus wat info zoeken zodat je wat meer achtergrond hebt.
Heel verhaal getypt druk ik op verkeerd knopje. Dus even opnieuw. Dat hij een sterke wil heb is zeker, inderdaad niet vervelend in deze tijden want je moet je mannetje wel staan tegenwoordig. Zelfstandig worden wilt hij niet want ik zeg wel eens hij is liever lui dan moe want schoenen aan doen met alles wilt hij dat we helpen. Dit hoort in mijn ogen ook wel bij de leeftijd nog dat we helpen overigens. Over het nee zeggen met de deur open doen zit zo. Hij doet bijna altijd de deur open. Dit vinden wij ook niet erg. Maar als bijvoorbeeld de bel gaat vraagt ook wel eens 1 van zijn zussen mag ik open doen? Zeggen wij is goed en op dat moment begint hij te gillen, boos worden alles. Wat ik dan doet is rustig uitleggen je zus vroeg het en wilt ook graag de deur open doen. En probeer ik uit te leggen kom lopen we samen mee naar de deur maar je zus mag open doen. Dit accepteer hij niet want inderdaad zo sterke wil dat hij alleen maar denkt wil de deur open doen. Nu vinden zijn zussen dat ook wel eens leuk en wil ik hun dat niet altijd weigeren om alleen een driftbui te voorkomen. Ik vind dat hij dat ook moet leren. Alleen nu de vraag op wat voor manier? Qua dingen toestaan laten wij hoop toe al. Betrekken hem overal bij met bijv boodschappen doen een eigen karretje en dingen pakken. Maar zodra dan ook zijn zus ook wat mag pakken wat ze natuurlijk ook leuk vind ook boos. Kortom hij wilt altijd alles doen en niemand mag wat anders want hij moet en wil alles doen. Over het in de hoek zetten doen win meestal als hij bewust zijn zusje schopt of slaat. Als ze voorbij loop haalt hij bewust uit zodat ze valt. Gebeurt als ze hem aanraakt met voorbij lopen dit gaat niet bewust ze is 1. Dan vragen wij rustig waarom sla je? Of schop je? Dat moment krijgt hij al een driftbui of haalt uit naar ons met een sla beweging hiervoor zetten wij hem in de hoek. Denk zelf ook wel dat het een pittige leeftijd is bij de andere ook gemerkt alleen van hem is het dubbele qua drift en eigen wil. Die pedagoog die ik een mail gestuurd heb is tevens een opvoedhulp dus denk dat we daar een gesprek mee aan gaan misschien leren wij als ouder er anders mee om te gaan en denk dat dat beter is voor hem en ons dan. Ga overigens ook eens lezen op internet bedankt voor die tip. Na de zomer gaat hij naar groep 1 misschien verander we dan ook een hoop in zijn gedrag maar dat is afwachten.