Ik weet niet of dit het goede topic is hiervoor maar ik "zit" met het volgende. Ik heb 2 kids van 4 (bijna 5) en 2. Mijn jongste is een absolute energieslurper en huilt nog steeds erg vaak en veel. Zijn zus heb ik eigelijk nooit wat mee te doen ja een keer gemopper als het haar niet aanstaat Deze zwangerschap is erg zwaar. Behooijke bekkeninstabliteit buikpijn misselijkheid en overgeven. Met warm weer hoofdpijn en veel vocht. Rusten lukt eigelijk niet overdag want de 1 moet om 12 uur opgehaald worden van de psz en de ander om 14 uur van school. Ik wist natuurlijk deze zwangerschap misschien hiersoor wat zwaarder zou gaan worden Maar ik zit langzaam echt op een punt ik er gewoon genoeg van heb. Door de bekkeninstabliteit kan ik gewoon weinig maar de kids vergen aandacht (dit soe ik nog steeds met alle plezier) maar het huishouden is drama. Talloze gesprekken gehad met mijn man over hij wat meer moet helpen. Maar schijnbaar dringt het niet door. Ik verwacht niet hij ramen gaat lappen of stofzuigen maar het zijn de kleine dingen even de hond borstelen of de caviakooi leeg gooien voor me kattenbak schoonmaken (onze kat loopt veel buiten dus dit is een klusje van 1x in de maand ofzo) zn eigen was in de wasmand gooien ipv ernaast dat ik de volgende ochtend niet hoef te bukken om op te ruimen. Of als hij thuis is ook met kinderen bezig is. Hulp van anderen krijg ik ook niet. Mn moeder biedt het wel aan hoor maar daar blijft het bij. Ik belde een x op omdat ik niet in de benen kwam van de pijn of ze met de auto mee kon mn doxhter uit school halen. Maar antwoord was gewoon nee komt nu niet goed uit dus mezelf omhoog gehezen 2 paracetemol genomen op de hoop de pijn minder werd zoonlief op de fiets gezet en maar op de fiets ( mn dochter kan nog niet zelf fietsen) Nu met 29 weken breekt het me op. Ik ben moe en op dit moment geniet ik niet meer van de zwangerschap heb het gevoel ik de hele dag wel kan huilen. Ik ben helemaal geen persoon die hulp vraagt of klaagt normaal gesproken maar de pijn van de bekken geen rust kunnen nemen of keer wat extra slapen begint nu best er in te hakken. Ik loop bij de fysio voor mijn bekken overigens en heb ook lichte oefeningen voor thuis. Mijn 1ste zwangerschap ben ik opgenomen geweest ivm zwangerschapsvergiftiging de 2de was eigelijk probleemloos Ik voel me echt een klaagpersoon nu en schuldig naar mijn man toe dat ik hem vraag wat meer rekening te houden met me maar dat is toch ook logisch
Natuurlijk ben je op, dat is helemaal niet gek! We zijn steeds maar geneigd te denken dat iedereen maar door die zwangerschap heen fietst en dat we zelf grote zeurkousen zijn, maar je zit echt niet alleen in dit schuitje. Ik heb nog geen (levende) kinderen, maar ik maak me nu al zorgen hoe ik ooit zwanger ga zijn als ik al een kindje heb. ik vind het loodzwaar! En dan heb ik nog niet eens bi of dat soort klachten. Ik ben het met je eens dat de man ff de handen wat meer uit de mouwen zou moeten steken, maar over het algemeen is dat wishful thinking Dus ff praktisch, kan je niet op korte termijn een schoonmaakster vinden voor een paar uurtjes per week? Even navraag doen bij buren, kennissen etc. Die doet dan de badkamer+wc grondig, de vloer een keer goed, stofzuigen etc. Dan wordt dat iig 1x per week goed gedaan en heb je daar minder omkijken naar. En het lijkt me het geld dubbel en dwars waard. En stop met denken dat je een zeur bent, wat is dat toch met ons vrouwen, waarom denken we dat steeds maar?? We zijn verdorie een mens in ons lijf aan het laten groeien en we moeten dat blijkbaar zien als iets wat we 'er ff bij doen', dus vooral blijven werken, voor de kinderen zorgen, koken, poetsen en VOORAL geen hulp vragen van de omgeving. Echt heel gek eigenlijk... Succes!
