Bij mijn eerste zwangerschap had ik een lichte voorkeur voor een zoon. Mijn man had al 2 dochters uit een vorig huwelijk, dus een zoon zou dan wel mooi zijn. Maar we kregen toen een dochter die totaal niet van tutten houdt of roze of vlechtjes in haar haar. Vorig jaar bleek ik opnieuw zwanger en mijn man was bij de termijnecho overtuigd van opnieuw een dochter, maar bij de geslachtsbepaling bleek er een zoon in mijn buik te zitten die morgen alweer 1 maand oud is.
Hoewel ik stiekem jongens als kinderen leuker vindt dan meisjes, lijkt dát me dan idd wel weer heel leuk. Om te zien hoe een meisje van ons samen eruit zou zien. En het lijkt me voor in de toekomst weer bijzonder om ook te mogen ervaren hoe de band tussen moeder en dochter is als moeder ervaren. Maar voor nu....de kleine kindertijd....doe mij dan maar jongens
Ik wilde graag een meisje omdat ik van tutten hou en de jurkjes echt gewoon te schattig vind.. Bij mijn schoon familie zijn alleen jongens dus daarom was het nog leuker hihi. . Maar toen ik eenmaal te horen kreeg dat ik een jongen kreeg was ik ook super blij! ! Het maakt me nu echt niks meer uit, vind het ook nog wel leuk😃 mijn zus is nu ook zwanger en is zij echt een jongens type dus ben benieuwd of zij dan nu een meisje krijgt want ze hebben een voorkeur voor een jongen. . Kan ik als tante dan toch nog helemaal los met jurkjes kopen
M'n oudste is een meisje, dus ik zou een jongen heel leuk vinden. (Dat is het toevallig ook) Maar was het een meisje geweest dan had ik 2 meiden gehad en dat is ook heel leuk!
Dat laatste heb ik ook vlinder. Benieuwd hoe het is om een dochter samen te hebben. Hoe ziet ze eruit, lijkt ze meer op mij of op papa qua karakter. Ook met het oog op later vind ik het leuk. Natuurlijk heeft niet iedere vrouw een goede band met haar moeder, maar als dat wel zo is, is het contact op volwassen leeftijd echt wel anders tussen moeder en dochter dan moeder en zoon. Zonen vliegen echt uit zeg maar, hebben hun moeder later niet zoveel meer nodig. Uitzonderingen daargelaten hè. Maar dat is toch wat ik merk. Mijn schoonmoeder zei laatst ook eerlijk tegen mij dat ze best graag een dochter had willen hebben. Haar zonen zijn allebei gesetteld en heel zelfstandig. Ik heb toch een andere band met mijn moeder dan met mn schoonmoeder. Ik ga met mijn moeder naar de sauna, winkelen, samen thee leuten, ze ging mee met mij mijn trouwjurk uitzoeken. Het is toch anders! Mijn moeder zei ook dat het anders is als je dochter een kind krijgt dan als je zoon een kind krijgt. Veel meer eigen ofzo. Maar ik zou dan ook weer geen 3 dochters willen hebben Gelukkig wen je ook aan wat je hebt. En dat jongens makkelijker zijn vind ik echt onzin. Je hebt makkelijke jongens en moeilijke. Hetzelfde geldt voor meiden. Ik heb zelf een makkelijke en een moeilijke dus ik weet waar ik het over heb
Ik was bij de eerste overtuigd dat het een meisje was, bleek toch echt een jongen te zijn bij de geslachtsbepaling en ik moest echt wennen. Had echt even 2 dagen nodig om, om te schakelen. Kan me nu niet meer voorstellen dat hij een meisje was geweest . Had toen niet echt een voorkeur, maar het was zo anders dan mijn gevoel. Nu bij de tweede had ik wel de voorkeur voor een meisje, leek me zo leuk een jongen en een meisje. Vorige week de geslachtsbepaling gehad en het lijkt erop dat ik mijn zin krijg! Ben ook zo benieuwd hoe een dochter van ons eruit gaat zien. Maar aan de andere kant merk ik ook meteen zenuwen, hoe gaat dat zijn met een meisje? Komt er wel een goede moeder-dochter band, etc. Dat had ik toen ik zwanger was van mijn zoon helemaal niet.
