Hoi Jolanda, ik los zo'n probleem op door de anticonceptiepil te slikken tot de dag waarop ik in het ziekenhuis moet zijn. Nu doe ik dat weer. De pil tem 8 juni. Op 8 juni een gesprek met de fertiliteitsarts en daarna kunnen we dus meteen door. Waarschijnlijk nog bloeding laten doorkomen na het stoppen met de pil. En vervolgens wat lichte medicatie om mijn baarmoeder voor te bereiden op een innesteling. Ik hen het wel besproken met uz gent. Ze vinden de pil geen probleem. X
Met de pil kan je inderdaad beter timen, echter wil ik graag de optie op een spontane zwangerschap open houden (al weet ik natuurlijk dat die kans heel klein is, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit)...
Ah ja dat is waar! Bij ons is de kans op een natuurlijke zwangerschap nul procent. Dus voor mij maakt de pil niks uit. Ik hen er ook geen last van. Net een weekendje naar zee geweest. Ik heb er niet van genoten zoals ik wou genieten. Ik voelde me vooral weer zo leeg en onvolmaakt, door het zien van al die kleine kindjes aan zee. Het was toch moeilijker dan ik dacht. ..
Ja, er zijn helaas zoveel confrontatie momenten... blijft met momenten lastig! Hier vandaag een emotionele dag: mijn beste vriendinnetje, die ook al ruim 2 jaar bezig is, is van het weekend geopereerd vanwege een bbz (was 6 weken zwanger). Zo verdrietig, ik voel gewoon hun pijn (zo herkenbaar)...
Oh nee een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dat is ook verschrikkelijk. Dan lukt het eindelijk eens en maak je zoiets mee... Mijn man zei gisteren dat het lijkt alsof ons leven al 3 jaar op pauze staat. We mogen precies niet verder met ons leven. Zo lijkt het wel. Wij helpen voortdurend andere mensen en het wordt ons nog niet gegund om eens wat geluk te mogen ontvangen. Ik hen het ook moeilijker dan ik dacht. Ik weet wel dat de kans zo klein is dat een eerste tp meteen lukt, maar nu we schitterende embryo's hebben, had ik toch wat meer hoop... Hier is het aftellen tot 8 juni. Dan hebben we het vervolg gesprek met de fertiliteitsarts.
Nog contact gehad met het ziekenhuis, want dat van die verwijzing zat me niet lekker... blijkt dat ik verkeerd ben voorgelicht, had gesproken met de poli receptie en moest nu contact opnemen met de receptie ivf. Dus afspraak is verzet naar 6 juni (komt goed uit qua cyclus, vlak voor ik ongesteld moet worden) en verwijzing is niet nodig... ik heb vandaag een positief gevoel, krijg weer wat meer vertrouwen, we gaan weer de goede kant op! We hebben onze vervolggesprekken dus vrij gelijk Lena! Ik ben benieuwd wanneer we beide weer verder kunnen...
Ja dat is Super Jolanda! Dan kunnen we elkaar steunen en hopelijk zijn we samen zwanger! Hoe fijn zou dat zijn? Xxx
Deze namiddag babyshower van mijn beste vriendin. Ik heb vanalles gebakken, maar heb hier echt geen zin in. Het doet nu al zoveel pijn als ik er nog maar aan denk dat er straks heel veel babyspulletjes zullen liggen. Pffff soms voel ik me zo depri.
Het blijft lastig hè... probeer er toch ook van te genieten (de gezelligheid) en ik hoop echt van harte dat wij gauw ook zwanger zijn en een babyshower krijgen. Ik heb de laatste dagen eindelijk weer positieve energie en ben weer meer relaxed. Dit voelt goed, we kijken weer vooruit. Ik heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk goed gaat komen, hopelijk al op korte termijn!
Ik ben tegenwoordig kampioen in "toneel spelen" en "doen alsof ik vrolijk ben". Ik ben heel blij dat de babyshower achter de rug is. Ik had ook veel positiviteit toen we voor onze eerste ICSI in Gent stonden (dus ICSI 4). Deze is ook uitgedraaid op een mooi aantal blaso's, maar omdat de eerste tp niet is gelukt, lijkt de moed weer ver zoek... Ik voel het weer niet meer. Durf weer niet meer hopen. Ik ben zoooo bang en verdrietig! Waarom wil het nu eens niet meezitten! Hebben wij nu echt geen recht op geluk? Iedereen krijgt kinderen om ons heen, alsof het niks lijkt... Pfff ik heb het heel moeilijk de laatste tijd en zit echt niet goed in mijn vel. Mijn man is ook niet positief omtrent de slaagkansen. Hij lijkt er zelfs niet meer in te geloven en dat helpt mij natuurlijk niet...!Ik vind het zelfs heel moeilijk tegenwoordig om mijn man nog echt graag te zien. Ik geniet niet van een knuffel, heb geen behoefte aan intimiteit. Ik wil gewoon met rust gelaten worden!!
