We zijn hier in een rollercoaster van emoties beland. Dinsdagavond haalde mijn man B uit haar wiegje om haar te troosten. Gewoon met de handen onder oksels het hoofdje ondersteunend. Hij hoorde een plopje of knakje en ze was gelijk ontroostbaar van de pijn in haar linkerbeentje. Ik stond in de badkamer dus had ook niet gezien of ze misschien achter een van de spijltjes van het wiegje was blijven haken, wat we vermoeden. Daarna zijn we naar de huisartsenpost geweest. Die kerel daar zei puntje bij paaltje: "Het zal wel een kneuzing zijn, stop er maar een zetpil in en kijk morgen maar, als het dan nog niet gaat ga maar naar de huisarts. Want een röntgen bij die kleintjes zie je toch vaak niets op." Wij weten niet beter dus geven haar voor de voeding een zetpil en leggen haar na de voeding weer in het bedje met een kruik en flanellen luier als ondersteuning voor het beentje om het te ontlasten. Geslapen hebben we alle drie niet. Dus woensdagochtend naar de huisarts, die vermoed dat er misschien iets is met het heupje. Als ze stil ligt heeft ze er weinig last van, maar ga je haar bewegen (verkleden, luier verschonen, oppakken etc) dan zet ze het op een gillen. Een verwijsbrief gehad voor een röntgen foto. Eenmaal de foto's in het ziekenhuis laten maken bleek haar linkerbovenbeen gebroken... Dan schrik je je het leplazarus. Vanaf toen een uur of 11.00 heb ik tot 18.00 op de spoedeisende hulp gezeten met B. Om om een uur of 12 te horen dat ze gaan kijken wat ze gaan doen, om daarna om 13.30 te horen dat ze een week moet blijven omdat ze in een tractie moet. Om daarna te horen dat ze niet zeker weten of ze op deze locatie kan blijven of toch naar een andere locatie moet. Dat ik om 15.00 moet vragen waarom het zo lang duurt en dan krijg je als antwoord dat ze gelijk willen dat ze op de goede plek terecht komt en niet tussendoor nog verplaatst moet worden. Om zelf om 16.00 nog maar eens te vragen hoe het er mee staat en dan te horen krijgen dat ze er aan zitten te denken om haar misschien naar het Sophia in Rotterdam te brengen. Om om half 5 te horen dat ze daar inderdaad naar toe gaat, en om daarna pas om 18.00 in de ambulance te zitten. Deze locatie had ook geen kolfapparaten dus ik heb vanaf 8 uur sochtends tot half 6 smiddags niet kunnen kolven, waardoor ik nog steeds last heb van mijn linkerborst. Dan komen we in Rotterdam op de spoedeisende hulp, waar we dan nog te horen krijgen dat ze om 15.00 al wisten dat we zouden komen. Terwijl we dat zelf nog niet eens wisten, bleek nou dat de verpleegkundige van de kinderafdeling in het ziekenhuis het had gecommuniceerd met het Sophia maar nog niet met de spoedeisende hulp. Dan zit je daar met een kindje van 4 en een halve week oud wat ontzettende pijn heeft. Dan wordt je in Rotterdam nog door een molen gehaald, we hebben ons verhaal wel 10 keer moeten doen. Ze willen alles onderzoeken van een echo van het hoofdje (onder het mom van hebben jullie haar niet door elkaar geschud) tot een bloed/urine onderzoek voor de kalkwaardes en een skeletopbouw om broze botten uit te sluiten tot het melden bij veilig thuis. Mijn man voelde zicht net een crimineel, en we werden net gebeld dat ze vandaag van veiligthuis bij ons thuis komen om met ons te praten. Alsof we kinderen mishandelen .. Ik wilde zo graag naar mn dochtertje vanochtend en dan kan het gewoon niet omdat die eikels van veiligthuis perse bij je thuis willen komen. Ze heeft vanochtend haar röntgen foto's gehad en wil haar gewoon zien en kijken hoe het met haar gaat. Ik ben het even helemaal kwijt en weet gewoon niet meer wat ik moet..
Ooooh Dracaena... zelfs mijn moeder hart huilt bij het lezen van je verhaal! Wat ongelooflijk erg zeg arme B. En wat een eikels van veiligthuis.... maarja ik begrijp het ook wel. Ze moeten safe zijn en alles uitsluiten en helaas zijn hier de goede/perfecte ouders (jullie dus) de dupe van. Dikke knuffel schat! Hopelijk is ze snel weer veilig thuis.
Ooh Dracaena meisje! Wat een nare situatie! Je kindje in pijn zien is iets wat je absoluut niet wil en dan ook nog niet direct juist geholpen worden en dan ook nog het gevoel hebben valselijk beschuldigd te worden en dan niet naar je kindje kunnen! Wat heb ik met jullie te doen! Natuurlijk willen ze uitsluiten dat er niet meer speelt, maar heftig is het wel! Kun je wel gewoon naar haar te op ieder moment van de dag? Lijkt me vreselijk van je kindje gescheiden te zijn Ik kan je alleen maar heel veel sterkte en kracht toe wensen en hopen dat ze snel weer naar huis mag!
