Haallo meiden. Hoe is het hier... Met ons gaat het goed.. Begint wat zwaarder te worden merk ik. Zit mezelf in de weg.. wil van alles.. pfff. Dinsdag terug nr de gyn. Geen bloedverlies meer gehad 😆. Vermoeidheid.. heel erg veel last van gehad.. na 12 wkn ging het beter.. en nu merk ik dat het af en toe weer toe slaat.. ik heb er aan toe gegeven. Lekker op tijd nr bed. En smiddags uurtje liggen op de bank. Deed wonderen
Melian ik ging naar bed als die jongste naar bed ging. De oudste ging ook soms, maar die zat soms ook gewoon beneden te spelen. Gewoon je rust pakken waar je dat pakken kan. Ook lag ik s'avonds vroeg op bed. Bij mij heeft het tot 15 weken ongeveer geduurt. Daarna was ik weer mezelf. Lindy fijn dat je geen bloedverlies naar hebt gehad!!
Zo, vandaag de verjaardag gevierd van de oudste! Hij is vier geworden (of ja, dinsdag eigenlijk, maar weet hij veel ) Was erg gezellig. Gelukkig kwam het bezoek lekker geleidelijk. En dit jaar voor het eerst al van te voren de taart aangesneden/ kaarsjes uitgeblazen. Dat is veel leuker! Kun je er ten minste echt je aandacht bij houden. Ben nu wel op... Mijn buik doet ook pijn. Heel raar gevoel. Maar mag van vl even op de bank crashen terwijl hij opruimt Waar ik wel van baal is dat de oudste opeens een paar keer per dag in z'n broek plast! Nu snap ik best dat dat met alle spanning te maken heeft. Jarig en ook nog naar school. En iedereen die dat natuurlijk even benadrukt. Maar heb er wel moeite mee niet boos te worden hoor. Moe: o ja vreselijk moe geweest. Tot een week of 14 denk ik. En nu begint het weer. Maar wel minder dan eerst. Als ik thuis ben mag ik nog wel eens een dutje op de bank doen terwijl de jongste slaapt. De oudste is dan heel lief stil (ongeveer).
Bioluun gefeliciteerd met je zoon. Broekplassen heel herkenbaar dat robin 4 werd en net nr school ging had hij het ook.. zooo moeilijk om niet boos te worden.. ik heb op een gegeven moment hem zelf zijn broek laten verschonenn en opruimen en het was vrij snel over.. hebben er geen big deal van gemaakt op school ook niet. En in eens was het over 😇 Hoor het meer op school bij 4 jarige 😆
Hoi dames! Hier is mijn energielevel weer een beetje op peil.. Leuk om te lezen hoe het met iedereen gaat. De peuterpuberteot met de bijhorende driftbuien van het nog net niet kunnen praten zijn hier ook aanwezig! Soms erg vermoeiend, maar ja het is een fase fase fase fase....haha. Vrijdag hebben wij onze geslachtsbepaling. Vind het stiekem wel weer erg spannend. Het liefst had ik het niet geweten, maar mijn man wil het wel heeeel graag weten dus ja.
Gefeliciteerd met je zoonje Bioluun. Dat broekplassen is hier ook herkenbaar hoor. De oudste heeft dat in de eerste periode ook gedaan. Niet zozeer op school, maar wel thuis en soms wel vijf keer per dag. Het leek haar gewoon niet te interesseren en ik vond het daarom ook lastig mijn geduld te bewaren. Ook hier gezegd dat ze zelf de verschoning moest regelen en toen was het ook gauw over. Eerste schooldag, Sinterklaas, verjaardagen, komst van nieuwe broertjes en zusjes... dat schijnen echt van die broekplasperiodes te zijn Ik ga hier ook maar eens proberen om af en toe tegelijk met de jongste te gaan dutten. Oudste vindt een extra televisieuurtje vast niet erg Dank voor de tip.
Snachts amper slapen... is echt hatelijk... Bij vorige zwangerschappen had kk dat pas op het laatst Nu begint het al.. ben pas 23 wkn.. en nu al om de 2 2.5 uur wakker.. dan weer plassen dan weer opvliegers.. Iemand tips om beter te slapen? Overdag terug nr bed zou kunnen maar probleem is dan slaap ik te lang.. en kom ik savonds nie in slaap..
Lekker warm bad of douche nemen voor je gaat slapen en savonds niet teveel meer drinken. Dat hielp hier wel altijd goed. En beperk schermtijd, liever een boekje lezen ofzo.
