Hoi, ik zit hier met een dilemma, ik had al in een topic vererop gelezen over verhuizen enz. Nou heb ik dus het zelfde probleem. Alleen ik wil het liefst niet na mijn zwangerschapsverlof werken. Ik vind dat ik wel een jaartje van die kleine wil genieten. Ik zou er niet tegen kunnen als mijn moeder oppast en belt dat zijn/haar eerste tandje zichtbaar is of dat ze zijn/haar eerste stapjes heeft gezet! Ik wil zo graag pas weer in september 2007 beginnen (ik heb me ingeschreven voor een opleiding/werk voor part time) Tot die tijd zou ik graag met die kleine willen zijn. Alleen van mijn vriend zijn salaris lukt het wel, maar dan zijn alleen de vaste lasten er van (incl. de babyspullen) dus excl. de boodschappen. en mijn uitkering stopt per November 2006 wat moet ik doen!!!!!!!!!!!!! ik krijg wel zwangerschapsuitkering tot eind december maar zou er na dus echt weer aan het werk moeten. Ook heb ik het idee dat mijn vriend vind dat ik gewoon na mijn kraamtijd weer aan het werk moet. Alsof hij het niet snapt ofzo.... De huur is het zelfde als wat we nu betalen maar we komen nu al bijna niet uit zonder mijn salaris/ww even voor de duidelijkheid: Het is niet dat ik te lui ben om te werken ofzo maar ik wil gewoon wel van mijn kleintje genieten. Het begin van mijn zwangerschap was al een drama i.v.m. Vriend die er niet achter stond enzo. Ik wil echt even genieten van mijn wondertje! herkennen jullie dit probleem en reacties zijn altijd welkom! aub help mij!
Tsja, ik denk dat je in een moeilijke positie zit... Ik begrijp je gevoelens wel en ik begrijp ook dat je het liefst thuis wil blijven, maar ik denk eerlijk gezegd dat dat in jullie situatie niet kan... Er komen namelijk dalijk ook nog heel wat extra kosten kijken als de kleine er is en je schrijft zelf dat jullie nu al bijna niet uitkomen... Dus dan denk ik dat je weinig keuze hebt, helaas. Je zou misschien parttime kunnen gaan werken? Dan ben je toch een groot gedeelte thuis.
Ja idd, het is niet dat we met moeite rondkomen ofzo... Maar gelukkig willen me ouders ook bijstaan ALS het nodig is. maar toch...
Ik zou ook het liefste thuis willen blijven voor de kleine, maar dat gaat helaas niet. Ik sta er alleen voor, dus ik zal wel MOETEN werken
Probeer wel reeel te blijven... Als het nu al moeilijk is, dan wordt het met een kleine en nog minder inkomsten nog moeilijker... En je wil toch niet altijd afhankelijk zijn van je ouders? Zet anders eens alles op een rijtje van inkomsten en uitgaven nu, en dalijk als de kleine er is en je niet meer werkt, dan krijg je een duidelijk overzicht
maar krijg je geen bijstand dan? lijkt me niet dat je na 6 weken als alleenstaande moeder fulltime moet werken.... k zou het wel heel erg vinden zeg als het tegenwoordig allemal zo moet...
Je hebt toch wel gewoon recht op volledig zwangerschapsverlof? Dat heeft volgens mij niets met de tijd dat je recht op WW hebt te maken. Zou dat eens nagaan, want volgens mij heb je echt recht op die 16 weken betaald verlof. Maar bijstand ga je daarna niet krijgen als je vriend gewoon een inkomen heeft.
Ik werk nu ook fulltime, en om de bijstand in te gaan vind ik ook zo wat. Zou wel in ieder geval minder willen gaan werken, maar of dat er in zit ??? Ik zal er toch voo rmoeten zorgen dat we rond kunnen komen, natuurlijk zal ik wel alimentatie (wat een k*twoord) krijgen, maar de rest zal ik zelf bij moeten werken
Neej hoor, dat kan je vergeten. Je kan niet naar de bijstand toestappen en zeggen 'Mijn vriend heeft wel inkomen, maar ik wil zo graag bij mijn kind blijven, kunnen jullie me niet betalen?' dat doen ze niet. Als je geen recht meer hebt op een WW of zwangerschapsuitkering, dan zul je het moeten doen met 1 inkomen, en als dat niet mogelijk is, dan zul je toch een paar uurtjes moeten werken. Helaas werkt het voor de meeste mensen zo
Kan je niet thuiswerk gaan doen? Is er niet iets waar je goed in bent of wat je als vak geleerd heb en thuis kan doen? En zoniet dan zou je vanaf huis iets kunnen doen wat je in de avonduren kan doen en als de baby slaapt. Ik zou het verder ook niet weten. Alhoewel ik je wel heel goed snap.
ik snap je wel hoor, maar ik ben ook weer gaan werken (3 dagen) en mijn zoontje ging naar oma, en weet je, zijn eerste stapjes en tandjes en eigenlijk alles wat ze voor het eerst doen, wil je natuurlijk niet missen, maar als jij het voor de eerste keer ziet dan is het toch voor jou ook de eerste keer! net zo speciaal hoor. wat niet kan, kan niet, hoe moeilijk dat ook kan zijn maar probeer dat los te laten!
Hi, Ik snap echt helemaal wat je bedoelt. Moet er niet aan denken om na 6 weken al weer te moeten werken en die kleine 'uit te besteden'. Maar aangezien ik alleen ben zal ik toch echt geld moeten gaan verdienen. Heb hele lieve ouders die me willen helpen maar ik kan moeilijk verwachten dat ze alles gaan betalen voor me. Ben nu allerlei constructies aan het bedenken waardoor ik zo min mogelijk hoef te werken en toch genoeg geld overhoud. Hoop dat dat lukt!
