Dat is waar maar heel soms kunnen ze best al even mee helpen. Ben heel de nacht ziek geweest de wc beste vriend en leuk vond zoon het niet maar hij zorgde vandaag deels voor zijn zusje. Voel mij zo slap als een vaatdoek moet ook geen dagen duren. Maar ik ik heb bijna niemand die jongste even op zou vangenemen. T.'s je klinkt idd depressief misschien een tijdje ergens anders naar toe idd opnamen om aan te sterken schop onder je kont ga ik je niet geven werkt averechts als je depressiefoto's bent . Je hebt tijd nodig om sterker te woorden. Misschien wel even fijn als Kids onder de pannen zijn kan jij even aan je zelf toekomen. Opknappen hulp zoeken. Ect ect.
Dames ik begrijp jullie scherpe reacties maar een beetje begrip?? Sorry sommige commentaren vind ik er een beetje over. Mijn dochter moet nooit iets doen. Is het dan echt zo raar om te vragen of ze ze af en toe een bord eten wil opwarmen? Mijn zoon en ook dochter zitten allebei 90% van de tijd naast mij op bed met kleurtjes, iPad en tv. Naar toilet gaan kan mijn zoon zelf enkel. Enkel bij het halen van kledij of eten heb ik hulp nodig. Jullie laten zo uitschijnen dat mijn dochter een slaafje is!! Sorry dit vind ik echt niet kunnen. Ik weet dat ik de laatste tijd mezelf niet ben maar daar lijden mijn kinderen absoluut niet van (ja mijn dochter was er laatst bij met de ruzie maar eens alles is uitgeklaard (zonder de grote details erbij) begrijpt ze wel de situatie. En met dat ik zei ze heeft eens 1x mijn kant gekozen bedoel ik niet van ze moet kiezen tussen mij en haar vader. Het ging erom dat ze steeds haar vader volgt blindelings of hij nu fout is of niet. Deze keer had ze het echter door dat hij is fout was. Hij zei dat ze zich moest klaar maken om met hem mee te gaan en ze heeft deze keer gezegd ik wil liever met mama blijven. Dit zou ze nooit niet gedaan hebben. Dit wil niet zeggen dat ze kanten moet kiezen!! Ik zou haar nooit vragen om iemand te kiezen!!! Zoals ik ook nooit slecht spreek over haar vader. Ja ze heeft me af en toe traantjes zien laten die ik echt niet kon tegenhouden. Maar als ik huil is het meestal s nacht en wanneer ze naar school zijn. Geloof me ik probeer me zo sterk mogelijk voor de kinderen te houden en hun zo veel mogelijk buiten te houden maar zoals jullie al aangeven een kind van 13j is niet dom!! De dagen dat ik in mijn bed bleef liggen waren de kinderen er ook niet dan waren ze bij mijn schoonfamilie. Als ik hier iets schrijf is het met de bedoeling om steun te krijgen, mijn frustraties kwijt te geraken, hulp,... En ja ook een eerlijke mening... Ik kan verder nergens mijn gevoelens kwijt...
Meid laat je niet gekmaken; een 13jarige kan heus wel een bordje opwarmen en wat voor haar broertje zorgen, daar krijgt ze echt geen bult van en zeker geen trauma.. Een dochter van 13 zal dat zelfs graag doen joh. Verder geen tips maar wil je wel veel sterkte wensen .
Was net aant Google en kom ik hierop.... Ik herken mezelf en mijn ex-man hier volledig in.... Mijn ex-man Hoe ga ik om met een narcist? - De narcist ontmaskerd Ikzelf Herstellen van narcistisch misbruik - De narcist ontmaskerd Echt alles is het artikel klopt...
Met alle respect TS maar meiden hebben hier vanaf het begin met je meegeleefd en tips gegeven en hulp aangeboden en daar ga je niet op in. Slik je medicatie? Ga je naar een psycholoog? Jij en je ex zitten in een vechtscheiding en jullie kinderen zijn hier de dupe van. Ze hebben net zoveel recht op hun vader als hun moeder. Wil je niet dat je schoonfamilie zich ermee bemoeit? Bel ze op en vertel ze dat, incl jouw kant van het verhaal. Ja een 13-jarige kan prima een bord eten opwarmen, maar ik denk niet dat dit het probleem is waar meiden op doelen. Jij bent momenteel niet stabiel in je emoties en ook al geef je aan dat ze het niet mee krijgen, kinderen voelen haarfijn aan als het met mama niet goed gaat. Stuur je ex een brief of email en geef aan dat je het zat bent om te ruziën en dat jullie in het belang van jullie kinderen moeten denken en een omgangsregeling moeten treffen samen. Stel desnoods een mediator voor. Nogmaals sterkte.
Ts je hebt volgens mij heel veel adviezen gehad, ik heb met je te doen echt waar. Maar dat je kinderen hier niet onder lijden is natuurlijk onzin en dat zul je jezelf ook wel beseffen. Natuurlijk kan een 13 jarige prima eens een bord opwarmen maar dat ze de hele tijd naastvje op bed zitten met kleurtjes of een iPad is natuurlijk niet zoals het zou moeten zijn. Kom uit je bed, ga desnoods aangekleed met je been op de bank. Je bent hun moeder kom uit je slachtofferrol en vecht voor jezelf en de kids.
Helemaal mee eens. Ik zie helaas dagelijks wat een scheiding met kinderen doet. Kinderen zijn loyaal naar beide ouders, kinderen zijn kinderen en hebben recht op kindzijn. Dit lukt nu zo te lezen niet en dan is het jullie plicht om hiermee aan de slag te gaan. Ik weet niet waar je woont, maar wellicht hebben ze bij jullie in de buurt het ONS traject. Dit staat voor ouderschap na scheiding. Jullie krijgen beide begeleiding waarbij het belang van de kinderen voorop staat. Ik hoop dat je dit snel oppakt.
