3 jaar en bijna 2 zijn ze...mijn grootste liefdes, naast mijn man. Alleen heb ik het gevoel dat ik gek aan het worden ben. Vanaf het moment dat ze opstaan tot ze gaan slapen, halen ze het slechtste in mezelf naar boven Huilen als ze hun zin niet krijgen, slaan en duwen, dingen blijven doen terwijl ik al meermaals gezegd heb om ermee op te houden, mekaar continu de duivel aandoen,... Ikzelf voel me al een 3tal weken niet lekker, slaap slecht,...en merk dat ik en heel kort lontje heb. Ik heb tot mijn grote schaamte al eens gezegd dat ik hen aan een andere mama en papa ga geven. Ik schaam me rot! Nog erger is dat ik niet meer lijk op te houden met roepen terwijl ik zeer goed weet dat roepen echt niet helpt. Ik lijk wel de pedalen kwijt en ben zo bang dat onze meisjes stilaan beginnen te denken dat ze een gekke moeder hebben en dat roepen normaal is... Wat als ze mij zich gaan herinneren als een brulaap?! Ik weet het even niet meer
Ja hoor: uitdaging genoeg. De jongste gaat dagelijks naar een superleuke kinderopvang waar er geknutseld wordt, gespeeld, geknuffeld,... De oudste gaat naar school en heeft net een kleuterkampje achter de rug. Het is echter wanneer ze hun zin niet krijgen (willen BV niet eten maar wel een koekje of chocolade) of mekaar kunnen "pesten", of geWoon zomaar dat ze veranderen in kleine monstertjes...
Wat je kindjes doen, hoort bij de leeftijd. En ja, dat kan je knettergek maken Probeer het eens van een afstandje te bekijken als je in zo'n situatie terechtkomt met je kindjes. Neem letterlijk een stap achteruit, denk even na over wat een juiste reactie is op de situatie en reageer dan pas. Die 5 seconden dat je even rust pakt, maakt voor de situatie niet uit. En soms is het heel fijn een beetje humor te gebruiken, ook al doen ze dingen die niet moge. Buig de situatie eens om met een kussengevecht, kietelen, gekke bekken trekken etc. Kan ook goed helpen.
Ik herken dit ook best wel in mijn zoontje en af en toe heb ik echt even een beetje meer rust nodig. Dan stuur ik hem een uurtje langer naar de kinderopvang (ik heb flexibele opvang) en ga ik dat uurtje gebruiken voor mezelf. Helemaal heerlijk Verder ook niet echt concrete tips. Proberen consequent te blijven, duidelijke grenzen aan te geven en daarnaar te handelen en structuur in te bouwen. Meer kun je volgens mij echt niet doen op deze leeftijd. Positief proberen te blijven, afleiden met andere dingen en als niks lukt, dan lukt er maar niks en zou ik er ook even geen tijd/moeite meer in steken en er eentje gewoon in bed poffen en daar tekeer laten gaan.
Ik herken het wel een beetje, mijn dochter kan zich ook soms zo gedragen dat het mij verandert in een sacherijnig, hysterisch rotmens. En zo wil ik ook niet dat mijn kinderen zich mij herinneren. Wat bij mij helpt bij vervelend gedrag is echt even voor mezelf denken, oke, ga ik dit accepteren? Ik heb nee gezegd tegen nog een koekje, ze schopt een scene, toegeven is de makkelijkste weg, maar kom op zeg. Het is heel reeel wat ik vraag en ik ga toch niet overstag omdat mevrouw een toneelstuk opvoert waar je u tegen zegt? Alleen die gedachte al maakt me rustiger en helpt me consequent te blijven. En dat werkt. Natuurlijk niet direct en zonder slag of stoot, maar merk wel dat wanneer ik rustiger blijf, mijn dochter dat ook eerder wordt en dan weer 'gewoon' meewerkt. Dus even een stap terug, voor jezelf een grens bepalen en daar aan vasthouden.
