Ladies, Help me out! Ik hoop dat er hier iemand is die mij van juiste advies kan voorzien en zal het zo duidelijk mogelijk proberen te verwoorden. Ik ben inmiddels 29 weken zwanger, omdat we deze niet gepland hadden, hebben we in korte tijd snelle beslissingen moeten nemen. Mijn partner en ik woonden nog niet samen maar dit stond wel op de planning en hebben dit proces bij het ontdekken van de zwangerschap versneld. We hebben een middenweg gevonden. Hij woonde in Zoetermeer en ik in Breda. Zijn elkaar tegemoet gekomen en in Rotterdam gaan wonen, dit ook ivm zijn werk en reisafstand. Uiteraard ben ik in Breda blijven werken met de achterliggende gedachten dat de reiskosten wel in orde zouden komen (na 7 jaar in dienst te zijn). Wij werken niet met een CAO. Dus, bij het aanvragen van de vergoeding en de mogelijkheden werd ik dus verrast met het antwoord dat zij dit in principe niet uit hoeven te keren omdat ik vrijwillig verhuisd ben etc. Deze had ik natuurlijk kunnen verwachten maar na 7 jaar had ik gehoopt dat ze daar niet al te moeilijk over zouden doen. Ik heb 1 collega die buiten een straal van x aantal km's woont en ook reiskostenvergoeding krijgt. Gedurende dit gesprek hebben we ook mijn verlof besproken. 4 weken voor mijn uitgerekende datum ga ik met verlof. Ik heb ze toen ook meteen een voorstel gedaan om een gedeelte van mijn reiskosten vergoed te krijgen en om na mijn verlof 3 dagen te gaan werken i.p.v. de huidige 5 dagen. In de 7 jaar dat ik hier werk heb ik geen enkel jaar loonsverhoging gehad. Ik heb dan ook gevraagd om een kleine opslag op het moment dat ik 3 dagen ga werken zodat ik financieel niet te veel achteruit ga. Dames, ik verdien echt het minimumloon. Hier zou mijn werkgever over nadenken en daarop terugkomen. 2 weken geleden weer een gesprek gehad... Hij ging tot aan mijn verlof akkoord met een reiskostenvergoeding van 70% die door mij aangevraagd werd. Prima, ben al blij met iets! Nu komt het..... Hij heeft mij een voorstel gedaan om met wederzijdse goedkeuring uit elkaar te gaan zodat ik na mijn verlof de uitkering kan aanvragen op basis van 5 werkdagen i.p.v. 3 dagen te komen werken. Dit zou mij financieel meer opbrengen. "maar ik wil je niet kwijt, denk alleen met je mee" was zijn reactie. Want nu moet hij op zoek naar een parttime medewerker en zijn voorkeur gaat uit naar een fulltimer. Hier schrok ik best van. En gaf aan dat het totaal mijn bedoeling niet is om te stoppen met werken. Hij wilde nog even wat tijd hebben om over mijn voorstel na te denken (salarisverhoging) en zou hier na het weekend op terugkomen (inmiddels een week geleden). Ik heb tot op de dag van vandaag nog geen gesprek met hem gehad noch is hij hierover begonnen. Mijn verlof start eind mei dus heb nog maar een paar weken te gaan. Wat adviseren jullie mij te doen? Sorry als ik iets te langdradig ben geweest
Ik vind het een raar voorstel van je leidinggevende om maar te stoppen met werken en een uitkering aan te vragen. Dit is meer bedoeld voor mensen die even tijdelijk zonder baan zitten en toch moeten rondkomen. De uitkering duurt ook maar een bepaalde periode, dus voor jou is het ook niet zo voordelig en daarna moet je weer op zoek naar een andere baan. Het lijkt me handig om weer het gesprek aan te gaan met je leidinggevende. Zoals je al zei, de tijd begintte dringen. Hoe erg zou het trouwens voor je zijn als hij aangeeft niet in te willen gaan ol je verzoek? Dat hij wil dat je vijf dagen blijft werken? Succes!