Ik herken je gevoel van steeds dieper in de put raken na elke mislukte poging. Wij hebben een enorm diep dal gehad na de miskraam, echt een tijdje het gevoel gehad te vallen zonder de bodem al bereikt te hebben. Ik wilde zo min mogelijk, het liefst met rust gelaten worden, maar merkte tegelijkertijd dat wel iets ondernemen uiteindelijk leuk en gezellig was. Ik heb gelukkig nooit het gevoel wat jij beschrijft t.o.v. mijn man gehad, wil hem juist knuffelen als ik me verdrietig voel. Wij zijn inmiddels weer (bijna) uit het dal gekropen en zitten beiden weer beter in ons vel. Ik hoop dat jullie samen dit ook weer gaan ervaren en dan weer met goede moed verder kunnen gaan!
Ik merk dat het wachten steeds zwaarder wordt voor mij. 8 juni lijkt nog zo ver weg. Ik ben onrustiger en krijg af en toe pijn in de borststreek. Mijn rug en schouders zitten ook wat vast. Stress denkt mijn man... Het enige dat me nog ontspant is poetsen. Dat ben ik dus vandaag aan het doen. Ik hoop echt dat hier binnenkort eens een succesvolle terugplaatsing is, want ik heb het gevoel dat ik er enorm moe van word. Soms vraag ik me af of ik het erg zou vinden als ik zou doodvallen en daar kan ik geen antwoord op geven. Pff
Lenamill...heel het proces bestaat zoveel uit wachten, wachten, wachten. Echt heel vervelend en vooral zwaar. Snap je gevoel helemaal. Succes ermee. Jolanda...hoe is het met jou? Hier alles goed. Ben gelukkig niet meer misselijk en me buik groeid goed. Heb gister een glucosetest gehad in het zh. omdat Lizzy vrij groot was bij de geboorte en nu ben ik ook al best vlink gegroeid. Dinsdag de uitslag.
Ik vind het wachten tot 6 juni ook wel lang duren. We zouden in die week (als ik ongesteld wordt), dan wel ook meteen weer kunnen starten, dus dat is wel fijn (mijn man moest afgelopen donderdag naar het ziekenhuis met een ganglion op zijn rechterpols. Deze hebben ze gelukkig leeg kunnen zuigen, waardoor hij nu gewoon alles mag/ kan met deze hand (dus ook een potje vullen voor IVF ). Bij wegsnijden stond een langer herstel en hadden we waarschijnlijk een maand extra moeten wachten). Ik kijk er wel weer naar uit, voelt toch meer als kans als nu in deze maand (al maken we het natuurlijk wel extra gezellig ). Fijn dat je je wat beter voelt Gelukkig! Hopelijk krijg je dinsdag ook een goede uitslag te horen... het gaat alweer hard zeg! @ Lena: naar dat je je zo voelt en zoveel spanning in je lijf hebt. We zijn inmiddels kampioenen in wachten... maar dat breekt ook weleens op... ik hoop dat je gauw verder kunt voor een cryo-terugplaatsing!
Hier nog steeds war stress. Gisteren een babyborrel gehad. Wat een schattig meisje was dat. Twee maanden oud en maar lachen naar mij. Ik wou dat ik dat schattig ding mee naar huis kon nemen. Hopelijk is dat ons ook eens gegund! Ik heb sinds wd naar Gent gaan uitslag achter mijn oren. Het ziet rood en jeukt enom. Ik kan er ook niet afblijven en dan schilfert het en ik blijf krabben tot het bloedt. Nu zei mijn tante gisteren dat ik er een mee naar de huidspecialist zou moeten gaan, omdat ze denkt dat dit psoriasis is. Andere mensen zien dat natuurlijk. Zelf zie ik die uitslag niet. Volgens mijn moeder en mijn tante ziet het er nogal erg uit. Je zou dat kunnen krijgen door stress en hormonale schommelingen. Kan dus wel kloppen van die psoriasis. Alleen denk ik dan...wat kan die specialist voorschrijven? Ik mag bijna geen enkel product gebruiken tijdens een mogelijke zwangerschap. En we hebben net bijna een volgende terugplaatsing. Pfff
Het is bijna zover voor ons hè Jolanda. Jij maandag en ik woensdag. Ik ben benieuwd hoe de cryoterugplaatsing in zijn werk zal gaan bij mij. Ik moet wat gestimuleerd worden op 1 of andere manier. Dat horen we woensdag wel. We kunnen weer vooruitkijken. Binnen een week moet mijn beste vriendin bevallen. Ik vind dat wij nu echt wel aan de beurt zijn gekomen om ook eens zwanger te worden. X
Ja, het schiet nou op! En dan hopen dat we ook beide snel kunnen starten... we gaan er weer voor met hopelijk een positief resultaat.
Hier nu al bruinverlies, een week na eisprong (was als het goed is ergens vorige week donderdag of vrijdag)... of mijn cyclus is nog in de war van de miskraam of ik heb mijn eisprong eerder gehad of ineens een korte LF... hopelijk blijft de menstruatie nog wel even wachten, in ieder geval tot maandag, anders kunnen we misschien nog niet starten met een nieuwe poging IVF...