Goedemorgen allemaal, Volgende week gaan wij met onze baby van een paar maanden op bezoek bij vrienden die zelf in een vergevorderd stadium van de MMM zitten met een hele kleine kans op succes. Misschien denk ik wel te moeilijk, maar ik leef heel erg met hen mee en wil voorkomen dat ik het voor hen extra pijnlijk maak door ondoordachte dingen die ik doe of zeg. Hebben jullie misschien tips? Dingen die ik vooral niet moet zeggen of juist wel? Opmerkingen die echt heel vervelend waren om te horen? Of juist niet teveel over nadenken en hetzelfde doen als bij andere vrienden met wie we afspreken? Ik hoop dat ik deze vraag op het juiste forumonderdeel stel.
Ik zou vragen hoe het met ze is, en daarop geen dingen zeggen als 'het komt wel goed'. Nu lijk je me niet iemand die verkeerde opmerkingen plaatst, omdat je je dit afvraagt. Misschien kan je aangeven dat je het zelf lastig vind om het juiste te doen, een beetje begrip vond ik al prettig. Mijn vriendin zei altijd dat ik het aan moest geven als ik er totaal geen zin in had en haar begrip maakte voor mij al dat ik haar nooit heb gevraagd haar mond te houden.
Inderdaad gewoon vragen hoe het met ze is en interesse tonen in de voortgang. Dat vind ik zelf het moeilijkste, vrienden die er moeite mee hebben ernaar te vragen, omdat ze bang zijn dat het me teveel pijn doet om het erover te hebben. Erover praten is juist fijn. "Het komt wel goed" zou ik inderdaad ook laten. Al met al zal dit voor je vrienden heel moeilijk zijn, het is namelijk erg confrontrerend. Ze gunnen het jullie natuurlijk, maar om te zien en te horen hoe mooi het is om zo een klein wondertje te hebben, is echt heel moeilijk. Het besef van "dit zullen wij misschien nooit krijgen" schiet bij mij op dat soort momenten regelmatig door mijn hoofd. Ik probeer me altijd groot te houden en ben ook echt oprecht blij voor diegene. Maar zodra ze de deur uit lopen rollen vaak de tranen over me wangen. Het is heel vervelend dat ze in mmm zitten, maar jullie kunnen daar niks aan doen. Wees jezelf en behandel ze als ieder ander, want anders behandeld worden doet juist pijn. Ze zullen blij voor jullie zijn, want de mmm gun je niemand!
Iedereen gaat anders om met zijn traject. Stel ook gewoon de vraag wat je kan doen en eigenlijk de vraag die je hier stelt op het forum. Dan kan je echt rekening houden met hun gevoelens
Het feit dat je je verdiept in de situatie is al ontzettend lief! Dat mis ik wel eens bij mijn vriendenkring, doordat ze niet weten wat het traject inhoud en hier ook niet over vragen(of dit moeilijk vinden) krijg je wel eens ongemakkelijke situaties. Wij kunnen makkelijk praten over onze situatie, maar er zijn ook genoeg stellen die dat niet kunnen. Als je inderdaad vraagt hoe het met ze gaat en in welk stadium ze in het proces zitten en wat het precies inhoud, merk je denk ik snel genoeg of ze er die dag open voor staan om erover te praten. Dingen als: het komt wel goed of probeer er niet teveel mee bezig te zijn en even lekker op vakantie gaan en doe leuke dingen samen, zijn vaak zinnen die je liever niet hoort. De vaak goed bedoelde adviezen komen vaak verkeerd over. En verder gewoon als bij je andere vrienden het gesprek op zijn beloop laten.
Wat bij mij weleens slecht is gevallen: - Als je gewoon lekker ontspant komt het vanzelf - Bij ons ging het zó snel, dit had ik echt nooit verwacht Verder is het gewoon een kwestie van je steun tonen. Luister, leef mee, en laat weten dat je het ze echt gunt. Heel veel meer kun je niet doen, maar dit is genoeg.
Eigenlijk inderdaad de dingen die hierboven al worden genoemd.... Vooral geen goed bedoelde adviezen, of gerust stellen met 'dat het wel goed komt'. Die garantie kan namelijk niemand je geven. Verder open en eerlijk zijn. Vertel maar dat je het lastig/dubbel vindt bij hen te komen met jullie kleintje, dat je niet zo goed weet wat je wel of niet kan zeggen. Het onderwerp hoeft niet angstvallig vermeden te worden, dat vind ik zelf juist altijd het meest vervelend. En stel vragen; hoe gaat het met ze, waar staan ze, wat vinden ze van de confrontatie, e.d.