Zoals de titel al zegt, zijn er hier vrouwen die na hun bevalling een angststoornis gekregen hebben? Wat heb jij hier aan gedaan? Ik loop nu bij een psycholoog al een tijdje maar merk dat dat niet afdoende is en krijg steeds meer het idee dat antidepressiva wel verstandig is. Maar ben bang voor het verslavende element van de medicatie. Hoe ben jij er mee omgegaan? Je mag me ook een pb sturen.
Ik had al een angststoornis voor de bevalling, daar nam ik medicatie voor en therapie. Tijdens de zwangerschap (in overleg met psychiater en gyn) medicatie op de laagste dosis blijven doornemen. Ik neem Sertraline, deze medicatie regelt de serotonine in je hersenen wat je stemming verbetert en angsten verminderd. Bij mij helpt het heel goed, naast een goede therapie en steun van mijn man. Een angststoornis is super vervelend, naast de enorme stress kom je ook in een isolement terecht waar je moeilijk uit komt. Het is heel goed van je dat je op tijd aan de bel hebt getrokken en hulp hebt gezocht! Veel succes!!
Bedankt voor je reactie. En goed om te horen dat je baat hebt bij je medicatie. Van de week toch even naar de HA, om dit eens te bespreken. Merk gewoon dat ik er zo niet echt uit kom. Heb ook het idee dat het een angststoornis is die opgewekt is door een pnd. Na de komst van de tweede voel ik me erg depressief, zie overal angst in, verzorg me zelf super slecht. Heb het ouderschap van 2 kinderen erg onderschat, en het breekt me vaak op.
Na de geboorte van onze tweede zoon ben ik in een PPD gekenmerkt door een angst- en paniekstoornis beland. De huisarts nam me eerst niet serieus, maar dankzij het consultatieburo kreeg ik toch de hulp die ik hard nodig had. Mijn moeder is twee maanden bijna fulltime bij ons in huis geweest om ons te helpen met de dagelijkse dingen. Ik heb 4 maanden therapie gehad en ongeveer 8 maanden medicatie. Ik kreeg 10 mg citalopram. Het stoppen met de medicatie heeft me geen moeite gekost, daarin ben ik goed begeleid door de huisarts. Ik was zo wanhopig dat ik er alles voor over had om beter te worden. Zowel de psycholoog als de huisarts vonden medicatie een goed idee, dus daar heb ik me op dat moment niet druk om gemaakt. Het was een hele heftige periode, maar we zijn er als gezin goed uitgekomen. Ik heb me volledig gericht op mijn herstel met alles wat er bij hoort. Daarbij heb ik heel veel steun gehad van mijn familie en vrienden. Daardoor had ik al snel het gevoel dat ik op de weg naar boven was. Heel veel sterkte en je kunt me alles vragen wat je wil weten, mag hier of in een pb.
Heel erg bedankt voor je bericht, ik ga je zeker een pb doen om wat dingen te vragen. Herkenning is wel prettig. Loop in mijn naaste omgeving toch wel regelmatig tegen een muur aan merk ik, waardoor ik ook een stuk meer gesloten ben geworden hierover.
Hoi, Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis sinds een paar jaar en dit gaat op en af, Ik ben 6 weken geleden bevallen van ons 2e kindje en merk dat het zich licht weer gaat uiten sinds paar weken. Dit door slaapgebrek, hormonen en dat ik het toch weer heftig vind. Ik heb nooit medicijnen geslikt, ben er altijd weer uit gekomen met praten en sporten. Ga dat nu ook weer proberen. Je mag me pb en om te praten, vind het ook altijd fijn om herkenning te hebben!
Hier ervaring met een paniekstoornis veroorzaakt door een traumatische bevalling. Daarnaast ook wel een genetische gevoeligheid voor angststoornissen aangezien ze in mijn familie veel voorkomen. Helaas veel te lang(jaren) mee door gelopen in de hoop dat het over ging. Uiteindelijk bij de Huisarts geweest die gelukkig precies snapte wat ik bedoelde en die heeft me doorverwezen naar de psycholoog. Daar heb ik EMDR therapie gehad en daarna was het over. Ruim een jaar later opnieuw zwanger. Na de bevalling heb ik 1 keer nog een heftige paniekaanval gehad. Denk combinatie van slechte lichamelijke conditie, hormoonschommelingen en te veel willen doen. Maar toen ik daarna weer opknapte heb ik er nooit meer last van gehad. Inmiddels kan ik als ik bijvoorbeeld in drukke tijden de spanning wat voel oplopen mezelf tot de orde roepen. Het eindigt dan niet in paniekaanvallen gelukkig. Ik heb geen anti-depressiva gebruikt omdat ik dat gewoonweg niet wilde ivm bijwerkingen.
