Bevalling inleiden bij pijn?

Ik ben ingeleid met 38+4 ivm hoge bloeddruk met medicatie en groot geschat kindje en veel vruchtwater.

In eerste instantie wouden ze rond 37 weken al beginnen. Maar ergens hopen ze dat de baby zich zelf iets eerder melde. Dus toch zo lang mogelijk uitgesteld .

Mijn gynaecoloog zij ook dat ze het fijner vinden als je ' natuurlijk ' bevalt ze hield niet zo van het opwekken van de bevalling.

 

Ik heb het ook niet over 36 weken, maar over 38 weken. Gelukkig ken ik mezelf en de gyn kent mij ook. Fijn, die steken onder water. Bedankt.

 

Ik wordt over 1.5 week ingeleid bij precies 39 weken ivm chronische nekklachten door nekletsel. ik mag de hele zwangerschap mijn medicijnen (morfine) hier al voor innemen maar nu mijn gewicht toeneemt en mijn nachtrust slechter wordt worden mijn klachten erger en red ik het haast niet meer met mijn huidige dosis medicijnen. De overweging van de gyn was inleiden en daarna weer alle medicatie kunnen nemen en weer behandeld kunnen worden op de pijnpoli tegenover de risico's van inleiden (grotere kans op keizersnede of kunstverlossing). Ze vertelde mij dat ze alleen besluit in te leiden als ze de nadelen en risico's van inleiden alsnog beter vind voor de moeder dan de pijnklachten die er zijn. Ik ben er best huiverig voor geworden na dit gesprek en twijfel nog of ik echt voor de inleiding ga of toch ga wachten tot de baby spontaan komt.

 

Hier net zo iets.
Ik loop al sinds het begin van de zwangerschap met een niersteen waar ik enorm veel pijn van heb.
De vk stelde voor om met 37 weken in te leiden maar ik ben er ook huiverig voor.
En aangezien ik bij mijn andere kinderen met 39 weken ben bevallen vraag ik me af wat die 2 weken dan nog zijn.
Ik krijg helemaal geen pijnstilling, alleen pcm maar dat helpt niet.
Kan je morfine echt wekenlang dagelijks gebruiken?
Het werkt toch verslavend?

 

Hier twee keer ingeleid met precies 38 weken (medische redenen) en bij beide een jaar lang getob gehad omdat ze er eigenlijk toch niet klaar genoeg voor waren om geboren te worden. Geen temperatuur kunnen houden ondanks hittegolf, darmproblemen, maagproblemen, geel zien enz...
Een baby is het beste af in de buik tot het zelf besluit om te komen.

Derde is op een natuurlijke manier gekomen (na strippen) en buiten dat dit de beste bevalling was is vergeleken met de andere twee keer het minst pijnlijk en het meest relaxte manier gegaan.

Inleiden is absoluut geen pretje en dan druk ik mij heel voorzichtig uit.

Heel veel sterkte, ik hoop dat je het nog even volhoudt.
Misschien kunnen ze je strippen met 38/39 weken?

 

Poeh ik hoop niet dat je er te gemakkelijk over denkt. Pijn is heel vervelend maar een ingeleide bevalling is dit ook vaak. Vergeet niet dat het tegen natuurlijk is. Je lichaam en je kindje is er nog niet klaar voor ook al is het op gewicht. Een ingeleide bevalling duurt vaak langer en de kans op een kunstverlossing is groter. Ja dit weet ik uit ervaring. Niet bedoelt als steek onder water maar ik zou het nog eens overwegen als ik jou was. Oh en wat moeheid betreft, die begint pas echt als de baby er is . Veel sterkte met de laatste loodjes

 

Mijn dochter was ook 38+3 en was goed op gewicht maar heeft er wel degelijk last van.
Ik zelf ook mijn lichaam was er echt niet klaar voor.

Ik zou de tijd echt uitzitten! En ja ik dacht er ook zo over maar daar kom je snel op terug hoor. Ik had dan wel medische redenen maar toch

 

Het is bij mij zeker niet alleen moeheid, want moeheid ben ik gewend. Ja dit is wel heftiger als je zwanger bent, maar dat kan ik aan. Het zijn medische/persoonlijke redenen waar ik verder niet op in wil gaan. Ik weet wat de gevolgen kunnen zijn van een inleiding voor mijn baby, maar mijn gyn vond dit niet opwegen tegen de nadelen nu op dit moment voor mij.

