Mee eens. Ik heb een pnd gehad, oorzaak is hormonaal, maar daar wordt niks mee gedaan door huisarts etc. Daarom wilde ik ook geen ad, het lost het probleem niet op. Er zijn andere middelen mogelijk (eileen engels), maar daar hebben ze hier nog nooit van gehoord en door de pnd had ik de energie niet om ervoor te vechten.
Bij al mijn opnames werden standaard HB, schildklier en vitamine b12 gecheckt. Jammer genoeg kwam daar nóóit wat uit. Veel dingen zijn helaas niet op te lossen door gezonder te eten. Soms krijg ik het gevoel met al die hypes dat het m'n eigen schuld is , had ik maar dit of dat moeten eten..
In de psychiatrie krijgt bijna iedere patiënt een keer bloedonderzoek naar o.a. vitamines en schildklier, maar dat is maar heel zelden de oorzaak. En er wordt altijd gesproken over de invloeden van voeding, leefstijl en beweging, maar ook dat zijn natuurlijk geen wondermiddelen. Ik denk dat je het gebeuren een beetje onderschat als je denkt dat een hoop mensen met alleen die ingrepen geholpen zijn..
Als er al wat uit komt, dan blijkt het vaak helemaal niet de oorzaak te zijn van de depressie. Al helemaal niet bij zware depressies! Ik ben zeker voor gezond eten, bewegen enz., maar je geneest er geen depressies mee. Ik vind ook dat sommige als gevolg van deze hypes depressies bagataliseren.
Mee eens. Ik krijg ook het gevoel dat een depressie hierdoor onderschat wordt. We hebben het over een biologische ernstige chemische disbalans in je hersenen en deze los je niet op door het slikken van wat vitamines. Huisartsen doen helaas nog niet allemaal bloedonderzoek, maar binnen de psychiatrie is dit al jaren de standaard.
Ik ben zelf sinds oktober vorig jaar aan de anti-depressiva. Al mijn hele leven(voor zover ik kan herinneren dat ik besta) kamp ik met depressies die ikzelf niet erkende dat ze er waren. Altijd was ik somber en neerslachtig maar ging toch door. Ik leefde aan de duistere kant van het leven. Het was voor mij normaal om mij zo te voelen. In mijn zwangerschappen was het bijna niet te overzien. Naar mijn idee was ik dan ook alleen depressief in de zwangerschappen. Ik bouwde steeds meer een muur in om mij heen ik de jaren die volgde. Ik heb een hoop trauma's te verwerken gehad in mijn leven maar deze verwerkte ik in werkelijk helemaal niet. Ik stopte ze weg, heel diep weg. Tot oktober 2015. Ik stortte compleet in op mijn werk. Ik kon niet meer en ik wilde ook echt niet meer. Zelfs mijn kinderen gaven me niet genoeg kracht om door te gaan. Ik wilde niet meer leven. Het leven was gewoon te zwaar. De huisarts besloot dan ook per direct te starten met anti-depressiva en oxazepam om enigszins te kalmeren. Ik ben altijd een tegenstander van deze medicatie geweest maar gaf er nu aan toe. Ik moest wel. Ik besefte mij maar al te goed dat ik het zelf niet meer kon. Helaas is het niet een pilletje dat je inneemt en tadaaa weg depressie. Nee je gaat eerst door een nog dieper dal. Het werd zo erg dat ook de huisarts niet meer wist wat hij verder kon doen en verwees mij naar de psychiater. Ik liep al wel bij de psychloog maar deze is ook niet kundig genoeg om over medicatie te gaan beslissen. De psychiater nam het over en hield mij goed in de gaten betreft de medicatie. Hij stelde het bij indien nodig en na zo'n 3 maanden kon ik echt zeggen dat ik er baad bij had. Nu een half jaar verder kan ik voor het eerst in mijn leven zeggen dat ik geniet van het leven. Alles lijkt op zijn plaats te vallen. De chaos is uit mijn hoofd en kan dingen eindelijk een plekje geven. Ik heb ook al mijn emoties gewoon nog (iets wat ik dacht dat weg zou gaan) en zit op een vrij lage dosering. Waarschijnlijk net even het stofje wat ik miste in mijn hersenen. Het stofje dat je laat voelen dat het leven wel mooi is, iets wat ik nog nooit gevoeld heb. Uiteraard loop ik nog wel bij de psycholoog ter ondersteuning maar lang niet meer zoveel als voorheen. Al zou ik dit levenslang moeten slikken om mij goed te voelen dan zou ik dat doen. Ik wil mij nooit meer voelen zoals ik mij de afgelopen 32 jaar gevoeld heb.
