Hallo! Ik ben op dit moment 12 weken zwanger van mijn 2de spruit. Mijn vorige bevalling was super zwaar, mijn zoontje was 9 pond en zat vast met zijn schouder. Even kort uitgelegd.. Na 5 uur weeën zat ik zo op de 10 cm en mocht dus ook gaan persen, maar er kwam geen beweging in. Na een knip hebben ze de vacuümpomp gebruikt maar die schoot 2x los, ze hebben op ten duur me benen in me nek gelegd, 2 zusters hebben op m'n buik lopen drukken terwijl er 2 artsen me zoontje eruit hebben getrokken. Mijn zoontje heeft ook na de bevalling nog 6 maanden fyshio gehad voor z'n arm. Nu ben ik dus echt super bang voor de volgende bevalling, maandag heb ik de eerste afspraak bij de verloskundige en ga dit ook melden. Nu is mijn vraag dus, zijn er hier mama's die na een schouderdystocie nog natuurlijk zijn bevallen en/of mochten jullie kiezen voor een keizersnede gepland?
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ik ben alleen nog op handen en knieën moeten gaan zitten. Toen hebben ze weer geprobeerd om zijn armpje af te halen maar die zat op zijn rug gedraaid. Uiteindelijk hebben ze een lusje om zijn arm kunnen wringen, en vervolgens hem aan zn armpje eruit kunnen halen. Hij heeft een slechte start gehad hierdoor en een paar dagen op de nicu gelegen. Gelukkig is alles helemaal goed gekomen! Ze zeiden toen al wel dat een evt volgende zws een keizersnede moest worden. Toen ik eenmaal zwanger was heb ik gevraagd of ik niet tóch vaginaal mocht bevallen. Ik wilde het graag zelf doen. Dat mocht toen, met een inleiding bij 38 weken. Echter, toen ik me die dag meldde voor de inleiding had een andere gyn dienst. Hij ging mij onder geen enkele voorwaarde inleiden. Gezien de vorige keer was het risico veel te groot. Dus werd het alsnog een ks. Nu ben ik weer zwanger en is er geen twijfel mogelijk dat dit ook weer een ks wordt.
Hoi, Hier ook eerst een kindje met schouderdystocie ( 5 kilo bij geboorte en 56 cm) Op handen en voeten bevallen uiteindelijk. Helaas was dit thuis, gelukkig was er een ambulance en een traumahelikopter, ook enkele weken nicu achter de rug, Ondertussen een jongen van 8 jaar en geen last van zijn schouder gehad na die tijd. 2.5 jaar geleden een dame gekregen, er was al gezegd dat ik nooit meer vaginaal mocht bevallen, dus een ks was het gevolg. Dit heeft mij erg veel rust gegeven ( niet de ks, dat vond ik doodeng), maar het erg fijn dat dit kon. Had een erg fijne gynaecoloog die ons goed ging begeleiden. En uiteindelijk is het allemaal super gegaan. Als je nog dingen wil weten, pb is prima. Succes morgen en geef het inderdaad goed aan dat je tegen de bevalling opziet, dan kunnen ze goed begeleiden.
Bedankt voor jullie reactie! Op handen en knieën heb ik nooit hoeven staan, wel herkend maar dit hielp helemaal niks! ik ben best wel bang voor een natuurlijke bevalling en ga ook vragen of het niet via een KS mag, als ze dit niet zelf al aanbieden. ik moet gewoon maar even afwachten tot morgen haha maar het is toch eng, wil zo'n bevalling zeker niet nog een keer. Bedankt voor jullie verhaal!!
Als je er informatie over wilt, er is een hele stroming in de bevallingen wereld die beweert en gelooft dat je na een schouder dystoctie nog gewoon kan bevallen, de key words zijn beweging en veranderen van houding, niet op je rug want dan kan je bekken minder ver 'verwijden'. Maar als dat niet je ding is, is dat natuurlijk je goed recht!
Bedankt Suusjeuh! ik heb me inderdaad ingelezen over natuurlijk bevallen waarbij kans is op een schouderdystocie, alleen ik ben toch bang dat mocht het fout gaan ik alsnog een spoedkeizersnede krijg. Als ik dan de keuze heb ga ik liever voor een geplande. ik ben gewoon zo erg bang geworden voor bevallen dat ik het niet trek als het weer zo gaat.