Waarom zou het wishful thinking moeten zijn dat de papa meehelpt? Mijn vriend doet nu echt wel een pak meer hoor. Hij koos toch ook voor een extra kind? En hij gooit zijn kleren naast de wasmand ipv erin? Dat is respectloos, zelfs als je niét zwanger bent. Hij kan toch wel als een volwassen man in het huishouden fungeren? Voor de rest: zoek jezelf een poetsvrouw. Moet je man niet over klagen, dan moet hij zelf maar meer doen.
Ja mijn ervaring is het ook niet, mijn vriend pakt álles op, is ook veel opgeruimder dan ik. Maar goed, hij werkt ook makkelijk 60 tot 70 uur per week, dus als hij er geen puf voor zou hebben, zou ik daar ook wel in kunnen komen. Maar als ik zie hoe vaak een dergelijk topic voorbij komt, dan lijkt het dat ik (en jij) enigszins geluk hebben. Daarbij, als ts al doodmoe is, moet je je veldslagen kiezen. Nu willen dat je man meer doet kost meer energie aan eindeloze discussies dan op zoek gaan naar externe hulp. En sorry, maar was naast de mand, en ik kan niet bukken, dan is het heel simpel: die was blijft lekker liggen en wat in de mand ligt gaat de machine in. Maar goed, ik hoef de mand niet eens te sjouwen. Man, ik raap de post al niet eens meer op en ik ben pas 23 weken ver De hond kan voor een keer naar de hondensalon, cavia's heb ik geen verstand van en 1x in de maand de kattenbak lijkt me ook nog te overzien. En nogmaals: vindt een schoonmaakster en leg de lat lager voor jezelf!
Wat vervelend dat jij je zo voelt! En jammer dat je man t niet begrijpt. Gelukkig doet de mijne echt alles en werkt hij ook nog een 50 uur in de week. Misschien toch echt nog een keer met hem praten?! Hier ook hoor. Alles op de grond in niet IN de wasmand ga ik niet wassen. Moet alles wel 3x vragen want mijn vriend is altijd met 12 dingen te gelijk bezig. Maar liever dat dan dat ik achter z'n kosten sta op te rapen. Misschien moet je de was en andere dingen gewoon laten. Dan word t binnen 2 dagen een rommel en snapt hij het. Misschien hulp vd gemeente dat er iemand af en toe komt helpen. Of inderdaad schoonmaak hulp in huis?! Das misschien makkelijker vragen dan aan buren/vrienden etc.
Mijn man en ik zijn beide geen poetsers, maar af en toe moet er wel eens wat gebeuren ik vraag heel direct aan hem wat ik verwacht: wil je vandaag of morgen stofzuigen/douche schoonmaken enz. Wil je zo even de wasmand naar boven tillen. Mocht er iets naast liggen ga ik daar sowieso niet voor bukken.. concrete vragen komen meer aan over het algemeen. Verder zou ik de lat niet heel hoog leggen qua huishhouden. En hoe zelfstandig zijn je kinderen? Mijn zoon van twee is de afgelopen maanden een stuk zelfstandiger geworden. Heb opstapkrukjes staan zodat hij zelf op de commode en in de kinderstoel kan klimmen. Trap op en af en auto in en uit doet hij zelf. En ik vraag hem vaak genoeg of hij iets voor me wil oprapen. Misschien valt daar ook nog wat winst te behalen.
Zowiezo was niet in wasmand wordt niet gewassen. Stofzuigen kan hij ook best... Zijn er geen moeders waarmee je kuntnafapreken dat je dochter mee naar school gaat en thuis komt? En zo ook voor de psz?
