Oh die reacties van de omgeving! hier sliep de dochter tot zo'n 12 weken alleen op of naast iemand. In haar bedje ging echt echt niet, of eens max een half uurtje. Hoeveel commentaar ik gekregen had. Ik weet dat velen mij overdreven vonden en niet helemaal goed wij. Hoeveel keer ik heb gehoord 'leg ze toch gewoon in haar bed, laat ze maar eens wenen, ...'. Maar het was dat of een dochter die oververmoeid de ganse dag zou huilen. Blij dat ik niet geluisterd heb! ze slaapt nu vanaf een week of 12 redelijk goed in haar eigen bedje. Als ze heel erg overprikkeld is, moet ik ze nog vaak helpen, maar kan ze dan gemakkelijk verleggen. Mijn vorige dochter had zowat hetzelfde, en ook dat kwam goed. Ze hebben er dus gewoon nood aan en gaan vanzelf wel slapen in hun bedje. Ik had wel een alarmke aan de pamper hangen dat afgaat als ze niet ademenen. Mag je natuurlijk geen vasl gevoel van veiligheid geven, maar was ik al iets geruster door
Hier slaapt de jongste inmiddels al 4 jaar in ons bed. Wat mijn omgeving daarvan vindt interesseert mij eigenlijk niet zoveel. We zijn met een co-sleeper begonnen en het idee dat hij met uiterlijk 6 maanden over zou gaan naar zijn eigen bedje. Ach, het bevalt iedereen nog prima en het geeft hem de geborgenheid die hij nog wel erg hard nodig heeft.