Dit moet je niet willen, niet voor je dochter, je ongeboren kindje en niet voor jezelf. Lees je eigen verhaal/berichten eens hardop op voor jezelf. Dit is een zeer ongezonde situatie voor jullie allemaal, ik zou de knoop doorhakken en ermee kappen. Een kind heeft meer aan een gelukkige sterke mama dan een mama die in ellende en angst en ook onzekerheid zit.
Naja tot straks je dochter thuis komt met zo'n zelfde vent omdat dat het voorbeeld is dat ze heeft. Snap je gevoel wel meis... ik heb het ook ooit heel lastig gevonden zo'n keuze te maken. Gelukkig heb ik een nieuwe kans mogen hebben....
Je haalt mij de woorden uit de mond. Als je geen respect voor jezelf hebt, doordat je je zo laat behandelen, wat voor boodschap geef je dan aan je dochter?
Nou dit dus. Wat gedraagt je vriend zich enorm kinderachtig. Zou hem eens even flink de waarheid zeggen.
Wil jij samen zijn met iemand die de spullen van je dochter kapot trapt...? Zou jij je dochter zo'n partner gunnen als jij zelf hebt? Is het antwoord 'nee'? Dan weet je genoeg. Deze man ga je niks aan hebben en ik vind het ook een slecht voorbeeld voor je dochter. En dat is dan 26....
Waar twee aankloten hebben twee schuld. Ga bij jezelf te rade en neem je verantwoordelijkheid. Niet hier zitten zeiken over die vent van je, maar vanuit je eigen perspectief de dingen op een rij zetten. Je hebt steken laten vallen door zwanger te raken van iemand die geen kinderen met je wil. Nu lijkt het me tijd om te bedenken of je mét hem verder wilt of zonder. En of het verantwoord is een baby aan de mix toe te voegen of niet. En welke voor- en nadelen je keuze met zich meebrengt. Wat je argumenten ook zijn: het is jouw keuze. Met linksom of rechtsom grote consequenties. Maar dat hoort bij volwassen zijn.
Denk je echt dat hij volwassen genoeg is om een kind op te voeden?! Denk het niet.als hij nu zo makkelijk wegloopt zal hij dat straks ook dien als het te "zwaar" wordt! Buiten dat zou ik het doodeng vinden om iemand met zo'n agressie probleem uberhaupt in de buurt van mijn kinderen te hebben. Nee meid kies voor jezelf en laat hem lekker in z'n sop gaarkoken!
@angela22 Heel veel dames reageren op je verhaal,sommigen wat empathischer dan een ander, maar ik zie geen reactie van je. Hoe gaat het nu?
Sorry dat het even heeft geduurd voordat ik weer wat schrijf. Er is in tussen tijd van alles gebeurd. Ten eerste ik heb een echo gehad en het hartje klopt!! Ik ben minder gaan werken inmiddels nog maar 50%, omdat ik gigantsiche vermoeid ben en een bloeddruk heb van heb ik me jou daar 85/55, kortom ik voel me erg kloten. Mijn ''vriend'' wil nog steeds niet bij me inkomen wonen, ondanks het nu slechter met mij gaat. Zijn woorden zijn ; ach je werkt nu voor 50% kan je het mooi wat rustiger aan doen en heb je mij niet zo nodig. Ik zei ook ik heb ook een dochtertje van 4.... zegt hij je kan prima dan even op de bank liggen je geeft haar drinken en een broodje en ze vermaakt zich zelf wel... mijn mond viel me ervan open. Hierdoor heb ik gisteren het besluit gemaakt om met hem te stoppen en alleen verder te gaan.... Nu alleen heel erg aan het twijfelen over een abortus de ja of de nee....
Waarom een abortus? Je heb het hartje zien kloppen? Waarom kan er geen baby bij? Zou je ooit nog een kindje willen?.kan je jezelf dan vergeven dat je een gezond kindje heb weg laten halen, wat blijkbaar wel bij jou wil zijn, maar wat bij jou even niet uitkomt?
Vraag me ook af waarom een abortus? Je dumpt je vriend omdat hij niet achter de zwangerschap staat (groot gelijk). Maar waarom laat je hem dan alsnog winnen? Jij wilt deze zwangerschap toch wel? Anders had je het al lang afgebroken. En natuurlijk wordt het zwaar zwanger en je dochter maar je kan dat echt aan!! Denk alsjeblieft goed na voor je een beslissing maakt. Welke dat ook mag zijn.
Ik heb het idee dat je helemaal geen abortus wilt. Anders had je deze beslissing al lang genomen en je niet druk gemaakt over het gedrag van je vriend. Denk er echt goed over na.. Later krijg je misschien spijt. En je hebt al een dochter, dus ik zie het probleem niet zo. Waar één mond eet, kunnen er ook twee eten! Dit zie ik ook in mijn omgeving. Voor jou zal het wat zwaarder zijn, maar je weet waar je het voor doet. Sterkte met het maken van je keuze.
Meid wat knap dat je je losmaakt van hem, lijkt me het enige juiste om te doen. Een abortus moet wel iets zijn wat volledig je eigen keuze is, niet gestuurd door zijn gedrag. Maar reken erop dat hij geen vader gaat zijn en dat jij dit in je eentje kan gaan doen. Waarom overweeg je abortus? Voor jezelf en je dochter, of voor hem?
Ik vind het heel goed en heel sterk van je dat je hebt gebroken met die halve zool. Dat vergt heel veel moed en wijsheid, mijn complimenten. Laat hem maar lkkr gaar koken op zijn kamertje bij pappie en mammie. Wat je nu verder gaat doen ivm je zwangerschap is en moet geheel jouw eigen keuze zijn. Je kunt je huisarts vragen om hulp bij je keuze en het FIOM geeft ook keuze begeleiding hierin. Schrijf je voors- en tegens van elke keuze op papier, en maak geen overhaaste beslissing. Denk op de eerste plaats aan je dochtertje en jezelf. Je mag me ook pb-en om te kletsen hierover als je wilt hoor. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!