Precies! Ik was er ook echt even verbaasd over en moest het gewoon verwerken. Hij zal de enige zijn die hier beter van gaat worden. Want i.p.v. een parttimer te gaan zoeken (dus dan bestaat ons team uit 4 parttimers en 1 fulltimer) ziet hij me natuurlijk het liefst vertrekken zodat hij een fulltimer aan kan nemen. Maar zolang ik niks zeg, zal hij er ook echt niet over beginnen. Dit is echt een zwakte van hem. Ik mag toch aannemen dat hij dit ook geregeld wil hebben? Van mijn collega's ook al begrepen dat hij nog geen vervang(st)er heeft geregeld voor de periode waarin ik met verlof ben. Het was eigenlijk allang tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. Voel me ook zo een stommerd nu! Maar ik kan nu even niet anders. Zwanger en op zoek gaan naar een andere baan is voor nu ook geen optie.
Gefeliciteerd nog! En wat een hoop veranderingen dan opeens Mijn advies zou zijn: zorg dat je niet zonder baan komt te zitten. Je hebt nu een baan en dat is financieel fijn voor je en voor je cv ook goed. Staat iets minder goed op je cv als je een tijd thuis hebt gezeten, en dat zou nog best wel eens een lange tijd kunnen worden als je nu stopt. Volgens mij is het best lastig weer aan het werk te komen en aan het werk te gaan, nadat je net je eerste kindje hebt gekregen. Daarbij is een uitkering inderdaad tijdelijk, hoeveel jaren (aaneengesloten) werkervaring heb je? Het aantal jaar is volgens mij gelijk aan het aantal maanden uitkering wat je dan krijgt. Daarbij komt dat je regelmatig contact met het UWV zal hebben en sollicitatieplicht krijgt (m.u.v. je verlof). Komt dus best nog wat bij kijken praktisch voor je en heeft daarbij ook best wat nadelen voor volgende werkgevers. Ik zou dus gewoon daar blijven werken tot je iets anders gevonden hebt en tot die tijd flink blijven zoeken tot je een nieuwe uitdaging gevonden hebt. Is het ook niet zo dat als je nu vijf dagen blijft werken, dat je in je zwangerschapsverlof ook voor vijf dagen per week betaald wordt? Ik zou dus zowiezo pas na je verlof naar drie dagen gaan. Dan heb je recht op meer inkomen dan wanneer je verlof via een uitkering wordt betaald.. Succes!
Beste Evia, Bedankt! Zeker weten. Heel veel verandering opeens maar ben er zo blij mee. Bedankt ook voor je advies. Jij hebt hier dus ervaring mee? Thuis zitten na je verlof? Daar ben ik namelijk ook bang voor. Het langdurig thuis blijven zitten omdat je niet aan een baan komt en in een soort van sleur terecht komt. Ik heb 11 jaar werkervaring opgebouwd en recht op 11 maanden uitkering. Zelf zie ik het ook echt niet zitten om continu met UWV in contact te blijven mocht ik in de uitkering terecht komen. Moet ik nu afwachten tot mijn werkgever er over begint en het laten voor wat het nu is of een gesprek aangaan? In principe is het ook zijn verantwoordelijkheid om mij hierover te benaderen toch? Zij zijn hier zo laks in! Ik werk tot na mijn verlof 5 dagen (dus ga ook met 5 dagen mijn verlof in). Zodra ik weer aan het werk ga is het de bedoeling dat ik 3 dagen ga werken. Hier heeft hij ook al goedkeuring over gegeven echter waren we het nog niet helemaal eens over de salaris die ik dan uitbetaald zou krijgen. Eigenlijk weet ik al wat mij te doen staat. Niet akkoord gaan met zijn voorstel en gewoon blijven werken en er voor zorgen dat ik in/na mijn verlof z.s.m. een nieuwe baan kan vinden in de buurt. Thank you ladies!
