Ik ben op zoek naar ervaringsverhalen en hulp voor dit onderwerp. Relatieverslaving / Co dependentie houdt zoveel in dat iemand steeds weer kiest voor relaties met personen die niet het beste met je voor hebben en deze persoon pleasen, verafgoden en dienen zonder dat er iets van eigenwaarde van je over blijft. Mijn zus heeft/ had voor de zoveelste keer een relatie met een foute kerel. Zelf noemt ze het boefjes maar het gaat veel verder dan dat. De meest recente ex kijkt meerdere malen per week te diep in het glaasje, dealt drugs en behandelde haar als stront. Hij liet haar zitten op afspraken, leende geld etc. Die daarvoor was mogelijk nog erger, huiselijk geweld, doorlopend schelden, schreeuwen, ook dol op drugs... Mijn zus zelf is een knappe, intelligente jonge vrouw met een prachtige carrière. Hoog opgeleid, nette familie. Deze kerels komen rechtstreeks uit de rimboe lijkt het wel en hebben helemaal geen beschaving, opleiding of normen en waarden. Als zus is het echt vreselijk om haar ten onder te zien gaan. Ze ziet me ook als de vijand omdat mijn leven anders gelopen is. Ik heb wél een leuke, succesvolle en warme man, net als mijn andere zus. Ik zie haar overigens wel regelmatig, het enige wat ter tafel komt is haar eindeloze liefdesverdriet, hoe ze het anders had moeten doen, waarom het weer niet gelukt is. Ze blijft de heren verafgoden, wee je gebeente dat je iets negatief over ze zegt, terwijl het echt vreselijke drama relaties zijn. Ik ben er van overtuigd dat ze verslaafd is aan dit soort type mannen en zichzelf zo klein heeft gemaakt dat ze zich niet beter voelt. Maar goed, hoe komen we vooruit? Tips? Ik heb al zoveel geluisterd, geknuffeld en advies gegeven maar en gebeurt niks. Ik kan alleen een grote mond krijgen dat ik het zo lekker voor elkaar heb en that's it...
Klinkt heel hard en niet wat je wil horen. Maar je kan niets doen! Je geeft zelf aan dat je al veel geluisterd en gepraat hebt, maar keer op keer maakt ze toch ze zelfde fout. Ze is een volwassen vrouw die haar eigen keuzes maakt. Zolang zij niet in ziet dat deze mannen haar als stront behandelen hebben jouw woorden ook geen enkele zin. Ik kan me voorstellen dat dit voor jou en de familie heel moeilijk is.
Ik denk dat ze het wel ergens inziet, anders krijg ik toch niet zo'n grote mond? Het gaat ook lichamelijk niet best met haar, ze is zo ongezond mager aan het worden. Slapeloosheid heeft ze veel last van. Haar blik is leeg en zorglijk. Ik zou haar wel aan haar haren willen meeslepen naar een goede psycholoog maar dat kan natuurlijk ook niet zomaar. We hebben er als familie idd veel zorgen over. Dat je een keer de verkeerde treft gebeurd iedereen. Ik heb ook 1 ex vriend waar ik niet graag aan terug denk maar keer op keer een crimineel/ agressief/ verslaafde vent. Dan is er wel iets chronisch mis is mijn angst. Ze leert niet, staat niet op voor zichzelf.
Ikzelf (ook niet bepaald dom en goede baan) heb jarenlang in zo'n relatie gezeten en ben het met mijn voorgangers eens; je kan niks doen. Ze moet het zelf inzien.
helaas meid je kan er niets aan doen. Er zijn nu eenmaal meiden die kikken op de zogenoemde badboys. Geloof me ik weet er alles van oude vriendinnen van mij zitten in precies dezelfde situatie. En ik heb dus een vriend die totaal niet zo is. En omdat het een donkere jongen is vinden ze het zo raar dat hij gewoon in 3 ploegen werkt. Mij overal op de 1ste plek zet, deur voor me open houd stoel voorschuiven en zo. Ik ben van mening dat je er zelf voor kiest en eerlijk zulke meiden trekken zulke jongens nou eenmaal ook aan. Zijn heel makkelijk in te palmen en deze soort jongens spelen het in het begin heel mooi. Geven je mooie bijnaampjes en zorgen dat je hartje helemaal van hun wordt. Als ze je daar hebben waar ze je willen hebben begint al de onzin. Het op de 2de plek komen en erger nog het slaan en schelden. Je zus is de enige die deze cirkel kan doorbreken.