Aangezien een ander niet weet wat bij mij de redenen zijn, kan iemand ook niet oordelen. Ik zeg overigens niet dat jij dit doet hoor, want jouw bericht bedoel ik niet.

 

Moet wel een beetje lachen om deze euhm...bijzondere reactie. Dat weet je voordat je er aan begint?! En jij weet van tevoren ook wat er in die 40 weken staat te gebeuren?

Ts, ik kwam door een ongeval in het ziekenhuis terecht (12 weken zwanger). Behoorlijk zwaar letsel, operatie, tientallen rontgen, lang aan de morfine pomp gelegen in het ziekenhuis en daarna keihard revalideren in de hoop er voor mijn bevalling weer enigszins bovenop te zijn. Had onwijs veel pijnklachten en m'n lichaam was door dit alles op. De vk heeft mij toen doorgestuurd naar de gyn (was 37 weken) en die zag voldoende reden om me direct in te leiden. Ik heb me met alle laatste krachten toch tot de 39 + 0 weken gesleept omdat dit me voor de baby beter leek en toen het echt op was, ben ik ingeleid. Nou ja ik had al ontsluiting dus de vk heeft m'n vliezen doorgeprikt. Daar ben ik binnen 4 uur spontaan op bevallen, anders zou ik de volgende dag aan het infuus gaan.

Ik denk zelf helemaal niet lichtzinnig over inleiden, probeer al je krachten bij elkaar te rapen en door te zetten. Als het echt niet anders meer kan, bespreek het dan nogmaals met je vk. Ik zou dit persoonlijk wel doen als je pas de termijn van 37 weken bereikt hebt. Eerder bespreken is onnodig, want ze gaan toch niks doen (en vermoedelijk terecht).

 

Ik ben ingeleid met 36.6 weken en dat eindigde niet heel best (zie onderschrift).
Apgarscore 1 en daarna nog een lange tijd moeilijk gehad.
Wij waren er allebei nog lang niet klaar voor, maar inderdaad, de nadelen van 'blijven zitten' waren groter dan de voordelen, gezien de vergiftiging.
Ik denk dat ze vooral daarnaar kijken.
Succes met de pijnklachten voor nu in elk geval! Ook voor grasspriet

 

Misschien handig om eens met je vk te bespreken, maar als je al een keer zonder problemen natuurlijk bevallen bent dan is het ook een optie om de vliezen te laten breken (als strippen geen effect heeft) door je vk. Dit is minder heftig dan inleiden, want je lichaam neemt het na het breken dan zelf over en je hoeft niet aan de hormonen ofzo. Als je binnen 24 uur na het breken bevalt kun je zelfs gewoon thuis bevallen als je dit zou willen.

Ik heb dit bij mn tweede dochter laten doen en was er zeer over te spreken.

Nadeel is dat als de bevalling dan niet binnen zoveel uur na het breken plaatsvindt (48 geloof ik zo uit mn hoofd) je alsnog ingeleid moet worden en medisch wordt, maar volgens mn vk bevalt 60% na het breken gewoon "spontaan".

 

Ik bedoelde het niet bot hoor!
Wilde je er alleen op wijzen dat inleiden niet zo "leuk" is.
Ik zal volgende week of de week erop waarschijnlijk ook weer ingeleid worden omdat ik tegen vergiftiging aan zit .. het is nu vooral afwachten wanneer de situatie uit de hand loopt en ik ben hier erg verdrietig om. .
Ik wil alleen meegeven is de situatie niet schadelijk voor moeder of kind rek het dan zo lang mogelijk
En hier bedoel ik jullie niet mee hoor maar kreeg 2 weken geleden de opmerking: ach ik zou ook wel ingeleid willen worden dan hoef ik niet af te wachten .. of ach je bent dan 37 weken dan mag het toch gewoon
Ik merk dus aan mijn omgeving dat lang niet iedereen beseft wat voor gevolgen er aan kunnen zitten.
Ik wilde jullie hier bewust van maken .. op een goed bedoelde manier

 

