Onze dochter is 5 weken en het voelt alsof ik aan alle kanten gepusht wordt om iets te doen zonder haar. Opa's en oma's die wel vinden dat het tijd is om op te passen. Ik moet er echt niet aan denken en zit er al tegenop als ik weer moet werken om haar weg te brengen. Iemand hier ervaring mee? Ik vind het nogal irritant om de hele tijd te moeten horen dat ik zonder mijn kind op pad moet. Heb al gezegd als ik er aan toe ben geef ik wel een seintje... En wanneer gingen jullie voor het eerst bijv een avondje uit eten zonder de kleine?
Owwww vreselijk. Herken het hoor, maar heb mij er nooit een bal van aan getrokken. De eerste keer zonder de oudste was ze zeker 1,5. Toen hadden we een bruiloft en is ze bij opa en oma gaan logeren. Dat heeft ze daarna nog een keer of 3 gedaan. Sinds ze een jaar of 3,5/4 is wil ze niet meer logeren. Ernstige heimwee. Dus sindsdien niet meer...en de jongste ook niet. Ze zijn nu 7,5 en 3,5. Wel is oma een paar keer hier komen oppassen terwijl ze sliepen.
Met een maand of twee geloof ik, toen was ik er ook wel aan toe om iets samen met mijn man te gaan doen. Eerder moest ik er ook echt niet aan denken! Het moment komt vanzelf, jemoet het niet forceren. Opa's en oma's zijn vaak ook wat ongeduldig omdat ze graag willen oppassen, maar ze zullen gewoon nog even moeten wachten tot jij zover bent.
Ugh ja stom. Voor mij was de eerste keer zonder d'r de dag dat ik begon met werken. Stiekem geen traan gelaten en vond 't heerlijk.. De eerste keer dat we echt iets gingen doen zonder haar was de denk ik ruim een jaar, toen ging ze voor het eerst een nachtje uit logeren bij de go/vriendin. Was ook heerlijk! Maar we doen het vrij weinig. Denk dat ze in totaal 3x uit logeren daar is geweest in ruim 2jaar tijd.
Gewoon doen wat voor jou prettig voelt. Niks moet! Ik ben vrij snel al een dag zonder haar weggeweest, dan was dochter gewoon thuis bij mijn vriend. Maar vond het zelf juist prettig. Met z'n 2en zijn we naar een maand of 4 wezen uiteten en toen was mijn moeder hier thuis. Uit logeren is er nog niet van gekomen maar dat zal binnenkort ook wel eens gaan gebeuren. Maar nogmaals, de een vind het wel fijn de ander wacht liever iets langer. Laat je niet gek maken door anderen hoor.
Even eem boodschap als hij bij zn vader was met 6 weken denk. Even eruit was lekker maar snel terug!! Samen uit eten met 3,5 maand, dat was wel heel fijn. En werken natuurlijk. K heb gejankt de eerste dag, vreselijk! Werken gaat nu prima maar mis m dan nog steeds. Echt samen weg gaan we voorlopig niet, in de zin van een weekend ofzo. Ik ben veel te graag bij mn kereltje. Lekker doen wat jij wilt, t is jouw kindje. Hou maar lekker bij je, je bent er op een gegeven moment vanzelf aan toe x
Vreselijk! Waar bemoeien mensen zich mee he? Ik ben van mening dat baby'tjes zo veel mogelijk bij hun moeder moeten zijn. Ik kon het ook niet over mijn hart verkrijgen bij de eerste. Met 4 maanden had ik een trouwerij heel de dag, toen is ze mee geweest, maar ging op een gegeven moment met mijn schoonmoeder mee naar huis. Ik heb als een idioot de rest van de avond mijn tranen weg moeten slikken. Nu met de tweede sta ik er iets makkelijker in, maar neem ik haar voor het gemak wanneer mogelijk gewoon mee i.v.m. de borstvoeding. Het is dat of kolven . Ik heb die behoefte ook niet zo, om zonder de kinderen op stap te moeten...
O wat fijn om herkenning te lezen! Mijn schoonouders gaan straks als ik weer ga werken oppassen dus die willen vast indraaien. Beetje vroeg op t kinderdagverblijf gaan ze ook een week voor de datum pas wennen. En ik wil ook best een keer lekker gaan eten met mijn man maar wanneer ik dat wil. En dat gepush wordt ik al helemaal niet goed van. Eerst maar even een paar uurtje weg zodat mijn man alleen met dr is. Vind dat al rete spannend laat staan iemand anders. Oh logeren heb ik pas zoiets als ze een leeftijd heeft bereikt dat ze zelf wilt omdat ze het leuk vind maar eerder niet. Dus daar kunnen ze naar fluiten... Omdat ze in de eerste 3 weken wat onrustig was in de nacht ( wat natuurlijk heel normaal is) werd er al gezegd breng haar maar bij ons kunnen jullie slapen. Echt hoor... Je hebt een kind en ineens moet iedereen wat van je! Heb ook echt last van mijn hormonen 😂
Mijn zoontje is nu 4 maand en ik ben nog niet zonder hem op pad geweest, tenminste, niet zo lang dat ik een voeding miste. Wel naar de fysio en boodschappen doen enzo. Vorige week met vriendinnen wezen eten maar de kleine gewoon meegenomen, anders zit ik met kolven, dan liever de kleine mee. Je moet doen wat voor jou goed voelt, als jij niet weg wilt, ga je niet weg, hoe graag anderen ook op willen passen en vinden dat je tijd voor jezelf moet nemen enzo.