Dit had ik vandaag even nodig Ik heb een heel makkelijke peuter en kan met recht zeggen dat het niet aan haar ligt dat ik het de laatste weken zo zwaar vind allemaal, maar jeeeeetje wat heb ik er genoeg van. En daar blijf ik me maar schuldig over voelen. Dat ik geen gezellige, actieve mama meer kan zijn, het huishouden niet goed op orde heb en het eten op tijd op tafel en tegenwoordig bijna dagelijks de tv wel even aan... Ik ben ook zo eentje die maar moeilijk om hulp kan vragen en eind van de middag wanneer mijn man thuis komt uit zijn werk zit ik zo'n beetje standaard te huilen van vermoeidheid en pijn. Maar ik begrijp dat dat soms best mag? Vandaag voor het eerst hulp gevraagd met boodschappen doen en zelf alleen een wasje opgevouwen en Nijntje gekeken met m'n meisje om even bij te komen van het niets doen. Man neemt Chinees mee dus hoef zelfs niet te koken. Ben bijna trots dat ik het een beetje kan laten gaan vandaag.
Je mag zéker trots zijn! Want blijkbaar kunnen we álles, behalve delegeren. En dat lijkt net het enige te zijn wat we niet erg vinden om niet te kunnen!! Dat is toch raar!
Was naast de wasmand niet wassen heb ik uiteindelijk mezelf mee dus das dan geen optie hahaa. Mn kinderen zijn goed zelfstandig mn zoontje pakt een handdoek en legt die op de bank voor een schone luier(haat de commode namelijk) nu ik mn berichtje lees merk ik hoe mijn overkomt even ter aanvulling daarop. Onze rommelzolder moet helemaal verbouwd worden in de weekenden en extra vrije dagen is hij daar eeg druk mee. Niet alleen een laminaat en behang maar er moest een plafon in. Schotten cv ombouw echt van oude rommelzolder naar slaapkamer. Als ik hem vraag boodschappen te doen gaat hij ook zonder te miepen. Ja so.s een zucht maar goed dt begrijp ik best als je 7.00 uit huis vertrekt en 1800 bent en mee helpt met de kinderen op bed krijgen. Ik denk nu vooral dus het toch aan mezelf ligt lang leve hormonen haha.ik ben iemand die de gehele dag normaal bezig was. Van huishouding tot de kinderen tot savonds nog lekker trainen en frisbees gooien met onze border collie en dat moet ik voor de komende periode los laten en accepteren dat dat allemaal nu even niet meer wil.
Ik vind het niet alleen aan jou liggen. Wij werken allebei voltijds, maar wij moeten 's avonds toch ook nog het huishouden doen? Waarom zou je man dat dan niet kunnen of moeten, zéker tijdens deze zware tijd voor jou.
Misschien goed om een met iemand een praatje te maken zodat je wat meer kan accepteren dat dingen nu lastiger gaan en dat je er wat minder er door heen zit?
Hier ook hoor...vanmorgen werd het me ook ff teveel....dus een potje flink gejankt...en ml leek het nu wel serieus te nemen. Hier ook zwanger vd 3e...1 van 5 en 1 van 1,5 lopen. Geen hulp verder....mijn moeder in het laatste stadium van kanker en kan ieder moment te komen overlijden... Weinig rust...manlief die van 5 uur tot 19 uur werkt...dochter die nog niet doorslaapt, bi enz enz enz... Maarja positief blijven af en toe potje janken en hup weer gaan haha... Het voordeel...ik kom tijd tekort...vind dat de zwangerschap heel snel gaat dus hoop de laatste weekjes ook
Zou ten eerste op je strepen gaan staan tegenover je man. Jullie hebben er samen voor gekozen om voor een derde kind te gaan, dus kan hij prima meehelpen in de huishouding en wat taken tov de kinderen overnemen 's avonds. Sorry, kan me daar erg boos over maken.. Ik werk ook 40u per week en doe ook gewoon de huishoudelijke taken. Dus jouw man kan dat ook prima 😉 Is het eventueel een optie om te kijken of er in je omgeving iemand is die je kan helpen met huishoudelijke taken of overdag met de kinderen? Eventueel een schoonmaakster of oppasser (zwart betaald?) zodat je iets meer tijd hebt voor jezelf en tijd hebt om te rusten?
Het lijkt me erg lastig idd om te accepteren dat je niet alles meer zelfstandig kan. Hulp vragen moet kunnen, laat je jezelf niet wijs maken dat je een zeur bent. Huishouden, kids en ook nog zwanger van een 3e is niet makkelijk! Gun jezelf wat rust, succes!