Wat had je achteraf anders willen doen bij je eerste kind?

Oef hier schrik ik van, dat een lk zoiets gezegd heeft? Ik heb cup G en ik kolfde de eerste dagen ook maar een paar mm en dat hoort zo, omdat een babymaagje ook heel klein is. Daarna kolfde ik liters, had flinke overproductie na om de 2 uur kolven had ik goede begeleiding gekregen en niet dezelfde onzin gehoord van de zogenaamde professionals die ik hier lees, dan had ik minder problemen gehad. Hier was ons zoontje ook geel, hij heeft 2 dagen in het zkh gelegen. Ze wilden hem idd de fles geven (lekker makkelijk) maar ik heb volgehouden en hij heeft uiteindelijk bijna 3,5 jaar bv gekregen. Bij de tweede liet ik me niets meer aanpraten, ik weet meer over borstvoeding dan menig arts, vk of kraamverzorgster. Ik heb bij elkaar bijna 6 jaar bv gegeven. Wel heb ik dus nog steeds negatieve gevoelens bij de kraamperiode van de eerste, omdat ik me echt tegen gewerkt voelde in mijn streven naar borstvoeding. En dat heeft mij en mijn zoontje bijna genekt. Borstvoeding hoort niet moeilijk te zijn, dus ik kan iedereen aanraden om er veel over te lezen, een cursus te volgen van een lk (die gecertificeerd is) en te praten met moeders die zelf (lang) bv gegeven hebben met succes. Aan rampverhalen heb je helemaal niets.

Verder zou ik achteraf een hoop dingen anders doen. Ik deed vrijwel alles op gevoel en instinct, maar ik liet me vaak een rotgevoel aanpraten door andere mensen. Ik was een erg jonge moeder van 23, wat wist ik nou? Achteraf gezien had ik mezelf niet zo hoeven verdedigen, mensen eerder af moeten kappen en gewoon mijn gevoel gevolgd zonder schuldgevoel. Dat kon ik bij de tweede beter. Eigenlijk ging bij hem alles beter, van zwangerschap tot bevalling tot nu. Trial en error he, zo sneu voor die eerste kindjes

 

Andere lk zoeken, echt! Deze klinkt als een kwakzalver Relacteren kan, ik ben er vrij zeker van dat als ik nu een paar weken zou kolven, ik zo weer voltijds voeding zou kunnen geven. En ik ben al ruim 1,5 jaar gestopt. Maar dan heb je wel de juiste informatie en begeleiding nodig. Je zou ook donormelk kunnen overwegen?

 

Ik heb cup 75J (!) en ik voed en kolf gewoon. Ik voed mijn 3e nog, zij is ruim 15 maanden. Jammer dat een kraamverzorgster dit zegt, er is dus duidelijk nog veel werk aan de winkel om bv te laten slagen. Jammer.

 

De uitspraak dat met grote borsten kolven vaak niet goed lukt schrik ik ook van! :O met 70 E/F val ik ook onder groot en ik heb bij alle 3 de kinderen gewoon kunnen kolven en bij de laatste het daardoor op goed op gang gekregen! Nooit gehoord dat dat vermoeilijkt. Wel zei mijn eerste vk dat ik erop moest letten of het hoedje (heet dat zo?) wel groot genoeg was omdat je anders grote kans heb dat je de tepels kapot trekt met de kolf

 

Zeker moet ze dat zelf weten.

Geef wel aan wat gedaan zou hebben laten voor wat het is.

Stel lukt niet danb weer teleurstelling.


In elk geval met een eventuele 2 de weet ze van de hoed en de rand.

 

Ik zou veel meer huid-op-huidcontact willen. Ons kindje moest de eerste weken extra warm gehouden worden, maar volgens mij had dat ook prima bij mij gekund. Ik heb haar maar heel af en toe even vast mogen houden om geforceerd te proberen aan te leggen en toen kreeg ze kunstvoeding en moest ze haar bedje weer in. Ik heb het daar nog een hele tijd moeilijk mee gehad en echt het gevoel dat ik de eerste weken te weinig aan onze band heb kunnen werken en daardoor de borsrvoeding niet is gelukt.
De volgende keer ga ik veel meer mijn eigen gevoel volgen. Maar wist ik veel als nieuwe moeder, ik ging er vanuit dat het ziekenhuispersoneel het wel het beste zou weten. Achteraf besef ik dat ze er vooral zo weinig mogelijk tijd en moeite aan kwijt waren en het makkelijker was mij steeds even een minuutje te helpen met aanleggen en dan een kolfmachine te geven en mijn kindje zo snel mogelijk haar bedje weer in.

