Hallo meiden, Vandaag 30 weken zwanger van onze 2e dochtertje. Ik merk dat ik de laatste tijd veel angstaanvallen voor de gezondheid van deze kleine meid. Steeds angst voor down of andere handicaps, terwijl er helemaal geen aanleiding voor is! We hebben de combinatie test laten doen een daar kwam een uitslag van 1:1400 uit, terwijl dat bij de oudste 1:275 was. 20 wk echo gehad en die was goed, ze lag qua groei ietsjes boven het gemiddelde, maar wel mooi in proportie. We hebben een 4d echo laten maken en daar zien we een mooi gaaf kindje op de foto. Maar toch blijft we soms zo een gevoel knagen.. Mijn hart zegt het zit gewoon goed laat het los, maar mijn hoofd blijft maar door kraken en vervelen. Heb het aangegeven bij de gyn en zij zei dat het vaker voorkomt bij 2e zwangerschappen. Zolang het de laatste weken niet gaat overheersen hoef ik niet weer aan de bel te trekken en anders moet ik het weer aangeven (geen idee wat ze dan voor stappen gaan nemen). Nu dacht ik, meestal lucht het al op om je verhaal te delen. En misschien zijn er (aanstaande) moeders die dit gevoel goed herkennen en hoe ga jij hier dan mee om? Liefs
Ik denk dat je bij een tweede veel beter doorhebt wat er allemaal mis kan gaan, en dat het niet vanzelfsprekend is dat alles goed gaat. Je geeft zelf al aan dat er geen aanleiding is, dus laat je angsten niet de overhand krijgen en hou vast aan de goede uitslagen en mooie echo's! Vind het zelf ook erg lastig maar probeer er niet teveel bij na te denken.
ik herken het hoor, terwijl ik nog maar 7 weken zwanger ben zit ik nu al in spanning of het allemaal wel goed gaat.
Ik herken het maar al te goed. ik werk oa met jongeren met aangeboren hersenletsel of een meervoudige handicap. Dus voor mij is het allang niet meer vanzelfsprekend dat kindjes gezond geboren worden. K ben ook als de dood voor zuurstoftekort tijdens de geboorte bijvoorbeeld. K vind 't allemaal doodeng!
Ik begrijp jou angst echt wel heel goed, maar ik ben er niet mee bezig met wat er allemaal evt fout zou kunnen gaan...ik heb geen combinatie test laten doen, want wat de uitkomst ook zou zijn...ik zou mijn kind niet weg laten halen. En dan nog bied zoiets geen garantie. Tijdens en na de bevalling kan er ook nog van alles mis gaan....zelfs als ze 10 jr oud zijn...wat ik probeer te zeggen is dat je moet genieten van het nu en niet teveel bezig zijn met dingen waar je toch geen invloed op heb. Misschien komt het een beter bot en hard over, maar zo probeer ik het te zien en mee om te gaan. Succes
Heey vriendin... Vervelend zeg dat t toch zo blijft vreten aan je dan he... gelukkig hoef je niet lang meer en krijg je gewoon dat mooie dametje in je armen en ben je alles weer vergeten.. probeer te bedenken dat je zorgen maken helemaal letterlijk niets doet voor je behalve dat je stressgehalte verhoogt. En dat is makkelijk gezegd i know. maar desnoods op t moment dat t je even bevliegt weer haal je even 3 x rustig adem. pak je even wat te drinken / te eten en zeg je tegen jezelf Tall ik dor mezelf nu iets onnodigs aan binnenkort is ze er <3. En als je wil kletsen i am here!!! Xxxx
Nou ik denk inderdaad dat dat het is! Bij de eerste sta je er helemaal niet zo bij stil. Natuurlijk is het wel eens door mijn hoofd gegaan, maar was destijds 24 en dan denk je nog, zoiets overkomt mij niet en zo wel zien we dan wel... Nu heb je al een gezonde dochter waar je je hart voor geeft en alle aandacht ook nodig heeft en verdient. Dan ga je meer malen over dat het allemaal niet zo van zelfsprekend is! Wat je zegt, proberen niet te veel aan te denken, maar heel soms grijpt het me zo bij de keel dat ik er echt van in paniek raak voor een minuut of 2.. en dan ben ik wel echt heel de dag van slag... Maar goed, nog 10 weekjes! (Kan me niet snel genoeg gaan!)
Oei dan heb je nog een lange weg te gaan! Hopelijk krijgt de "angst" niet de overhand en kun je wel volop genieten van je zwangerschap! Hier kwamen de gedachtespinsels echt pas na de 20 wk echo.. heel stom, daarvoor heb ik er niet echt bij nagedacht en ging ik er gewoon zo vanuit dat toch alles wel goed is! Nu nog wel, maar met zo nu en dan angst!
