Breken met je ouders als er kleinkinderen zijn...

Mijn zoon van 5 vraagt wel eens naar zijn oma en opa van mans kant die we niet zien. Verbroken toen hij een half jaar was.dan leg ik uit dat we die nooit zien.en dan in jip en janneke taal.bijv dat als hij een kindje helemaal niet aardig vindt hij die niet uit
hoeft te nodigen om af te spreken, dat je liever kindjes vraagt die je lief vindt. En dat ik dat dus ook doe, even kort door de bocht gezegd..

 

Zoals je zelf aangeeft is het voor sommige vast een hele goede keuze en ik denk dat je er vanuit mag gaan dat de meesten niet lichtzinnig met dit zware middel omgaan. Het is emotioneel een zware beslissing. Ook het hebben van contact door de continue conflicten kan veel schade toebrengen aan je gezin en conflicten kunnen helaas niet altijd opgelost worden. We hebben het hier niet over een meningsverschil wat je met een goed gesprek kan uitpraten.

TS bij ons loopt het contact alleen maar via mijn man. Ook hij heeft liever geen contact met mijn moeder, maar staat er emotioneel toch verder dan af dan ik. Sowieso mogen de kinderen alleen maar onder begeleiding van mijn man op bezoek. Het contact is op dit moment echter minimaal. Het contact met haar kleinkinderen lijkt niet echt een prioriteit bij oma .

 

Ik zou het liefst met mn schoonouders breken. We hebben een tijdje geen contact gehad, heerlijk. Maar voor mijn man en dochter toch weer wat hersteld, maar op mijn voorwaarden. Ik heb ze heel duidelijk gemaakt dat als ze nog eens een gemene opmerking maken of erger, het helemaal klaar is en ze mij en dochter niet meer zullen zien. En het gaat best goed, ik zie ze ong 1x per maand en ze zijn niet meer vervelend. Ik sluit me psychisch helemaal voor ze af, het interesseert me niet hoe ze zich voelen (we praten wel normaal, maar ik word niet warm of koud van wat ze vertellen), ik ga alleen maar langs voor mn dochter.

 

Als ik dit zo lees valt met wel iets op: het contact is blijkbaar ooit goed genoeg geweest om je moeder 1x per week op te laten passen. Dan moet er toch een behoorlijke dosis vertrouwen zijn geweest. Tenminste... Ik vind wekelijks oppassen niet niks. Wij hebben een prima band met onze ouders, maar zelfs dan passen ze niet elke week op.
Ik snap dat je er niet inhoudelijk op in wilt gaan, maar ik vraag me dan toch wel af hoe het mogelijk is dat die vertrouwensband dan zo plotseling kapot zou gaan dat je van '1x per week oppassen' naar 'helemaal geen contact' meer gaat.

Of dat voor de kinderen kwaad kan? Tja, onze oudste is drie jaar lang twee dagen in de week naar de gastmoeder gegaan en dat was natuurlijk ook 'ineens over'. Van twee keer per week naar nooit meer. Hij heeft daar geen last van gehad ofzo, terwijl hij haar wel heel lief vindt. Het hoeft dus geen problemen op te leveren als 'iemand' uit het leven vaneenkind verdwijnt.
Aan de andere kant... Als ik nu zou zeggen dat hij opa & oma nooit meer ziet, zal dat wel anders vallen denk ik. Hij voelt dus toch wel aan dat die band anders is.

Als het contact tussen jouw kinderen en jouw moeder echt toonbaar schade toebrengt aan jouw kinderen, is het denk ik niet alleen je recht maar ook je plicht om het contact te verbreken. Maar als het iets is wat speelt tussen jou en je moeder, maar met de kinderen gaat het wel goed. Tja, moeilijk. Ik zou het dan toch wel lastiger vinden.

 

Wij hebben geen contact meer met mijn schoonvader. Mijn schoonmoeder is jaren geleden al overleden en mijn ouders helaas ook.
mijn kinderen groeien dus op zonder grootouders en dat vind ik echt een gemis voor ze. Ik denk erover om toch nog een keer met schoonvader te gaan praten maar mijn man wil het niet.

Mijn dochter is nu 4, vraagt met vlagen om haar opa (hebben hem nu ruim een half jaar niet gezien), met name nu ze net haar verjaardag heeft gevierd vraagt ze naar hem, maar ook als ze andere kindjes zieT met hun opa en oma vraagt ze waarom zij geen opa en oma mag hebben. Ik zeg dan altijd dat 2 oma's en 1 opa al dood zijn en dat andere opa hele gemene dingen heeft gezegd en eerst sorry moet zeggen, dat grote mensen weleens grote ruzies maken en dat niet zomaar goed kunnen maken.