Bij mijn beide kindjes was ik ervan overtuigd dat het jongetjes zouden zijn, gewoon omdat ik zelf totaal geen meisje-meisje ben. Ik zag mezelf al helemaal langs de lijn staan op zaterdagochtend vroeg bij de mini F-jes. en nu heb ik twee meiden! Toch hoop ik (tegen beter weten in) een beetje op een jongetje als het ons nog eens gegund is om een gezond kindje te krijgen. (En ik weet wat het is om een niet gezond kindje te krijgen helaas) toch denk ik nu (anders dan bij de andere keren) dat wij ook een derde meisje zullen krijgen
Nee nooit echt een voorkeur gehad, alleen wel dat mijn gevoel zooo sterk een geslacht " aanvoelde" en iedereen om mij heen juist het tegenover gestelde geslacht dacht dat ik wel stiekem op dat geslacht hoopte zodat mijn gevoel daarin juist zat zeg maar En bij de vierde hoopten mijn oudste twee heel erg op een broertje De oudste omdat hij al 2 zusjes had en de tweede omdat ze Een zusje had en ze een broertje en zusje zou hebben als het een jongetje was Voor hen leek het me dus leuk als het een jongetje zou zijn. Maar zelf echt voorkeur vanwege het geslacht ... Nee, Bij geboorte werd de vierde meteen weggenomen, elke 10 minuten kreeg ik te horen hij is zwak en ademen doet hij niet, we weten niet of hij het zal overleven, 2,5 uur mocht ik hem zien, Nijmegen was op tijd om hem te intuberen, hij lag aan allemaal apparatuur om hem in leven te houden, geslacht kon me echt niet deren het enige dat ik wou was dat hij gezond zou zijn. ( overigens nu een bijna gezond kereltje van 7 maand dus het is na een lange ziekenhuis opname en operatie goed gekomen )
Ik ben ten eerste al ontzettend blij dat ik überhaupt zwanger mag zijn, maar ik had wel een (lichte) voorkeur naar een meisje. Ik wist eigelijk wel dat het een jongetje zou zijn. Gewoon om de leuke roze kleertjes, tut dingetjes, frumeltjes, haarbandjes rokjes en de speciale moeder en dochterband die ik zo heerlijk met mijn eigen moeder heb. Maaaar wij krijgen een kereltje en sinds we dat zeker weten ben ik ook helemaal omgeslagen en zou ik ook niet anders meer willen! (Stiekem hoop ik wel mocht ik het geluk hebben weer zwanger te raken dat dat dan wel een meisje is hihi)
Zijn jullie al begonnen met mijn advies shart? Dan is je kans op een zoon echt wel goed hoor! Ik vind jongetjes helemaal niet zo makkelijk eigenlijk. Ja mijn oudste is nu echt heel lief, gevoelig en rustig maar ik ben niet vergeten hoe hij tot zn zesde was pfff! En nu heb ik er nog zo een... Ik lach me rot om hem, hij is heel grappig en schattig, maar soms echt een draak! Ik verwacht dat een dochter van ons dat óók zal zijn. Onze dochter* was immers ook heel druk en heeft veel langer geleeft dan normaal bij de afwijking die ze had. Al onze kinderen zijn eigenwijze, koppige, geweldige knokkers ❤ daar zal het geslacht niets aan veranderen
Ik heb altijd gehoopt ooit een dochter te krijgen maar dat nooit aan een zwangerschap gekoppeld dat het dan meteen de eerste keer zo moest zijn. Inmiddels heb ik 2 dochters maar gelukkig ook een zoon. Want hoe leuk het is om ook een ventje te hebben had ik nooit kunnen weten! Kortom, beide geslachten even geliefd.
Een meisje lijkt me superleuk omdat je met een dochter later zoveel andere leuke dingen kan doen dan met een zoon, als ik naar het gezin kijk waar ik zelf uit kom. Het lijkt me ook heel speciaal als je eigen dochter in verwachting raakt, in plaats van een schoondochter. Nu ik een zoontje heb, vind ik het ook wel weer leuk als hij een broertje mag krijgen. Eigenlijk maakt het me dus geen reet uit haha
Nee absoluut niet!! Nadat mijn eerste kind is overleden (een uur voor de keizersnede) interesseerde geslachten mij totaal niet meer. Zolang de volgende baby('s) maar leefde. Helaas ging dat ook de 2e keer niet op (weer overleden), waardoor het geslacht mij nog minder boeide dan eerder.