Blijkbaar ziet ze het dus niet in. Misschien onbewust dat ze het wel weet, maar zij is zelf de gene die knopen moet door hakken. En als ze dat niet kan, kun je als buitenstaander schreeuwen, praten etc wat je wilt, maar dit werkt alleen maar averechts. Ik heb op dit moment het zelfde met een vriendin. Iets andere situatie, maar ook zij weet onbewust dat het niet klopt, maar ze kan hem niet loslaten.
Hier ben ik het mee eens. Het enige advies dat ik kan geven is laat je deur altijd voor haar open staan, hoe irritant het soms ook is wat ze doet en hoe vijandig ze soms ook doet. Laat haar bij je terecht kunnen want als ze het contact verbreekt ben je haar kwijt en kun je helemaal niets meer doen.
Als ik te persoonlijk word hoor ik het wel: heb je 1 relatie gehad met zo'n type? Mijn zus is heeft 4 van zulke mannen achter elkaar gehad, en snel achter elkaar ook. Ik weet wel dat ze zich schaamt met deze heren bij mijn familie. Dan is ze ook op van de stress tijdens een kerstdiner ofzo.
Ik wil het contact ook zeker niet verbreken maar soms is het me te veel. Vorige week, onze dochter was amper een week oud is ze van 16.00 tot 23.00 uur op kraambezoek geweest, nouja alleen maar lopen emmeren over zo'n zak hooi. Gisteren belde ze of ze dit weekend kon komen helpen, mijn man stond al verwoed nee te schudden, want het draait erop uit dat ze op de bank zit te huilen en te jammeren en mijn man en ik kopjes thee voor haar zetten. Dat kan ik dus ook niet altijd even goed hebben.
Ik ben helaas ervaringsdeskundige.. Ik kwam er pas uit toen ik het eindelijk zelf inzag. Toen stond mijn familie rotsvast om mij heen en samen zijn we er uit gekomen. Ik ben diep gegaan, maar na jaren bikkelen en verwerken gaat het nu fantastisch met me.
Ik ben heel blij voor je. Hoop dat het m'n zus ook zo mag vergaan voordat haar vruchtbare jaren voorbij zijn en ze net als jij ook een kindje mag krijgen. Dat zie ik nu allemaal niet gebeuren...
Ok. Het herhaalpatroon wat mij zus heeft kent dus dat labeltje relatieverslaving/ Co dependentie. De meesten, zoals jij, leren na 1 slechte ervaring wat ze noooooooit meer willen. Mijn zus dus niet, het blijft komen. Echt wel beangstigend.
Als ze dit niet meer wil zal ze de dynamiek die ze zo gewend is moeten doorbreken. Dat kun jij niet voor haar doen. Ze zal moeten zien wat ze doet en waarom ze t diet. De betekenis ervan achterhalen en leren andere keuzes te maken die haar geluk niet in de weg staan. Ik denk dat ze gebaat is bij therapie. Jij zult toch je grenzen moeten trekken. Je hebt genoeg uitgelegd, ze is een grote meid en maakt eigen keuzes. Maar dan hoef jij niet altijd klaar te staan als t weer mis loopt...
Het enige wat je denk ik kan doen is naar je zus uitspreken dat je onvoorwaardelijk achter haar staat en van haar houdt. En dus juist niet proberen haar uit te leggen waar volgens jou het probleem zit. Want daar jaag je haar alleen maar verder mee het harnas in. Ze zal zich veilig en geliefd moeten voelen om uit die cirkel te kunnen stappen.
Denk dat het enige is wat je kunt doen is er voor haar zijn en haar steunen, maar wel met grenzen zodat je er zelf niet aan onderdoor gaat. Hopelijk krijgt ze zelf een keer inzicht in haar patroon. Je kunt haar hierbij helpen door vragen te stellen. Neutraal en gericht op haar bijv. wat wil je bereiken? hoe kan je dat doen? wat zoek je in een man? hoe zie je of hij je dat kan bieden? Wat wil je niet meer? Wat wil je wel? etc etc.
Ik vind wel dat je duidelijk tegen je zus kan zeggen als ze weer huilend bij je zit. "Goh, je weet hoe ik er over denk. Je hebt vaak mij mening gehoord en advies gekregen, maar je doet er niets mee. Wat wil je nu dan horen? Mijn deur zal altijd open staan, maar keer op keer het zelfde verhaal aan horen dat schiet voor mij ook niet op. Dit doet mij pijn"