Jullie mening: moeder nodigt zichzelf steeds uit

Ik heb er geen moeite mee als iemand zichzelf uitnodigd of zomaar spontaan op de stoep staat, maar ik hou ook van visite.

 

Ik zou er totaal geen moeite mee hebben. Maar ik zou niet mijn eigen plannen er voor omgooien ofzo. Dus als ik al wat van plan was zou ik dat zeggen en zeggen dan het niet uitkomt. Nu ik er over nadenk ga ik bij mijn ouders, broer en schoonzus en beste vrienden bijna altijd langs met de mededinging dat ik kom ipv de vraag of het kan. Maar dat doen we allemaal bij elkaar!

 

Van ouders, broers en zussen vind ik het geen probleem als ze onaangekondigd langs komen, doe ik omgekeerd ook als ik in de buurt ben. Met de kans dat iemand niet thuis is of dat het niet uitkomt en dan is dat ook geen probleem.
Je moeder doet dit nu al een paar maanden dus ik snap dat het haar nu opeens rauw op haar dak valt dat jij dit niet prettig vindt. Je zou het face tot face nog een keertje uit kunnen leggen misschien. Verder gewoon je eigen plan trekken en als ze een appje stuurt dan reageer je met: ja is goed of: nee het komt nu niet uit.

 

Ik snap dat je het vervelend vindt dat het niet gevraagd wordt maar gewoon wordt mede gedeeld. Maar aan de andere kant heb je dan nog wel de kans om te reageren dat het jou op dat moment niet uit komt.

Het zou in mijn ogen anders zijn geweest als ze elke keer onaangekondigd voor de deur zou staan, zonder dit te melden.

 

Mijn schoonmoeder doet dat ook, ik heb er echt een bloedhekel aan. Zo van: zaterdag kunnen de kinderen komen slapen, hoor!
Ehhh, was dat een vraag?? Hadden we dat overlegd?
Of ze staat ineens voor mijn neus Ik kom maar even hoor, roept ze dan altijd bij het opendoen.

 

Nee ik hou daar helemaal niet van. Helemaal geen ongewenst bezoek trouwens. Ze zijn allemaal welkom en ik doe altijd de deur open, maar graag even in overleg of het uitkomt. Want ik sta simpelweg niet 24/7 standby met een koektrommel en thee, ik heb andere dingen te doen.
En "ik blijf trouwens ook eten" vind ik echt ver gaan. Zoiets zeg je imo gewoon niet, tegen niemand. Als iemand bij mij is rond lunchtijd krijgt ie vanzelfsprekend wel iets te eten.
Het zal ongetwijfeld goed en gezellig bedoeld zijn maar ik vind zeker dat je daar wat van mag zeggen

 

Ik begrijp je wel. Mijn agenda zit ook altijd redelijk vol en de keren dat er niks staat vind ik het fijn om ook even te kunnen relaxen en bovendien gewoon ff de boel doen.

 

Hier is iedereen altijd welkom. Als je het niet overlegd loop je het risico dat ik er niet ben of dat ik druk in huis ben. Ik wil best voor een kopje koffie of thee gezellig op de bank ploffen maar aangezien ik 3 dagen werk zit ik er niet op te wachten dat iemand binnen komt wandelen en dan maar verwacht dat ik een hele ochtend tijd aan je besteed. App of bel je eerst om te overleggen kan ik zonder probleem mijn programma omgooien.

Dus als antwoord op je vraag: ik vind het prettig als ze eerst overleggen maar ik zeg niet gauw nee

 

Val niet over de woorden (wan hoe belangrijk is dat nu eigenlijk ècht) en geef gewoon aan als het je niet uitkomt.
Of zeg gewoon even tegen je moeder dat je liever hebt dat ze vraagt of het uitkomt in plaats van dat het een gegeven is dat ze komt. Want je hebt het in het begin zo geaccepteerd, dat had je meteen moeten aangeven.

Relativeren... er zijn ergere dingen.

