Er staat niet in de openingspost dat de dieren pijn gedaan worden, maar dat de peuter de dieren plaagt. Dat vul ik (vanuit mijn ervaring) eerder in als: achter de dieren aanrennen. Wat de ene plagen noemt, vindt de ander spelen. Nu is het gissen wat er daadwerkelijk is gebeurt.
Ook erachteraan rennen vind ik niet kunnen. Daarmee zitten die dieren in de stress en dat ik niet fijn voor hen. Ze worden dan immers gewoon opgejaagd.
Eigenlijk dit. Ik lees vaak dat wij volgens mij redelijk op 1 lijn qua opvoeding liggen ik lees vaak teksten van jou af dat ik denk ja zo doen wij het ook. En ook hier is het gezellig thuis hoor
Hier ook zo, helemaal mee eens. Heb een gruwelijke hekel aan kinderen die alles maar mogen en zich niet weten te gedragen. Overal rond rennen (restaurants en vliegtuig bvb), constant in de rede vallen als anderen een gesprek voeren, keihard gillen in de tuin de hele dag door, brutaal zijn en nog wat van dan soort dingen. 😏🙄
Ik ben best wel streng op fatsoen. Ik vind het belangrijk dat kinderen zich gedragen als we ergens zijn of als zij ergens zijn. Mijn oma zegt dat ook altijd...als ze thuis af en toe brutaal zijn...ok...maar als ze netjes en fatsoenlijk zijn ergens anders is dat echt heel belangrijk. Ik durf ook te zeggen dat onze kinderen erg netjes zijn ergens anders..ik hoef me daar geen zorgen over te maken...
Ik ben redelijk streng. Er zijn gewoon regels en grenzen en die leven we consequent na. Ik wil later best daarover in discussie gaan maar in mijn ogen zijn de regels die we hebben heel logisch. Bijvoorbeeld niet op de bank staan want je kunt er vanaf vallen. Jouw voorbeelden, op de tv slaan en spullen kapot maken, kan echt niet in mijn ogen. Niet thuis en zeker niet bij iemand anders.
Als ik alle reacties lees, dan ben ik heel streng.... Ik denk bij mezelf vaak; wat voor schoolkind, puber, volwassene wil ik dat mijn kind wordt en welk gedrag en welke fatsoensnormen zijn dan passend. Ik merk wel dat het niet altijd gemakkelijk is. Onze dochter was altijd redelijk rustig/volgzaam, ons zoontje heeft wat meer temperament Maar ik vind het zelf ontzettend belangrijk dat kinderen een leuk en gezellig onderdeel van onze maatschappij zijn ipv een irritant en overstemmend , dus zijn er bij ons veel regels en consequenties al vanaf dat ze heel klein waren. Het betaald zich ook zeker terug. Krijg zo vaak complimentjes over het gedrag van de kinderen. Ze weten hoe ze zich moeten gedragen en wanneer ze wel en niet iets mogen vragen.
Hier nog niet echt aan de orde maar vind sommige dingen wel heel belangrijk, wat ik nu al een beetje probeer te sturen. Er zijn zoveel jonge kinderen die zich respectloos gedragen Ik heb bijv een stronthekel aan schreeuwende kinderen, nergens voor nodig. Normaal praten of ik luister niet eens. Respect voor de natuur hebben, kinderen die ik achter duiven aan zie rennen ofzo vind ik echt vreselijk. Net als kinderen die hun ouders uitschelden, op spullen springen of dingen slopen. Met andere dingen ben ik wel wat makkelijker, zoals zelf keuzes maken wat betreft eten, kleding etc. Een eigen mening vormen vind ik minstens zo belangrijk. Ook mag ze van mij wel vrij "gevaarlijke" dingen doen en lekker vies worden
Ook hier is er ruimte om te discussiëren, maar binnen bepaalde grenzen. Wij hebben kinderen met karakter die echt regels en grenzen nodig hebben. Er wordt bijvoorbeeld niet met volle mond gesproken. Je blijft zitten aan tafel tot iedereen klaar is. Er mag geen speelgoed op tafel .( ze hebben een eigen tafel voor hun speelgoed ) Je ruimt op wat je pakt enz enz enz. We zijn streng maar rechtvaardig.
Hier het zelfde Verder wordt hier de hond altijd met rust gelaten, ook als hij van zijn plaats af is. Hij houdt er niet van en uit bescherming van kind en hond houdt ik ze het liefst zoveel mogelijk gescheiden. Het blijven immers honden en kinderen...
