Ik ben zelf echt een meisje-meisje, ondanks dat ik ook van voetbal houd en vroeger niet graag met Barbies speelde. Ik wist al heel vroeg dat ik jong mama wilde worden en als ik daarover fantaseerde, zag ik voor me dat ik een meisjesmama werd. Die jurkjes, strikjes, vlechtjes, roze, tutten, ik houd daarvan! Toen ik mijn man leerde kennen hebben we het eigenlijk ook al snel over kinderen gehad, ik heb nooit onder stoelen of banken geschoven dat ik die heel graag wilde en liefst over niet al te lange tijd. Ik heb weleens aan hem gevraagd hoe hij het voor zich zag en hij antwoordde dan dat hij een jongen en een meisje (ook in die volgorde) wel heel erg leuk zou vinden. Inderdaad, om wat hier eerder al genoemd is ook.. De grote broer beschermt het jonge zusje. Hij heeft zelf een jonger zusje en zo heeft hij het ook echt ervaren. En hoe meer wij het erover hadden, hoe leuker ik het idee begon te vinden van een jongen en een meisje. Toen ik eenmaal zwanger was, had ik eerst het gevoel dat het een jongen was. In mijn omgeving zei bijna iedereen te denken dat het een meisje was, waardoor ik enorm ging twijfelen en over een meisje ging dromen, enzo. Ik moest dan ook enorm omschakelen toen het tóch een jongen bleek te zijn! Ergens hoopte ik stiekem ook wel een klein beetje op een meisje, ondanks ons 'ideaalbeeld' van een jongen en een meisje. Misschien meer met het idee van als onze eerste een meisje is, dan heb ik sowieso m'n meisje.. En bij de tweede maakt het me dan echt niet meer uit! Nu ben ik zwanger van de tweede. Ik zou een meisje erbij echt superleuk vinden, maar mijn gevoel zegt heel sterk dat het weer een jongen is. En ik zou het misschien best wel eventjes jammer vinden dat ik nooit mijn meisje zal krijgen (we willen het bij 2 houden), dat geef ik eerlijk toe.. Maar zéker na mijn miskraam ben ik alleen al enorm blij als dit kindje gewoon gezond is. Oohja, enne.. Ik ben zielsgelukkig met mijn oudste zoontje. Ik kan me niet meer voorstellen dat hij een meisje zou zijn geweest. Het is een heerlijk kind!
Ik had ookeen voorkeur, maar had er geen moeite mee als het een andergeslacht had. Me zoontje wou ik toch stiekem liever een meisje, geen idee waarom maar vond hetzelf iets leuker (dacht ik) maar vond het voor me vriend erg leuk ala het een jongengje zou zijn. 2de wou ikook heel graag een meisje, om ze allebij gehad te hebben, maar jongentje zou ookprima zijn , leuk voor ons zoontje. Het werd en meisje dus we voelen ons wel compleet en heel gelukkig omdat we ze beide mochten krijgen
Voorkeur bij de eerste een jongentje......dacht altijd meer een jongensmama te zijn.....hou niet van dat getut en vondt mijn eigen broertje als baby en peuter veel makkelijker en gezelliger dan mijn zusjes. Eerste werd een meisje.....tijdens de zwangerschap had ik dat gevoel al dus was niet verbaasd bij de geslachtsbepaling dat het een meisje was.......toch erg leuk al die roze spulletjes en jurkjes......nu nog een rokken en jurken meisje. Toen we voor een tweede gingen wist ik gelijk dat het een jongen zou worden en ik had gelijk......lijkt me heerlijk om geen gedoe smorgens te hebben met welke legging bij welke rok/jurk. Uiteindelijk heel blij met een meid en jongen op komst.
Ik Ben onverwacht zwanger van de derde en ik merk dat ik nu een sterke voorkeur heb voor een meisje. Het was voor mij een reden om te wachten met een derde omdat ik al een voorkeur voor een meisje had. Vorige zwangerschappen wisten we niet wat het zou worden maar ik denk dat ik het nu wel zou willen weten.