Ik vind eigenlijk dat je best veel vroeg van je werkgever. Je kondigt aan dat je een tijd afwezig gaat zijn owv zwangerschap, wilt plots een reisonkostenvergoeding én een opslag terwijl je tegelijk zegt dat je minder gaat werken... Ja, je werkt daar al lang en je hebt nog nooit opslag gekregen, maar dat had je dan maar vroeger moeten regelen. Is de baas zijn schuld toch niet dat jij daar eerder nooit om gevraagd hebt? Zijn oplossing vind ik nu ook niet bepaald een goeie, en ik zou nooit zomaar mijn baan opgeven. Maar vind je nu zelf ook niet dat je een beetje veel verwacht?
Beste Shakes, Daarom noem ik mezelf nu ook zo stom! Had vele dingen al veel eerder moeten regelen of kunnen bedenken. Het was dan ook maar een voorstel onder het mom "Nee heb je, ja kun je krijgen". Dat er een loonsverhoging in zit kan ik ook wel vergeten hoor maar het was het proberen waard. Verzoek lag ook voornamelijk bij het vergoeden van mijn reiskosten. Toch blijf ik van mening dat ik als werknemer het recht heb om dit te vragen, ik eis het niet op.
Natuurlijk kan je het maar vragen. Maar pick your battles... Kies iets waar je voor wilt gaan, en zet dan in op 'ik werk hier al zo lang, dit kan je me toch gunnen?'. Nu kom je wel erg inhalig over: opslag, minder werken én reisvergoeding. Daar zou ik als baas echt niet mee kunnen lachen. Ik zou als ik jou was dus ook aangeven dat je beseft dat je misschien een beetje veel gevraagd hebt, maar dat je echt niet weg wilt. En dat je bv reiskosten nog steeds fair vindt, maar de rest laat vallen.
Begrijp me niet verkeerd dit heb ik ook heel nadrukkelijk uitgelegd hoor. - Dat ik begrijp dat het veel gevraagd is wat de reiskosten betreft maar dat ik al blij zou zijn met een gedeelte en ze zijn ook met mijn voorstel akkoord gegaan. Ben ik ook heel blij mee en heb ik ze laten weten. Ik heb me er ook bij neergelegd dat loonsverhoging voor nu te veel gevraagd is en ik deze niet hoeft te verwachten. Maar ik twijfel nu echt of ik op zijn verzoek in moet gaan om met wederzijdse goedkeuring uit elkaar te gaan. Ik neig nu steeds meer naar een "nee". Zoals hier eerder ook al aangegeven werd, zal dat straks voor mij alleen maar meer nadelen dan voordelen hebben. Toch bedankt voor je "kritische" mening hierover.
Nou ja zeg! Die probeert je er gewoon uit te kiepen! Niet op ingaan hoor meid! Het klinkt nu misschien heel leuk, maar je gooit wel een baan weg met een vast contract! En als je zelf akkoord gaat met het ontslag, dan krijg je geen uitkering!! Dus je zult dat ontslag dan moeten aanvechten en dan wordt het waarschijnlijk afgekeurd, omdat je werkgever geen grond heeft om je te ontslaan.
Toen hij hiermee aan kwam zetten dacht ik ook precies hetzelfde! Hij wist het heel mooi te verwoorden door het zo te brengen dat ik er alleen maar beter van zou worden. Maar toen hij later in het gesprek begon over "nu moet ik op zoek gaan naar nog een parttimer en heb ik maar 1 fulltimer in dienst dus voor mij niet handig" had ik al meteen het gevoel dat hij dit uit eigen bestwil doet. Ik ben er nu wel over uit dat ik er niet mee akkoord ga inderdaad.
