Hoe reageerde jouw jonge peuter op de komst van een baby?

Toen ons dochtertje geboren werd was onze zoon net geen 2 jaar, 22 maanden.
We hadden hem al een tijdje op voorhand voorbereid op een baby zusje, kusjes geven aan mama's buik, pop die huilt en plast gekocht, etc.
In het begin alles heel goed, hij vond zijn baby zusje blijkbaar echt geweldig. Als ze huilde stond hij direct bij haar, wou haar sussen, kwam mij halen als ik niet direct kon komen, etc. Alleen borstvoeding geven lukte niet echt zo maar dat komt ook omdat ik een zenuwpees ben en er niet echt voor gegaan ben. Dit ook omdat zoontje dan ook bij mij op schoot wou zitten. Maar ja, dat kan makkelijk opgelost worden. Na een tijdje kreeg hij wel een soort jaloezie in de zin van dat hij mama niet wou delen. Hij vond zus nog steeds geweldig en was heel lief voor haar maar als mama haar vast had dan wou hij ook en zei hij dat zus van papa was en mama van hem... Nu is dat ook al weer over en kan hij zijn zus niet missen, is hij verdrietig als ze moet gaan slapen en wil hij graag met haar spelen. We betrekken hem ook erg veel in de verzorging en het spel van de baby. Dat is denk ik ook wel belangrijk. Hij mocht mama helpen bij het aangeven van de luiers en de creme, helpen haar een flesje te geven, haar afleiden met speeltjes als ze begon te huilen, etc. Veel hangt af denk ik van hoe je hem of haar betrekt bij de baby. En vooral veel uitleggen (waarom baby huilt, waarom baby nog niet me de bal kan spelen, waarom hij zus niet mag duwen, waarom hij haar met een ander speeltje moet afleiden als ze zijn speelgoed probeert te pakken, etc.)

 

Ondanks goed voorbereiden, begreep Aiden er eerst totaal niks van.De eerste dag toen Finley net thuis was, was Aiden een uur lang totaal flink overstuur en niet te bereiken geweest. Ik moest er zelfs door kraamtranen van mee huilen. Was echt niet leuk!
Een dag later was alles gelukkig dik in orde, maar het heeft eerst dus moeten landen bij Aiden.

Er zit 22 maanden tussen Aiden en Finley.

Nu zijn ze de beste vrienden, ondanks dat ze elkaar dagelijks wel een keer letterlijk in de haren vliegen.

 

Dochter was hier ruim 2 jaar. Veel boekjes gelezen met haar over de onderwerpen en met haar pop gespeeld.
De eerste keer dat ze de baby zag was ze gelijk enthousiast. Kusjes geven, aaien. Ze wist ook heel goed dat de buik nu weg was en dat de baby uit de buik was gekomen.
Eenmaal thuis met de baby moest ze wel eventjes wennen, vooral aan het feit dat ze de aandacht nu nog meer moest verdelen. Maar was voor de baby wel ontzettend lief.

 

Heb je tot nu toe wel over de baby verteld? Alles delen en vertellen ondanks dat je misschien nog niet echt goed kan praten. Laat het kamertje zien en een foto van een baby. De kinderwagen waar de baby in gaat komen enzo. Hier was ze 15 mnd toen ik zwanger werd maar het werd een ziekenhuisopname voor mij van 6 weken. Totaal 11 weken van huis geweest dus niet echt vergelijkbaar met een normale situatie. Maar altijd alles benoemd en laten zien.

 

Hier ging het eigenlijk wel soepel. Hij vond de baby bij vlagen heel interessant, maar hij was er niet de hele tijd mee bezig of zo. Moest hij eens wachten dan vond hij dat natuurlijk niet leuk, maar echter problemen zijn er niet geweest. Het lastigste vond ik dat hij nog niet goed snapte dat een baby teer is en je een beetje voorzichtig moet zijn, dus we moesten wel erg goed opletten dat hij geen speelgoed op z'n koppie gooide, of in z'n oogjes prikte, dat soort dingen.

We hebben wel heel bewust heel veel tijd voor hem ingeruimd in die periode, een van ons ondernam vaak leuke dingen met hem alleen, en we zijn ook een paar keer een dagje weg geweest met z'n drieën, terwijl de baby bij opa en oma bleef.

 

Hier gaat het (tot nu toe) erg leuk! Onze zoon, nu ruim 3,5 jaar, vindt mijn buik prachtig. Komt steeds knuffelen en kusjes geven op mijn buik, en zegt steeds: awww wat is de baby lief zeg!
Ik ben wel heel benieuwd hoe het zal zijn als hij straks geboren is

Bij een goede vriendin van me ging het de eerste dagen na de geboorte van hun tweede iets minder. Hun oudste zoon heeft 3 dagen niet gesproken met zijn moeder. Als ze hem wat zei, liep hij alleen maar te grommen en bekeek haar totaal niet. Dit vond ze natuurlijk vreselijk, en heeft er wel verdriet om gehad. Maar na 3 dagen ging het dus gelukkig een stuk beter, en nu is hij helemaal gek op zijn kleine broertje

Ik denk dat de oudste erbij betrekken wel het belangrijkste is. Niet willen pushen. Wil hij niet, dan lekker laten gaan. En bij interesse vooral niet 'wegsturen' voor zijn/haar gevoel.
De kraamzorg organisatie die bij ons de kraamtijd komt doen, doet gelukkig ook veel met grote broer/zus. Dus wij staan er positief in dat onze zoon het allemaal wel leuk gaat/blijft vinden

 

hij vond haar lief, ging haar kusjes geven enals ze huilde stond ie als eerste bij haar bedje ik probeerde hem overal bij te betrekken zoals kleertjes uitzoeken, in bad doen etc echt de grote broer uithangen

nu ze loopt en zijn speelgoed afpakt is het een heel ander verhaal

 

Ze was 20 maanden toen onze tweede kwam. Ze vond het de eerste tijd wel prima, maar na twee weken werd ze heel jaloers, duwde de baby weg als we die vast hadden voor de fles, etc.

