ergernissen schoonmoeder..

Ik kan nu goed met schoonmoeder door een deur, maar ik moet er niet aan denken om haar elke dag over de vloer te hebben (ook al is het maar eventjes!). Dit heb ik ook met mijn moeder. Ja, ik begrijp heel goed dat ze enthousiast zijn en het allemaal goed bedoelen, maar dat wil niet zeggen dat alles geoorloofd is. Als jij het liever niet wil, dan moet je hier eerlijk in zijn. Ik heb aangegeven aan (schoon)moeder dat zij van harte welkom zijn, maar sowieso eerst even contact moeten opnemen of het uitkomt en dat ik liever niet elke dat visite wil hebben; ook al is het een bliksembezoekje. Ik wil met mijn man en kind kunnen wennen aan onze nieuwe situatie en daar wil ik niet elke keer andere mensen bij hebben.
Toen ik dit aangaf, begrepen ze dit ook wel. "Ik wilde dat ik het tegen mijn (schoon)moeder had gezegd. Dit had zoveel ergernissen gescheeld!" Als ze zich in jouw situatie plaatsen, want dat kunnen zij als geen ander, dan snappen ze het toch wel. Oké, er zijn uitzonderingen...maar dan moet je zelf keihard je grens aangeven voor jou en je kindje! Vergeet niet dat je kindje er ook onrustig van kan worden als jij gespannen bent.

 

Ik denk er ook zo over. In dit soort topics zie je vaak dat de inmiddels moeders op deze manier redeneren, en de nog niet mama's veel stelliger zijn in "dit hoef je niet te accepteren" en "stel heel duidelijk je grenzen".
Stel je eens voor hoe jij je later gaat verheugen op een kleinkind. Je bloedeigen zoon of dochter wordt mama/papa. En je kind zegt: "fijn dat je me hebt opgevoed, en uitkijkt naar de dag dat je oma wordt, maar ik ga geen enkele rekening houden met je gevoelens, want die doen er niet toe...."

 

Erg zwart-wit zoals jij het nu stelt. Wanneer een schoonmoeder of wie dan ook te bemoeizuchtig is of te dominant aanwezig heeft dit niks te maken met geen rekening houden met haar gevoelens wanneer je je grenzen stelt. Het zal ook per persoon verschillen, de ene vrouw heeft meer privacy en rust nodig dan de ander. De ene schoonmoeder is opdringeriger dan de ander. Wanneer een schoonmoeder nooit geleerd heeft haar schoondochter te respecteren dan vind ik dat ze het er zelf naar heeft gemaakt wanneer ze geconfronteerd wordt met grenzen.

 

Klopt wat je zegt, maar ik vind dat er soms te snel een afweer is tegen schoonmoeders. Je kent die vrouw vaak al jaren, en als je in die jaren geen duidelijke grenzen hebt gesteld, kun je ook niet verwachten dat ze plots snapt hoe jij het als schoondochter graag wil hebben.

Ik had ook geen goede band met mijn schoonmoeder, maar ik heb wel altijd respect getoond voor de moeder van mijn man.

 

Wat volgens mij vaak gebeurt is dat schoondochter en schoonmoeder geen afzonderlijk contact hebben zonder de man/zoon. Als er een kindje komt gaat man weer werken en als schoonmoeder dan opeens dagelijks op je lip wil zitten kan ik me heel goed voorstellen dat je daar niet op zit te wachten. Ik vind dat je dan gewoon je grenzen aan moet geven. Als schoondochter 2x per week genoeg vindt heeft schoonmoeder het daarmee te doen.

 

Je grenzen stellen naar wie dan ook, betekent niet dat je geen respect toont. Het gaat allemaal om de manier hoé je iets zegt. Als jij het op een vriendelijke doch stellige manier zegt, dan is dit op een respectvolle manier aangeven hoe jij er over denkt.

