Oei dit is een hele lastige... Stel je voor dat je hondje en de baby wel aan elkaar wennen en dat het dus goed gaat. Maar wat gaat er gebeuren als de kleine gaat lopen en achter de hond aan gaat. En dit gaan ze doen, onze kleine man van drie doet het ook. En niet met slechte bedoelingen maar wil gewoon spelen met de hond. Hoe gaat de hond dan reageren? En als de kleine een onverwachte beweging maakt, en de hond schrikt. Wat dan? Ik weet niet of ik het risico zou nemen
Ik heb alleen ervaring met een kat en ik weet echt niet of het bij een hond ook werkt maar voor angstige en onrustige katten bestaat er feliway. Onze kat is een verwend nest dat niet van vreemden houdt. Ze kan ook agressief reageren als vreemden haar achterna lopen of plagen. Ik heb me ook echt druk gemaakt hoe dat moest als de baby er was. Ik heb toen een feliway-verdamper gehaald en dat werkte geweldig. Het is natuurlijk wel symptoombestrijding maar het geeft het dier wel de mogelijkheid om rustig aan de nieuwe situatie te wennen. Misschien bestaat er ook zoiets voor honden? Voor de langere termijn zou ik inderdaad met een hondentrainer of iets dergelijks gaan praten. Ik ben gek op dieren en ik zou ook alles geprobeerd willen hebben voordat ik het dier weg deed. Dat zou echt mijn hart breken. Gelukkig gaat het met kat en kind redelijk goed. Kat moet niet zoveel van kind hebben. Als hij te dichtbij komt naar de zin van hare majesteit loopt ze zeer verwaand weg. 😂 Als wij erbij zijn heeft kind toestemming om te aaien. Het blijft oppassen maar ik denk dat we kunnen zeggen dat het goed uitgepakt is. Succes!
Ik zou nog een goede gedragstherapeut proberen en anders toch de hond het huis uit doen. Ik ben dol op dieren, maar de veiligheid van mijn kinderen gaat toch voor.
Ik kom er natuurlijk snel genoeg achter of het niet gaat nog voordat hij gaat kruipen. Als de hond wel gewend raakt is hij te vertrouwen. En anders kan het gewoon niet samen. Het gaat vrij zwart wit zijn. En ik laat hem dus niet zomaar los bij de baby.
Ik denk dat een goede gedragstherapeut alleen maar het advies kan geven om te herplaatsen, of 'm gescheiden van je kind te houden. Onze hond was bang voor kinderen, maar totaal niet agressief, en hij zou nooit op 'iets' durven springen dat van mij is, simpel gesteld. Dus dat durfden we wel aan. Als dl hem pijn doet (ook dat gaat een keer gebeuren) dan gromt hij alleen. Als jij twijfels hebt over het gedrag van je hond, dan zou ik zeker het risico niet willen nemen. En er is altijd wel een adresje te vinden hoor... (Onze hond is ook een herplaatser). Sterkte!
De honden versie van de feliway vroeger ook al geprobeerd merkte niks. Ook allerlei pillen van de dierenarts, een sprayhalsband, bachbloesem, castratie. En aan mijn man is hij toen letterlijk gewoon gewend door het de tijd te gegeven. Paar keer weggestuurd als hij hem dreigde te gaan bijten. En toen was het klaar. Nu kan hij alles met hem.
Ik zou iets aan je ouders meegeven met het luchtje van de kleine erop,een truitje ofzo,dan kan hij aan het luchtje wennen. En de hond overal bij betrekken als hij thuis komt,hè kom, we gaan flesje maken of hè kom we gaan even wandelen. Leuke dingen blijven doen. Maar t blijft wel altijd opletten.
De hond aan plasluiers laten ruiken. Eventueel kan je een muilkorfje omdoen bij de ontmoeting met de baby. Vaak wennen ze er echt wel aan omdat het eigen is. Niks forceren, laat de hond het initiatief nemen, niet dwingen om bij de baby te gaan kijken.
Novastar, wij hebben ook Feliway geprobeerd, hier deed het helemaal niets, helaas. We hadden het voor beide katten (de kat die we nog hebben is een chagrijnige neurotische kat met voedselallergieen) en helaas bij allebei geen verbetering erdoor. Je kunt het natuurlijk een periode proberen, met veel geduld en aandacht. Maar evengoed zou ik zorgen dat ze NOOIT alleen zijn (en liefst ook gewoon niet in een ruimte als je kindje bv. op de grond speelt).
Nee hoor, hier waren mijn oudste en onze hond de grootste maatjes, hij was altijd bij haar, beschermde haar met zijn leven ook toen ze ging kruipen tot ze ging lopen! Het werd steeds erger! Ik heb heel veel contact met mijn gedrags deskundige gehad, in het begin kon ik het redelijk sturen. Maar de hond was super slim en dat was een groot probleem, wij waren de baas en dat had hij heel goed door, wij stonden boven hem maar onze dochter niet. Toen ze 1,5 jaar was hebben we besloten om hem te hersplaatsen, hij moest altijd in de gang liggen als dochter wakker was, ook als ze in de box zat was hij niet te vertrouwen! Hij kon in de zomer dus ook niet buiten komen. En wat dacht je van alle kinderen die binnen komen, soms heb ik 6 kinderen in huis, dat had nooit gekund met hem erbij. Ik heb pas na ruim een jaar een ander huisje voor hem gevonden!!! Het verschil was met jou hond dat onze hond wel met vreemde kon die op visite kwamen, ook met kinderen tot 1,5 uur ongeveer daarna werd het hem te druk! Hij kon zijn rust niet vinden. En wat als je te laat bent? Je kleine ligt in de box en jij op de wc, hij grijpt omdat ze huilt of de hond komt te dicht bij en ze grijpt hem in hij oor?! Je vergeeft het jezelf nooit!
Poeh, ik vind dat je er behoorlijk naïef in staat... Daar schrik ik van. Ik begrijp werkelijk niet dat je het überhaupt wil proberen. En dat je er nu pas mee aan de slag gaat. Die baby kwam niet ineens uit de lucht vallen toch?