Lieve allemaal, Het is een hele tijd geleden dat ik hier iets heb geschreven. Het was soms te pijnlijk om hier te komen en ook ben ik erg, erg moe geweest. De afgelopen weken zijn ontzettend zwaar voor mij en ook voor mijn man en meisjes geweest. Zoals jullie weten hebben wij rond week 19 te horen gekregen dat ons kindje trisomie 18 had. Wij hebben ruim de tijd genomen daarna om veel dingen te onderzoeken: wat is het precies? zijn er levenskansen? enz enz. We vonden 'de keuze' om de zwangerschap af te breken zeer moeilijk, we hebben hierin veel steun gehad en veel om leiding gevraagd van God. Uiteindelijk is ons kleine meisje vorige week zondag geboren. We hebben de bevalling laten inleiden. Ik kon niet aanzien dat ons meisje geboren zou worden met bv 38 weken en dan zou moeten lijden, de kans daarop was groot aangezien ze niet zou kunnen ademen, waarschijnlijk ook niet zou kunnen drinken/slikken enzovoorts. De afwijkingen waren te veel/te groot. Ik ben erg dankbaar dat ik natuurlijk heb mogen bevallen, na twee keizersnedes. Het was nog iets wat ik voor haar kon doen. Mijn keizersnedes en overige risico's hebben ook meegespeeld in onze keuzes, maar waren voor mij van ondergeschikt belang. Al tijdens de bevalling werd duidelijk dat ons meisje erg, erg ziek was. Ze is al een dag voor haar geboorte overleden, waarsch. vanwege de weeën. Ik heb uit een heel diep dal moeten komen qua vermoeidheid. Zowel lichamelijk als geestelijk. Nu begin ik langzaam weer op krachten te komen en voel ik mij een beetje zoals voor mijn zwangerschap. Dit brengt voor mij heel dubbele gevoelens mee; zoals: had ik het niet nog langer kunnen redden, etc? Alles voelt heel dubbel, ook de rouw. Zoals ik het nu zie komt er geen nieuw kindje, zeker niet als vervanging maar ook omdat ik dit nooit meer mee wens te maken. Ik probeer zoveel mogelijk los te laten en alle gevoelens binnen te laten komen. Ondanks alle moeilijke dingen voel ik ook veel dankbaarheid. O.a. dat ik zelf natuurlijk kon bevallen en ook dat ons meisje al tijdens de bevalling overleed. Het is goed zo, ze is terug bij haar Maker en heeft geen pijn hoeven lijden. Het gemis is wel groot. Ik wil jullie allen heel goede/gezonde zwangerschappen toewensen. Ik denk dat het voor mij beter is om hier niet teveel meer rond te struinen nu. Toch bedankt voor de goede tijd hier.
Wat hartverscheurend om te lezen, Beebiedrie. Hoe dicht bij elkaar liggen intense liefde en intense pijn soms bij elkaar. Ik wens jullie heel veel liefde en rust toe. Ik denk dat jullie, hoe moeilijk ook, de meest liefdevolle keuze hebben gemaakt. Woorden schieten tekort, zorg goed voor jezelf. Veel liefs.
O beebiedrie wat vreselijk zeg... Ik heb vaak aan je gedacht. Knap hoe jullie het zo met z'n vieren hebben opgepakt. Veel liefde en sterkte gewenst.
Lieve beebdrie, Ik heb veel aan jullie gedacht afgelopen weken. Ik wil jullie heel veel sterkte toe wensen in deze ontzettend moeilijke tijd.
Wat een moeilijke maar dappere beslissing hebben jullie genomen. Heel veel kracht en liefde voor jou en je gezin.
Hier vandaag weer door de keuring heen geweest Alles was goed 😍 toch even mogen spieken 😆😆... Mevr lag lekker te drinken.. Was goed gegroeid.. Ik heb alleen een te lage bloeddruk.. daar kan ik wat misselijk hoofdpijn en duidzelig vanzijn. Over 4 wkn terug dan krijg ik de resus injecties. En bloedprikken. Zolang geen bloedverlies.. gaat het goed.. met 30 wkn liggingsecho placenta 😆 Net ook even naar prenatal geweest nieuwe bhs gehaald.. ben van cup c75 naar 80E.. Voelt echt gigantisch hahaha..
Bioluun nog gefeliciteerd met je zoontje!! Beebiedrie wat een dappere beslissing hebben jullie genomen. Ik wens jullie veel sterkte, liefde en kracht toe!! Lindy fijn dat alles weer goed was! Hier ook een boezem die flink gegroeid is. 😆 Wordt wat straks met bv geven haha. Hier vanmiddag een medische groeiecho. Ben benieuwd hoe die kleine nu ligt. Hij/zij lijkt gedraaid, voel geen hoofdje bovenin.
Ik heb dat ook kiera! Het hoofd is weg bovenin. Daarvoor in de plaats voel ik bovenin nu steeds felle beuken (schoppen?) en onderin wordt mijn blaas constant belaagd. Maar we zijn nog vroeg he, kan nog alle kanten op.