Even van me afschrijven. Mijn moeder is een typisch geval van een hypochonder. Bij ieder pijntje denkt ze dood te gaan, het gaat nooit goed met haar, en als een ander iets heeft, heeft zij het altijd 100x erger. Dit is al m'n hele leven zo. Alles moet om haar draaien. De druk op mij is altijd groot geweest omdat het altijd moest zoals zij het wilde en als ik dat niet deed dan deed ik dat HAAR aan. Vorige keer ben ik met 36 weken bevallen. Nu is het zo dat m'n moeder over 2 weken op vakantie gaat voor een week. Nu moet ik al 8 weken vervelende, bijna verwijtende, opmerkingen aan te horen als: je zal wel bevallen als ik weg ben, je houdt hem maar binnen tot ik terug ben, hij moet nog wel 3 weken blijven zitten hoor.. Ik reageer dan maar met de opmerking; ik kan ook prima bevallen als jij er niet bent hoor. Maar na 30 keer ben ik het wel helemaal beu. Ik hoop zelf bijna dat het gebeurd als zij er niet is. Gewoon omdat ik boos ben dat het WEER om haar moet draaien. Alsof ik dat expres zou doen. Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Want als ik er iets van zeg schiet zij uiteraard weer in de slachtofferrol en heb ik het ook gedaan. Aangezien mijn hormonen op z'n top zitten nu weet ik ook niet of het verstandig is en of ik er fatsoenlijk iets over kan zeggen. Ik weet niet zo goed wat ik er nu mee moet. Ik ben nu wel op het punt dat als ze er nog een keer iets over zegt ik waarschijnlijk uit m'n slof schiet. Wat zouden jullie doen?? 😒
Oef lastig hoor.. Heb he het er al eens eerder met je moeder over gehad? Ze wist trouwens waarschijnlijk ook dat je dan hoogzwanger was? Ze had er ook voor kunnen kiezen om eerder te gaan toch? En anders wat meer afstand nemen misschien?
Hoe goede relatie heb je met je moeder? Ik zou tegen mijn eigen moeder op een rustig moment kunnen zeggen dat ik het vervelend vind dat zij iets op een bepaalde manier doet. Ik heb ook mensen in de familie van mij en mijn man met wie ik die goede relatie niet specifiek heb (ook niet per se slecht, maar gewoon oppervlakkiger). Als ik me dan ergens aan irriteer bespreek ik met iemand die wel dichtbij die persoon staat hoe ik het het beste kan aanpakken (bijvoorbeeld man bij schoonmoeder) en doen we het gesprek soms samen. Je wil voorkomen dat je in een situatie belandt waarin je niet op een prettige manier met je familie kan omgaan. Als een goed gesprek om wat voor reden dan ook niet tot de mogelijkheden behoort zou ik een brief schrijven. Je wordt dan niet onderbroken, je kan goed nadenken over je formulering en eventueel iemand mee laten lezen. Ik denk niet dat je je moeder kan veranderen op dit punt, want hypochondrie is volgens mij wel echt een stoornis, maar je kan wel proberen te bewerkstelligen dat ze bewust ook eens een geïnteresseerde vraag aan jou stelt, of niet over haar gezondheid praat met jou.
Had je moeder die vakantie al een jaar geleden gebooked? Ze weet toch dat je nu hoogzwanger bent? Mijn vader ging bij de geboorte van de jongste, nog op zaken reis. Op de dag dat ik uitgerekend was vloog hij terug. Op die dag ben ik dan ook bevallen. Hij kwam die avond vanaf schiphol direct door naar ons op kraambezoek, zoon was toen net geen 24 uur oud. Hij zei toen wel ( we hebben een heel goede band hoor! ) liever op reis voor je uitgerekende datum, als erna, want het moest toch gebeuren! Hij dacht dat ik wel weer overtijd zou gaan maar dit keer niet.
