Ik vind het toch altijd weer wonderlijk om te lezen hoeveel vrouwen zich druk maken om dit soort dingen... Ze sturen berichtjes naar je man/vriend - nou en? Heb jij toch geen last van? Laat m zn telefoon op stil zetten, maar verder... Je maakt het vooral jezelf zo lastig door je zoveel aan te trekken van dingen. Laat wat meer langs je af glijden, haal je schouders op. Lekker boeien...
Ik vind het juist heel bijzonder dat mijn moeder en schoonouders zo heerlijk meeleefde nu hebben wij ook een hele hechte familie die eigenlijk alles wel deelt met elkaar. Ook deze keer zal ik het gewoon vertellen als er wat begint... Wel is het jammer dat er achteraf wat moeilijk over word gedaan het blijft jou keuze of je het wel of niet deelt..... Wel ben ik het met hilly1980 eens dat er idd een hoop dames zijn die zich er vreselijk druk om maken laat lekker gaan
ik zelf niet, toen ik in het ziekenhuis lag resulteerde dat in 2 bezoeken van mijn vader... kon dat er echt niet bij hebben. tweede keer hebben we pas gezegd dat de kleine geboren is, half uur nadat ze er was. veel rustiger. ook voor de omgeving. maar goed dat is onze keuze.
Ik denk dat mijn moeder het juist liever niet zou willen weten. Het mens zit de hele dag met buikpijn 🙈
Bij mijn tweede werd ik inderdaad ingeleid, de familie is toen inderdaad ingelicht, maar dat had twee redenen... de opvang voor de oudste en het overlijden van mijn grootvader een paar dagen voor de inleiding. Door deze situatie is mijn schoonzusje ingesprongen om de oudste op te vangen ipv mijn ouders. Mijn moeder vond het wel "vervelend" om het te weten ivm de spanning die het met zich meebracht. Maar mijn familie is niet van het "stalken", we horen het wel wanneer het zover is, is hun motto.
Mijn man was onderweg vanuit Duitsland, 4,5 uur rijden, en kreeg zelfs van zijn moeder een berichtje 'gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter', terwijl ze nog niet eens geboren was. Hij zat al genoeg in de stress, omdat hij halsoverkop naar het ziekenhuis moest komen (dochter is ruim 4 weken te vroeg geboren). Toen hij in het ziekenhuis was, ging zijn telefoon op stil en ik heb me ook geen moment druk gemaakt om zijn familie. Ik was iets te druk met een baby proberen binnen te houden (ik moest 2 uur lang persweeën wegpuffen vanwege enorme drukte op de afdeling).
Wij hebben besloten (geen inleiding zover ik weet) om op te moment daar, naar 't ziekenhuis te gaan en pas onze ouders te bellen als onze dochter er is. Wij willen dit heel graag samen doen en echt geen belletjes en appjes ontvangen. Mijn schoonouders zijn een erg hecht (klef bijna) gezin. Die om de hoek wonen. Dus als ze zien dat mijn auto weg is voor langere tijd weten ze genoeg. Schoonbroer heeft dit ook zo gedaan. Daar waren de gordijnen 2 dagen dicht. En wisten wij genoeg. Nee mijn moeder zou totaal in paniek raken en naar 't ziekenhuis komen haha. Bellen iedereen persoonlijk als de baby er is!
bij mijn dochter kwamen de weeën gelijk zo snel + Dat de hele bevalling heel snel ging dat we niet eens de tijd hebben gehad om ze tijdens de bevalling in te lichten. Mijn zwager en schoonzus hebben wel mijn schoonouders ingelicht en die hebben de hele dag in de stress gezeten (inleiding vanwege geen leven meer voelen) omdat ze vervolgens niets meer hoorden. We hebben het deze keer gevraagd, maar zowel ouders als schoonouders gaven aan dat ze het liever horen als de bevalling achter de rug is dan dat ze op afstand het moeten mee volgen. Dus vraag gewoon wat ze willen, maar geef wel aan dat het op het moment zelf opeens anders kan zijn.
We hebben onze ouders niks verteld. Maar dat kwam ook doordat we donderdag naar het ziekenhuis zijn geweest voor ctg, vrijdag weer en toen kregen we te horen dat ik ingeleid zou worden. We waren er nog niet helemaal bekomen van dat het ineens wel heel snel ging. Onze ouders zijn door ml gebeld na de bevalling en mochten toen even langs komen. Toen we weer thuis waren, kwamen onze ouders op bezoek en hebben we verteld wat de dagen ervoor had gespeeld. En daar had iedereen vrede mee. En al hadden ze er geen vrede mee, het blijft onze keuze en dat moeten ze dan maar, hoe moeilijk het ook kan zijn, accepteren. Enige waar sm wel eens een punt van maakte, telefonisch, was dat ze de baby niet de eerste dag mocht vastpakken. Maar dat raadde de kraamhulp ons af. En wat de kraamhulp zei, was toen even leidend
Mijn (schoon) ouders en (schoon) zussen wisten het wel. De rest niemand! Zelfs mijn beste vriendinnen niet en die appte tijdens de bevalling. Ik zei dat ik thuis was... Als het 5 dagen duurt krijg je constant de vraag of het er al is. Daar had ik geen zin in... Bij mij duurde het 2 dagen dus best vlot. Is wel met keizersnede gehaald uiteindelijk..
Hier een spontane bevalling, maar niemand vertelt dat het was begonnen. Zou ik dus met een inleiding ook niet doen. Bij een volgende brengen we alleen degene op de hoogte die dan op ons zoontje zal passen, de rest hoor het wel zodra het kindje er is.
aangezien ze het over 5dagen hadden was is redelijk blij met mijn 2 dagen. Maar de eerste dag was niet heel spannend hoor... Af en toe weeen en ballon ingebracht. De bevalling zelf duurde 12 uur althans na 12 uur werd er een keizersnede gedaan.
Ik zou het sowieso niet vooraf vertellen, niet bij een spontane bevalling en niet bij een inleiding. Mijn ouders en schoonouders zijn gelukkig allebei niet zo dat ze ons plat zouden/appen of zomaar langs zouden komen, maar toch vind ik het een moment van ons samen. Familie hoort het achteraf wel als de kleine er is.
Ik krijg een geplande keizersnee, de datum staat al anderhalve maand vast. We hebben het alleen m'n schoonouders verteld ivm de opvang van onze dochter, anders hadden we het helemaal niemand verteld.
Ik ben wel spontaan bevallen. Mijn vader en zwager wisten het omdat ze onze zoon zouden opvangen. Wij zijn toen echt niet mijn moeder (ouders gescheiden), mijn zusje, schoonvader en andere zwager gaan bellen omdat dat anders oneerlijk zou zijn. Bevalling duurde ook maar 3 uur overigens, maar dan nog. Wat kunnen mensen toch moeilijk doen en zich achter gesteld voelen.