Kun je zeggen ipv wat ze niet mogen ook zeggen wat ze wel mogen?? Jullie mogen praten met elkaar (ipv slaan/ schreeuwen/ gillen). Vertel maar wat je niet leuk vond... Vaak komt dit al heel anders over op de kinderen. Verder helpt het hier ook goed als ik hun gevoelens benoem op dat moment... Je vindt het jammer he? Dat je geen snoepje mag, maar we gaan nu gewoon eten...
Hallo mede-mama's! Enorm bedankt voor jullie reacties. Zo fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Letterlijk even afstand nemen van een moeilijke situatie ga ik zeker proberen alvorens ik weer eens uit m'n sloffen schiet. De situatie positief benaderen met wat humor of benoemen wat ze voelen, vind ik ook super goede tips. Morgenvroeg ga ik ze onmiddellijk proberen toe te passen... Ik hou jullie op de hoogte! X
Lijkt mijn post wel.. ook 2 meiden van 3 en bijna 2. Exact hetzelfde als jouw verhaal vertelde ik gister tegen mijn man. Lijkt erop dat ik alleen maar aan het schreeuwen ben op zon dag. En je daarna verschrikkelijk slecht voelen.. Dus mbt de tips lees ik mee!
Ik bedenk me altijd maar, als dit jullie wereldleed is, dan heb je toch maar een mooi leven. Alleen maar zorgen hoeven maken om een koekje of speelgoed, hoe fijn in dat. Dan kan ik de situatie vaak beter aan. Maar voor de kids is het echt wereldleed haha. Maar ja, ik heb ook wel eens hoofdpijn, ben moe of heb een rotdag. En dan reageer ik ook veel primitiever.
Jou kindjes voelen heel goed aan dat jij niet lekker in je vel zit. En dan gaan ze alleen maar vervelender doen. Probeer zelf je rust te vinden en dan gaat het meestal al een stuk makkelijker. En geef duidelijke grenzen aan en positief benaderen scheelt ook heel veel. Suc6 hoor het valt allemaal niet mee!
Onze tweeling van 2 maakt soms in mijn ook het slechtste wakker. Tjonge wat voel ik me dan een slechte moeder! Ik moet zeggen dat in ons gezin de emmer ook echt overstroomde en dat de woorden oververmoeid en overbelast genoemd zijn. Wij hebben -en ik zeg niet dat jij het ook moet doen hoor- een kindertherapeut over de vloer gehad. Ze heeft ons geholpen met een duidelijke lijn uitzetten, humor toepassen, echte kindertijd (dus niet 100 dingen tegelijk doen) en grenzen aangeven. Soms hele simpele dingen, maar het hielp! En ja, haar boodschap was ook dat dit een lastige tijd is. Ze praten nog niet veel bij ons dus er is ook veel strijd en frustratie doordat we elkaar niet snappen. En bij ons steekt de tweeling elkaar aan en ze gaan elkaar lopen etteren als het ze niet zint. Tijd voor mezelf is een noodzakelijk iets net zoals tijd samen met mijn man. De kids even uitbesteden en opladen, dan kan ik er weer tegen aan. Doe jij dat ook wel eens?
Ze gaan naar kdv en school dagelijks dus is niet van ochtend tot avond toch? Ik zoy je advies geven om je eigen draai in te vinden en juist moed verzamelen het goede naar boven halen en niet de slechtste Ik zou niet straffen of afpakken etc maar juist het goede gedraag aanmoedigen en negatieve negeren: als ze negatief gedragen je reageert negatief dus is reactie op negatief gedrag- ze krijgen je aandacht. Als ze misdragen haal hun en jezelf uit de situatie. Ga veel naar buiten, sta toe dingen doen die ze leik vinden bijvoorbeeld met bal gooien als die zacht is. Maak structuur en regelmaat in je dag, bied voldoende rust en uitdaging thuis. soms is niet anders dan moet ze wachten of kan niet dingen hebben maar met de meeste kan je met 3jarige goed afspraken maken.