Hallo allemaal, Ik ben inmiddels 14 weken zwanger. Week 6t/m8 waren veel spugen en ziek zijn. Het is toen minder geworden en ben weer voor 75% gaan werken. Maar op dit moment gaat het totaal niet. Ben niet lekker oververmoeid, het voelt of ik een tikkende tijd bom ben misselijk en spugen als ik te veel doe flink hoofdpijn. Kan niks hebben en nergens van genieten ook niet van het lekkere weer. Kan ook niet huilen normaal gooi ik het eruit en klaar maar zelfs dat lukt me nu niet. Geen idee waarom. Tegen de mensen ben ik kort af ook op mijn werk. Morgen afspraak gemaakt bij de huisarts. Maar mijn werkgever had mij net gebeld en zegt dat het er bij hoort enzo. Krijg de indruk dat ze met niet echt serieus nemen. En dit vind ik dat erg moeilijk/lastig. Is het ook zo van hop en ga maar weer werken. Voor mijn gevoel heb ik al te lang door gewerkt omdat ik alleen maar slaap en niks meer kan. ( naar toilet lopen kost al te veel moeite ) dat voelt zo. Dus morgen maar kijken wat mijn huisarts zegt.
Klinkt bijna als een depressie... Luister naar je lichaam en wees duidelijk tegen je huisarts. Vraag goed na wat hij adviseert en vraag een gesprek aan op je werk met de arbo arts. Sterkte!
Tja, kwaaltjes horen erbij als je zwanger bent, het is geen ziekte, dat is waar, maar dat betekent niet dat je dan dus altijd arbeidsgeschikt bent. Je klinkt idd oververmoeid en ik weet uit ervaring dat er (ws binnenkort) een moment zal komen dat je echt niet meer vooruitkomt en instort. 75% werken kan echt (veel) te veel zijn als je kampt met misselijkheid, spugen en vermoeidheid. Omdat de oorzaak van je klachten zwangerschapsgerelateerd is, zou ik vooral niet te veel bikkelen en denken aan jezelf. Je moet nog weken/maanden vooruit en... meestal wordt het zwaarder tegen het eind. Qua misselijkheid/spugen kan je verbetering gaan merken na 16-20 wkn, maar dat hoeft niet. Wat zegt de bedrijfsarts? Neem aan dat je daar nog contact mee hebt omdat je niet 100% werkt? Mijn ervaring is dat deze voorzichtig zijn met zwangeren. Sterkte! Altijd lastig als je werk 'lastig' doet. Maar zij voelen niet wat jij voelt...
Eerst even met de huisarts bespreken in hoeverre het erbij hoort, lijkt me. Het is helaas wel mijn ervaring dat je veel gewoon moet doorstaan en veel er gewoon bijhoort, maar dat geldt natuurlijk niet voor alles. Daarna inderdaad een gesprek met de bedrijfsarts aanvragen. Je werkgever is geen arts denk ik? Of werk je bij het ziekenhuis Edit: zwangerschapsgerelateerde arbeidsongeschiktheid hoeft je werkgever niet eens zelf te betalen. Dat doet het UWV. In principe ben je hem alleen 'tot last' voor wat betreft de planning.
Het laatste wat je omschrijft klinkt echt als depressie of oververmoeidheid. Succes bij de ha vandaag hopelijk kan die wat voor je betekenen. Heb zelf ook jaren lang met de klachten gelopen die jij omschrijft. Zat maandelijks wel 2 keer bij de ha en bloedprikken voor vanalles. Hoofdpijn, moe, misselijk, rugklachten , kort lontje enz en toen bleek ik gewoon zware depressie te hebben.. kan je ook erg veel lichamelijke klachten van krijgen blijkbaar. Heel veel succes, praat met je arbo arts. Als het niet meer gaat dan gaat het niet. Ze kunnen je tot niks verplichten
Klinkt inderdaad vermoeid. Wat niet gaat gaat niet. Kan alleen jij aangeven. Tis heel moeilijk. ik heb 't ook alleen dan met bekkeninstabiliteit en 2 beklemde zenuwen. Ben 2x bij de arbo geweest en moet gewoon werken van hem. Terwijl ik bijna elke dag huilend thuis kwam en chagrijnig was. Heb me sinds gisteren ziek gemeld. Ga m'n lichaam niet om zeep helpen. Goed dat je naar de HA gaat en laat hem anders een brief schrijven voor je werkgever.
Ben terug van de huisarts, Ik ben inderdaad oververmoeid. Ze adviseerde me om met de ARBO arts te gaan praten over hoe het werk nu verder gaat. Ze heeft me advies geven om t/m maandag me rust te pakken en daarna weer 50% proberen in overleg met de arbo-arts. Te naar me lichaam luisteren als het niet gaat gaat het niet.
Ik ben sinds maandag ziek thuis met bekkenklachten. Al hoop ik morgen weer een paar uurtjes thuis te kunnen werken. De vk en de fysio vinden het een wonder dat het tot 30 weken nog goed is gegaan. Ik heb namelijk cerebrale parese (hersenbeschadiging door zuurstofgebrek bij de geboorte). Ik loop hierdoor wat scheef en heb ook een scheef bekken. Daarnaast heb ik nog een dochter van bijna 2 jaar. Ik zou anders over 4 weken met verlof gaan. Ik blijf me maar schuldig voelen terwijl ik er ook niks aan kan doen. Ik zak helemaal door mijn linkerbeen heen. Ik kan nog nauwelijks lopen. Waarom kan ik dat maar niet accepteren. Iemand tips hiervoor.