alleen buiten spelen

Wij hebben een speeltuintje recht tegenover ons huis. Hij mag eigenlijk sinds 2 weken alleen in de speeltuin. Vanuit het raam kan ik hem zien en hij weet dondersgoed dat hij in de speeltuin moet blijven.

De andere oudere kinderen uit de wijk lopen wel heen en weer door de wijk, maar ik heb onze zoon verscheidene keren horen roepen; ik mag niet mee en blijf hier.
Weglopen betekend niet meer alleen naar buiten en hij vindt het geweldig om alleen te gaan.

 

Mijn dochter wordt bijna 4 en wil nu al graag buiten spelen. Nu is dat niet zo erg en ga ik in de voortuin zitten met een kopje thee. Zet met stoepkrijt strepen op de grond tot waar ze mag.
Ik woon niet aan een straat, op een woonerf doodlopend. Alleen de buren rijden hierlangs.
Maar ik krijg nu al de zenuwen als ze 'echt' buiten wilt spelen.

Eigenlijk wil ik haar laten chippen en dan volgen op mijn telefoon in google maps

(Ik kijk serieus naar die gps-trackers hoor )

 

Ik met 2,5 à 3 jaar al. We woonden aan een pleintje in een nieuwbouwwijk met veel huismoeders die elkaars kinderen aardig in de gaten hielden.
Ligt een beetje aan de omgeving waar je woont. Hier met 4 jaar alleen. Wel met regels. Mijn dochter hield zich er altijd goed aan, mijn zoontje niet, dus die mocht niet zo lang alleen spelen en als hij steeds dingen deed die niet mochten, liet ik hem weer een tijdje in de tuin.
We wonen in een kindvriendelijke wijk, maar wel met veel sloten, dus ze zijn met 4 à 4,5 jaar al op zwemles gegaan. Bijna de hele straat heeft (kleine) kinderen en de meeste kinderen spelen vanaf 4 jaar alleen, sommige kinderen zelfs eerder, maar dat zou ik niet snel doen.

 

mijn dochter van 3,5 rent hier gewoon de deur uit als ik niet oplet... (ook keer gebeurd en 2 keren kon ik haar net nog in de kraag vatten...) voor mij zou het dus met 7 nog wel ok zijn, maar eerder nope....

 

Lekker laten gaan!
Hier zijn ze bijna 7 en 5, spelen al 2 jaar buiten. Wel in de buurt, er zijn hier twee speeltuintjes, maar niet in het directe zicht. Soms moet ik even zoeken waar ze precies zitten (buiten of binnen bij een vriendje), maar ze houden zich keurig aan de regels. Ze spelen vaak met twee andere vriendjes buiten en met die ouders houd ik dan app-contact, dus weet eigenlijk altijd waar ze uithangen (bij wie binnen).

Heerlijk toch? Zeker als de baby er straks is, scheelt jou een hoop!

 

Hier zijn ze bijna 7 en bijna 5. Vorig jaar voorzichtig begonnen met buiten spelen, alleen voor in de straat. Ze mogen nu een blokje om de huizen heen en hier om de hoek bij het grasveldje en het grasveldje eind vd straat.
Wij wonen in een woonerf. De jongste mag alleen samen met de oudste naar buiten. Ze mag niet alleen.

Ik vind het nog altijd moeilijk, maar los laten hoort erbij. We hebben wel duidelijke afspraken: je gaat nergens naar binnen en met niemand mee zonder mama of papa in te lichten. Je mag ook geen snoepjes etc aannemen zonder eerst te overleggen met ons.

 

Ja, hier net zo!
Ik kan me niet indenken dat ik nog met m'n 6jarige dochter mee naar buiten moet. Ik ga natuurlijk wel eens mee voor de leuk, maar iedere keer.. Liever niet . Vanmiddag even een powernap gedaan in de tijd dat zij heerlijk in de speeltuin en het park (einde van onze straat) speelt met een vriendje.

 

Ik denk dat mijn dochter 4 was toen ze voor het eerst alleen voor het huis op de stoep wilde spelen. Ik heb toen met haar afgesproken dat ze voor onze tuin en voor de tuin van de buurman moest blijven en met stoepkrijt een streep getrokken met de afspraak dat ze daar niet voorbij mocht.
Daar hield ze zich keurig aan dus na een poosje afgesproken dat ze tot de drempel mocht.
Inmiddels is ze bijna 8 en mag ze naar het speeltuintje aan het eind van de straat en daar tegenover wonen twee vriendinnetjes waar ze naar toe mag, en ze mag naar het schoolplein net om de hoek.
Ze vindt het heerlijk, kan zich goed aan de afspraken houden( als er geen kinderen zijn moet ze naar huis komen) en is altijd waar ze zegt dat ze is en is nog nooit te laat thuis geweest.
In het begin liep ik wel een paar keer naar het eind van de straat om even te kijken maar inmiddels niet meer.

Ik zie ook wel klasgenootjes rond fietsen op plekken waar ik mijn dochter echt nog niet naar toe zou laten gaan alleen.

 

Gewoon rustig opbouwen.. Voor je kinderen.
Maar ook voor jezelf.

