Hey allemaal, Ik hoor/lees hier nooit iets over, maar ik vraag het me toch af... Ik ben ruim 7 maanden geleden bevallen, tijdens de bevalling ingeknipt. Erna uiteraard gehecht, maar de boel was zo ontzettend opgezwollen dat dit volgens mij niet heel handig was allemaal... De hechtingen zijn kapot gegaan en ik heb meer dan 2 maanden een open wond gehad. De wond is niet mooi geheeld, de gynaecoloog heeft tijdens het helen toen het duidelijk was dat het niet mooi dichtgroeide wat stukjes 'vlees' (sorry ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) aangestipt met zilvernitraat zodat ze eraf vielen. Nu 7 maanden later is uiteraard alles geheeld en dichtgegroeid. Echter is het niet mooi aan elkaar gegroeid, ik heb uitsteekseltjes en deukjes onder mijn vagina ingang. Ook bij mijn vagina lijkt iets uitgerekt te zijn waardoor er ook daar iets uitsteekt. Ik voel me er erg vervelend onder dat mijn vulva (voor mijn gevoel) kapot is. Elke dag als ik het was of als ik na het plassen afdroog, dan voel ik weer dat het bobbelig is. Soms is het ook gevoelig, geen pijn gelukkig. Mijn partner vind het totaal niet erg, is erg lief. Tijdens het vrijen heb ik af en toe last van het littekenweefsel wat er ook zit. Maar ik kan me voorstellen dat dit met de tijd wel slijt. Het zit vooral tussen m'n oren, het gevoel dat het stuk is.... Ik vraag me af of er mensen zijn die zich herkennen hierin en hoe je er dan mee om bent gegaan. Bedankt voor het lezen!
Het wordt nooit meer zoals het was... Misschien eens contact opnemen met huisarts/gyneacoloog als je denkt dat het niet goed is hersteld. En verder je "nieuwe" lichaam accepteren, hoe moeilijk ook. Gedurende het jaar na de bevalling hersteld het nog verder en wordt het minder gevoelig.
Ik ben ook verminkt voor het leven na m'n eerste bevalling. Het zag zwart van het hechtdraad. Nog altijd trekt m'n litteken van de knip en die zwelt soms op.
De wond is wel helemaal geheeld, het is gewoon dicht nu. De gynaecoloog heeft er ook al naar gekeken. Zij gaf ook aan dat het niet netjes geheeld is. Ze zei ook dat er eventueel een hersteloperatie gedaan kan worden, maar dat ze dit pas doen als (zoals ze het zo mooi zei) mijn gezin compleet is. @josephinevh, dat klinkt alsof jij hier ook nog niet aan kan wennen?
Ik herken je gevoel wel een beetje. Mijn schaamlip is gescheurd. Bij de eerste bevalling al en toen is het gehecht. Bij de tweede weer en toen is het niet gehecht. Dus een schaamlip ligt in tweeën. In eerste instantie dacht ik: lekker belangrijk. Maar merk dat ik het nu bijna een jaar later toch vervelend vind. Het is toch een beetje verminkt ofzo... Kun je het bij jou niet laten herstellen?
Hey Patrijs, wat vervelend om te horen. Zo voelt het voor mij ook, dat iets aan mij kapot is. En dan zo'n prive onderdeel wat ik eerst eigenlijk best mooi vond. Maar nu wordt ik elke keer als ik het voel herinnert aan de bevalling en de verschrikkelijke periode erna. Ze kunnen het wel herstellen volgens mij, maar dat wil de gynaecoloog dus niet doen zolang ik nog een kindje wil. Snap ik ook wel, misschien gaat het nog een keer stuk.....
Ja dat snap ik ook wel. Ik kan het ook wel laten herstellen maar zou dit ook pas doen als ik zeker weet dat ik geen kinderen meer wil!
Wat naar voor je Ik wilde net gaan vragen of ze dat niet kunnen herstellen met een operatie maar ik zie dat je dat al typt. Ik denk dat er niks anders op zit dan het voor nu te accepteren en in je achterhoofd te houden dat je het kan laten fiksen als je klaar bent met kindjes krijgen? Ik weet niet of het zo is, maar ik kan me ook voorstellen dat het je herrinnerd aan een vervelende periode, misschien dat er dingen zijn die je nog niet verwerkt hebt? Weet ik niet hor, maar misschien kan je daar iets mee Succes meid!
Tja wat zal ik z3ggen ik heb na de geboorte van onze zoon een zoort brug gekregen dit is hersteld met een operata het leek zzeg maar op het velletje tussen je duim en wijsvinger dit is weg gehaald en mee ingang hebben ze vernauwd omdat die was gaan wijken. de operatie was goed gegaan ik had nergens geen last van. Na de geboorte is er vanalles fout gegaan wat herstelt is hebben ze omzeep geholpen o ik zie een brugje die laten we weg zit je dus met je kop ergens anders. en me litteken is gaan wijken geen gezicht dus. mijn tip wacht met herstellen doormiddel van een operatie als je 100% zeker weet dat je klaar bent misschien kunnen ze iets doen mocht je weer een bevalling mee maken. Ik ben gewaarschuwd voor verzakking omdat het nu veel groter is. ik durf geen herstel te doen. miss ooit eens maar nu nee je mag je kleine niet tillen niet fietsen etc.
Hier ook wel wat schade overgehouden na het hechten hoor, en dan had ik maar 4 hechtinkjes. Maar ik merk toch bij 1 binnenste schaamlip dat daar een soort hapje uit is. Beetje raar en moeilijk om te omschrijven maar ik voel wel degelijk verschil. Ik laat het maar zoals het is.
Ik kan me erg goed voorstellen dat je hier mee zit. Wel zou ik een eventuele bevalling afwachten. Bij mn eerste had ik een knip en die was veel te strak gehecht. Nu bij mn 2e heeft de gyn hier rekening mee gehouden tot ik een kleine scheur Kreeg op mn oude litteken. Nu nergens meer last van. Tuurlijk merk ik wel dat het nooit meer was als eerst.
Heel scherp Appeltje Het klopt dat ik veel nare herinneringen heb aan de bevalling en de periode erna. Heb ook voordat ik zwanger werd van mijn zoontje veel te veel ziekenhuis van binnen gezien. Het lijkt alsof elke keer dat ik het voel (door bijvoorbeeld elke ochtend te wassen) dat ik weer herinnert wordt aan alles wat er daar beneden is gebeurd. Ik had voor mezelf besloten dat mocht ik nog een keer zwanger worden van een tweede eens te kijken of en met wie ik hierover kan praten om het te verwerken. Nu probeer ik alles wat er gebeurd is maar zoveel mogelijk te negeren; ik heb immers mijn gezonde zoon