Zodra je moeder wordt veranderd de band met je (schoon)moeder. Je bent nu zelf verantwoordelijk voor een klein mensje en dat is helemaal van jou en je vriend. Dat omgeving staat te popelen en enthousiast is, dat is mooi! Maar duidelijk zijn in wat jullie willen/vinden kan een hoop spanning en frustratie wegnemen. Nu is dit bij een eerste kindje super lastig, want je wereld staat straks op je kop, maar je weet nog niet goed hoe je echt gaat reageren. Bespreek met je vriend en kom samen op 1 lijn en breng dit dan over naar je schoonmoeder. Langskomen prima, maar wel met een berichtje van te voren en een tijdsafspraak bijvoorbeeld. Vind je vriend dit lastig om voor jou te bewaken? Bespreek dit dan met een kraamhulp. Zij kan de eerste week je ook in deze situaties helpen Wij hebben aangegeven dat er eventueel mensen kunnen zijn die desnoods kindje uit bed halen of uit handen trekken....we kregen een pittige kraamhulp die na een seintje van mij iedereen de deur uit kon sturen. Heerlijk! Jij wordt mama....zij wordt oma...heel bijzonder natuurlijk, maar ze heeft het met de wensen van het nieuwe gezin te doen. Succes!
dat laatste....ongevraagd uit bed, box, handen pakken etc daar ben ik ook bang voor even eens het ongevraagd en onaangekondigd langs komen aangezien schoonouders praktisch om de hoek wonen... Zijn er meerdere van jullie waarbij de schoonmoeder ook een hele eigen kamer heeft gemaakt? Met ledikantje, commode alles er op en er aan???
Mijn schoonmoeder woonde bij ons in huis, maar is helaas overleden afgelopen september. Mijn moeder heeft een kamertje ingericht en een grondbox met allerlei speelgoed. Ik vind dat lief. Als ik medeforummers lees over hun schoonmoeder, dan denk ik: hoe zou je het vinden als je man zo zou praten over jouw moeder?! Of is t van je eigen moeder wel oke en van de moeder van je man niet?
Hier ook een enthousiaste schoonmoeder. Kon ik door de hormonen niet altijd waarderen en zag ik dingen anders. Nu ben ik zo trots op de band die onze dochter met haar heeft. Wel respecteerde ze onze grenzen en vroeg ze alles. Dus daar hadden we geen probleem. En ja ook hier hebben mijn schoonouders een kinderkamertje voor L. Alles heeft ze zelfs een badje en hadden een box. Ze heeft ook meer speelgoed daar dan ze hier thuis heeft. Opa kan niet stoppen met kopen.
Dit had mijn schoenmoeder ook gedaan bij de komst van mijn eerste dochtertje. Terwijl er toen al duidelijk was dat ze geen oppas functie zou gaan vervullen, ook bij haar... Vond het enorm verstikkend en helemaal niet leuk
Als mijn moeder over mijn grenzen heen zou stappen, zeg ik er ook iets van. Mijn man mag dit ook zeggen. Heel graag zelfs, want dan weet iedereen waar hij/zij aan toe is. Mijn man dacht ook dat ik een week na de bevalling wel weet aardig de oude zou zijn en dat we daarna elke dat visite konden inplannen...Ben ik even blij dat ik aan hem gevraagd hebt hoe hij eigenlijk dacht over kraamvisite! Anders was er toch wel een lichtelijke storing zijn geweest De een kan een kamertje lief vinden en de ander kan het verstikkend vinden. TS heeft al aangegeven dat er meerdere dingen zijn gebeurd. Het gevoel van ts komt niet uit het niets. Zij vindt het blijkbaar verstikkend en zo te lezen voelt ze zich rot onder de situatie. Waarom dan al die berichten dat zij tóch haar schoonmoeder moet toelaten op die manier en haar het idee geven dat ze zich aanstelt. @TS meid, praat met je man en blijf dit doen. Vraag aan hem hoe hij het ziet en vertel hoe jij daarover denkt. Eventueel samen tot een compensatie komen.