Ik hoopte altijd op een meisje dus moest aan het idee wennen dat ik een jongen kreeg maar was en ben zo blij mee een jongen he. En nu krijg ik toch die gewilde meisje en nu moest ik daar weer aan wennen ineens. Vind super om allebei te geslacht te mogen ondervinden en mee maken. En het heeft allebei iets en vind het fijn idee van allebei een want dat zijn ze allebei het eigen prinsje en prinsesje.
Voor de zwangerschap en in de mmm maakte mij het echt niet uit maar toen ik eenmaal zwanger bleek, voorgevoel had dat het een meisje is en mijn man dit ook had ging mijn voorkeur toch wel naar een meisje uit. Lekker tutten en zok voelde de meisjesnaam meteen goed en bleef ik twijfelen over de jongensnaam. Nu het ook een meisje blijkt te zijn ben ik helemaal in de wolken en blij dat mijn voorgevoel klopt.
Ik heb altijd gehoopt in ieder geval een meisje te krijgen. Maakte niet uit wanneer. Dit vooral omdat ik zie hoe close ik ben met mijn moeder en hoe zij dat ook weer had met haar moeder. Mijn broers hebben dat veel minder. De relatie moeder-dochter leek me geweldig. Bij beide meiden wisten we het pas bij de geboorte en ja, nu we 2 meiden hebben vind ik dat fantastisch. Bij een derde zou ik het heel leuk vinden om een jongen te krijgen, ook voor de sfeer in het gezin, niet alleen maar meisjes. Maar eerlijk, als het nog een meisje is ben ik ook dolgelukkig. Ook al kan ik niet vlechten en draag ik zelf het liefst broeken
Ja, ik had een lichte voorkeur voor een meisje en heb ook een dochter . Neemt niet weg dat een jongetje net zo welkom was geweest hoor, maar ik heb geen broers en een meisje is/was voor mij veel vertrouwder, dus ik vermoed dat daar ook de voorkeur vandaan kwam.
bij de drie eersten had ik hoegenaamd geen voorkeur, en zat ik altijd fout qua gevoel. toen mijn dochter geboren werd gilde ik heel luid 'ziede wel, 't is ne jongen' en dat bleek dus niet zo te zijn maar nu heb ik een jongen, een meisje, weer een jongen en zag ik hoe doodgraag mijn dochtertje een zusje wilde. het voelt heel levensbepalend aan voor haar, zal ze altijd het enige meisje blijven tussen drie jongens, of krijgt ze een zus waarmee ze later de lasten van haar ouders wat kan delen? (dan kijk ik naar hoe het winkelen met mijn grootpouders gaat, of naar doktersafspraken oid... dat komt altijd neer op de schouders van de dochters precies). en alleen met drie jongens is gewoon ook minder leuk dan een kleine zus. dus ja, ik had dit keer voor het eerst echt een voorkeur. en ook voor het eerst een geslachtsecho laten doen. Het wordt een meisje!
Bij de eerste had ik geen voorkeur. Al zag ik mezelf wel meer als een meisjesmoeder. Ik had ook een sterk gevoel dat het een meisje zou zijn en dat klopte. Toen duidelijk werd dat ik bij mijn tweede zwangerschap zwanger was van drie kindjes, toen had ik wel een lichte voorkeur dat er (minstens) één jongen bij zou zitten. Vier dochters zag ik niet snel voor me. Bleken twee jongens en een meisje te zijn, dus totaal twee dochters en twee zonen.. Mooi verdeeld. Helaas zijn we één zoon verloren.
Ik heb nooit een voorkeur gehad, maar ben zelf niet zo'n meisje meisje en vond mezelf daardoor meer een jongensmoeder. Dacht bij de oudste ook echt dat het een jongen was. Was even omschakelen bij de geboorte toen het een meisje bleek te zijn . Toen ik zwanger was van de jongste dacht ik weer dat het een jongen was, omdat de oudste dat zei . Toen een geslachtsbepaling laten doen en bleek het een meisje te zijn. Nu zo blij met de 2 meiden, kan me niet voorstellen om jongens te hebben, kan me ook niet voorstellen dat dat net zo leuk is