Oh, ja, dan zit je er helemaal dichtbij en zie je hoe het allemaal anders kan en het helemaal niet zo vanzelfsprekend is! Zuurstoftekort, ja.. dat is ook een puntje van angst begrijp ik heel goed! Ik moet zeggen daar heb ik helemaal nog niet bij stil gestaan (ga ik proberen ook niet te doen!) Onze oudste is via een keizersnede geboren en die had uiteindelijk 2x de navelstreng om haar nek, dus dank het ziekenhuis op mijn blote knieeen voor de keizersnede! Al hoop ik nu wel op een natuurlijke bevalling he..
Klopt! Het is ook niet dat ik er continu mee bezig ben maar toch soms steekt het ineens de kop op. En wat je zegt is ook waar, niets is zeker, ook niet dat als ze gezond zijn ze dit ook blijven, maar het is wel wat je hoopt natuurlijk. Soms kun je je zo gek maken in je hoofd, terwijl je ook weet dat het nergens voor nodig is en je er toch geen invloed op hebt. Daarom dacht ik ook, ik deel mijn verhaal, het lucht altijd op als je er met meiden over kunt praten die misschien wel in het zelfde schuitje zitten, of meiden die hun mening willen delen.. Bedankt
Ik ben ook 30 weken zwanger maar dan van ons eerste kindje en volgens mijn gynaecoloog heb ik geen rustige zwangerschap. Dat komt door een verdenking met de 20 weken echo dat niets bleek te zijn (gaf wel stress) en nu morgen weer een uitgebreide guo vanwege een van de niertjes. Niet leuk allemaal maar ik probeer het ook positief te zien. Er hadden ergere dingen aan de hand kunnen zijn. Daarnaast zegt mijn gevoel dat het wel goed komt. Ik hoop dat je toch kunt genieten. Je had een prima 20w echo en je kunt niet veel doen dan rustig blijven. Hoe moeilijk dat ook is!
Ja joh word gek van mezelf! Het neemt niet de overhand nog dat scheelt. Vorige week kreeg ik zo een paniekaanval, ik zat naar de oudste te kijken en dacht ineens o god dalijk is deze gehandicapt, dat kan ik haar niet maken toch... ze zat zo lekker te spelen en te kletsen. Dat zal heus niet anders worden als ze haar zusje er straks is, maar daar ga ik dan over zitten piekeren.. Ik probeer dan ook tegen mezelf te zeggen DOE normaal! Dit heeft geen zin, en is nergens voor nodig.. je hebt er geen aanleiding voor! Ben er wel de hele dag van van slag.. maar goed zolang het bij 1x in de zoveel tijd blijft.. het zijn nog "maar" 10 weken! Gister nog eens goed naar alle echo foto's zitten kijken.. en kan ook echt niet opmaken waar die angst vandaan komt hoor.. ze ziet er gewoon mooi uit.. rond hoofdje, neusbotje.. alles erop en eraan.. STOM gewoon
Jeetje wat heftig! Dat klinkt ook inderdaad niet als een rustige zwangerschap! Helemaal door de onnodige stress... vervelend! Succes morgen bij de echo, hopelijk dat er goed nieuws uit voort komt. Genieten doen we zeker wel! Heerlijk die schopjes en beweginkjes in mijn buik, dat heb ik echt gemist! Dat rustig blijven is soms wel een dingetje, maar doe me best
Ik ben nu 36+1 weken ver en heb veel meer angst dan de eerste. Ik ben dan ook mijn 2de meisje verloren met 5 maanden zwangerschap. Het is echt omdat bij de eerste alles nog nieuw is en je niet weet wat je kan of moet verwachten. You just go with the flow. Na de eerste zwangerschap hoor je ook vaker de verhalen wat er allemaal mis kon gaan en mis is gegaan etc. Ik heb over 2 weken dan nu ook een gesprek om te gaan inleiden met 39 weken omdat ik de bevalling niet spontaan wil afwachten. Als ik het een beetje kan sturen zou dat voor mijn eigen gemoedsrust veel beter zijn en daar geven ze me ook gelijk in. Probeer te ontspannen hoe moeilijk het ook kan zijn, ik snap het heel goed, maar ik hield ook in gedachte dat niet elke zwangerschap hetzelfde is en als ik het niet vertrouwde belde ik het ziekenhuis. Mijn andere gedachte was dan ook door het verleden: als het de bedoeling is dat het fout moet gaan, gebeurd het toch wel...
Jeetje wat heftig! Snap ik heel goed dat bij jou de angst er nu in zit, maar daar heb je dan ook wel een reden voor! Wat je schrijft is zeker waar, het verschil is gewoon enorm bij een eerste of een tweede. Bij de eerste ga je er zo onwetend en zorgeloos in. en nu heb je toch al een kleintje rond lopen waar je sowieso voor door moet. Spannend meis het inleiden, hopelijk geeft dat meer ontspanning en duidelijkheid voor jezelf. Succes! Je laatste zinnen, de spijker op zijn kop!