Ja. Want dat is wat wij met z'n allen proberen. Lekker gek maken. Muhahaha! Dit soort reacties kan ik echt giftig om worden.
Sorry hoor maar volgens mij kun je je tijd beter gebruiken met het vinden van een goede therapeut dan allerlei diagnoses voor je ex stellen. Ik vind het een enorme verdrietige situatie voor je maar volgens mij zit je graag in deze rol namelijk die van slachtoffer. Daar kunnen we ook nog wel wat analyses op los laten. Als je een depressie hebt moet je naar een psycholoog die kan je helpen met wat overzicht ik deze chaos. Vreemd dat jouw huisarts je nog niet door heeft verwezen. Neem het heft in eigen hand en ga op zoek naar een goede psycholoog! En stop alsjeblieft met beslag leggen op jullie dochter als in dat je van haar vraagt jouw kant te kiezen en voor haar broertje te zorgen. Een kopje thee zetten ok maar haar zielige moeder verzorgen echt no way! Snap dat je in zo'n situatie het liefst met je hoofd onder de dekens wil liggen en dat kan mits je jullie kinderen hier niet mee belast dus breng ze uit logeren of naar hun vader en neem wat tijd voor jezelf.
Ze zegt dat ze zichzelf en haar ex erin herkent.Wel wat anders dan een diagnose stellen lijkt mij. Ik krijg een beetje het idee dat ze het hoe dan ook niet goed doet. Blijft ze rustig laat ze over zichzelf heenlopen en reageert ze een keer flink af om daar vervolgens hier haar verhaal over kwijt te kunnen kruipt ze in haar slachtofferrol...
Ts er is heel veel begrip voor jouw situatie getoond. Er zijn ook heel erg veel adviezen gegeven en oppepende berichtjes. En ja, je zit in een verdrietige nare situatie maar het zou je veel beter doen om je energie te stoppen in jezelf hier weer bovenop te helpen dan dat je op elke poep en scheet van je ex reageert. Dat je hier je verhaal kwijt wilt omdat je dat nergens anders kan dat snap ik maar wauw je weet jezelf wel echt in de put en in het negatieve te houden. Kom op meid! Het heeft echt heel weinig nut om keer op keer te herhalen hoe verdrietig je bent en hoe ongelukkig je je voelt..daarmee voel je je niet van de 1 op de andere dag beter. Ik zal nu 3 kwart van het forum over me heen krijgen want zulke dingen zeg je toch niet..daar help je ts niet mee. Niemand kan ts helpen..dat kan zij alleen zelf. En die "och arme meid..lieve schat" berichtjes helpen ook niks.
Ik vind dat er hier tegenwoordig zo makkelijk met de term 'narcist' gegooid wordt. TS steek je energie in jezelf en je kinderen in plaats van Google en internet. Doe wat met de adviezen die gegeven worden en steek geen energie meer in je ex.
Ik denk dat jij heel goed begrijpt dat ik bedoel dat haar 13jarige dochter best wat kan doen om haar moeder te helpen , dat ze zich wat dat betreft echt geen schuldgevoel aan hoeft te laten praten. Ik snap ook niet dat je de rest niet quoot. Dus beter lezen wat er staat
Nou blijkbaar wel, anders quoot je mijn reactie niet zo alsof het lijkt dat alle adviezen hier maar in de wind geslagen moeten worden.
Sorry dat ik niet je hele reactie heb gequote maar alleen het deel waarop ik wilde reageren. Ik was in de veronderstelling dat iedereen jouw reactie wel gelezen zou hebben. Maar als je wil dat ik hem nog een keertje quote, in z'n geheel.. wil ik best doen hoor. Geen probleem.
Ik heb niet alles gelezen, maar helaas weet ik uit ervaring hoe ellendig dit is. Mijn advies? Na zoveel keer uit elkaar, anders blijft dit sluimeren. Dit is in mijn ogen de enige manier om jou man te laten ervaren of hij uiteindelijk iets mist aan je. Ik vond het onwijs moeilijk en echt, mijn situatie was nog veel genanter, het had in een soap gekunt Ga uit elkaar en kijk of je elkaar mist, want er zijn 2 personen die gelukkig moeten zijn met elkaar. Maak afspraken over kinderen, want zolang hij iedere dag even langs kan komen veranderd er niets. Ga zelf ook de deur uit, bouw een eigen sociaal leven op en trek na een tijdje de conclusie of jullie iets aan elkaar missen. Mist hij je niet? Prima, dan ga je verder met je eigen leven. Missen jullie elkaar wel? Maak afspraken voor de toekomst, alleen uitgaan met vrienden is hier 'not done' en overigens vind hij zelf dat dit het resultaat is naar aanleiding van. ... zoals je leest is het hier goed gekomen, maar voelen wij ons beiden in bepaalde situatie beschaamd. Ik zal hem nooit meer vertrouwen en daar is hij zich bewust van. Wij hebben heeeeeeel veeeeel met elkaar openlijk gesproken over het gebeurde. Dan zijn er uiteindelijk geen vragen meer en kun je verder. Maar, het kost je als gekwetst persoon heel veel energie. Bedenk goed voor jezelf of je dat wil, zet er anders nu direct een punt achter. Daarbij, hij zal eerst moeten ervaren of hij jou mist. Als dat niet zo is heeft het geen zin meer. succes, hoe het ook loopt, er komt een moment dat het een plekje krijgt in je leven. Hoop dat je er iets aan hebt.... Overigens hebben wij ondanks het beschadigde vertrouwen een ontzettend leuke relatie al kunnen sommigen dat misschien niet voorstellen