Ze zal toch met dat gevoel moeten leren omgaan, want wat is de andere optie? Zeggen dat oma het kamertje maar weer moet verkopen? Dat je dat al verstikkend vind lijkt me niet echt gezond, de baby gaat er toch niet wonen? Hartstikke handig dat je het allemaal niet mee hoeft te zeulen zou ik zeggen... Papa en mama blijven altijd papa en mama maar je kind is niet je bezit, laat t een beetje vrij. Er zullen veel meer mensen een belangrijke rol gaan spelen in t leven van t kind en gelukkig maar Het lastige van dit soort topics is dat t halve verhaal er staat. Misschien is er wel veel meer voorgevallen wat we niet weten... Maar op basis van wat ik hier lees is dit een hele normale maar betrokken en enthousiaste oma!
Ik begrijp gewoon niet waarom dat verstikkend zou zijn? Het is toch het geld van de grootouders, en hun keuze waar ze dat aan besteden? Overdreven kan het misschien wel zijn, of jammer van het geld omdat de kleine er nooit zal slapen. Maar verstikkend?
Ik ben het eigenlijk nooit met je eens, maar deze keer wel😊 Voor opa's en oma's is de komst van een kleinkind ook heel bijzonder. Of de band met hun nou goed of wat minder goed is, het zijn wel de grootouders van je kindje. Ik vind dat er hier te vaak om kleinigheden negatief wordt gedaan over vnl schoonmoeders (uitgezonderd de extreme dingen natuurlijk). Hoe zou je het vinden dat er in de toekomst zo moeilijk wordt gedaan over een bezoekje van jou aan je kleinkind?! Ik ben blij dat iedereen hier altijd welkom is en ik hoop dat ik dat doorgeef aan mijn eigen kinderen, zodat ik straks ook gewoon welkom ben en een kinderkamer in mag richten In mijn kraamperiodes kwamen ouders en schoonouders elke dag. Soms maar kort en soms wat langer ( kookten ze ook nog lekker, aten ze mee en ruimden de boel weer op). Gezellig! Als je bang bent dat ze onverwachts langskomen, laat je je partner gewoon zeggen dat ze even moeten appen voor ze komen. Opgelost.
Oh help! Wat klinkt dat bekend. Dat doet mijn schoonmoeder ook. Ik ben donderdag 32 weken zwanger en mijn schoonmoeder is ook al weken bezig, ze woont hier helaas 2 straten vandaan. En ze begint nu al als de kraamhulp weg is kom ik je wel helpen hoor. Ja want ik weet hoe een baby reilt en zeilt. Ik kom je wel helpen. Ik krijg vast wel een sleutel als jij dan slaapt kan ik gewoon naar binnen... UHm dus met andere woorden als ik wakker wordt ben jij in mijn huis? Ook mijn partner is heel close met zijn moeder weet ook niet zo goed hoe ik hierover moet beginnen, Heb al wel verschillende keren bij mijn vriend aangekaart dat ik voornamelijk in het begin met zijn 3tjes wil zijn. Maar ook hij durft zijn moeder niet aftevallen.
Als je van je schoonmoeder gewend bent dat ze doet waar ze zin in heeft, zonder (bewust/onbewust) rekening te houden met andermans gevoelens, dan is een kind echt wel een gevoelsmatige alarmbel waarvan al je beschermingsharen recht overeind gaan staan! Mijn eigen moeder ken ik heel goed en zij kent mij ook heel goed. Zij zal nooit zomaar verwachten dat mijn zoontje daar blijft slapen of iets dergelijks. Mijn schoonmoeder reageert gelijk gepikeerd als we vanwege een middagslaapje niet lang op visite kunnen blijven, want ze had toch een bedje klaarstaan? Deze ervaring heeft mijn man overigens precies hetzelfde. Het gevolg is dat mijn zoontje veel meer tijd doorbrengt met mijn ouders dan met mijn schoonouders. Hij heeft daar op ons initiatief ook al regelmatig geslapen. Bij mijn schoonouders zijn we daar nog niet aan toe. We hebben te weinig vertrouwen dat zij doen wat wij van ze vragen. Stapje voor stapje gaat dat steeds beter, maar het heeft wat meer tijd nodig dan bij mijn ouders. Het doel is uiteindelijk wel dat ons zoontje daar ook eens gaat logeren en leuke dingen gaat doen. Ik wil niet zeggen dat ze het er zelf naar maken, maar als ze hun verwachtingen eerst aan ons zouden voorleggen zouden er minder miscommunicaties zijn. Van onze kant zijn we namelijk van begin af aan erg duidelijk geweest dat wij bepalen als het om ons zoontje gaat, en niet zij. Constant blijven proberen een machtspositie te verkrijgen is dan niet bevorderlijk.
