Hoii hoii dames, Ik heb de afgelopen tijd best wel veel ruzie gehad met mijn vriend.. hij is meer weg dan thuis en elk weekend ook best veel drankjes.. nu vond ik dit nooit echt erg, hij werkt hard en mag in het weekend wel genieten..3 maar de afgelopen weken heb ik er toch meer moeite mee gekregen want ja, het kan feitelijk al best heel snel gebeuren en dan kan hij niet dronken weetikveel waar zijn.. Zelf voelde ik me ook ontzettend slecht als hij zoveel weg was, want wat nou als die niet meer van me houd, me niet meer mooi vind meer plezier heeft met zijn vrienden dan met mij.. Nu had hij afgelopen weekend weer een drankje teveel op met de bbq en weer de hele nacht niet thuis geweest. Blijkt dat hij eerst bij mijn moeder heeft gezeten waar hij heeft vertelt dat hij zich gewoon ontzettend veel zorgen maakt en dat hij niet voor een kind kan zorgen want hij kan nog niet eens voor zichzelf zorgen, dat hij mij echt niet kwijt wil en dat die een moord voor me zou plegen maar dat die het gewoon helemaal niet meer weet.. Dat dat ook de reden is dat hij nooit thuis is want hij wil er momenteel zo min mogelijk mee geconfronteerd worden.. hij is een en al stress.. Daarna is hij ook nog naar me zus en een vriendin van mij geweest waar hij ook nog (half huilend) heeft lopen vertellen dat hij als de dood is voor de bevalling en dat hij ontzettend bang is dat hij straks gaat flauwvallen.. Nu ik weet wat er allemaal aan de hand is heb ik er wel iets minder moeite mee maar het is zo ontzettend lastig dat hij niks tegen mij zegt. Ik heb geprobeerd hierover met hem te praten, maar er komt nog niks uit.. Ik weer nu echt even niet wat ik allemaal er mee aanmoet, ik stond afgelopen weekend op het punt om hem eruit te gooien maar nu ik dit allemaal weet vind ik het gewoon vreselijk dat hij niks tegen me zegt. Ik word zo onzeker erdoor en ik weet voorderest ook zijn angsten helemaal niet. Ik wil niks liever dan hem helpen, maar ik weet niet hoe als hij niks zegt.. Hebben jullie tips om hem te laten praten?? Of een manier waarop ik hem kan helpem? Pff spijt me weer voor het lange verhaal Dankjewel alvast Xx
He meis, wat een verhaal! Zijn onzekerheid uit zich in vluchtgedrag. Feit is dat hij wel heeft gepraat het zij niet met jou, maar met mensen die wel dicht bij jullie staan. En dat is al wel een goed teken. Je zit wel in een lastige situatie omdat je zo dichtbij je uitgerekende datum bent. Als praten niet werkt, misschien kun je voorstellen of hij het misschien wilt opschrijven? Is hij wel mee geweest naar echo's e.d of heb je dit ook alleen gedaan? De babyspullen hoe ging dat? Wij dragen de baby 9 maanden en bouwen dus al een band op, voor hem is het nog zo onwerkelijk en niet echt tastbaar. Natuurlijk is het eng en spannend, maar dat is het voor jullie beiden. Jij zal ook wel tegen bepaalde dingen aanlopen. Ik hoop echt dat hij het op de een of andere manier aan jou duidelijk gaat maken hoe hij zich voelt. En dat jullie hier veel beter uitkomen! En natuurlijk heel erg veel sterkte met je laatste loodjes!
Eigenlijk geef je zelf het antwoord al... "Ik hoor dat je met moeder, vriendin etc hebt gepraat en ik vind het heel erg voor je dat je je zo voelt! Wij zitten alleen sámen in deze relatie, dus ik zou het fijn vinden als je je angsten naar mij toe uitspreekt. Ik kan namelijk niet in je hoofd kijken..." Je benoemt zijn angst en toont begrip, maar spreekt ook je wens uit hoe jij het anders zou willen. Meer kun je niet doen, lijkt me..?