Ik vind de opmerking van Rabia heel zinvol. Kan je idd niet werk aan huis doen? Ben je toch bij je kleintje in de buurt. Het lijkt mij persoonlijk niets om financiele steun aan mijn ouders te moeten vragen, terwijl ik gewoon kan werken. Dan zou ik me een profiteur voelen.
Tja meid....als ik dit zo lees, dan zit er niks anders op dan te gaan werken... Is het geen idee om bijv. een baan te zoeken waarbij je de ochtenden werkt. zodat je 's middags gewoon bij je kleine kan zijn en zo min mogelijk mist? Of iets in de avonduren, zodat je geen oppas hoeft te regelen? Succes ermee!
Hallo Sweetangel, Ik begrijp je gevoel prima. Ik zou ook het liefst niet meer gaan werken als het kleintje er eenmaal is, maar dat betekent dat een heleboel dingen waar mijn man en ik van dromen dan ook opeens niet door kunnen gaan. Met zijn inkomen redden we het wel, maar we willen graag binnen twee jaar verhuizen en dat zal dat absoluut niet lukken. In de tijd dat wij baby waren kon dat allemaal wel. Heerlijk lijkt me dat. Tegenwoordig is het in de meeste gevallen onmogelijk dat de vrouw volledig stopt met werken, of de man moet al een enorme top-baan hebben of je moet andere financiële meevallers treffen. Helaas is dat voor de meesten van ons niet het geval. Een collega van mij is in februari bevallen en zij werkt nu twee dagen en dat bevalt haar heel erg goed. Natuurlijk denkt zij veel aan haar kleine meid, maar ze weet dat ze in goede handen is. In de pauze gaat ze steeds even naar haar ouders, waar haar dochtertje ook is en dat gaat prima. Ook werkt ze na werktijd meer thuis, zodat ze wel nog een en ander kan doen, maar wel bij de kleine kan zijn. Toch vindt zij de twee dagen werken een welkome afleiding en vindt ze het nu niet meer erg dat ze daarvoor gekozen heeft. Ik ga ook minder werken, van 4 dagen naar 2,5, waarvan ik het eerste jaar maar 2 dagen werk. (ouderschapsverlof) Ik vind dat ook meer dan genoeg, eerlijk gezegd. Wellicht heb jij ook nog recht op ouderschapsverlof ? Kun je dat niet meteen oppakken na je zwangerschapsverlof ? Ik dacht dat iedereen in Nederland recht heeft op ouderschapsverlof, dat dat in je arbeidscontract is opgenomen ... kijk het maar eens na, dat zijn al weer 3 maanden extra (dacht ik ... ik neem het verspreid op, weet niet precies hoeveel uren het zijn, dat is ook afhankelijk van je werktijdfactor) Thuiswerk is inderdaad een goede optie. Misschien is dat een leuk idee. Veel succes met je keuzes, ik besef hoe moeilijk het is ... Groetjes, Nikki F
Heel lief van je, maar ik stelde de vraag niet Wat Anakin zegt is ook een oplossing. Ik werk zelf in diensten in de zorg. De meeste diensten zijn 's avonds (van 15-21 of van 16-22) Mijn heeft om de week nachtdienst, en dan zal er dus een oppas moeten zijn of de kleine moet naar mijn schoonmoeder. Ik werk maar 50%, dat is gelukkig maar 3 avonden in de week en als ik in die week een dagdienst heb (7-13.30) maar 2 avonden. Dat geld hebben we toch echt nodig, dus stoppen zou niet kunnen. (als ik dat al zou willen, maar wil het niet) Toch ben ik natuurlijk een groot deel van de dag thuis, anders dan als je 8 uur per dag werkt...
Helaas zitten we allemaal in hetzelfde schuitje (bijna allemaal). Ik wil ook het liefste thuis zijn, maar wat niet gaat, dat gaat niet. Inmiddels heb ik wel gemerkt dat het voor zowel mijn dochter als voor mij goed is dat ze niet altijd alleen maar dezelfde verzorger om zich heen heeft. Ik geniet altijd van haar, maar als ik haar een dag niet heb gezien nog veel meer. Anders is het 'gewoon' dat ze om me heen is, maar na zo'n dag vallen veel meer dingen me op en ben ik veel meer met haar bezig. Ik vind het nadeel van thuis-blijf-mama zijn dat anderen het nooit doen zoals jij het altijd doet, dus dat het kind maar leert hoe het bij mama is. Vaak wordt papa's rol ook al minder belangrijk doordat mama er altijd is. Bovendien is de kans groot dat het kindje sterk aan de mama gaat hangen. En wat je zegt van de eerste dingen missen: dat gaat sowieso gebeuren. Als je 1 keer besluit om boodschappen te gaan doen zonder je kindje, gaat het precies dan voor het eerst rollen of staan. Ik vond het ook belangrijk, maar heb gemerkt dat de tweede keer staan net zo veel indruk maakt als de eerste Je kan niet alles meekrijgen van je kind, echt niet. Begrijp me goed, er zitten veel voordelen aan het thuis blijven, maar die zie je zelf ook wel, denk ik. Ik probeer even de andere kant van de medaille te laten zien. Succes met je keuze
Same here! Zolang ik niet invalide ben zou ik daar niet aan moeten denken; dan moeten mijn ouders dus bijdrage aan het feit dat WIJ gekozen hebben voor een kleintje....NOOIT!