Nee totaal niet. Bij een evt tweede ook totaal niet Ik wist al vanaf het begin dat t een meisje was, heel sterk gevoel
Ik had bij de eerste helemaal geen voorkeur, bij de tweede wel en dat kwam ook uit Bij de derde wel een sterke voorkeur voor een meisje, maar werd toch een jongen. Had de voorkeur omdat met de 1ste jongen een moeilijke baby was (huilbaby, reflux en veel ziek), echte onzin achteraf. De derde was de makkelijkste tot nu toe. Nu bij de vierde zwangerschap had ik een sterke voorkeur voor een meisje en dit komt weer uit. Het klinkt heel oppervlakkig, maar ik ben echt met heel mijn hart blij ongeacht het geslacht.
Nadat onze eerste een meisje bleek te zijn, heb ik altijd een voorkeur voor een meisje gehad. Dit voelde 'vertrouwd'. Vervelend vond ik wel dat de omgeving een voorkeur kreeg. Bij de vierde en vijfde zwangerschap werd ronduit gezegd dat het zielig zou zijn als de baby een jongetje zou zijn. Dat vond ik erg storend. Ondanks dat ik zelf ook een voorkeur had, was een jongetje evengoed fijn geweest.
Ik was licht teleurgesteld toen bij 20 weken onze oudste een meisje bleek. Ik vond mezelf meer een jongensmoeder en het leek me voor mijn man leuker. Terwijl het hem juist echt niks uitmaakte. Twee jaar later werd haar zusje geboren, weer een lichte teleurstelling. We zouden het bij 2 kindjes houden en ik zou nooit weten hoe een jongen van ons er uit zou zien. Hoe het zou zijn om een mama van een jongen te zijn. Maar naarmate ze ouder werden kon ik alleen maar in mijn handen knijpen. Ik was even vergeten hoe graag ik vroeger zelf een zusje gewild had ipv een broertje. Ze zijn echt als vriendinnetjes opgegroeid en kunnen geen dag zonder elkaar. En nu bijna 5 jaar later komt er toch nog een kleintje bij, zo leuk! We hadden er allebei echt niet meer op gerekend en zijn nog steeds niet aan het idee gewend: een jongetje! Nog een paar daagjes en dan kunnen we hem eindelijk in onze armen houden. Ik denk dat als de echoscopiste had gezegd dat dit een meisje zou zijn het voor mijn gevoel "zou kloppen", omdat je vanzelf een meisjesmama wordt. Maar natuurlijk zijn we ontzettend blij met dit cadeautje.
Bij de eerste niet echt over nagedacht, maar ik had wel het gevoel dat het een jongen zou zijn (ik kon me geen voorstelling maken van een meisjes-baby ) en dat bleek dus te kloppen. Bij de tweede daarna een voorkeur voor een meisje, omdat ik graag van ieder eentje wilde hebben. Kwam ook uit . En tja bij de derde? Toen maakte het me niet uit (oneerbiedig gezegd: het zou hoe dan ook eentje worden waar we er al 1 van hadden ). Al droomde vooral mijn man wel van een jongetje, en dan vooral een gezond jongetje, omdat hij dat graag zou willen meemaken, een zoon waarmee 'normale' jongens-dingen zou kunnen doen... Maar ja. Dat heb je toch niet te kiezen. Ik had sterk het gevoel dat 3e een jongetje was, dus ik heb wel moeten schakelen toen het een meisje bleek. Maar achteraf... meisje kleinere kans op autisme en de 2 zusjes hebben dan elkaar (en dat begint nu idd echt te komen).