 

Ik heb echt een schurfthekel aan onverwacht bezoek, dus ik zet eigenlijk standaard de deurbel uit.
Wanneer mensen dan langs willen komen, eerst appen/bellen, en dan zet ik m speciaal voor het bezoek weer aan. Ik heb mijn structuur en ritme nodig, en moet mezelf echt even mentaal omschakelen wanneer er visite komt, en ik wil daar op voorbereid zijn.
Ik had ook iemand in mijn omgeving die op zo'n manier met afspraken om ging, en heb daar toen ook iets van gezegd, met een waarschuwing dat wanneer het nog een keer zou gebeuren dat diegene dan en dan langs komt, ik er voor zou zorgen dat ik die dag niet thuis was. Dan kon hij vervolgens de treinreis terug naar huis gaan nadenken om het in het vervolg eerst te vragen

Dus wie weet is dat een optie, wanneer jij natuurlijk steeds klaar zit op commando, met eten, dan zal het ook niet veranderen. Eerst je eigen agenda, en laten zien dat die ook belangrijk is, en jij die zelf ook serieus neemt.

 

Ik heb ook een hekel aan onverwachts bezoek en zeker als ze zich continue zelf uitnodigen. Kijk een keertje zou ik echt niet erg vinden maar iedere keer? Denkt ze dat jij altijd maar paraat staat voor haar? Ik zou het haar toch wel ( op een nette manier ) duidelijk maken dat ze niet altijd maar kan verwachten dat jij thuis bent als zij weer langs wilt komen, jij hebt ook nog een leven en ik zou die niet aan gaan passen aan haar.

Dus wat moet je doen? Praten met je moeder een aangeven dat je het niet fijn vind op de manier hoe het nu gaat.

 

Natuurlijk is het niet gek dat je je zo voelt TS. Alsof je geen recht hebt op één of meer dagen 'ff niks', en jouw agenda bepaald mag worden door een ander. Juist familie zou respect moeten hebben voor jouw privacy en zeggenschap in eigen huis.

Dat gezegd hebbende:
Omdat je langdurig niks zei, kan het nu rauw aankomen. Jouw moeder vat het nu persoonlijk op, en kan waarschijnlijk ook moeilijk onderscheid maken tussen jouw huis en eigen huis. Je woonde tenslotte binnen dit laatste decennium nog bij haar in en toen was alles van haar, ook van jou. FF wennen dat dat niet meer zo is .

Open gesprek, laat weten dat je juist dichtbij woont voor close contact met familie, maar dat je een zekere mate aan privacy belangrijk vindt. En, taal is belangrijk, zeer belangrijk in hoe je iets opvat. Vertel hoe jij iets hoort wat zij zegt, en wat je liever hoort (een vraag in plaats van verplichting/stelling).

 

Whahahaha! Ik zou er ook absoluut niet tegen kunnen. En dat zou ik ook duidelijk (en niet eens perse vriendelijk) laten weten ook. Ik kan er erg slecht tegen als mensen maar zomaar iets plannen en meedelen.

Zo hadden wij- jaren geleden- een keer een situatie met een oom van mijn man. Er was iets met zwagertje en oom had de gehele familie bij ONS thuis uitgenodigd.. zonder ook maar iets te vragen of overleggen of wat dan ook. Het mailtje waar dit in stond had ie niet eens naar ons gestuurd, maar kreeg ik van mijn schoonvader. En " met dank aan onze medewerking" en bladiebla.

Mijn nekhaar stond overeind en mijn klauwen gingen uit hoor!!

Oh, en als je moeder van mening is dat ze maar gewoon zomaar bij jullie voor de deur kan staan: of gewoon niet thuis zijn en je eigen plan trekken, of dus gewoon heel duidelijk zijn dat dit gedrag echt niet kan.

 

Ik vond het niet raar, sterker nog ik vind het normaal om even te overleggen.
Wel herkenbaar trouwens hoor

 

Hier sluit ik me bij aan.
Ik snap jou en ik snap je moeder ook.
En dan dat gedoe over de whatsapp.... mensen, in vredesnaam: praat gewoon met elkaar!

 

Mijn schoonouders hebben daar ook een handje van. Met oud en nieuw deden ze dat ook. Maar wij waren druk, dus ik heb heel vriendelijk geappt dat ik nog naar de winkel moest en dat mijn man druk was met oliebollen bakken. Appt sm me terug: oke tot zo. Die snapte blijkbaar de hint niet.

En pas geleden ook. Mijn man zou de auto van zijn tante maken. Sv zei dat ze de auto zondag zouden brengen, want dan moesten ze in de buurt zijn. Dus mijn man terug reageren dat hij liever had dat sv de auto gewoon de zaterdag erop kwam brengen (hij kon er toch op wachten). Dat was oke. Zondagavond gaat de bel, schoonouders. Komen ze de auto toch brengen.

 

Ik zou dat totaal geen probleem vinden. Gezellig juist. Wij zijn altijd welkom bij m'n ouders, zij dus ook bij ons.