 

Als iemand het echt graag wil en gaat relacteren en het lukt dan niet, weet ze in ieder zeker dat ze er alles aan gedaan heeft. En mocht ze het niet zien zitten om te relacteren zou dat ook heel logisch zijn. Niet iedereen heeft dezelfde energie en zeker niet zo kort na de bevalling.

 

Ik heb best wel wat dingen die ik de volgende keer anders zou (willen) doen, maar ik realiseer me ook dat als je net moeder bent je in een behoorlijke achtbaan terecht komt en er de eerste weken heel veel op je af komt.
Maar wat ik anders zou (willen) doen:
- eerder hulp van lactatiekundige vragen bij bv problemen om dan wel pijnloos te kunnen voeden, i.p.v. 24 uur per dag pijn aan je borsten.
- Minder aan de 'regeltjes' houden en meer meegaan met m'n kindje, ik wilde zoontje namelijk steeds maar in bed hebben omdat ik dacht dat dat 'moest' en probeerde me ook strikt aan de wakker tijd te houden. Werkte voor geen meter...
- Later beginnen met bijvoeding als kindje voldoende heeft aan fles/borstvoeding

De afgelopen jaren veel hier geleerd op ZP, veel dingen wist ik 2 jaar geleden nog niet en die zou ik nu wel bij een evt. volgend kindje kunnen toepassen.

 

Enige wat ik over kolven weet, is dat er bij de bekendste kolven van medela verschillende maten schelpen ( die rondjes die je echt op je borsten zet) zijn. Als je de standaard bijgeleverde maat niet goed past ( ik had te kleine, kan ook) moet je bij bijvoorbeeld een apotheek de goede maat halen. M wordt standaard bijgeleverd, l en s bestaan ook. Het moet gewoon goed aansluiten.
Wat er bij mij achter zat, was niet perse BV of fv, maar het ongelukkige baby'tje dat ik had. Ik dacht dat BV beter zou zijn, maar we gingen er allebei aan onderdoor. Soms zit er heel wat anders achter, hier dus kma. Daarom 5 mnd een ongelukkig kind en wij ook niet bepaald blij. Want je voelt het, maar kon het niet duiden. Later bleek idd BV het best, ik drink niet voor niks geen melk, it's running in the family.
Maak jezelf het niet te moeilijk met spijt, volgens mij doen we allemaal ons best.

 

Dat ik niet eerder mijn gevoel heb gevolgd en over ben gegaan op fv omdat mijn zoontje het niet goed deed op bv. Na 4 maanden dag en nacht krijsen (ja echt, huilen huilen huilen nonstop) eindelijk overgegaan ondanks dat het cb bleef volhouden dat het hoogstwaarschijnlijk niet aan mijn bv lag. Wel dus. Verschil was bijna direct merkbaar. Het uren aan elkaar huilen was voorbij en hij begon weer te groeien (was gestopt). Hij heeft de cms van die eerste maanden nog niet ingehaald en heeft de lengte van een 1,5jarige (hij is bijna 2,5).

 

Ik had eerder en feller op mijn strepen moeten staan en niet luisteren naar het cb (en ha van hap).

Cb heeft mij overtuigd dat er medisch niets aan de hand was met onze huilbaby. We moesten maar laten huilen in bed (wegleggen en niet meer gaan kijken).
Hij bleek verborgen reflux, kiss syndroom en kea te hebben.

Ha (hap) heeft mij met een doodzieke baby naar huis gestuurd, want ik was een overbezorgde moeder. Paar uur later in een ander ziekenhuis liepen de ka en verpleegkundigen hun benen uit hun lijf en zijn we per ambulance naar het wkz gebracht ivm beknelde liesbreuk (3 lussen darmen door de liesbreuk).


Helaas ook moeten vechten voor mijn jongste...

 

Bij de eerste bv mislukt door raar advies van vk en kraamzorg. Toen had ik graag een lk gezien. Helaas was ik zelf ook erg beroerd en in de war,mdus is dat niet gelukt. Verder had ik de eerste graag wat meer willen dragen in de draagdoek.

 

Ik had me beter willen laten voorlichten over bv. Ik had van tevoren al een nr van een goede lactactiekundige willen klaarleggen.

Ik ben er naïef ingestapt, door vrienden gewaarschuwd voor pushende kraamverzorgsters en lactatiekundige en koos daarom om gewoon maar af te wachten.
Als ik beter geadviseerd was na mijn bevalling had ik na mijn operatie gewoon het voeden weer op kunnen pakken. Zl was toen 5 weken en ik dacht dat door narcose in mijn bloed mijn voeding lange tijd ongeschikt was. Ik wist niet dat er ook donormelk bestond en wist niet van mezelf dat er een lang-voedster in mij schuilde. ik had een super goede productie.