Nu moet ik ook zeggen dat zowel mijn moeder als schoonmoeder weet dat ik zeg hoe ik er over denk, maar op een normale manier. Oke, mijn schoonmoeder was dit eerst niet gewend (lang verhaal!), maar zij dacht ongeveer zo: "Jij neemt aan wat ik zeg en gaat daar niet tegenin en als je dat wel doet dan toon je geen respect voor mij". Tja...zo zit ik niet in elkaar. Ik word daar nogal opstandig van

Maar goed, als iemand het prettig vindt om haar schoonmoeder elke dag om zich heen te hebben, dan moet je dat zeker doen! TS geeft aan dat ze dit liever niet wil. Wie zijn wij dan om haar 'over te halen' dit toch toe te staan. Het is natuurlijk wel zo, als je jaren niets zegt en nu wel (wat oke is!) dat je dan weerstand kunt verwachten. Dit moet je dan voor lief nemen.

 

Precies dit! Je maakt je nu al druk om iets dat er niet is. Als ze echt te vaak langskomen kan je dan toch gewoon zeggen dat het te druk is.
Valt me ook op dat eigen ouders vaak meer 'rechten' hebben en bij schoonouders vallen dingen al snel verkeerd.

 

Ja, hier ben ik het volledig mee eens. Zou het ook zo doen.
En eigenlijk is dat iets wat we soms vergeten maar het is ook zo speciaal jouw eigen kind dat een kind krijgt.... Mijn kinderen zijn nog zo klein en ik denk soms al aan hoe het zou zijn als zij kinderen zouden zijn en ik oma... leuk toch? Een betrokken schoonmoeder die al verliefd is op haar ongeboren kleinkind? Enneuh...ik had ook een probleem tijdens mijn eerste zwangerschap met mijn schoonmoeder maar ik kan je verzekeren dat zolang ze geen kwaad bedoelt dit vaak echt je hormonen zijn... Been there....

 

Ik ben het eens dat respect van beide kanten moet komen maar ben het niet eens met dit bovenstaand deel. Het is niet omdat iemand iets liever niet wil dat ook als je het respectvol zegt dit getuigt van respect. We leven volgens mij in een maatschappij waar maar al te vaak gezegd wordt dat we gewoon eerlijk onze mening moeten uiten maar vaak denken we daar niet bij na hoe kwetsend dit kan overkomen op anderen. Ook al zeg je het "respectvol", het feit dat deze oma to be halsreikend uitkijkt om veel haar ongeboren kleinkind te komen bezoeken en je hier iets van gaat zeggen kan kwetsend overkomen. En soms is het respectvoller om iemand een plezier te doen en even te denken dat ze het toch goedbedoeld en gewoon even op je tanden te bijten. Kwaad kan het niet en je doet er alleen maar goed mee.

 

Klopt. Maar TS stoort zich al aan het feit dat de schoonmoeder enthousiast is over de baby... Dat is toch meer dan gewoon liever niet elke dag je schoonmoeder over de vloer hebben. Dat laatste lijkt me vrij normaal. Dat eerste is gewoon overdreven.

 

Misschien is er al veel meer voorgevallen?

Mijne gaf aan dat, als vriend en ik niet trouwen zij E
Niet als kleinkind zag. Voor mij waa dat genoeg om hoop stappen terug te doen haar dus te vertellen dat ze niet iedere dag welkom is / was in ons huis.

Soms is het een opstapeling van dingen

 

Ik vraag me af wat hier precies het probleem is, schoonmoeder die aankondigt te vaak langs te komen of partner die alles wat zijn moeder doet goed vindt.

Ik denk het tweede en dat uit zich nu door de hormonen in het eerste.

Wij hebben geen goede band met mijn schoonouders, volledig de keuze van mijn vriend. Ze heeft het ons geflikt om ons onbekende mensen zonder overleg mee te nemen naar de neonatologie (verklaring: die mensen bleven maar aandringen), terwijl onze zoon net uit de couveuse was. Ik lag op een andere afdeling en wist van niets. Maar dit past precies in het rijtje van dat ze zelf over zich heen laat lopen en alles op het moment zelf maar voor de lieve vrede goed vindt. Van mijn vriend verwacht ze dan hetzelfde en daar past hij voor.

Mijn schoonouders zien hun kleinkinderen trouwens veel te weinig, mijn schoonmoeder heeft zeer zware COPD, 21% zuurstof opname, zeer regelmatig opname in het ziekenhuis, en dat combineert niet met een zwaar verkouden kleuter en helaas is hij zeer vaak zwaar verkouden (al onder de aandacht van zijn kinderarts).