Streng wil ik niet zeggen, maar ben wel duidelijk in wat mag en niet. De dingen die jij noemt zou ze echt niet mogen doen en daar wordt ook wat van gezegd. Als iets niet gevaarlijk is ifzo dan zie ik nog wel eens wat door de vingers, maar over t algemeen ben ik wel duur en consequent, zonder dat ze in alles begrenst wordt, want ja ze is ook een kind dat wil ontdekken. Betreft wat jij zegt over spullen kapot maken die van jou zijn, daar zou ik zeker wel wat van zeggen. Dat is dan niet aan de ouders, want t zijn jullie spullen.
Door buitenstaanders worden wij best wel eens 'streng' genoemd, maar zo ervaar ik het zelf niet. Wij zijn beiden erg duidelijk en consequent. Dat is hedentendage al streng blijkbaar... Maar goed, wij vragen van de kinderen wat bij hun leeftijd past, we bespreken veel met ze, wederom op hun niveau. Logica werkt heel erg goed bij onze kinderen. En dus consequent zijn. Als je samen afspraken hebt gemaakt en zij houden zich er niet aan, dan moet ook een consequentie volgen. Ook als dat 'ongezellig' is.
Behoorlijk streng denk ik. Niet springen of staan op de bank, geen huisdieren plagen of pijn doen, speelgoed zelf opruimen, niet spelen met eten, niet gillen of schreeuwen, geen brutale mond, niet met deuren gooien, niet zelf iets uit onze kasten pakken, aan tafel blijven tijdens het eten. Mijn vriendin met zoontje die even oud is is veel minder streng, maar daar gelden weer totaal andere regels die ik weer apart vind. Zo mag hun zoontje absoluut niet met de vingers aan de ramen komen (grote glazen schuifpui), zij lappen elke week de ramen. Maar hun zoontje mag wel springen op de bank of gillen in de tuin. Schone ramen boeien mij dan weer totaal niet en hier staan ze dus vol kindervingers.
Ook wij worden gezien als streng; ik zie mezelf vooral als HEEL consequent en duidelijk. En daar doet mijn kind het goed op. Vorige week had hij bij een klasgenootje gespeeld en kreeg ik bij het ophalen van heel tevreden ouders te horen dat hij zo beleefd was geweest en dat hij altijd welkom is om te komen spelen, zo prettig hadden ze hem ervaren. Dat vind ik fijn! Ik wil graag later een volwassene afleveren die zich in elke situatie staande weet te houden, die weet hoe hij mensen moet benaderen op een respectvolle manier en die nooit hoeft te twijfelen over zijn manieren, in welk gezelschap dan ook. Dat zijn vaardigheden waar je volgens mij altijd wat aan hebt. Verder... Ach, we hebben regels, die zijn duidelijk en natuurlijk probeert mijn kind die ook op te rekken, maar nee = nee, en dat blijft zo. Ik zorg overigens wel dat ik mijn 'nee' altijd kan uitleggen, dus een 'omdat ik het zeg' vind ik zelf ook niet goed genoeg Ik ben niet streng om het streng zijn.
Ik ben behoorlijk streng / heel duidelijk. Ik heb twee jongens die anders de regeltjes willen bepalen.
Oh wat grappig, ik noem mezelf totaal niet streng, maar lees hier veel reacties van mensen met dezelfde regels (niet op ee bank springen, zelf opruimen, aan tafel blijven tijdens een maaltijd, etc) die zichzelf wel streng vinden. Ben ik misschien toch strenger dan ik dacht Ik ervaar het zelf niet als streng in ieder geval, en de regels zijn ook gewoon duidelijk waardoor ze maar zeer zelden worden overtreden, dan is het vaak met reden of een misverstand (bv de oudste wordt vaak tegendraads als ze niet lekker is, dan heeft ze bv een uur nadat ze op de bank sprong koorts ofzo). Qua consequenties hoef ik ook nuet streng te zijn; de jongste corrigeer ik, de oudste zeg ik gewoon;'He, dat is toch niet de afspraak?'. De oudste is best een drukke meid, zij vaart juist enorm wel bij goede, doch logische regels. Maar wat ook medebepaalt waarom ik mezelf niet streng vind, is dat mijn schoonzus echt onredelijk streng is... Daar mag haar zoon van 18 maandjes nog niet zelf eten met een vork (want dan wordt alles vies), mag hij niet met speelgoed bovenop zijn speelgoedkist spelen (krassen op de deksel), niet met speelgoed op de vloer (krassen op de vloer), niet aan de muren komen, niet onder de tafel kruipen, niet in de keuken komen (gewoon totaal nooit)... Als we bij hun zijn, heb ik altijd het gevoel mijn jongste vast te moeten binden...