keira is van de bank gevallen, ze was lekker aan het rondkruipen, opeens hoor ik gillen, ligt ze naast de bank, schrok me wild, maar alles goed, en kruipte weer verder, en toen zag ik dus dat ze de bank op kon klimmen... dat kruipen was echt een periode van vallen! nu ze kan rennen, valt ze de hele dag op haar knietjes, hoe vaak ik ook zeg niet rennen... heel raar als ze heel opgewonden raakt met spelen, en ze zit, gooit ze zich naar achteren, volop het hoofd.. ouch! gelukkig is ze dat na een paar keer afgeleerd! maar loop nog steeds met kussentjes achter haar aan. want op een deken zetten is er nu natuurlijk niet meer bij! blijf het eng vinden!
mijn zoontje is twee weken geleden van de trap gevallen, helemaal van boven naar beneden. lang verhaal kort verhaal, ik was met twintig dingen tegelijk bezig en heb het hekje niet goed dicht gedaan. ik word nog steeds verteerd door schuldgevoel. hij was die nacht wel heel suf en kregen hem moeilijk wakker. de dag erna ging het allemaal steeds beter. ik haal me nog dingen in mijn hoofd dat hij blijvende schade heeft opgelopen. hij is twee keer door de dokter gezien, en nog maak ik me zorgen.... denk dat ik mijn schuldgevoel nooit helemaal kwijt zal raken, maar heb wel het gevoel dat we enorm geluk hebben gehad, het had zeer zeker anders kunnen aflopen....
Laura is toen ze net 6 maanden was van ons bed gevallen! Ik had hetzelfde. Ik had nog ingebouwd met allemaal kussens ook! En daar is mevrouw dus gewoon overheen geklommen! Ik heb me ook ff flink schuldig gevoeld! Nu kan ze kruipen en overal tegen aan staan en zet ik haar dus gewoon op de grond als ik iets moet doen!
Mijn dochter is met 7 maanden van de commode afgevallen. Notabene waar mijn man bij stond! Hij was haar aan het lachen aan het maken door haar slaapzak in de lucht te gooien. En hij had haar op het randje gezet (zittend). Doordat ze de slappe lach kreeg gooide ze zichzelf zo achterover en kukelde ze dus achterover op de grond. Gelukkig brak de luieremmer haar val, maar ze krijste alles bij elkaar. Ik stond in de keuken en toen ik kwam aanrennen stond mijn man te huilen, zo schuldig voelde hij zich! We hebben haar iedere 3 uur wakker gemaakt, en het is allemaal goed gegaan. Maar we zijn enorm geschrokken! Gelukkig lees je dat je niet de enige bent die dus zoiets overkomt en de meeste babytjes houden er niets aan over. Maar een ongeluk zit in een klein hoekje!
brrr, brrr en nog eens brrrrrrrr..... Een ongeluk zit echt in een klein hoekje... Gelukkig dat het allemaal goed is afgelopen!
ik kan best begrijpen hoe je je voelt! Heb toen kian enkele weken oud was ook een ongevalletje met hem gehad. Dom, dom, dom... maar ja het is nu eenmaal gebeurd! Kian begon ook meteen te huilen en verder was er niets aan de hand. Denk dat mama er harder van heeft afgezien dan de baby zelf! Net zoals bij jou wss Niet schuldig voelen, overkomt de beste mama wel eens! nobody is perfect...
Mij is het ook gebeurd.......... Maar Ruben is ook zo snel en vlot.....hij was een maand of 5 a 6 en lag tegenover me op het bed, ik was de was aan het vouwen, maar ik zat dus zo goed als naast hem. Ik weet niet meer HOE hij het deed maar ineens draaide hij zich en lag op de grond. Ik kon hem net niet opvangen Ruben zat ook al heel snel rechtop dus met 8 maanden zat hij in de winkelwagen voorop. Ik kijk naar links om een schoonmaakmiddel uit te zoeken, en als ik naar voren kijk zie ik nog net hoe Ruben er uit tuimelt Joost mag weten hoe hij dat gedaan heeft Het karretje stond gewoon voor me, ik had hem niet ergens geparkeerd of zo hoor. Toen heb ik ook even van schrik meegehuilt Maar schuldig voelen doe ik me niet, misschien zijn er mensen die vinden dat wel moet maar Ruben is zo'n beweeglijk kind (zegt iedereen, niet alleen ik). Hij klimt en klauterd en wil van alles. Daar KAN ik gewoon niet altijd op tijd bij zijn. Dus ik schrik inmiddels niet zo snel meer, en hij huilt eigenlijk alleen als ie echt heel hard valt, heeft inmiddels eelt op zijn voorhoofd denk ik haha
Inge is gelukkig nog niet gevallen (tenminste niet op zo`n manier). Maar ze is al wel een keer boven aan de trap geweest. Ze zat in de woonkamer en ik was even de vaatwasser inruimen. Ik had de deur van de kamer blijkbaar niet goed genoeg dicht gedaan (moet hem echt extra aanduwen, want sluit niet goed) en het traphekje zat niet dicht. Op een gegeven moment hoorde ik haar hard huilen, dus ik ga de kamer in. Daar is ze niet en de deur staat open, dus ik was ook heel bang dat ze van de trap (is ook nog eens een open trap) was gevallen en ren de gang in. Maar ook daar zie ik haar niet. Ik de trap op, zit ze boven aan de trap op de laatste tree en krijgt ze het traphekje boven niet open (trekt ipv duwt). Zo wat was ik geschrokken en dan was ze nog niet eens gevallen. vanaf nu is het traphekje altijd dicht als we beneden zijn, ook als de deuren dicht zitten. Lilly, als Inge zo beweeglijk is zet ik haar altijd vast met mijn sjaal in het karretje en pas ook in de kinderstoel van het pannenkoekenrestaurant. Anders probeert ze er ook uit te klimmen.
nou keira gilt echt alles bij elkaar als ik haar zo vastzet! maar goed, je kan ze natuurlijk niet de hele dag vastzeten.. tenminste, ik persoonlijk zet haar niet de hele dag vast, ik let zo goed mogelijk op, maar kan helaas niet alles voorkomen