Ik heb nu een vrolijk peutertje om me heen en het nare gevoel schuift wat naar achteren. Maar dat hij een moeilijke en pijnlijke weg heeft doorstaan het eerste jaar, hoofdzakelijk door de koemelk in flesvoeding, dat zal mijn moederhart nooit vergeten.
Wat ik anders zou doen? Voorlichting, voorbereiding, me niet meer laten afschepen door medici, me minder van de wijs laten brengen door adviezen, eerder en vaker gaan dragen en samen slapen en eerder open staan voor alternatieve geneeswijzen.

 

- meer rust nemen na de bevalling, ik heb mezelf laten leven. De tweede word een kraamfeest en ik wil gewoon thuis mijn draai vinden met de tweede. Ben erg op mezelf en heb het echt als vervelend ervaren dat ik iedere dag elk moment bemoeienis had.

- komt misschien stom over maar een beetje aansluitend op bovenstaande egoïstischer zijn. Kindje is van ons gezin, wij zijn ouders geworden, ik ben 9 maanden lang erg beroerd geweest, dus ik bepaal dit keer met mijn man.

- doorgaan met zes voedingen hierdoor opblijven tot 23:00/0:00, tweede kindje wil ik wel dag/nachtritme maar als "het donker is" zelf laten komen.

- te snel eigen kamer

- luisteren naar maatschappelijk normaal zeg maar. Eerste sliep vanaf 8 maanden tot 18 maanden s'nachts niet. Bij mij in bed was geen optie want dat hoorde niet. Toen oververmoeid wel naast mij laten slapen en het was over.

- meer loslaten, wilde alles zelf en perfect doen.

Uiteindelijk weet je het niet misschien is dit wel een heel ander kindje
Ondanks dat er een hoop puntjes zijn ben ik trots op hoe ik het gedaan heb en nog doe

 

Er is niet veel wat ik zelf anders zou willen doen. Wel had ik (met de kennis en ervaring van nu) bij de eerste een draagdoek gekocht. Voor de rest heel veel eigen gevoel gevolgd wat lang niet altijd klopt met de boekjes maar wat wel werkt voor ons. Gelukkig nu ook een cb wat vaak zegt dat moedergevoel het belangrijkste is, behalve als het om de groei van de jongste gaat, daar maken hun zich drukker om dus misschien dat ik me volgende x toch maar laat doorverwijzen als ze weer gaan "zeuren"

Wat ik wel jammer vind is dat we nooit een echte babykamer hebben hoeven te kopen (even afgezien van de kosten, meer op uitzoeken enzo). Nu waren de omstandigheden niet anders, maar ik heb afgelopen winter pas voor het eerst een echte commode gekocht terwijl de oudste bijna 6 werd

 

Bv is fout gegaan door te weinig kennis en ondersteuning en soms denk ik wel eens dat ik te weinig heb genoten van de kraamtijd.. dat alles zo "makkelijk" was met 1.. maar op dat moment ervaar je dat niet zo omdat heel je leven veranderd en je vol hormonen zit.. bij de tweede heb ik dat gevoel ook.. en dan ook nog het gevoel dat je je oudste tekort doet in de eerste periode.. maar zo is het altijd wat.. ik probeer altijd juist het positieve te zien.. Want anders kan je altijd wel ergens "spijt" van hebben..

 

Ik had veel meer m'n rust moeten pakken. Op het moment dat ik beviel had ik al 2 dagen niet geslapen en ik ben daar eigenlijk nooit van bijgekomen haha... ik ging overdag niet mee slapen als hij sliep, en bleef 's avonds veel te laat op, wachtte meestal tot de voeding van 01:00/02.00 uur voordat ik naar bed ging. Met de kennis en ervaring van nu snap ik dus totaal niet waarom ik dat deed.
En ik had veeeeel meer moeten 'leven' het eerste halfjaar, ik deed echt niks meer thuis omdat ik zoiets had van 'hij kan elk moment wakker worden/huilen'. En verder had ik vooral sneller moeten leren loslaten... ik werd maandenlang ongezond in de greep gehouden door mijn eigen -veelal onrealistische- angsten (wat als hij niet stopt met huilen, wat als hem iets gebeurt, wat als... wat als...).
Aangezien ik geen tweede wil, zou ik soms wel eens terug in de tijd willen gaan en het allemaal relaxter over doen