Bloed woord wel naar gekeken. Al een aantal keer een actieve depressie mee gemaakt Een pil is een onderdeel van een behandeling daar komt zo veel meer bij kijken. Enkel alleen een pil zal nooit helpen wel incombinatie met! Een depressie zi't zeer vaak in je ziel. Je gedachten. Niet in je lichaam je ziel bloed. Staat los van je lichaam. Kan wel een puzzelstukje zijn.
Ik heb het na de eerste zwangerschap en bevalling gekregen, maar eigenlijk al veel te laat toen. Toen ik net bevallen was van de tweede kreeg ik het ook gelijk. Nu ben ik er helemaal vanaf! Tweede keer was meer voorzorgsmaatregel.
Nee ik hoef het niet, ik wil het ook niet. Ben ook altijd wat er ook gebeurd positief ingesteld. Tuurlijk voel ik me wel eens down maar ik ben niet zo dat ik er niet meer uit kan komen. Toen ik na een hele heftige relatie met de vader van mn 2 pubers weg ging en naar een Blijfhuis ben gegaan met 2 kleuters (long time ago ) was de eerste vraag daar of ik anti depresiva wilde hebben....now way. Ik los het lever zelf op, je komt zo moeilijk weer ervan af...
Ik heb jaaaaaaaren in de psychiatrie gezeten. Zoals ik al zei, vanaf mijn vijftiende. Ik heb echt nooit een bloedonderzoek gehad hoor. Ja.. om te kijken of ik geen drugs had gebruikt. Maar niks met vitaminen of schildklier..
Hier de eerste keer gekregen door een gegeneraliseerde angsstoornis. Was al geprikt op D,b12, schildklier etc. Eerst ook ruim een half jaar alleen therapie gehad. Na een paar jaar afgebouwd. Na de bevalling ging het niet helemaal oke. Na een tijdje dacht ik. Heb ik geen Adhd? Medicatie gekregen icm therapie. Bleef een randje over. Nu ad erbij en ben al een jaar helemaal happy. Geen terugval. Geen winterdip. Geen stress en gepieker. Geen dwang. Geen woede. Veeeel minder moe.
Nou dan verschillende ervaringen. Hier wel hoor vitamineD suiker ijzer levenwaarders ect ect hier ervaring dan als patiënt en ook herhalingen ect ect.
Wat ik vaak lees is dat er veel te snel een diagnose 'depressie' wordt gegeven, in gevallen waar het niet daadwerkelijk om een depressie gaat. Verder wordt er te weinig gekeken naar hormoonbalans. En die is nou juist weer heel erg goed te beïnvloeden door voeding en leefstijl. Daar valt gewoon echt winst te behalen.
Heb het 3 maanden geslikt tijdens een heftige periode waarin ptss werd vastgesteld en ik daarom dit kreeg. Dit ivm traumatische ervaring in mijn jeugd. Besefte al snel dat dit enkel onderdrukte en niet de oplossing was. Ben der mee gestopt en ben met een maatschappelijk werker gaan praten om over mijn verleden te praten en te leren omgaan met mijn gevoelens. Ben der uitgekomen en heb geleerd het op een andere manier te verwerken en daardoor geen depressie meer en geen medicatie nodig . Soms door dingen die je meemaakt krijg je een terug val. Weet nu hoe te handelen ipv het zo ver te laten komen dat je zelfs nadenkt om uit het leven te stappen. Voor mijn geen medicatie meer voor depressie. Moet zeggen dat ik tegelijk ook een versnelde Schilklier werking had wat alles versterkte kwa depressie.
In de praktijk valt het reuze mee hoe vaak er een verkeerde diagnose wordt gesteld, maar dit zijn inderdaad de verhalen die men graag op internet zet. Ik vind dit echter geen goede weergave van de realiteit. Het wordt te vaak gebruikt als stokpaardje en daarmee wordt een depressie naar mijn gevoel niet serieus genomen.
Hahaha dont't get me started. Maar dat geeft in mijn geval niet. Ik ben er zelf uitgekomen. Het beste wat ik ooit gedaan heb. * laat spierballen zien*