Jullie kunnen het misschien niet begrijpen dat zoiets verstikkend kan voelen, maar blijkbaar vindt TS dit wel. Toch fijn als je hier een vraag stelt en mensen trekken van alles in twijfel of zeggen nog net niet dat je je aanstelt of dat je overdrijft. Heel prettig om te lezen ook als je je rot voelt. Je wéét niet wat er nog meer speelt en je kent die personen niet, dus waarom zo oordelen.
Oef lastig topic dit... Denk dat het heel lastig is om over andermans schoonmoeders te oordelen. Ze zijn helaas niet (allemaal) heilig. En ja het is de moeder van je man en de oma van je kind en ja je kunt respect hebben voor hun gevoelens en je inleven. Maar het is echt verdomde lastig als je schoonmoeder totaal niet naar je vraagt hoe het met je gaat na een heftige bevalling, niet reageert als haar eigen zoon huilend over de bevalling vertelt omdat het toch wel traumatisch was en vervolgens alleen maar vraagt wanneer haar eigen buren (dus mensen die wij nauwelijks kennen) langs mogen komen zodat zij haar kleinkind kunnen bewonderen. Een oma die niet een nachtje extra wil wachten on te komen kijken ondanks dat zoon, schoondochter en kleinkind dit echt aangeven nodig te hebben en hier niet naar wil luisteren want haar eigen behoefte ligt ergens anders... Dat is toch echt anders dan gewoon heel erg enthousiast zijn hoor. Daarin mag je best gepaste afstand houden en je grenzen aangeven en kun je best een balans vinden en je schoonmoeder tegemoet komen.
Nou dat vind ik toch ook oneerlijk gesteld. Dit is een forum, waarop mensen die elkaar niet kennen reageren op wat anderen vertellen. Natuurlijk kan je dus alleen reageren op wát die persoon dan vertelt, en weet je niet wat er nog meer speelt...
Het belangrijkste is om van te voren met je partner hier afspraken over te maken. Ook bij de kraamzorg aangegeven hoe de verhoudingen zijn. Bij ons kwam dit goed van pas. S avonds gezegd je mag van 19:00 - 20:00 uur komen. Ze kwam half 8 aanzakken en bleef zitten. Man heeft toen gewoon gezegd, je moet nu echt weg wij willen slapen we zijn erg moe. Hij moest flink z'n best doen.. Maar na 15 min was ze toch weg En andere keer overdag met de kraamzorg afgesproken als ze moeilijk deed of ik was het zat dat ik bijv. Zou zeggen is de was klaar... Dan zou ze even later zeggen tegen mij, tijd om je bed weer in te gaan Werkte goed... Helaas zijn zulke afspraken nodig bij sommige mensen... En niet omdat ze de titel schoonmoeder heeft maar omdat ze helaas alleen maar met zichzelf bezig is... Zoals je belt na de bevalling, alleen hoe heet ze... Naam gezegd, oké nou ik hoor wel wanneer ik langs kan komen. Daag.... (Niet eens hoe her gegaan was, gezond of ik er goed doorgekomen was etc...) Succes ermee he! En niet al t druk over proberen te maken!
Het is inderdaad een macht positie wat mijn schoonmoeder probeert te krijgen. En wat jij beschrijft ben ik ook bang voor. Als we daar op visite zijn gepikeerd raken als we weg gaan ivm slapen omdat ze onnodig een complete kamer heeft. En waar ik heeeeeel bang voor ben is dat ze met hem gaat rijden als ze oppast naar haar huis. Of als ze dat niet doet we opmerkingen krijgen als ze bij ons moet oppassen van maar ik heb een complete kamer dus hij kan prima naar mij toe komen. Ik ben bang voor enorm touw getrek zeg maar. Wij willen alle 2 niet dat er gereden gaat worden door anderen met onze kleine en dat het oppassen bij ons thuis gebeurd (sowieso de eerste weken/maanden). Bij ons passen de oma's 1 dag in de week op.