Zag mezelf als een jongens mama dus had als 2e een jongen heel leuk gevonden. Helemaal omdat ik mijn familie al 3 generaties alleen meiden zijn. Nu ik weet dat we een 2e meisje krijgen kan het me niks meer schelen. Super trots ben ik nu al op haar. Clichés van als het maar gezond is etc. kloppen echt hihi
Ik heb al m'n hele leven het gevoel dat ik een dochter krijg. Ook altijd het gevoel gehad niet makkelijk zwanger te raken en eerst een miskraam voordat ik m'n kindje in m'n armen mag houden. Eindelijk ben ik nu zwanger, dus na een lange weg. En heb ik twee jaar terug een MA gehad als eerste zwangerschap. Dus tot nu toe klopt m'n gevoel. Ik hoop binnenkort te mogen leren of er een knul of meid in mij groeit. Het is welkom hoe dan ook, maar zal even omschakelen zijn als het niet idd het meisje vanuit m'n dromen blijkt te zijn maar een knul. Bizar hoe je gevoel toch vaak een voorkeurskant heeft
Altijd gedacht dat mijn eerste kindje een jongen zou zijn. Werd toch echt een meisje. Bij de tweede leek me nog een meisje wel heel leuk (ook misschien omdat je weet hoe dat is) en mijn man noemde zichzelf een meisjespapa. Werd toch echt een jongen. Nu zijn ze er allebei en klopt het precies Heel maf maar gewoon het gevoel van zo is het goed, zoals het hoort en compleet.
Hier had ik na 2 meiden echt weer een meid verwacht. Dus moest best even omschakelen! Ik zag mezelf al lopen met 3 meiden. Maar nu lijkt het me juist heel erg leuk, een jongen. Kan me er alleen nog geen voorstelling van maken.
Hier had ik de voorkeur voor een meisje. Eenmaal zwanger na een heel traject was ik gewoon al super blij dat het gelukt was en was ik er van overtuigd dat het een jongetje zou worden. Ik kon het dan ook haast niet geloven dat de geslachtsbepalende echo uitwees dat we een dochtertje kregen!!! Daarna ben ik dan ook echt volledig los gegaan op roze, roze en nog eens roze hahahaha!!! Ondertussen is ze bijna tien maanden en ze is echt het allermooiste wat er is in mijn leven, het is echt op en top genieten van dat mooie, lieve kleine moppie!!!! Echt een droom die uit is gekomen!
Mijn partner en ik hadden de voorkeur voor een jongetje! Ik zie ons namelijk echt geen meisje meisje dingen doen. En wat te denken van die vreselije roze kleerthe en alLe troep die je krijgt omdat je een meisje krijgt.. Komt alle kraamvisite, maar vooral (schoon)moeders die helemaal los gaan.. Moesten wel even slikken toen het inderdaad een meisje bleek te zijn. Als ik ooit weer in verwachting ag zijn van een 2e kindje, hoop ik toch stiekem een stoere meid!
Geen voorkeur. Bij de eerste dacht ik echt een jongen te krijgen, maar was overduidelijk een meisje. Maar ik vind het heerlijk een meisje. Bij deze geen idee. Maar het maakt me ook niks uit.
Ik dacht altijd dat ik een meidenmama zou zijn. Toen de eerste een jongen bleek was het echt even schakelen. Maar ik vind mijn zoontje zo leuk, dat het me nu echt niets uitmaakt. Alles heeft zijn charme!
Haha ja!!! Na de vakantie (half juni) gaan we alles doen volgens jouw advies! En dan hopelijk rond okt/nov van start
Ik had geen voorkeur. Ik weet nog dat we hoorden dat het een meisje was en dat ik toen echt dacht: ohja, een baby moet natuurlijk een meisje of een jongetje zijn.... tot die tijd hield ik alle opties echt open en was ik er volstrekt neutraal in.
Bij de 1e wist ik zeker dat het een jongen zou zijn en hoopte er stiekem op. Bij de 2e wist ik ook dat het een jongen zou zijn maar hoopte ik op een meisje. Heb het er toen eventjes heel moeilijk mee gehad maar echt het is genieten met 2 broertjes. Nu met de 3e dacht ik echt een meisje en had er wel een voorkeur naar. Zoals het er naar uit ziet is het een 3e jongen. Maar ben eerlijk gezegd echt blij dat ik eindelijk na lange tijd zwanger mag zijn en de baby vooral gezond is! Wie weet mag ik ooit nog eens een meisje mee maken (vriend wilt 4 kinderen). Maar vooral voor nu genieten van deze kleintje in mijn buik ❤