Ik zou graag jullie mening willen horen. Ik merk dat ik door de emoties moeilijk rationeel kan denken. Elk jaar vieren we de verjaardag voor de kinderen met een groot feest. Elk jaar op dezelfde dag en voor mij erg belangrijk. Mijn vader laat net via een berichtje weten dat hij niet komt, omdat hij op vakantie is. Afgelopen week heb ik mijn oma begraven en mijn moeder is niet meer in beeld. Dit betekent dat er geen familie komt van mijn kant. Ik ben teleurgesteld en verdrietig. Ik vraag me af of ik misschien teveel van hem verwacht? Of dat mijn gevoel terecht is? Ik weet ook niet zo goed wat ik er verder mee moet. Wat zouden jullie doen?
In ieder geval zal ik het feest echt niet van dag gaan veranderen voor mijn vader. Hebben jou kinderen een goede band met hun opa? En aan de ene kant gebeurt dit vaker of is dit de eerste keer? Zien ze hun opa vaak, misschien wil hij een andere keer komen? En spreek anders af dat opa belt op de feestdag, dat vinden kinderen ook altijd leuk. Ik snap je wel, maar kinderen zijn meestal wel makkelijk, zeg gewoon dat opa op vakantie is en een andere keer komt.
Ik denk dat ik er meer moeite mee heb dan dat de kinderen zullen hebben. Ze weten het nog niet. Zij zullen het denk ik jammer vinden, maar zetten ze zich er wel over heen. Ze hebben een goede band en ondanks de afstand (200km) komt opa regelmatig een weekendje. Ik heb het er vooral moeilijk mee dat hij het juist nu laat afweten. Nu mijn oma er niet meer is, is hij eigenlijk de enige familie nog en ik heb hem nu juist nodig.
Ik zou inderdaad wat je hier zegt ook open met hem bespreken. Dat werk voor mij altijd het beste om van een (mogelijk onterecht) rotgevoel af te komen.
Ik denk dat er zeker een reden is voor hem om juist nu op vakantie te gaan, dus ik zou hem die ruimte even geven. Als hij normaal regelmatig een weekendje komt, een goede band heeft met de kinderen etc, dan zou ik er van uitgaan dat hij de 'schade' later wel inhaalt. Je kan natuurlijk benoemen dat je het jammer vindt dat hij niet kan, maar ik zou 't 'm niet kwalijk nemen.
Nou, dat is echt niet netjes van hem. Heb je hem gevraagd waarom hij er geen rekening mee heeft gehouden? Ik snap je gevoel heel goed. Het is net of je er niet toe doet. Ik heb hetzelfde gehad met mijn zus. En dat terwijl onze band echt heel goed is. Wij hadden twee data waarop we ons kraamfeest wilde vieren. Ik kreeg van haar te horen: niet de 8ste hoor, dan zijn wij op vakantie. Ik stelde het echt niet op prijs dat zij de vakantie had geboekt terwijl ze wist dat wij rond die tijd het kraamfeest van nota bene haar petekind wilden vieren. En dan zonder overleg. Het gaf mij het gevoel dat wij rekening met haar moesten houden en zij vooral niet met ons. Gelukkig is het wel uitgepraat. Dat is ook mijn advies: praat met je vader als je wat minder emotioneel bent. Vraag hem waarom hij geen rekening met jullie feest (en dus met zijn kleinkinderen) heeft gehouden. Benoem dat je je gekwetst voelt en luister naar wat hij zegt. Uitpraten is altijd beter dan opkroppen, ook als je misschien niet helemaal op één lijn komt te zitten.
Ja erg lastig, maar zoals je zelf aangeeft, je kinderen vinden het minder erg dan jij. En het is hun verjaardag. Ik zou hem aangeven dat je dit erg jammer vind en hoe je je erbij voelt, maar verder in het midden laten wat hij doet. Het heeft weinig te maken met zijn band met de kinderen. Dat zit verder wel goed, dan komt opa later een weekend en maakt hij het goed met hen. Met jou kan hij misschien wel eerder in gesprek gaan een aangeven dat het niet de bedoeling was dat hij je kwetst, zelf ook even er tussenuit wil omdat het voor hem ook best pittig is en dat hij niet had gedacht dat je je er zo rauw onder zou voelen. Maar goed, dat is dan als je uitgaat van een niet-beladen-intentie. Beste intenties en zulks. Maar ik snap wel dat het voor jou op dit moment heel anders aanvoelt. Dat heb ik ook regelmatig en wens je daar veel sterkte mee. Het is toch iets waar je mee zou moeten dealen. Hij denkt er vast anders over en is niet van plan om zijn vakantie te annuleren (verwacht je dat?).
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje overdreven. Het is een volwassen man, laat hem lekker? Hij komt regelmatig en normaliter altijd aanwezig op het feestje, nu is hij een keer op vakantie en dan zou dat niet moeten mogen..?