Ik zou ook graag tips willen van mensen die er ervaring mee hebben. Ik merk dat ik weer over alles loop te piekeren, vooral het slapen is een dingetje. Ik merk dat ik heel erg de focus leg voor mzelf, bijna dwangmatig dat ik goed wil slapen. Tussen de voeding door dan. Ik ga dan al bijna gespannen in bed liggen. Ik voel me ook erg onrustig in mn lijf sinds de keizersnede. Voel me gewoon ook snel labiel en somber, en merk dat ik het gewoon zwaar vindt met 2 kids. Wat kan ik doen om dat piekeren te stoppen over slapen? Het is kenmerkend voor hetgeen wat ik heb nl angsstoornis dat ik veel pieker. Tips?
Oh, dat piekeren is slopend! Ik heb sowieso wel periodes dat ik veel pieker, tijdens mijn laatste zwangerschap werd dat steeds erger en na de bevalling sloeg ik er helemaal in door. Dit was een van de speerpunten die ik tijdens mijn therapie bij de psycholoog heb aangepakt. Het piekeren bij mij richtte zich heel erg op het beschermen van onze zoons en alle akelige dingen die ze zou kunnen overkomen. Onder begeleiding van de psycholoog heb ik deze angsten geconfronteerd door bepaalde oefeningen (heel moeilijk en emotioneel). Ook moest ik iedere dag een momentje nemen om me te concentreren op wat er die dag goed ging en mijn rol daarin. Mijn advies zou zijn om dit met een psycholoog aan te pakken. En het heeft mij veel geholpen om erover te praten met mensen in mijn omgeving: mijn vriend, mijn moeder, vriendinnen. Dit heeft mij geholpen mijn gedachten op een rijtje te krijgen, want het was een behoorlijk warboel in mijn hoofd.
Heb dat ook besproken met mijn therapeut, EMDR therapie, maar zij wil eerst wat aan mijn gedachten gang doen. Ook omdat mijn bevalling niet overduidelijk traumatisch was. Wel ben ik van binnen heel erg in paniek geraakt, maar is dit er van buiten niet zo uitgekomen/overgekomen.
Ik zie trouwens dat je bij privébericht je bericht naar meerdere tegelijk kan sturen, werkt het dan als een soort groepschat? Lees dat er wel meer behoefte hebben aan herkenning, steun en tips.
Hier ook erg! Ik ben nu bijna 11 weken in verwachting van de derde maar mijn paniekaanvallen en angst rijzen de pan weer uit. En mijn hypochondrie.. Brr. Vreselijk, in 1 woord.Sta op wachtlijst voor psycholoog en evt emdr therapie. Zou zo graag weer eens zorgenvrij willen zijn! Elke zwangerschap gehad en het lijkt wel alsof het iedere keer erger wordt..Zo geniet ik er niet echt van Iets van een groepje zou fijn zijn toch? Weet zeker dat er meer mensen behoefte aan zouden hebben!
Ik herken hier heel veel. Ben bijna 4 maanden geleden bevallen van ons tweede kindje na de bevalling ging het al snel niet goed met me. Heb een pnd en een angststoornis ontwikkeld en heb het enorm zwaar.. Genieten zit er helaas nog steeds niet in.. Ik zou graag met jullie mee praten ervaringen uit wisselen en elkaar steunen. Hebben jullie al een privé clubje of iets dergelijks?
Hoi Imke, Fijn als je mee wilt praten. We hebben een clubje gemaakt in Algemeen - > algemene clubs - > mama's met angst, depressie paniek. Er wordt nog niet veel gepost, maar toch prettig om af en toe iets te kunnen delen.