Ik vind het vooral voor haar een gemis omdat ze zowel mijn schoonvader als mijn ouders gekend heeft en dus ook weet wat ze mist. Maar het geeft onszelf en ons gezin wel veel rust nu we geen contact meer hebben.

 

Mijn moeder is in 2013 overleden.
En sinds kort met mijn vader gebroken en zijn vriendin.
Als mijn vader rot smoezen verzint om niet op de verjaardag van zijn kleindochter te komen dan is hij ons ook niet waard.
Sinds hij bij zijn vriendin woont 40 km verderop sprak en zag ik hem amper dus mijn dochter vraagd niet eens naar hem.....ook op haar verjaardag vroeg ze niet waar opa was.

De rust die we nu hebben is heerlijk!!

 

Ten eerste hoef je jezelf niet te verdedigen . Ik denk dat je zelf het beste kan aanvoelen wanneer het genoeg is geweest. Mijn kinderen waren van dezelfde leeftijd toen ik het contact verbrak. Ze hebben hun oma sindsdien vooral via de telefoon gesproken en eigenlijk vragen ze er zelfs nooit na. Mijn moeder wijst ze ook continue af en daardoor begin ik het contact ook steeds meer af te houden. Ze hebben trouwens nog twee oma's waar ze goed contact mee hebben en dat maakt het makkelijker. Is er bij jullie nog een andere oma? Anders zou ik daar vooral je energie op gaan richten.

 

Wij hebben praktisch geen contact met de moeder van mijn man. Dit contact loopt al jaren niet goed. De band tussen mijn man en zijn moeder is jaren geleden al verknipt.
In 2012 hebben we het contact volledig verbroken en in 2013 toch weer een poging gewaagt, maar te vergeefs. Ze kijkt ook niet naar onze zoon om. Haar andere kleinkinderen zijn vele malen belangrijker. Dus we laten het contact verwateren. Onze zoon vraagt sowieso nooit om haar. Mijn moeder is zijn oma en mijn stiefmoeder zijn beppe.

Zo'n mens als mijn schoonmoeder voegt totaal niets toe in zijn leven.

 

Ik heb de afgelopen 15 jaar minimaal en moeizaam contact met mijn vader gehad. Aangezien ik, onbewust misschien, altijd nog ergens hoop had dat ik toch belangrijk voor hem was en later mijn kinderen wel een opa gunde heb ik de deur altijd open gehouden voor hem. Hier maakte hij weinig tot geen gebruik van (lees 1x pj met hun verjaardagen). Sinds December heb ik het contact helemaal verbroken. Er zijn wat dingen gebeurd die mij echt te ver zijn gegaan en aangezien hij net zo'n slechte opa als vader is ben ik er klaar mee.

Mijn kinderen vragen regelmatig naar hem. Niet omdat ze een band hebben maar meer omdat ze zich afvragen waarom ze hem eigenlijk nooit zien en hun andere opa bwvs iedere dag. Ik vind dat nog steeds best lastig. Ook omdat ik er zelf echt nog wel verdriet van heb.. onverwerkt oud zeer kwam op dat moment kei hard naar boven zeg maar.. Ik probeer ze dan wel uit te leggen dat je niet iedereen aardig hoeft te vinden maar wel aardig tegen ze kunt doen, maar dat wanneer ze tegen jou ook niet aardig doen, je zelf ook niet bezig hoeft te blijven.

 

Mijn vader heeft met zijn moeder gebroken toen ik 13 was.
Daarna heeft mijn oma hele rare dingen gedaan (zoals het opdracht geven aan mijn nicht om mij in elkaar te laten slaan dit heeft ze uit eindelijk zelf toegegeven), zoals je zult begrijpen heb ik er geen last van heb gehad dat wij geen contact meer hadden.
Wij hebben ook geen contact meer met mijn schoonouders. De broer van mijn man en zijn gezin hebben dat ook niet. Wij hadden in die tijd nog geen kinderen, maar mijn mijn zwager en schoonzus wel. Ze waren toen 3 jaar en 6 maanden. Mijn nichtje van 3 heeft er een paar keer na gevraagd, waarom ze niet meer naar opa en oma gingen. Mijn zwager heeft gezegd dat ze elkaar niet meer zo lief vonden en toen was het ook wel klaar. Onze kinderen nu hebben nog geen idee dat ze nog een opa en oma hebben. Dat vertellen wij ze wel als ze ouder zijn of er zelf naar vragen.