Hier ook eerst enkel voor de deur..
Toen tussen onze deur en die van dr vriendinnetje.. Dat werd na een tijdje heel de straat en later het blokje rond.
Daar is een groot grasveld en spelen meer kinderen.. Dus meestal zie ik dr nauwelijks als ze buiten speelt.
Ze moet af en toe dr neus laten zien.. Dat doet ze dan ook als ze toevallig voorbij komt door even op het raam te kloppen of wat te drinken te halen.
Enneh.. Sinds kort met een horloge om en netjes op tijd thuis.

In begin mopperde ze wel.. Dat ze heus wel verder kon.
Toen gezegd dat ik dat wel wist maar het zelf lastig vond.
Dat vond ze eigenlijk heel normaal

 

Hier met 4/5 jaar onder toezicht in de straat. Meestal stond ik ondertussen met mijn overbuurvrouw bij te kletsen (ook met kinderen die nog toezicht nodig hadden) of mijn voortuin te vegen, etc.

Vorig jaar (6 jaar) mocht ze alleen buiten spelen in de straat en soms opzij. Dan keek ik ongeveer om de 15 minuten of het goed ging; vaak even uit het raam of vanaf een afstandje.

Ze is pas 7 jaar geworden. Ze is inmiddels al een paar keer samen met een vriendinnetje uit de straat alleen naar de speeltuin (5 minuutjes lopen) en de kinderboerderij (10 minuutjes lopen) geweest. We bespreken dan thuis - met zijn tweeën - na hoe het gegaan is en of er nog gebeurtenissen waren waarover ze twijfelde wat ze moest doen.
Ze krijgt dan van mij wel een horloge om. Ze mag dan 45 minuten tot een uur wegblijven (bij de kinderboerderij/speeltuin); soms loop of fiets ik er even langs om vanaf een afstandje te kijken.

Ik vind loslaten erg moeilijk, maar ik vind dat mijn dochter het geweldig doet. Ik ben apetrots op haar!

 

Deze hebben wij ook ingevoerd EN ze gelden ook op school.
ingesteld door de leraren.
Al hebben die er nog aan toegevoegd dat je dan eerst naar een klasgenoot/vriendje gaat en dan samen naar de meester of juf.

En het werkt.. Toen dochterlief tijdje terug tegen iemand zei "ik ga het even aan mn moeder vragen of ik zo'n snoepje mag" was diegene spontaan verdwenen toen ik meeliep met haar.
Hoe toevallig...

 

Mijn 6jarige zou zich denk ik doodschamen als ik erbij kwam zitten als die in de buurt aan het spelen is.

Wij wonen wel in een zeer kindvriendelijke wijk met een speeltuin vóór het huis. Maar de kinderen bij ons in de wijk wonen zowat buiten, weer of geen weer. Alles boven 4jaar is buiten zolang ze niet op school zijn of thuis eten. Ze zitten in de slootjes (droog), klimmen in bomen, verstoppen zich in de tuinen enz. Net als 30jaar geleden zeg maar

 

Mijn dochter is 7 en speelt nu een jaar alleen buiten. Wij wonen in een flat en er is inderdaad geen tussenweg. Als ze buiten is, ben ik haar ´kwijt´. Ze is wel een verantwoordelijk meisje, doet geen gekke dingen en haar beste vriendinnetje uit de klas woont letterlijk om de hoek.
Ze weten tot hoe ver ze mogen, dat is best een stukje, maar is in de wijk, waar alles woonerf is. Geen drukke wegen gelukkig.
Ze heeft nu ook haar a en b diploma, dat geeft ook een hoop rust! En ik geef haar een horloge mee en spreek een tijd af als ze zicht moet melden. Als ze ergens binnen speelt laat ze dit altijd weten, of de buurvrouw appt me even.
Gaat prima, ben ik echt blij mee want het is echt een buitenkind.

 

Dochter mocht toen ze 3 was achter het huis op het garagepleintje spelen, ik had de poort toen open en kon haar zien. Ivm scheiding hebben we samen een half jaar op een flat gewoond, daar was een speeltuintje vlakbij maar daar mocht ze niet alleen heen ondanks ze toen een jaar ouder was.
Nu wonen we in een dorp, speeltuintje grenst aan het gangetje. Een groter voetbalveld grenst aan een fietspad en een schoolplein grenst ook aan dit fietspad maar is ietsje verder weg. Zo lang ze komt zeggen waar ze is mag ze daar allemaal spelen sinds ze 5 is, dochter wordt volgende maand 6.
Een aantal weken geleden is ze voor het eerst helemaal alleen naar de winkel gegaan. Ze moest 1 rustige straat oversteken en het is minder dan 5 min lopen. Ik vond het wel spannend maar ze had er al erg vaak om gevraagd. Ook hadden we al een aantal keer 'geoefend'; eerst was ik bij de kassa's blijven staan, toen bij de deur en daarna buiten.

Ik denk dat het ook heel erg afhankelijk is van het kind, kun je daar goede afspraken mee maken of niet. Zo moet ik er bij mijn dochter misschien wel een kanttekening bij maken, ze loopt (getest) zo'n 2 jaar voor op alle gebieden in vergelijking met leeftijdgenootjes.