Ik heb zelf gewoon nooit over pijnstilling nagedacht, niet dat het voor mij 'per se' geen optie was maar ik had het idee dat het niet nodig was en dat als je je van tevoren al druk maakt over de pijn het pas écht pijn gaat doen aangezien pijn toch ook voor een groot deel in je hoofd zit. Toen ik hoorde dat je met de ruggenprik 20% kans hebt op koorts en omdat ze dan niet kunnen achterhalen of de koorts van de prik, of van een infectie komt, je kindje altijd 3 dagen aan de antibiotica moet, was ik ervan overtuigd dat een ruggenprik er sowieso niet ging komen. Lijkt me niks om zo'n klein waarschijnlijk helemaal gezond kind voor niets aan de antibiotica te hebben de eerste dagen van zijn leven. Uiteindelijk ook zonder pijnstilling bevallen en er geen moment bij stilgestaan. Natuurlijk snap ik dat dat niet altijd meer een optie is en wat je niet trekt, dat trek je niet, dus ik ben niet per definitie tegen een ruggenprik.
Ik moest na de bevalling een rhesusprik en stond echt te miepen daarover. De verpleegster snapte er niks van dat ik na een bevalling stond te piepen voor een naaldje, maar ik heb echt een hekel aan naalden
Ik ging mijn eerste bevalling heel ontspannen in en wilde graag thuis bevallen maat na een avond en nacht van weeën en opeens geen weeën maar wel hevige bekkenpijn wilde iktoch graagnaar het ziekenhuis. Daar aan het infuus en ctg. Veel weeënstormen verder kreeg ik zonder vragen pethidine. ( Ik was behoorlijk in me zelf gekeerd) Daar werd ik heel wazig van maar weeën kwamen opens onregelmatig en geen mm meer ontsluiting. Toen vond het gyn het neer dan genoeg. Binnen no time op de ok en onderweg nog behoorlijke weeën weg moeten puffen. Ik vond een ruggenprik altijd doodeng maar wat was ik blij met de spinale verdoving! Kon die man wel zoenen en merkte er eigenlijk niets van. Achteraf had ik beter moeten bedenken dat een ruggenprik misschien een goed plan maar ik was eigenlijk behoorlijk van de wereld.... Bij mijn tweede een geplande ks en met allebei kelderde mijn bloeddruk dramatisch door de ruggenprik.
Ik zou zelf niet snel kiezen voor een ruggenprik, maar ik kan best begrijpen dat het in sommige situaties een prettige/verstandige keuze is. Ik ben zelf nooit op dat punt beland (bevallen zonder pijnstilling), maar ik weet dat ik ook ergens mijn 'grens' heb qua wat ik kan/wil verdragen. Die grens ligt voor iedereen anders neem ik aan en je weet niet of/wanneer je daar in de buurt komt. Zeg nooit nooit is mijn mening . Ik heb wel veel vervelende ervaringen gehoord tav ruggenprikken (niet goed gezet, hoofdpijn naderhand met verplichte platte bedrust e.d.), dus in die zin denk ik er niet echt makkelijk over.
Tijdens de zwangerschap wist ik al dat ik voor ruggenprik zou gaan. Ik snap dus echt niet waarom je pijn zou willen lijden? Als je bij de tandarts komt neem je toch ook altijd de pijnstilling zonder na te denken? Zo denk ik er over. Heel erg pro dus. Mijn bevalling heb ik als heel relaxed ervaren. De eerste 3 cm was een hel (gebroken vliezen, weeenstorm, geen vorderende ontsluiting..) dit duurde een uur of 6. Brr. Maar zodra de ruggenprik zat was het super relaxed. Lachend ging ik persen. ik voelde m'n zoontje wel goed passeren en wist zelf wanneer ik moest persen. Maar voelde geen pijn. voelde me ook gewoon normaal en heb alles bewust meegemaakt. was ook de bedoeling natuurlijk haha. Ik kan het dus iedereen aanraden
Ik ben pro keuze! Zelf eerst remifentanil gehad en daarna een ruggenprik voor de ks. Had het graag zonder gedaan, maar door mijn ziek zijn was dat sowieso geen optie meer helaas. Mochten we ooit besluiten voor een volgende te gaan, dan hoop ik het zonder te kunnen doen, maar als dat niet is, tja dan niet! Oh en normaal neem ik nooit pijnstillers, hooguit een of twee keer per jaar een ibuprofennetje.
Het lijkt me allereerst verschrikkelijk om de controle over mijn (onder)lijf kwijt te zijn. Verder ben ik ook goed in rampscenario's bedenken en ben daardoor bang dat de ruggenprik verkeerd geprikt wordt, dat ie naar boven uitstraalt of gigantische hoofdpijn krijg of zoals ik bij een stage heb gezien een erge bloeddrukdaling, waardoor ik de rest van de bevalling en met name de geboorte niet bewust mee maak. Gelukkig duurde het 'serieuze' deel van mijn bevallingen erg kort waardoor er geen eens tijd was om na te denken een manier vorm van pijnstilling. Maar ik kan me wel voorstellen dat als je al lang bezig bent, uitgeput bent, dat het een verademing is. Maar niet voor mij dus.
Voor! Ik heb een fantastische bevalling gehad dankzij de ruggenprik. Na 4 uur afzien voor een ruggenprik gekozen en super relaxed zonder(!) pijn bevallen.
Ik neem dus nooit verdoving bij de tandarts, meer omdat ik het eng vind. Twee keer bevallen zonder pijnbestrijding, heb van mezelf een lage bloeddruk en was bang dat die zou kelderen ( bij narcose een keer meegemaakt, geen pretje )
En bij de tandarts heb je alleen jezelf, niet je kindje wat daarna ook (vaak) verplicht aan de troep moet..