Mijn ervaring is dat iemand die direct een slachtofferrol aanneemt en zich dus niet zo goed kan inleven in een ander....dat daar ook moeilijk mee te praten valt. Eigenlijk kun je het niet goed doen Dus zou ik de boodschap gewoon geven. Maar wel op een rustige manier....."ik vind het vervelend dat je dat steeds zegt, de baby komt wanneer hij/zij eraan toe is". "En als je dan weg bent is dat jammer, maar dan zie je de baby dus later". Punt... Of nog directer: "ik wil die opmerkingen niet steeds horen van houd hem maar binnen oid. Ik beslis dat niet, dat doet de baby zelf!" "We hebben het maar af te wachten". "En als jij dan net op vakantie bent, dan is dat jammer". Maar dat kun jij het beste inschatten
Dit soort opmerkingen herken ik wel. Waarschijnlijk is de onderliggende boodschap dat ze heel graag bij je in de buurt wilt zijn als je bevalt of snel op bezoek komen en uit ze dit op een hele onhandige manier haha. Mijn schoonmoeder en een vriendin van mij kunnen dat ook nooit normaal zeggen en altijd met van die k opmerkingen duidelijk maken. Neemt niet weg dat ze niet zo irritant moeten doen. Zou gewoon een keer zeggen (voordat ze weer zo'n opmerking maakt) dat je dat vervelend vindt en dat ze ook de vakantie kan annuleren , met een knipoog. Wellicht komt die dan aan.
Haha als je dat tegen degene met de slachtofferrol in mijn familie zou zeggen dan zou ze dat nog doen ook. En vervolgens zichzelf het slachtoffer voelen omdat ze niet op vakantie 'kan'
Je gevoel ken ik, ook van mijn moeder. Misschien is het niet leuk, maar zoals eerder ook al gezegd is hoe je moeder overkomt valt er denk ik niet te praten en zal ze inderdaad in de verdediging schieten. Dus wat ik zou aanraden is, om inderdaad uit je slof te schieten.
Oh heb er ook zo een.. Lastig Ik zou in jou situatie juist stiekem blij zijn als de bevalling tijdens haar vakantie is en jij rustig kunt genieten voordat je moeder komt 🙈
Bedankt voor de tips! Blij om te horen dat het voor sommige herkenbaar is. We zullen zien hoe het zich gaat ontwikkelen.
Je zou ook mee kunnen gaan in haar verhaal en inderdaad zeggen dat je zeker niet gaat bevallen tijdens haar vakantie.... Gewoon geen discussie aangaan, waarschijnlijk is ze zo altijd zo geweest en gaat ze ook niet veranderen. Zoek je steun bij vriendinnen of broers/zussen. Echt heel jammer dat je moeder niet de moeder kan zijn die je had gehoopt tijdens je zwangeschap, dikke knuffel. Doet ze wel andere lieve dingen voor je? Hypochonders zijn echt ingewikkeld, helaas ervaring mee...
Wat je moet doen... een diepe zucht nemen en eens met je ogen rollen en blij zijn dat je een moeder hebt die duidelijk om je geeft ik snap hormonen enzo... maar zie niet echt in wat er mis is met haar opmerkingen. Zoiets zou mijn moeder ook zeggen, als ze er nog was....
Een moeder is natuurlijk veel beter dan geen moeder, maar het zou toch fijn zijn als je moeder bereid is zich een beetje in te leven in haar dochter. Je moeder is degene die je het langste kent, dan mag je toch enig inzicht verwachten...
Inzicht? Ze zegt iets in de trent van benen bij elkaar tot ik terug ben. Het lijkt me toch overduidelijk dat deze mevrouw ook wel weet dat het zo niet werkt en gewoon probeert aan te geven dat ze er heel graag bij wilt zijn. Oh wat erg 😕
Dit gedrag klinkt helaas heel herkenbaar.. Vreselijk frustrerend en n kwestie van tig keer op je tanden bijten tot de bom n keer barst.. Helaas kan ik je weinig tips geven aangezien ik ook niet weet hoe met dergelijke situaties om te gaan.. Zelfs een x uit je slof schieten heeft waarschijnlijk weinig zin aangezien er toch niet geluisterd wordt..