Na een week was dat over!

Wij hebben extra veel aandacht aan de eerste gegeven in die eerste weken. Denk dat belangrijk is, want de baby krijgt al genoeg aandacht van iedereen.

 

Mijn tip: maak van voedingsmomenten ook echt een fijn momentje voor de oudste. Bakje met wat (gezonds) lekkers erbij, voorleesboekje erbij en dan met zn drietjes gezellig op de bank. Dan voorkom je al een hoop jaloezie, denk ik.

 

Zo gaat het bij ons ook. Zoontje vindt zijn broertje heel lief, wil veel kusjes en knuffels geven en vraagt 's morgens direct waar zijn broertje is. Maar hij kan ook gewoon lekker rustig met mij praten terwijl ik omdertussen een huilende baby op schoot heb, oftewel hij kan ook net doen of broertje er niet is en dat vind ik zelf ook wel fijn. Hij kan nogal lomp en onbenullig zijn met z'n briertje (2 maand oud), dus het is wel continu opletten. Ook als hij in dnox ligt, want hij gooit er van alles in of legt doekjes op het gezicht.
En ook wij gaan regelmatig dagjes weg met hem alleen, daar genieten we allemaal van.
En ik probeer dingen die hij voorheen mocht/deden nu niet ineens aan te passen omdat de baby er is. Zoals bijv. 's morgens bij ons in bed kruipen: in het begin had ik daar wat moeite mee omdat ik bang was dat de baby er wakker van zou worden (slaapt bij ons op de kamer), maar het is ook zo'n lekker knuffelmomentje met de oudste, dus dan wordt de jongste daar maar wakker van.
Nou is de baby nog maar 2 maand oud, ben heel benieuwd hoe het in de toekomst gaat.

 

Hier is het nog afwachten op de reactie (nog een paar weken en dan weet ik het).

Ik heb het boek 'bobbie wordt grote broer' regelmatig voorgelezen, hou hem ook voor dat de baby in mama's buik zit, kusjes geven/zachtjes doen met de baby, je broertje zus en zo, kamertje laten zien, verteld dat hij mag helpen. We hebben hem een babypop gegeven (blauw) en daar 'oefent' hij mee zoals in het verhaaltje, e.d.

Afwachten hoe het daadwerkelijk gaat landen; ik blijf het spannend vinden.

 

Dochter was 23 mnd toen zoon geboren werd.

We hebben haar veel betrokken bij de verzorging. Ze mocht bv de knoopjes van een romper lostrekken, washandje over zn haartjes bij een badje) Ik vind het kopieergedrag soms erg grappig. Shirt omhoog en gaat ze haar baby de borst geven
Maak ook bewust tijd voor haar en benoem dit ook.
Ik vind haar erg lief voor haar broertje, is me reuze 100% meegevallen.

 

Ons derde kindje was net geen twee toen onze vierde geboren were ( 5 dagen later werd ze 2)

Zij is altijd heel jaloers geweest, niemand mag aan haar speelgoed en o wee als je bij haar papa komt ( ook van grote broer en zus kon ze het niet hebben) papa was haar papa en niemand mocht bij hem komen
We vreesden dus al een beetje voor de baby

Na een aantal weken zag ze voor het eerst haar broertje, ( hij heeft een paar weken kritiek gelegen)

En ze was zo enorm anders dan we dachten ! Ze was lief behulpzaam en stapelgek op hem, nu is ze 2,5 en zoontje 7 maanden, en ze zijn echt dol elkaar, dochter is niet meer jaloers en deelt al haar speelgoed ze wil overal mee helpen; ze pakt luiers ze helpt met kleertjes uitzoeken ze helpt met fles klaar maken ( knopje indrukken magnetron na zelf gevoeld te hebben haar ook de Temp laten voelen van de fles ) ze helpt spenen zoeken als we weer eens wat kwijt zijn ze helpt nu met eten geven, ze speelt met hem op het speelkleed ze hielp altijd met bekertjes water over zijn hoofdje in de Tummy tub en lekker wassen en afdrogen


en niet te veel ssssssstttttt zachtjes doen want de baby slaapt, of nee we gaan niet naar de speeltuin want de baby slaapt, probeer zoveel mogelijk in het oude te blijven want anders krijg je het " door de baby kan en mag ik niets meer )

Baby word weggelegd voor rust en op die kamer mogen de kinderen uiteraard niet komen op het moment dat hij slaapt.

En even spammen .... Hier zag ze haar broertje voor het eerst

 

Ging gemakkelijk. Dochter was 2.5 toen zusje werd geboren.
Gewoon ze begreep alles het hele zwanger en bevallings verhaal. Ook over keizersnede en kraamhotel.
Het ging goed en ze is de beste zus eigenlijk beter kon ik niet wensen hoe het nu gaat! Ik zou je aanraden om veel uitleggen, laten zien en vertellen. Maar ja 2 jaar is misschien nog lastig veel te begrijpen

 

Hier ging dat best goed. Dochter was toen bijna 3,5. Het eerste wat ze zei was "oh daar ben je dan, eindelijk! Ik heb zolang gewacht!" *smelt*

Ze is super super lief voor hem en heeft het erg goed opgepakt. Ze heeft op Den duur wel wat lastiger gedrag laten zien en zich een beetje als een baby gedragen met bepaalde dingen, maar dat is nu weer helemaal voorbij. Ze is echt een super zus en hoe haar broertje op haar reageert is echt geweldig om te zien