Ik wilde absoluut geen ruggenprik. Ben sowieso erg anti-medicatie, het is allemaal troep voor je lichaam dus ik neem dat alleen als ik anders doodga of de pijn een behandeling bijvoorbeeld in de weg staat. Zo wilde ik wel een verdoving tijdens het hechten na de bevalling, al heeft ze een deel ook zonder verdoving gehecht. Maar helemaal zonder verdoving reageerde mijn lichaam steeds uit reflex met aanspannen en kon ze er niet bij dus die verdoving moest maar even. Maar een ruggenprik écht niet. Heb de hele bevalling onder de douche gezeten, dat werkte prima als natuurlijke pijnstilling. Ik leef nog .
Niet voor of tegen...maar ik hoef hem niet. Ben er doodsbang voor :') geen ruggeprik mits noodzakelijk ivm een keizersnede. Bij een "gewone" bevalling zijn er ook nog andere opties.
Vorige bevalling geen medicatie gehad, maar ik sta er wel voor open. Ik zie het niet als falen of wat dan ook, meer als hulpmiddel voor als ik het echt niet meer trek.
Niet voor of tegen. Het is niet aan mij wat een ander doet of wil tijdens haar bevalling. Ik wilde met de eerste thuis bevallen en dan kies je er dus automatisch voor om het zonder pijnstilling te doen. En die had ik ook niet nodig. Gelukkig kon ik goed ontspannen: lang leven de douche. Het deed zeker pijn, maar het is een ander soort pijn dan bijvoorbeeld je teen breken. Uiteindelijk moest ik toch naar het ziekenhuis omdat de kleine er niet doorheen paste. Ze is met de vacuüm gehaald. 2 uur lang persweeën wegzuchten kan ik niemand aanraden maar dan ben je toch al te ver voor een ruggenprik. Dit keer gaan we gelijk naar het ziekenhuis, maar ik heb al in dikke rode letters in mijn dossier laten zetten dat ik zo min mogelijk mensen aan mijn bed wil, geen medicatie en zo min mogelijk medisch ingrijpen. (indien alles goed gaat natuurlijk). Het enige wat ik nodig heb (als ik weer zo goed kan ontspannen als bij de eerste, want dat weet je natuurlijk helemaal niet) is een douche, een bed en mijn man. Ik ben overigens geen natuurmama, ben na twee weken gestopt met de borstvoeding omdat het gewoon niet lukte, heb mijn dochter niet gedragen maar gewoon in de wagen vervoerd en heb niet alleen zelf gekookt voor haar maar (en nu ga ik regelrecht naar de hel) ook potjes gegeven als dat zo uit kwam. En ik kijk totaal niet neer op vrouwen die wel een ruggenprik nodig hebben. So what? De ene bevalling is de ander niet en het ene lijf is de ander niet. Volgens mij is er geen foute manier om te bevallen of je het nu met pijnstilling doet of zonder, als het kindje er maar gezond uitkomt en jij als vrouw en moeder er met een goed gevoel op terug kijkt is het een goede bevalling.
Omdat die pijn je ook in de goede richting duwt? Ik ben type ADHD, compleet concentratieloos, maar door de pijn en de concentratie die je ervoor nodig hebt om daar mee om te gaan, is mijn bevalling heel goed en vlot verlopen. Je komt echt in een soort eigen wereldje vond ik. Niet dat die pijn nou zo prettig is, maar al het andere valt wel compleet weg.
Grappig want bij de tandarts voor elk pijntje een verdoving vind ik echt belachelijk. We kunnen tegenwoordig niks meer hebben. Ik zei vooraf dat ik geen medicatie wilde tijdens mijn bevalling maar na 20 uur werd mij aangeraden om toch een ruggeprik te nemen omdat ik anders de persfase echt niet meer zou trekken. Toen heb ik gewoon dat advies aangenomen. Ik kan best wat hebben qua pijn maar soms is het gewoon niet anders. Zo ga ik er nu ook weer in. Ik hoef geen pijnstillend behalve als de situatie daar om vraagt.
Dit is dus onzin. Mijn kindje hoefde nergens aan. en mijn anesthesist heeft mij alles heel goed uitgelegd hoe de ruggenprik nou precies werkt, het heeft totaal geen effect op je kindje.
Jeetje menen jullie dat nou echt, dat jullie geen pijnverdoving nemen bij de tandarts..? Ik ben er even stil van, echt haha! Why..?? ik zal dit echt nooit kunnen begrijpen!
Hier heb ik meer last van de nasleep van de verdoving dan eventjes boren.dus ja zo veel mogelijk zonder.kijk bij een wortelkanaalbehandeling is het anders maar voor een klein gaatje liever niet. On topic.voor de eerste wilde ik absoluut geen pijnmedicatie, maar naar uren weeën zonder vooruitgang in ontsluiting,heb ik eenmaal in het ziekenhuis eerst iets gehad om even een beetje te kunnen rusten/slapen en daarna schoot het nog niks op,weeënopwekkers werden aangesloten (na toestemming van mij) en dat was echt geen pretje en dus gekozen voor een pompje.waarvan ik dus vooral high van werd.echt pijnstillend was het niet. Bij de 2e ging alles stuk fijner en heb ik geen medicatie gehad.alleen een verdoving bij het hechten. Bij de 3e sluit ik niks uit maar de voorkeur gaat nog steeds naar liever niet maar als het nodig is zal ik er gebruik van maken.