 

Mee eens. Mensen doen dat echt niet zomaar, kunje niet over oordelen als je het niet zelf hebt meegemaakt. In geval van mijn man: alcoholverslaafde vader, geslagen als een kind, vader is van seksueel misbruik beschuldigt (niet door man overigens), door moeder jarem geestelijk mishandeld. Ik word al jaren door haar met de grond gelijk gemaaky en pas nu ze het bij de kinderem dreigt te gaan proberen, wil/durft mijn man de stap misschien te nemen. Dit doe je echt niet zomaar, er zijn bovendien ook vaak nog meer familieleden in het spel. Dit is echt geen makkelijke keuze.

 

Ik zou er toch over nadenken hoe je dat vorm gaat geven. Over jouw motieven ga ik niet.oordelen, maar een oma af nemen van de kinderen waar ze echt een band mee hebben zou ik echt niet doen. Je pakt iemand van hen af waar ze aan gehecht zijn. En gezien het feit dat ze mocht oppassen neem ik aan dat de breuk niks met haar oma rol te maken heeft maar meer met haar rol als moeder.

 

over de band en je kinderen een oma gunnen: Ik snap dat je zelf een fijne band met je oma had en deze ook aan je kinderen gunt.
ik ging vroeger vaak logeren bij mijn oma en oma kwam vaak oppassen, daar heb ik ook nog hele fijne herinneringen aan en gun dat mijn kinderen ook. Maar dat wil niet zeggen dat dat met de biologische oma moet. Zo'n band kunnen ze ook krijgen met een tante, nichtje, vriendin etc. Als de band goed is dan is dat belangrijker dan de bloedverbintenis.
is ze echt een goede oma, of gaat ze met je kinderen straks net zo om als met jou? Dat zou voor mij wel een goede afweging zijn.

 

WoW wat heftig allemaal.. Ik kan je geen advies geven.. Wij hebben (gelukkig) super goed contact met zowel ouders als schoonouders. En als ik dit dan lees merk ik eigenlijk pas hoe gezegend we daarmee zijn!
Je hoeft je zeker niet te verdedigen over waarom je het contact verbreekt. Zoiets doe je niet zomaar en gaat je denk ik niet in de koude kleren zitten.
Heel veel sterkte en succes met je keuzes hoe dan ook zal het moeilijk zijn..

 

...

 

Ik heb het nu niet over ts maar als ik een situatie in mijn familie bekijk, snap ik niet dat zij nog niet gebroken hebben met de ouders. Wat daar allemaal gezegd is... Hoe leuk de kleinkinderen het ook hebben met opa en oma, zulke mensen die zulke dingen zeggen wil je gewoon niet in het leven van je kinderen. Vind ik dan, en het familielid waar ik het over heb eigenlijk ook, alleen is ze heel loyaal. Maar het gaat een keer mis, dit breekt haar echt op.

 

Wij hebben bijna 3 jaar geleden contact verbroken met mijn schoonmoeder (en daarmee werden we ook direct genegeerd door haar broers en haar moeder - oma van man, zowel wij als de kinderen).

De kinderen waren op dat moment ruim 2,5 en een maand of 8. Ze hebben geen idee wie het is. Op verjaardag van ons nichtje afgelopen zomer was schoonmoeder ook, maar ze hebben geen enkel benul dat dat eigenlijk ook een oma is. Wel dat het oma van nichtje is.

Tja, waarschijnlijk heeft schoonloeder er het meeste last van. Man en ik iig niet, en de kids dus al helemaal niet.

 

Kijk even hoe je kinderen reageren.
Vragen ze veel naar oma?
Willen ze er graag heen?

Anders misschien dat ze 2 uurtjes per 2/3 weken naar oma gaan, maar dat je man ze dan brengt?

Let wel op dat ze zulke dingen niet tegen de kids ga zeggen.
Of negatief over jou!

 

Hier geen contact meer met schoonmoeder en dat heeft een reden. Niet één maar velen.

Manlief zijn gehele familie bestaat uit conflicten en het niet oplossen van conflicten. Dan breekt die weer met die, dan die weer met die, dan die weer met die etc.

Tel daarbij het feit op dat manlief geestelijk en lichamelijk is mishandeld.

Dat schoonmoeder mij meerdere malen kapot heeft proberen te maken. Onze relatie kapot heeft proberen te maken en mijn man heeft gemanipuleerd...

Echt ik was er allang klaar mee, maar het is de moeder van mijn man.

Mijn man heeft zelf de knoop doorgehakt toen ze veel te ver ging op de verjaardag van mijn dochter. Echt ik vergeef haar het nooit

Sindsdien is het rustig en kalm, heerlijk. Mijn man heeft psychische hulp voor alles nodig gehad.