Bah bah Dracaena wat vreselijk! Brr nachtmerrie van elke ouder op zo'n jonge leeftijd gescheiden zijn van je kind. Veel sterkte meis!
Door het vergeten van de moedermelk en file was ik er pas om 15.00. Voor ons gevoel is het gesprek goed gegaan. Je wordt compleet door de mangel gehaald, ze willen alles van je weten; hoe je jeugd was, of ik mijn man wel geloof in z'n verhaal, of je snel agressief word en noemt t maar op. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan vandaag; bloed, urine en röntgen van haar skelet en alles was goed. Dus gelukkig is er niks anders gevonden. Het nadeel hier van is (ze zou maandag een gipsbroek krijgen en dan zou ze dinsdag mee naar huis mogen.) Dat veiligthuis op basis daarvan nader onderzoek in kan zetten en een instantie voor kindermishandeling in kan schakelen waardoor ze dus niet naar huis mag. Dat komt wel hard binnen
Oooh Dracaena wat een ramp zeg!! Wel fijn dat er verder niks gevonden is en ga hard duimen dat Veiligthuis toch wel inziet dat dit niet met opzet is gebeurd en dat jullie meissie dinsdag gewoon mee naar huis mag!!
Jeetje wat vreselijk! Zit hier met kippenvel en ongeloof. Het is goed dat die instanties er zijn, maar wat een ellende als het voor niks is. Arme B en arme jullie. Dikke knuffel voor jullie allemaal! Wat is gehoord heb is het sophia wel een heel goed ziekenhuis. Hopelijk mag ze snel weer naar huis. Heel veel sterkte!
😱 wat afschuwelijk! Heel naar voor jullie!! Dat je kindje een gebroke beetje heeft is al heel naar op zich en dan nu dit! Ik wens jullie heel veel sterkte!
Dracaena: wat een heftig verhaal en wat ontzettend naar voor je kindje dat ze zoveel pijn had. Een gebroken beentje is al erg genoeg. Hopelijk mag ze snel naar huis en ziet de instantie ook in dat jullie gewoon lieve ouders zijn. Veel sterkte!
Hoi hoi, Wil iemand met mij meekijken. Dinsdag is mijn NOD. De laatste 3 dagen is mijn temperatuur hoger geworden. Kan dit een eerste teken zijn van iets moois? Voel me verder vooral erg vrolijk, zere tepels en last van zuurbranden af en toe. Mijn temperatuur is normaal eigenlijk nooit hoger dan 36.5 of anders slecht 1 dagje.
Gewoon elke ochtend als ik wakker wordt., voordat ik uit bed stap. Zet speciaal de wekker altijd even laat. Hoezo vraag je dat eigenlijk? Is er iets raars?
Wow Dracaena. Kippenvel over mijn lijf. Ik zou ook helemaal van slag zijn. Ik hoop dat het beentje snel geneest en natuurlijk gaan ze niks bij jullie vinden. Jullie doen alles goed! *plaatsvervangend boos* Wij moeten donderdag ook naar het zh met M. Op het bureau hebben ze een afwijking in de heupjes gezien en nu willen ze voor de zekerheid een echo maken.
Hopelijk niets bijzonders deedee. Succes! Vandaag ons meisje weer gezien en dat pijnhuiltje is zo hartverscheurend. Afhankelijk of ze maandag een roesje moeten geven met het gipsbroekje aanleggen en of er zwelling optreed en als veiligthuis geen roet in het eten gaat gooien mag ze maandag of dinsdag naar huis. Ik zat er gisteren helemaal door heen en toen ik in de avond weer thuis was heb ik ontzettend staan balken. Manlief vroeg een simpele vraag waar ik geen antwoord op had en daar ging ik weer. Je slaapt wel maar uitgerust ben je niet. Er staat een leeg bedje en een lege box zo ontzettend frustrerend.
Dracaena wat vreselijk wat jullie nu overkomt. Je kleine meid haar beentje gebroken en in het ziekenhuis. En dan ook nog Veilig Thuis op jullie nek. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Misschien is ze bij het uit bed oppakken inderdaad met haar beentje achter een spijl blijven hangen. Ik kan zoiets zo voor mij zien. Gefocust op het ondersteunen van haar nekje en misschien net niet oplettend genoeg op hoe haar beentje lag. Dat kan echt de beste ouder overkomen. Ze is nog zo klein en teer. Gaat het personeel in het ziekenhuis en van Veilig Thuis wel respectvol met jullie om? Geen rare insinuaties die ze maken? Hoop dat je meisje snel weer pijnvrij is en fijn weer met jullie mee naar huis mag. Dikke knuffel.
Oh vandaar. Tja, slik medicatie elke week, dus mogelijk komt het daardoor. Temperatuur altijd op die manier idd.