Ik heb geen idee wanneer ik dat met mijn oudste deed. Ik denk alleen nu dat ik het met de tweede wat eerder ga doen. Ik vond het zo pittig om de oudste 'af te geven' aan mijn schoonouders/gastouder of wat dan ook. Gewoon het idee om er zelf als moeder zijnde niet te zijn voelde voor mij heel erg onnatuurlijk en daar heb ik het best even moeilijk mee gehad. Ik moest op de één of andere manier de klik zien te maken dat een ander ook wel in staat is om voor mijn kind te zorgen én erop vertrouwen dat dit ook gebeurt naar zijn behoeftes. Aan de andere kant breng ik hem nu bijna 3 halve dagen per week weg en denk ik bij mezelf: oh fijn, wat een rust. En ik zie mezelf gewoon ook wel beide kinderen wegbrengen over een maand of 2 Dat ik zoiets heb van: aahhh zaligggg, die tijd voor mezelf. Ik heb de liefste schoonouders en daarbij de beste gastouders klaar staan waar ze terecht kunnen - dus het voelt daardoor een stuk fijner/vertrouwder.
S. Was hier 3 weken toen wij ff 1,5 uur zijn gaan uiteten... Ik heb er geen problemen mee gehad. Weet ook bij wie ik hem onderbracht
Ik ging toen wel alleen op pad maar baby bleef gewoon bij papa, niet naar een oppas oid, dat wilde ik echt nog niet. Ik gaf toen ook nog borstvoeding dus kon maar heel kort ff winkelen ofzo
Maar ben je dan voordat ze 1,5 was ook nooit zelf even naar de supermarkt of huisarts geweest, en dat je man dan thuis was? Prima hoor als dat zo is, maar kan het me zo moeilijk voorstellen
Ik had er toen ze klein waren helemaal geen behoefte aan en nu nog steeds niet trouwens . Mijn schoonouders zitten nu soms een beetje te pushen dat we met z'n tweeën naar mijn schoonzus in het buitenland gaan voor een weekend, maar dat wil ik helemaal niet (en heb ook niet zo'n behoefte aan schoonzus )
Ik deed wel eens toen onze zoon een week of 8 was eventjes wat boodschappen. Ml paste dan op. Toen zl een maand of 6 was hebben mijn ouders een middag opgepast. Ml en ik zijn toen wezen uiteten en hebben heel cliché kleertjes voor zl gekocht haha. Toen zl 8 maanden was is hij nog een hele dag bij mijn ouders geweest en waren ml en ik een dagje lekker weg. Met 9 maanden is zl voor het eerst 1 nacht blijven slapen bij mijn ouders. Toen vond ik het wel eng heb zitten huilen haha. Vorig weekend was zl weer 1 nacht blijven slapen bij mijn ouders maar toen zag hij ons weer en kregen we zo'n blik van 'mag ik niet nog blijven?' haha. Zl gaat wel met mij mee naar de fysio of huisarts. Vind hij prachtig om even ergens anders te zijn en de show te stelen En bij dwangmatige (schoon)ouders haakte ik al heel snel af. Kan ik niet tegen Ze stonden erop dat ze zl vast wilde houden als hij bijvoorbeeld net sliep, ja daag
de eerste na bijna een jaar geloof ik? vind het erg moeilijk. de jongste kan ik wel bij papa achterlaten, maar de oudste was ik gewoon niet aan toe. nu mag ze wel eens paar daagjes logeren bij oma en opa. de jongste is nu bijna een jaar maar heb haar 1x voor een snelle boodschap bij mijn vader gelaten... ziekenhuisbezoeken en huisarts gaan ze gewoon mee. ook de psych, maar de oudste snapt teveel nu, dus dat zou ik nu niet meer doen, mocht ik dat weer nodig hebben
Oh hier altijd al heel snel. Meestal rond de 3 weken. Soms even uitgebreid boodschappen doen, naar de kapper, kopje koffie drinken of rondje winkels. Eerste keer dus maar max 1,5 uur weg ofzo. Vond het heerlijk! Met een maand dat we voor het eerst een avond weggingen, uiteten. Inmiddels met 2 maanden oud gaat ze regelmatig al een hele middag of ochtend met de oppas mee.
Even snel een boodschapje deed ik in de kraamweek al, maar dan was ik hooguit een kwartiertje weg en manlief was bij haar. Echt een avondje uit pas met 3 maanden, en echt ik vond het verschrikkelijk. Nu ze anderhalf is wordt het wat makkelijker.
Dat we echt zonder ons 2 wegmoésten eigenlijk, was toen ze 4,5 maand oud was. Moesten naar een trouw, ouders kwamen babysitten maar dat draaide uit op een fiasco. Dochter sliep toen heel slecht, dus ben naar huis gekomen. Dat we echt zonder zorgen een avondje weg zijn geweest was toen ze 9 maanden was denk ik. De 1ste keer dat ze bij de grootouders overnachtte was ze 14 maanden. Maar dat was ook meer om te oefenen omdat het binnenkort moét owv mijn werk. Maar zo een avondje onder ons 2 doet wel eens deugd, maar we doen het niet al te veel