Weet hij dat dit zo belangrijk voor je is? Ik zou het gewoon eerlijk met hem bespreken vanuit je eigen gevoel. En verder heel veel genieten van het feestje en de kinderen. Komt vast helemaal goed.
Poeh zo voelt het inderdaad . Voor mij is het belangrijk en voor hem lijkt het minder en dat doet pijn. Hij gaat gemiddeld acht keer per jaar op vakantie en heeft er volgens mij verder helemaal niet over nagedacht. Het is denk ik niet bewust, maar misschien dat dit juist ook wel pijnlijk is. Tijdens mijn beide bevallingen was hij ook al op vakantie en nu gaat een vakantie weer voor. Ik denk dat het goed is dat ik hem morgen even bel om erover te praten. Ik ben nu te emotioneel. Het lijkt wel alsof ik nu pas besef dat ik bijna geen familie meer heb en dat komt wel even binnen.
Mijn vader gaat 2x per jaar (langere periode) op vakantie (zijn vrouw woont niet in nl ivm visumproblemen) en dat is wel eens voorgekomen dat dit ook tijdens de verjaardag van een van mijn kinderen is. Met mijn moeder heb ik geen contact, dus die komt sowieso niet. Wat mij helpt is om het van te voren voor mezelf even te erkennen dat het vervelend is, zodat ik het geaccepteerd heb op de dag zelf en gewoon kan genieten. Meestal komt hij dan een week later, met extra veel cadeautjes/souvenirs, dus de kinderen vinden het alleen maar leuk dat het verspreid is en hebben meer persoonlijke aandacht dan mogelijk is in alle hektiek en drukte van zo'n feest. Daarnaast gun ik het hem ook echt, ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om je partner langere tijd niet te kunnen zien. Even bellen/skypen, inhalen zodra hij terug is en vooral genieten van de mensen die er wel kunnen zijn, volgend jaar zal het waarschijnlijk wel anders zijn.
Handig als je dat ook even had vermeld in je openingspost. Als hij echt zo vaak op vakantie gaat snap ik beter waarom je zo teleurgesteld bent. Ik kreeg de indruk dat hij na langere tijd voor het eerst op vakantie ging.
Fijn voor jullie reacties. Het komt mij nu drie weken van te voren nogal rauw op mijn dak, omdat ik hem nu ook gewoon nodig heb. Dat hij bijv. op vakantie was rond mijn bevallingen, heb ik nooit een probleem gevonden. Het is nu vooral de timing en het gemak hoe hij het in een berichtje laat afweten. Ik ga er in ieder geval mijn dag niet door laten verpesten en er een mooie dag voor de kinderen van maken.
Snap je helemaal. Ik heb ook alleen mijn vader nog en zou ook hevig teleurgesteld zijn. Je voelt je al zo alleen zonder moeder en dan laat je pa het ook nog afweten.
Belangrijk nee. Spin mensen niet vast op jouw afspraken laat vrij wie vrij wilt zijn. Mist cadeua wel nog komt en een.kop koffie. Laat los besteed je energie wat wel belangrijk is. Snap wel maar heb wel steeds meer zo iets hun hun leven ik mijn leven. Heel het leven al een.underdog geweest. En soms nog is er klaar mee klopt ik tik dit vol emoties. Belangrijk zijn zoon dochter katten de rest is verspilde energie.
Het gaat dus niet om de verjaardag maar om het gemis van je vader op een dag die moeilijk voor je kan worden. Daarnaast het gevoel dat je geen prioriteit 'bent'. Je wilt hem niet vragen om niet op vakantie te gaan maar ergens zou je dat wel willen. Het laatste stukje 'team' valt nu uit elkaar. Mijn advies. Laat hem weten hoe belangrijk hij voor je is, hoe emotioneel je je voelt nu oma overleden is en hoe confronterend het voelt nu hij ook niet op de verjaardag zal zijn. Dit laten weten zonder eisen kan heel waardevol voor jullie beide zijn. Sterkte, ik begrijp dat dit een moeilijke periode voor je is. En Elmo, voor jou een knuffel, die kun je wel even gebruiken denk ik...
En je oma was dat de moeder van je vader? Als je vader echt zoveel reist dan is de kans natuurlijk heel groot dat hij net weer op vakantie is als jouw kindje geboren wordt. Dat zou ik nu niet laten meetellen.
Dank je wel. Je verwoordt het heel goed. Mijn oma was ook mijn moeder. Zij heeft mij opgevoed en stond altijd voor mij klaar. Ergens had ik de verwachting dat mijn vader dit nu over zou nemen. Ik besef nu dat dit niet reëel is. Hij is zijn hele leven al aan het reizen en dat zal ook altijd voorrang hebben. Ik zal moeten accepteren dat dit ook nooit meer anders zal gaan worden en dat ik moet genieten van de momenten dat hij er wel is. Ik ga hem vanavond bellen en het wel uitspreken naar hem, maar zonder verwachtingen van mijn kant. Elmo hoe is het met jou nu? Volgens mij had je ook een moeilijke avond?