Volgens mij heb je dan al je antwoord. Weet niet hoe jong/oud je bent, maar en gat op je cv en 27+ wordt toch lastiger (niet onmogelijk maar lastig) om weer werk te vinden. Ook al heb je een goede verklaring waarom je er uit bent geweest. Op gesprek uitgenodigd worden is een belangrijke eerste stap en met gat op cv een echte uitdaging, helaas ervaring na mijn laatste bevalling. Succes en nog gefeliciteerd!!! Lees nu net pagina 2 pas, hihi Goed dat je er niet op ingaat. (y)
Bedankt Faithful! Ik ben 29 jaar en dat is ook precies waar ik bang voor ben als ik toch akkoord ga. Hoor ook vaak om me heen "men nodigt je sneller uit wanneer je wisselt van baan".
Ik zou lekker blijven werken en nu beginnen met wat dichterbij huis te zoeken. Je krijgt maar tot een bepaalde tijd ww en als dat afloopt zit je met niks. Je werkgever heeft wel een vreemde manier van omgaan met personeel hoor.
Laten we het daar maar niet over hebben. Dan begrijp je waarschijnlijk niet waarom ik met mijn stomme kop hier 7 jaar ben blijven werken. Veilig, in de buurt, zekerheid, laks... Maar ik ben ook voornemens om nu al rond te gaan kijken en na mijn bevalling snel een nieuwe baan te vinden wat meer in de buurt ligt. Bedankt voor het meedenken!
Zou sowieso even met een bond contact opnemen.... Ook zonder CAO zijn er wettelijke regels waar een werkgever zich aan hoort te houden. Even goed alles nakijken op FNV en CNV... en je hebt ook nog een site rijksoverheid geloof ik. En idd sowieso nergens mee akkoord gaan zomaar.
Hi Ook al verhuis je vrijwillig dan moet je nog gewoon een reiskostenvergoeding krijgen hoor. Ik heb dat meerdere malen met werknemers meegemaakt en zij kregen dit betaald. (Ik was p&o adviseur) ik zou tevens niets tekenen, er geldt een opzegverbod. Risico voor de werkgever hoor, dikke pech. Je had ook je benen kunnen breken of wat ook, toch? Als je eventueel tijdelijk minder wil werken kun je misschien onbetaald verlof afsprken maar dat heeft wek gevolgen voor je uitkering en sociale zekerheid. Opzegverbod geldt trouwens tot en met 6 weken na je zwangerschapsverlof. Dus eventueel tekenen zou ik pas op dat moment doen en opzegtermijn dan in laten gaan. Dat is ook eerlijker om dan te solliciteren. Als je ww ontvangt heb je ook sollicitatie plicht.
Ik zou sowieso niet akkoord gaan. Misschien moet je die reiskosten maar laten voor wat t is. Via de belasting aangifte kan je een deel terug krijgen. Snap wel dat je opslag of loonsverhoging wilt. Als je minder gaat werken en moet reizen... En als je daar al 7 jaar werkt en je leidinggevende blij met je is.. why not? Lastig. ik zou terug koppeling vragen op 't gesprek en niet akkoord gaan met zijn voorstel. Kijk uit met dit soort agreements. ik werkte shop in shop in de V&D voor een merk en ze wouden ons allemaal er uitwerken. Mijn advocaat zei dat dit soort voorstellen het zelfde zijn als: graaf je eigen graf. Daarnaast kan t t uwv je verwijtbaar stellen aan 't feit dat je zwanger bent en akkoord gaat. Want "dat komt je mooi uit". Misschien je eisen aanpassen en er samen uitkomen... succes!
Ik zou inderdaad nergens mee akkoord gaan. Straks zegt het UWV nog dat het je wel makkelijk uit komt ook, lekker betaald thuis zitten. Misschien de reiskosten even laten voor wat ze zijn, na de bevalling gaan solliciteren en hopen dat je zo snel mogelijk weg kunt daar.