Mijn kinderen (4 en 6) zeggen in bepaalde situaties dank je wel en in andere situaties niet. Ik heb 2 verlegen introvert meiden, die ga ik niet pushen om dank je wel te zeggen. Het komt van zelf ..Dus ik vind de moeder idd. gemeen .blugh .het manipuleren van macht:x
Weggooien is echt zwaar overdreven, afpakken en pas teruggeven als ze dankjewel hebben gezegd zou nog in ieder geval nog beter zijn, maar ik zou ze eerst heel goed uitleggen waarom bepaalde sociale vaardigheden wenselijk zijn. Daarbij ligt het ook wel een beetje aan wat voor kinderen het zijn. Ik was namelijk vroeger als klein meisje (mede door persoonlijke omstandigheden) erg mensenschuw en extreem verlegen. Het is niet dat ik mensen niet wou aankijken of geen dank je wel wou zeggen, maar ik kon het gewoon echt niet. Ik klapte helemaal dicht bij vreemden of mensen die ik niet vaak zag.
Ik vindt het weggooien ook echt zwaar overdreven. Hier is een; wat zeg je dan??? Ook voldoende om hem er aan te helpen herinneren om iemand te bedanken. Zou het niet over m'n hart kunnen verkrijgen om zijn uitgezochte ijsje in prullenbak te gooien 😰
Dat had ik idd ook, en gelukkig een moeder die dat begreep en me nooit heeft gedwongen (maar wel geholpen!).
Echt belachelijk om kinderen al vroeg te leren dat dingen geen waarde hebben , als je het zo in de prullenbak smijt dan zien kinderen er de waarde straks toch niet meer van in . En heel respectvol tegen over dat meisje die daar werkte om haar producten weg te gooien pff . Er zijn kinderen waar van de ouders een ijsje niet kunnen veroorloven , vind dit een hele verkeerde manier van respect bij brengen .
Vind dit wel een beetje overdreven hoor. Ik heb het bord eten van de kinderen weleens in de prullenbak gemieterd. Ze zaten enorm te klieren en te smeren met hun eten. Na een aantal keer waarschuwen heb ik het weggehaald. Ze zien heus de waarde van dingen wel in hoor. Zijn zuinig met hun spulletjes, sparen voor hun eigen speelgoed en zijn ook blij met een prulletje van de action. Maar als ze na tig keer waarschuwingen nog niet kunnen luisteren, hebben ze echt grote pech. Zonde van het eten; ja. Maar sindsdien word er niet meer gesmeerd en geklierd aan tafel. En ik begrijp niet wat je laatste stukje ermee te maken heeft. Ik ga geen rekening houden met dingen wat een ander niet kan (vakantie, 2 auto's, ijsje kopen, dagje Efteling etc)
Het is niet wachten tot het vanzelf gaat, het is voorleven. Hier begon dat rond 3.5. En net zoals jij not amused zou zijn als een kindje geen dank je wel zegt, erger ik mij kapot aan gedrilde, niet gemeende, dank je wel en sorry's.
Voor mijn smaak is het weggooien van de ijsjes ook te abrupt en zonde, maar begrijp haar punt wel en had liever gezien dat meer ouders beleefdheid en respect zo serieus nemen. Helemaal hier in Nederland kunnen mensen behoorlijk onbeschoft zijn, maar hier is het vaak ook het winkelpersoneel waar geen vriendelijk woord vanaf kan, dus tja...
Krijg echt de kriebels van al die perfecte opvoedingen hier. Ik vind het echt niet zo erg wat die moeder doet, ze maakt haar punt iig duidelijk. En ik geloof dat het allemaal wel meevalt met het trauma wat die kinderen hier van oplopen. Het is maar net wat ze gewend zijn en in dit geval zullen ze soms drastische maatregelen krijgen. Maar daar groeien ze mee op, prima. Ze kennen uiteindelijk wel de regels en leren respect te hebben voor de medemens. En eerlijk is eerlijk, er lopen genoeg snotneuzen rond die daar geen kaas van hebben gegeten.
Volgens mij is zij een paar jaar TE LAAT met het aanleren van beleefdheid en dankbaarheid. Wij wijzen onze zoon er sinds hij kan brabbelen op dat ie 'dankjewel' en 'tot ziens' moet zeggen. Hij is nu 4,5 en enorm beleefd en sociaal. Ik hoef hem er zelden aan te herinneren dat hij personeel moet bedanken. Natuurlijk is ieder kind anders en werkt voor iedereen een andere aanpak. En kun je niet van ieder kind hetzelfde verwachten. Maar het afpakken van de ijsjes en ze weggooien vind ik echt behoorlijk overdreven Heb je toch een moment dat fijn en gezellig had moeten zijn flink verpest in mijn ogen.