Dankjullie voor de reacties, Hij is mee geweest met alle echo's en alle spulletjes hebben we samen gehaald/gekregen. En ik ben inderdaad wel heel erg blij dat ik tenminste nu zijn angsten weet en dat ik niet meer het idee heb dat het aan mij ligt.. Ik heb het voorgesteld het schrijven maar ik denk toch dat dat ook helemaal niks voor hem is. Hij is ook nog wel erg jong en heeft praten van huis uit helemaal niet mee gekregen. Ik merk wel dat hij na het gesprek met mijn moeder/ viendin iets opener is geworden en ik hoop dat het zo blijft..
Hij is wel heel betrokken bij de zwangerschap, dus ik denk dat het wel goed komt. Is ook niet niks. Mijn vriend en ik zijn ook nog jong. Waarschijnlijk verandert er een hoop als er iets tastbaars is en een goede kraamverzorgster kan ook al heel veel helpen, tenminste dat is mijn ervaring. In mijn relatie praat mijn vriend meer dan ik, dus hier zijn dagen geweest dat hij echt van alles uit mij moest trekken, maar nu praat ik al een stuk meer. Het is gewoon echt zo dat alles staat bij een goede communicatie en dat is gelukkig iets wat je altijd kunt leren. Wie weer komt hij nog vanzelf naar je toe en is de drempel misschien een beetje hoog, omdat mannen niet graag 'zwak' willen zijn..
Daar heeft hij inderdaad heel veel moeite mee.. hij wil echt niet laten zien dat hij bang is of 'zwak' is. En hij weet mijn angsten ook en ik begin hem best wel een beetje te knijpen voor de bevalling dus daarom wil hij ook niet nog eens zijn angsten op mijn schouders gooien. Maar hij snapt dan ook niet dat ik praten fijner vind dan wegrennen Ik denk ook wel dat alles goed komt en ik probeer nu zoveel mogelijk met hem te praten als het het goede moment is..
Pff ik ben het nu echt helemaal zat.. Hij is om half 9 weer weg gegaan naar de buurman.. zou optijd thuis zijn en toen werd het 12 uur.. ik vragen hoelaat hij thuis is krijg ik te horen dat hij ineens heel ergens anders zit. Weer teveel gezopen natuurlijk. Ik ben het zo zat ik heb de deur op slot gedraait en heb gezegt dat hij nu moet komen anders komt die er gewoon niet meer in. En wat krijg ik te horen, nog een half uur. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.. ik voel me zo gebroken en k*t. Dat hij er allemaal moeite mee heeft oke maar mij dit elk weekend aandoen vanaf ongeveer 14 weken, ik snap af en toe gewoon niet hoe die met zichzelf kan leven.. hij weet hoe ontzettend veel pijn hij mij hiermee doet. Ik weet gewoon niet meer of ik wel verder wil op deze manier. Ik ben al zo gestresst en hij helpt me nergens mee.. ik moet alles zelf maar regelen van de dingen die we nog nodig hebben. Volgens mij heb ik dit al 5 x gezegt maar ik weet gewoom echt niet meer wat ik moet. Heel blij dat ik dinsdag weer naar de vk kan want ik zit momenteel weer heel dicht tegen depressie aan..
Jeetje wat lastig! Gaat hij mee naar de verloskundige? Het lijkt me goed om dit samen met haar te bespreken. Zij zal dit vast vaker zien in de praktijk en kan jullie misschien begeleiden. Ik weet niet of je dit zou willen maar is het misschien fijn om nog iemand bij de bevalling te hebben? Je moeder, vriendin of een doula ofzo. Dan hoeft jouw vriend niet bang te zijn dat hij er voor jou MOET zijn omdat er nog iemand is die jou kan steunen. Dat geeft hem misschien wat rust voor de bevalling.
