De babyfase! Erg wennen weer...de huiltjes..de krampjes.. het ritme vinden.. die beginperiode vind ik best pittig ook al is het de tweede. Mijn oudste is flink aan het peuterpuberen en dat is ook zeker niet altijd een feestje maar het scheelt al een hoop dat ik met hem kan communiceren. Ach, het zijn fases en die gaan weer voorbij
Moeilijke vraag vind ik dit. Dochter is nu 10 jaar en vind het bij haar nu met vlagen moeilijk worden. Ze wordt namelijk echt een mini puber. Maar het is juist ook weer heel erg leuk erg dubbel dus! Mijn oudste zoontje is nu bijna 21 maanden. Bij hem heb ik niet echt moeilijke dingen nog gehad. Hij is zo onwijs makkelijk. Tuurlijk heeft hij zijn dingen en fases maar heb dit niet als zwaar ondervonden al kan die soms best pittig zijn. Ja het was heftig toen hij snachts zo veel wakker was door zijn kno problemen maar het was niet door hem zwaar. Snappen jullie het nog haha Mijn jongste bijna 3 weken: ik vind het best pittig. Hij huilt veel meer als mijn oudste zoontje. Daarbij is vriend veel weg dus een baby en een bijna kleuter vind ik pittig. Heb dus niet echt een leeftijd nog...
Bij de oudste tussen 2-3 jaar. Vreselijk pff, is een vlot meisje en wilde alles zelf doen, wat dan niet lukte, krijsen en gillen tot aan bijten en trappen aan toe. Jongste nu, kruipt, wil gaan lopen en ondertussen overal aan zitten en in dr mond stoppen. Heb al wat slakken, pissenbedden en bloemen uit dr mond gevist. Bovendien slaapt ze echt slecht, en zit ik van 6-22 uur met een baby aan me geplakt. En dan nog 3 keer per nacht drinken. Ik ben t ff zat haha
De babytijd vond ik best pittig, de eerste 6 maanden zo'n beetje. En mijn oudste zoon heeft van zijn eerste tot zijn tweede verjaardag nonstop aan mijn been gekleefd gezeten. Dodelijk vermoeiend! Verder is het echt hoe ouder hoe makkelijker. Tot nu toe... ze puberen nog niet
Goh lastig..qua gedrag en doen en laten heb ik mijn dochter nooit moeilijk gevonden, maar ik zeg dan toch deze periode...vanaf groep 3. En dus niet vanwege haar gedrag, maar omdat het een heel gevoelig meisje is dat altijd bang is dat men haar gek vindt oid. Dus ik vind dit een moeilijke periode omdat ze zo met zichzelf in de knoop lijkt te zitten. Lastigste periode met zoon was wel tussen de 2 en 3. Van alles willen, maar voor veel dingen te klein zijn...daarom heel gefrustreerd en het nog moeilijk kunnen verwoorden dus veel huilen en gillen. Sinds een paar maanden gaat dit makkelijker en kan hij beter uitleggen en pikt onze uitleg ook beter.
het hangt er denk ik ook vanaf hoe je kind is mijn oudste toen ie net 2 was en boos werd omdat ie moeilijk zich kon verwoorden de jongste toen ze echt nog klein was en nog niks kon het frustreerde haar enorm
Ik vind nu de combinatie van de twee leeftijdfases soms best pittig.. dochter wordt in juli 3 en zoontje is nu ruim 1.5 Peuterpuberteit en een eigenwijze dreumes die ook flink aan het uitproberen is.. voordeel is dat ze elkaar veel bezig houden haha. Verder vind ik de babytijd denk ik wel het zwaarste.. Inderdaad de voedingen, krampjes snachts en dan hopen dat de oudste (toen 15 maanden) niet wakker zou worden etc...
Even kijken, m'n oudste is nu 8. De eerste 8 jaar dus Nee grapje, vooral de periode van 3,5 tot 4 jaar, als ze zo enorm toe zijn aan school dat er thuis geen land mee te bezeilen is. Vooral bij m'n dochter was de peuterpubertijd (en toen was ze al pittig) peanuts vergeleken met dat half jaar
0-1. Ik vind die babyfase het zwaarst. Baby's zijn super lief, maar ze laten je zo weinig slapen en je moet er de hele dag mee rondlopen of druk mee bezig zijn.
De 1e 10 weken!! Brrrr, daar denk ik liever niet meer aan terug! Daarna werd het alleen maar leuker en leuker! En de fase waar we nu in zitten is by far de leukste fase, ze kan al ontzettend goed praten en we liggrn geregeld in een deuk om haar uitspraken. En niet meer tobben met hoe ze in bed moet liggen qua dekens/ kleding etc, hallelujah!! ze geeft het gewoon aan als ze het warm/ koud heeft haha. Het enige mindere vind ik dat ze nu steeds gewiekster wordt, ze probeert iedereen tegen elkaar uit te spelen om haar zin te krijgen haha. En de peuterbuien natuurlijk, al stellen ze eigenlijk niet zoveel voor in vergelijking met wat ik over andere peuters hoor. Maar wat niet is kan nog komen, ik maak me geen illusies!
Ik zie nu door jullie berichten hier wel ontzettend op tegen de 3,5-4 jaar fase, haha. Ik heb nu dus nog 5 maanden rust!
Bij de 14 en 18 maandensprong. Bij de 14 maandensprong zat hij de hele dag te grommen. https://youtu.be/POGa0mVyWP4 en met de hele dag bedoel ik ook de hele dag. Wel met wat variatie. Zachter, harder, korter maar vaak langer, met een rode kop, zonder rode kop,... misschien wel 100 keer per dag, 2 a 3 weken lang Met de 18maandensprong wou hij niet gaan slapen. Duurde langer dan een maand. Verder niet te klagen, we hebben hem gevolgd en na die sprong nooit meer slaapproblemen gehad. Voor die sprong ook niet.
Ik vind het nu best moeilijk met een peuter. Ze heeft 2 jaar lang volledig mijn aandacht gehad. Samen slapen, eten, spelen, leren, douchen, samen uit. Letterlijk alles samen. Waardoor ze erg gehecht is geworden. Elk afscheid is nog steeds drama en we hebben nog gebroken nachten. Ik heb op den duur mijn werk wel weer opgepakt, maar daardoor nog meer op mijn vork genomen. Ze is ook nog eens een moeilijke eter, waardoor ik vaak een hongerige en koppige jammerend kind om me heen heb. Dan twijfel ik weer over de tweede. Al wil ik dolgraag een tweede ook voor mijn dochter. Maar die eerste jaren gaan we geheel anders opvoeden. Begrijp me niet verkeerd, ik hou zielsveel van haar en 90% van de tijd is het intens geluk. Maar met al het andere in mijn leven, is zij soms wel zwaar te handelen. En heb ook nog eens een baan met veel verantwoordelijkheid wat gewoon zwaar is. Mijn partner helpt heel veel, maar 9/10 komt het op mij aan. En dan droom ik van een kantoorbaan waar ik op de fiets heen kan, van 8-16 uur. En weer helemaal storten op een functie.
Leeftijd 3,5 tot 4 jaar....erg toe aan school maar nog niet mogen.. Frustrerend voor zowel moeder als kind. Al had onze oudste het meer dan onze jongste. Vanaf 4 jaar vind ik het een koekje
Het eerste jaar! Ik heb liever een dreinende peuterpuber dan een huilende baby. Ik voelde me het eerste jaar soms zo machteloos en onbekwaam. Ik ben geen goede babymama, maar een terrible two kan ik wel aan .