Mijn moeder is bijna 5 jaar geleden overleden nu en mis haar nog iedere dag. Tijdens de zwangerschap van onze dochter heb ik heel wat tranen gelaten. Mijn vader heeft gelukkig nog wel mijn vriend even mogen kennen en we hebben hem nog kunnen vertellen dat hij opa zou worden, maar helaas heeft hij ons meisje nooit in het echt mogen zien. Hij overleed toen ik 6 maanden zwanger was. Ik kan je niet zeggen hoe je ermee om kunt gaan, maar weet wel dat ze bij je is en er voor je is als je haar nodig hebt ook al is ze niet meer op aarde. Dikke knuffel meid!
Gister was het 19 jaar geleden dat ik mn moeder verloor. Ik was net 17 en heb dus heel veel alleen moeten leren. Vorig jaar ben ik getrouwd zonder dat zij er bij was. Ik had het me zoveel moeilijker voorgesteld. Maar door voor haar ballonnen op te laten kreeg ze haar plekje en was het goed. Nu na 2 jaar eindelijk zwanger van 2 jongens en ik vraag me weleens af wat zij er van had gevonden. Hoe zij me had geholpen. Maar ik heb mn beste vriendin die een beetje fungeert als moeder. Ik vraag haar alles. Zij wist 5 minuten na mijn man dat ik zwanger was. Zij was de eerste die ik belde om te zeggen dat het een tweeling is. Zij is degene die als eerste de echo foto s ziet. Het verdriet slijt echt, met het wat als gevoel blijft altijd.