 

Meid, je moet doen wat JIJ fijn vind op dat moment. JIJ zet een kindje op de wereld wat waarschijnlijk heel mooi maar ook heel zwaar is. En als JIJ wilt dat ze niet elke dag onaangekondigd komt dan moet zij dat accepteren. Klaar. Jouw leven.
Ik hoop wel dat je het met je vriend er zo over kunt hebben dat jullie er goede afspraken over kunnen maken.
Of je nou wel of niet een goede band hebt met je schoonmoeder, ik moet er ook niet aandenken dat mijn ouders onaangekondigd in en uit lopen.

Mijn schoonouders zijn in september zoveel jaar getrouwd en willen met 13 man in een huisje terwijl wij dan net een baby van 6 weken hebben. Nou ik moet er niet aan denken en reageer er nu heel opstandig op. Vind het te dom etc. Maar misschien valt t mee!

Als jij en je vriend er maar goede afspraken over kunnen maken met alle ouders! Succes!

 

Dat is inderdaad niet leuk. En ik snap dat je daar boos van wordt. Daar mag je dus zeker iets van zeggen. Net als dat je het recht hebt om aan te geven dat je maar zo vaak bezoek wilt per week. Hou er gewoon altijd rekening mee dat je schoonmoeder nu eenmaal oma wordt, en dat dat even bijzonder is als dat jij moeder wordt.

En hou er ook rekening mee dat zowel een zwangerschap als een kind hebben nooit gaat zoals jij het wilt. Je kan niet alles controleren.

 

Wat je schrijft over FB is inderdaad wel een dingetje. Waarschijnlijk staan er ook al heel snel foto's van je kindje op FB, voordat je goed en wel zelf iedereen op de hoogte hebt gesteld. Houdt hier rekening mee , en als het lukt, geef hierin vast je grenzen aan. Ik heb altijd aangegeven dat alleen wij als ouders onze kinderen op social media zetten als wij dat nodig vinden. Grootouders hebben we dit echt verboden in het begin.
Probeer je niet te veel te storen aan je schoonmoeder, en te genieten van je zwangerschap. Je kindje zal later alleen maar gek zijn op opa en oma. En ik vind dat heerlijk om te zien.

 

Daar was ik ook niet aan begonnen zeg! Die eerste 3 maanden zou ik überhaupt geen spannende plannen maken. Je weet niet wat voor kindje je krijgt. Voor het zelfde geld boek je binnen 2 weken een reis naar Argentinië en had je fluitend met je hele familie in een huisje kunnen zitten, maar ik denk dat de kans groot is dat jullie nog lekker aan elkaar willen wennen.

Voor je schoonouders is het alweer een tijdje geleden dat ze met een baby zaten, maar het lijkt mij dat zowel bij jou als bij TS de verwachtingen goed gemanaged moeten worden... Beter nu wat strenger en uiteindelijk wat meer de teugels laten vieren dan andersom.

 

Jeminee wat een herkenning (helaas)!

Mijn schoonmoeder is gigantisch veranderd sinds ik zwanger ben met houding en reacties. Ze gedraagt zich alsof ze denkt bij mijn gezinnetje te horen. Ik snap dat het voor opa's en oma's ook heel leuk en spannend is, vind het ook alleen maar leuk als ze enthousiast zijn en niet kunnen wachten op hun kleinzoon. Maar het is inderdaad de manier waarop het gaat. Allemaal net wat te ver, waardoor ik al weer aan de worst scenario's ga denken.
Helaas heb ik tot op heden geen tips voor je want ik zit er zelf ook flink mee. Zo erg dat ik en me vriend hebben afgesproken dat ik tot na de bevalling haar zo min mogelijk zie.

 

Denk toch wel de goude tip: praat vooraf dat scheelt een hoop.

Hier ook een over enthousiaste oma die gewoon door mijn huis liep met 'waar is ze' en vanaf de voordeur ongevraagd naar mijn bed stormde zonder pardon. Heeft een hoop gezeur gegeven in mijn kraamweek bij de eerste. Nu toch al wel afspraken gemaakt hoe het gaat met de komst van de 2e ga er een stuk rustiger in