De eerste stap is toch altijd met je partner op 1 lijn zitten. Leg uit aan je partner dat je bang bent dat het teveel wordt voor je en dat je rust en het wennen aan elkaar heel belangrijk vindt. Schoonmoeder is zeer zeker welkom maar dan wel op afgesproken tijden en niet elke dag. Bespreek het desnoods met je verloskundige. Ik snap dat het voor opa's en oma's ook een bijzondere en spannende tijd is. Maar oma is niet degene die baart, oma is niet degene die bij moet komen van de bevalling, oma is niet degene die er elke nacht uit moet voor de baby, oma is niet degene die moet wennen aan haar nieuwe gezinnetje, oma is niet degene die 24/7 verantwoordelijk is voor de baby. Dus ja, oma mag best rekening houden met de wensen (bij gebrek aan beter woord, het is soms een noodzaak) van de kersverse moeder. Rust is heel belangrijk. Hier belden we een uur na de geboorte. Schoonmoeder wilde direct langskomen. Man heeft vriendelijk maar beslist gezegd dat het nog niet kon, we waren nog op de verloskamer. We zouden bellen zodra ze mochten komen. Die avond ouders van beide kanten een uurtje geweest (tegelijk). Ik had de baby vast. Dag erna 's middags eerst mijn ouders en 's avonds zijn ouders. Toen mochten ze knuffelen. Derde dag naar huis en hebben we gezegd vandaag geen visite. Eerst een dag opstarten met de kraamzorg en even rust. Daarna ook beslist niet elke dag bezoek. Kon ik absoluut niet aan. Sowieso al het andere kraambezoek uitgesteld. Natuurlijk wilden zowel mijn ouders als schoonouders vaker langskomen dan eerst. Heb wel eens diep gezucht want ik had er eigenlijk geen zin in en gezegd: is goed, zo en zo laat kan je komen (wel in overleg of dat kon natuurlijk) maar liever niet langer dan een uurtje, anderhalf uur. Zo waren zij weer tevreden en anderhalf uur trok ik dan net. Wat bij schoonmoeder trouwens goed werkte als ze belde was het volgende: goh vanavond langskomen? Ja komt straks niet zo goed uit, andere dag is beter. Nu je toch belt: we willen graag nog een roze dekentje voor in de kinderwagen hebben, kan jij die halen? Kan je die meenemen als je hier weer komt. Dan had oma het gevoel ook iets leuks te kunnen doen (dekentje uitzoeken, ze vond het zo leuk om dingen te kopen) en hoefden wij niet apart de deur ervoor uit. Zo was ze toch weer een dagje zoet Wees ook heel eerlijk. Zeg dat ze echt welkom is maar dat het je nu teveel wordt en bezoek niet trekt. Nog een laatste tip: Hoe onbeleefd het misschien ook lijkt, ga weg met je baby als het je teveel wordt. Blijft schoonmoeder maar plakken dan pak je je kindje en zeg je dat jullie beiden toe zijn aan rust en dan ga je op bed liggen.
Mijn schoonmoeder had op Facebook gezet dat haar kleinzoon geboren was en dat alles goed met hem was. Terwijl ik hem nog niet gezien had en hij op de IC lag. Tja, dat schoot ook even verkeerd. Maar verder is mijn schoonmoeder het tegenovergestelde van sommige die hier worden beschreven. Ze toont weinig interesse in haar kleinkinderen, zodra ze zelf kunnen praten wordt dat iets beter. Maar ze zal niet uit zichzelf iets tegen mijn zoontje zeggen of hem eens op schoot nemen. Ze heeft ook nog geen een keer naar mn zwangerschap gevraagd. En geloof me, dat is ook niet leuk. Alles wat ze doet is om zelf in de belangstelling te staan. Ik heb op dit moment vrijwel geen contact met haar wegens omstandigheden. Mijn man en de kinderen komen er nog wel. Ik vind het eigenlijk ook wel spannend hoe het straks gaat als de baby geboren is. Ik zit niet echt op een bezoekje van haar te wachten. Maar ik kan en zal haar niet weigeren, ze is toch de moeder van mijn man.