Eens idd! Ik kan die buurman goed begrijpen... Miss is zo een wand bij allebei een goed idee. Extra isolatie. Hij wil zn rust en heeft niet om deze situatie gevraagd. Jullie uiteraard ook niet je kunt er weinig aan doen. Dus allebei proberen de overlast te verminderen door isolatie is al een stap.
Middelvinger opsteken? Bonken op muren? Lekker constructief...en erg onaardig. Ik zou toch gaan praten met de buren en de verstandige zijn desnoods met buurtbemiddeling erbij. Ook zou ik kijken naar isolatie mogelijkheden en aan welke kant zijn slaapkamer ligt. Misschien kan je vragen of er een familielid/kind van de buren aansluit bij het gesprek. Die kan mogelijk beter zijn vader kalmeren want kennelijk lukt het zijn vrouw niet. Wat naar zeg, jullie hebben al genoeg zorg en dan zo'n stoorzender erbij. Ik woon ook in een oud zeer gehorig huis, met oude buren. Zij weten dat de huizen oud zijn en dus geluid meebrengen. Ik hoor soms letterlijk wat de kleinkinderen zeggen als ze oppassen. Tja dat hoort er nou eenmaal bij.
Ik snap het ergens ook wel. Mijn kinderen maken ook best wat herrie, maar onze onder buurjongen ook! Hij heeft ook een beperking, weet niet wat, en helaas een heel hoge stem die door merg en been gaat! Ik word daar knettergek van! Het zijn heel aardige mensen dus we hebben wederzijdse afspraken gemaakt en nu gaat het goed, maar voor die tijd.. Pffff.. En dat terwijl ik zelf ook herrie kinderen heb. Gelukkig gaan we binnenkort verhuizen naar een goed geïsoleerd hoekhuis. To, nodig ze gewoon uit voor een kop koffie, en leg uit dat je hun irritatie begrijpt en wil voorkomen dat het escaleert. Daar kom je verder mee dan met tegenacties en isoleren lijkt me ook een goed plan succes! En oh ja, mijn kinderen veroorzaken ook herrie vanuit hun beperking, maar ik vind dat buren (of anderen) daardoor niet extra belast hoeven te worden! Dus ik vind zelf isoleren helemaal niet omgekeerde wereld. Bovendien blijf je dan naar elkaar wijzen en dan bereik je toch nooit iets? Waar gaat het om, woongenot of gelijk krijgen?
Probeer de overlast te verminderen, het is niet julie schuld dat julie kind een beperking heeft maar ook niet die van de buurman..
Bedankt voor al jullie reactie's Wij gaan binnenkort nog maar eens proberen met hem te praten. Wij hebben dit wel al vaker geprobeert maar hij ontloopt ons steeds of doet zelfs de deur niet open. Wij zijn echt niet de moeilijkste en willen best proberen naar oplossingen te zoeken maar dan moet de tegenpartij het wel aangeven en dit gewoon met woorden doen (niet met middelvinger gebaren en bonken) Toen wij hier kwamen wonen hebben wij ook altijd gezegd dat er iets was hij altijd bij ons langs mocht komen omdat wij er dan wat aan konden doen. Onze zoontje slaapt iig al niet aan hun kant en wij proberen als hij in een hele drukke bui zoveel mogelijk met hem naar buiten te gaan (wandelen enzo) Maar soms reageert onze buurman al als je per ongeluk s'ochtends iets laat vallen of als de deur per ongeluk wat harder dicht valt omdat er een raam open staat. In het verleden hebben wij het hier weleens met onze andere buurvrouw over gehad om te vragen of zei ook hinder ondervond. Zij gaf aan dat zij het wel vond mee vallen en dat hij bij de vorige bewoners ook altijd al zo bezig was.
Ik begrijp je buurman wel en zo te lezen irriteert hij zich aan elk dingetje. Deed ik zelf ook toen ik last had van de buren dat sluipt er in, je ergert je ergens aan en dat word alleen maar meer en op den duur is elk dingetje te veel. Maar hoe hij reageert is niet de oplossing. Hopelijk komen jullie er uit, beide partijen hebben er niet om gevraagd. Sterkte met de situatie!