Ik gebruik de morfine al 3 jaar aaneengesloten dus de verslaving zal er zeker zijn helaas. Maar zonder functioneer ik niet. In de zwangerschap wel mijn dosis flink moeten verminderen. Ik ga vanaf maandag proberen een week te stoppen, zodat de baby zo min mogelijk mee krijgt ervan tijdens de geboorte, dat is dan precies een week voor de inleiding. Die week zal ik zelf plat op bed moeten en alle hulp van naasten nodig hebben. (in principe moet het na 3 dagen uit je systeem zijn dus ook bij de baby) maar de baby moet wel verplicht 2 dagen ter observatie blijven na de geboorte om te controleren of ze geen afkickverschijnselen vertoont. Mijn hart breekt bij de gedachte maar dit was de enige optie die ik had als we nog een kindje wilde. Die wens stond al 4 jaar in de wacht en na goed overleg met de artsen zijn we er uiteindelijk toch voor gegaan.

 

Dit merk ik ook heel erg, als ik mijn zorgen bespreek over dat de kans op keizersnede of kunstverlossing groter is bij inleiden veegt iedereen dat van tafel met verhalen van mensen die ze kennen met goede inleiding en alsnog spoedkeizersnede bij spontane bevalling. En ik krijg telkens te horen dat ik blij moet zijn dat ik niet de 42 weken uit hoef te lopen.

 

Ik ben voor mijn inleiding ook niet gewezen op de evt gevolgen van inleiden door de gynaecoloog. Wist wat hier gezegt word dus ook niet.
Mag ik van geluk spreken dat ik een zeer vlote bevalling heb gehad !

Ook doet onze kleine meid het super goed helemaal geen drinkproblemen, of dat ze zich niet goed warm kan houden.

Maar kan me goed voorstellen dat wanneer je lichaam niet uit zichzelf begint het kindje er misschien nog niet klaar voor is.

 

Inleiden voor 40 weken zou wat mij betreft alleen moeten gebeuren indien een langere zwangerschap risico voor het kind of de moeder is. Pijn vind ik minder relevant, ook al weet ik dat het echt heel vervelend kan zijn. Ik mocht eerder ingeleid worden tijdens mijn tweede zwangerschap nadat mijn eerste zwangerschap een extreme vroegeboorte was, maar ik heb toch nog een paar dagen doorgezet. Door zwangerschapsdiabetes wilden we de risico's verkleinen tijdens de bevallin, ik was met 38,5 bevallen na inleiding. Als je geen risico loopt en je kindje doet het goed, probeer dan nog even vol te houden. Ik vind overigens wel dat er te lang wordt gewacht na 40 weken, maar dat is een andere discussie. Succes nog even!

 

Ik ben ingeleid met 37+1 en dat was puur in het belang van de baby. Ik stond zelf ook te springen, ik was al 31weken doodziek, maar achteraf gezien had ik hem graag nog een weekje laten zitten.

Het inleiden was totaal geen pretje (hallo weeënstorm), en mijn zoontje had wat opstartprobleempjes, liep extra geel aan, gevoelige darmpjes etc

 

Bij beide jongens stelde de gyn voor om in te leiden met 37.6 weken. Ik wilde dit bij de eerste graag! Ik kon het vanwege de rugpijn, invaliderende bi, hg en antistollingspuiten niet meer aan. Ik dacht dat dit de beste keuze was. Tot de dag van vandaag heb ik heel veel spijt! Mijn zoon was al 7 pond, maar hij was echt nog prematuur met alle gevolgen van dien. Je kindje moeten achterlaten in de couveuse, terwijl hij meer dood dan levend was, meerdere keren per dag bloedprikken en infusen in dat kleine lijfje. Hij was al doodop voor zijn leven goed en wel begonnen was. En de ingeleide bevalling was een nachtmerrie. En mijn herstel was er niet. Ik ben er geen steek beter van geworden. Ik kan er nog om huilen, zo een slechte start voor mijn kleine baby.

Dit wilde ik dus niet meer! Bij de jongste heb ik de optie tot inleiden afgeslagen. De zwangerschap was even heftig, maar ik kon me er dit keer mentaal tegen verweren dmv hypnobirthing. Hij is geboren met 40.5 weken. De meest geweldige bevalling ooit! En een blakend gezonde, sterke, allerte zoon. Mijn herstel ging daarna veel sneller. Had ik dat ook maar zo gedaan bij de oudste. Schuldgevoel is immens, hij draagt er nu nog de gevolgen van mee en zal altijd een zorgenkindje blijven. Die paar weken zijn het niet waard, tenzij jullie leven in gevaar is.