Hoi, Hier ook de eerste een schouderdystocie. Ze was iets meer dan 4 kilo. Over een aantal weken nummer 2..... Ik mag inderdaad "kiezen" voor een ks. Ik loop nu nog gewoon bij de vk maar ga over een paar weken over naar de gyn. Heb daar al wel consulten gehad. Beleid bij mij is meerdere groeiecho's om grootte in te schatten. Gyn adviseert om bij 8pond of groter een ks te doen omdat het risico op herhaling te groot wordt. Een andere optie is inleiden met 38 weken. Ik neig nu naar deze optie. Vind het wel spannend, maar wil het nog een kans geven. Hangt natuurlijk ook vanaf hoe groot deze baby is. Met 36 weken hoeven we pas te beslissen. Dan hopen we een redelijke inschatting van het gewicht te hebben. Bij een tweede is de weg al gebaand en heb gelukkig ook veel positieve verhalen gelezen (ook hier op zp, dus misschien fijn om te zoeken) over dat het bij de 2e niet weer gebeurde. Over aan aantal weken kan ik je vertellen wat ons definitieve plan wordt en de uitwerking hiervan
Mijn eerste woog 3470 en is zonder problemen geboren. De tweede woog 3680 en is geboren na een schouderdystocie. Ik moest ook op handen en knieën gaan zitten en toen was de schouderdystocie snel opgegeven. Mijn zoontje had een apgar van 3, was zo blauw als een smurf en moest even flink gestimuleerd worden om te gaan ademen. Gelukkig allemaal goed afgelopen, ook niks aan overgehouden. Je hebt wel meerdere gradaties van schouderdystocie, als hij makkelijk opgeheven kon worden, zullen ze echt niet gauw een keizersnede aanraden. Maar wel als hij echt muurvast zat en heel groot was bv. Het was bij mij een traumatische ervaring waar ik ook EMDR voor heb gehad om het te verwerken. Ik kreeg last van slapeloosheid in de kraamweek en dacht vaak terug aan de bevalling. Ik wilde ook nooit meer zwanger worden. Dat is toch anders gelopen Ik ben ook regelmatig bang (geweest) maar toch heb ik er vertrouwen in dat het me gaat lukken vaginaal. Ik krijg extra groeiecho 's en tot nu toe lijkt het erop dat dit meisje wat kleiner is dan haar broers. Ook moet ik nu wel in het ziekenhuis bevallen en ik start met persen al op handen en knieën. Ik wil ook niet dat ze meteen aan het hoofdje gaan zitten als dat eruit is. Pas als het duidelijk is dat de schouders vastzitten mogen ze hun handelingen verrichten en het scheelt dat ik dan al op handen en knieën zit (meeste ruimte)
Veel succes Moekkie, fijn te lezen dat je er nu echt vertrouwen in hebt, op handen en knieën geeft inderdaad de meeste ruimte, en "afblijven" is voor veel bevallingen het beste, even wachten, niet aan het hoofdje sjorren. Volg je gevoel! Ik hoop op een goede bevalling voor je
Bedankt dames voor de reactie! ik kom net van de verloskundige af en ik krijg binnenkort een gesprek met de gynaecoloog, in mijn dossier stond al dat ik niet natuurlijk mag bevallen dus nu gaan we toch kijken voor een keizersnede. ik heb hier vrije keuze on maar denk dat ik mijn keuze al heb gemaakt!
Wat snel dat ze daar nu al naar gaan kijken! Maar als jij je goed voelt bij een ks, dan zou ik daar zeker voor gaan. Ik word trouwens waarschijnlijk ook ingeleid bij 37 weken, dat scheelt ook wel in mijn angst (kindje kleiner dan bij 40+ weken) Schouderdystocie is niet de reden voor inleiden overigens
Hier 4 kinderen en maar 1 kindje met schouderdystocie. Nu zwanger van de vijfde. Ik ben niet bang, ik ga vaginaal bevallen en de gyn houdt mij prima in de gaten en als ze twijfelen bij het gewicht van het kindje wordt ik gewoon eerder ingeleid. De eerste drie zijn zonder al te geote problemen geboren, alleen 1 vacuum ivm grote baby en de laatste dus ook vacuum en toen de schouderdystocie. Hij heeft last gahad van zn schouder en heeft een taalprobleem. Moeilijke articulatie.
Inleiden geeft ook weer extra risico op schouderdystocie, omdat dan je bekken nog niet volledig verweekt is, je vaak aan bed gebonden bent etc. Daarom is een inleiding niet altijd een goede optie om herhaling te voorkomen. Na gewicht van de baby schijnt dit de grootste risicofactor te zijn. Als in je dossier al staat dat een keizersnede aangeraden wordt, dan hoef je niet bezorgd te zijn dat ze het probleem onderschatten. Er zal dan sowieso goed overlegd worden. Ik kreeg bij de tweede groeiecho's, en toen het weer een groot kindje werd een keizersnee. Nu bij de derde gaan we weer hetzelfde traject in (dus weer veel echo's en dan een gesprek bij de gynaecoloog). Ik verwacht half dat het weer een keizersnee wordt, maar wie weet krijgen we nu een mini-baby en durven we het vaginaal aan Ik heb dit traject als heel fijn ervaren: je wordt serieus genomen, geen onnodige risico's, maar een weloverwogen beslissing n.a.v. mijn bevallingsgeschiedenis, gewicht van de baby en ook wel wat ik zelf aandurfde. De gyn was het helemaal met ons eens, en gaf achteraf ook aan blij te zijn dat het een keizersnee geworden was (9,5 pond bij 38.5, en ik woog van mezelf maar 55 kilo dus ik ben niet enorm groot). Hopelijk kan je je angst een beetje van je afzetten; de bevalling duurt nog lang en het zou zonde zijn als je je al die tijd zorgen maakt...
Dat heb ik idd ook weleens gelezen. Ik ben ook voor een natuurlijke bevalling maar in mijn geval is het niet anders. En een inleiding heb ik dan liever dan een ks. Maar het is echt niet zo dat je bij elke inleiding aan bed gekluisterd bent. Ik kan nog steeds staand mijn weeën opvangen en op handen en knieën bevallen.
Bedankt voor al jullie reacties! Verschillende verhalen en verschillende bevallingen haha. Eruanna ik probeer het inderdaad nu een beetje los te laten in de weet dat ik goed onder controle word gehouden en ze alles serieus nemen, maar het blijft nog wel in me achterhoofd spoken Ik heb met me man besloten om het gewoon allemaal af te wachten, we krijgen sowieso extra groeiechos en gesprekken met de gynaecoloog, dus mijn man zei ook joh wacht eerst dat allemaal af en neem vanuit dat alles een keus. Dus dat ga ik ook doen! ik wil vaginaal nog niet helemaal uitsluiten omdat er dus een hoop succesverhalen zijn, maar ik wacht gewoon af wat mij sowieso word geadviseerd. Het heeft allebei voor en nadelen dus het word gewoon afwegen. Donderdag heb ik weer een echo dus hopelijk kan dan het genieten weer een beetje beginnen ipv het zorgen maken.