Eerlijk gezegt meid zal ik hem even een harde les leren... Hij wil het blijkbaar niet op de normale manier leren. Dus zeggen je komt nu naar huis anders kom je er niet in en slaap je maar ergens anders. En even een pittig gesprek met hem aan gaan als hij zijn roes heeft uitgeslapen. Ik zou dit niet meer pikken... Hij moet je nu echt gaan steunen hoor... Dit kan echt niet. Je bent hoog zwanger. Prima dat hij bang is. Mijn man vind het ook dood eng. Maar ook die kerels moeten hun verandwoordelijkheid pakken. Wat nu als jij vannacht bevalt? En hij kats lam is??? Maar goed dat ik natuurlijk wat ik zou doen. Ik wens je veel sterkte meid.
Jeetje wat vervelend zeg! ik zou ook laaiend zijn.. aangeven bij je verloskundige lijkt me een heel goed idee. En ook de bovenstaande tip van eventueel nog iemand bij de bevalling vragen. Kan me voorstellen dat je er zo niet meer echt vertrouwen in hebt. Daarbij helpen de hormonen ook nog eens niet mee.. (Tenminste.... ik heb er wel last van)
Hormonen spelen zeker weten mee Ik ga van super kwaad naar heel verdrietig naar zwaar depri en weer terug naar boosheid hihi. Mijn moeder gaat gelukkig ook mee naar het ziekenhuis dus mocht die toch flauwvallen ofzoiets dan ben ik niet helemaal alleen. Ik ga het dinsdag zeker bespreken met mijn vk, ze had al gevraagt of ik hulp wou hebben voor jonge ouders. Heb dat toen afgewezen omdat ik bij mezelf dacht ik heb genoeg mensen die me kunnen helpen met de kleine maar misschien is het wel een goed idee om hulp te krijgen voor ons 2.. voordat het straks echt stukloopt en dat is echt het laatste wat ik wil voor ons en de kleine
Haha herkenbaar hoor.. die moodswings. Je bent goed bezig meis. Zorg dat je het voor jezelf en je kleine zo relaxt mogelijk hebt geregeld.
Je vriend mag zich in de handen wrijven dat bij het nog allemaal kan doen. Dat je geen probleemzwangerschap hebt. Hij verdient alvast een goeie preek om zijn minst maar om eerlijk te zijn, ik had hem gisteren echt buitengesloten. Je moet bijna bevallen en hij is 'bang'. Sorry, maar dat excuus is nu wel even opgebruikt denk ik. Hopelijk kan je hem aan zijn verstand brengen dat hij op het punt staat je te verliezen, misschien dat het dat hem doet? Gelukkig dat hij niet alleen bij de bevalling is want je kan een steun goed gebruiken! Veel succes meid bij de bevalling!
IK heb ook hulp voor jonge ouders gehad. Dat kwam meer door mijn onzekerheid. Ik had er verder niet zoveel aan, 2 x zijne langs geweest en ik zat na het eerste gesprek al waarom ik dit ook alweer deed... Ze gaan praten over alles, maar als je vriend nu al wegloopt, wie zegt dat hij het op die momenten ook niet doet? Ik had tijdens mijn zwangerschap ook erg last van hormonen en depressie gevoelens, bang voor een prenatale depressie, maar dat bleek het gelukkig niet te zijn. Wel een extra ervaren kraamzorg die extra lette op depressive gevoelens na de bevalling. De als het mijn vriend zou zijn dan dit, of als ik jou was dan is zo lastig. Probeer te doen wat jij denkt dat goed is, want ook na de geboorte wordt het er niet makkelijker op en wil je weten dat je op iemand kan vertrouwen. Ik heb de afspraak met mijn vriend dat hij 1x in de maand lekker kan doen wat hij wilt zolang hij de volgende dag maar te genieten is, hij heeft het nodig en al zijn vrienden zitten in hele andere levensfasen. Dit werkt voor ons goed. Blijf bij jezelf, doe wat goed voelt voor kou. En als je zegt dat je om bijv 1 uur de deur op slot doet, doe dat ook. Tough love is niemand dood van gegaan . En weet hij dat je op je strepen gaat staan. Je bent al dicht tegen je uitgerekende datum aan, stress en een vriend waar je niet op kan bouwen werken niet echt lekker mee. Heel veel sterkte