Ik vraag me af in hoeverre het newborn moederschap en de bevalling nu werkelijk is.. Ik hoor vrouwen klagen die vervolgens binnen een halfjaar toch een tweede nemen. Hoe kan het dan zo zwaar zijn? Haha Jullie ervaringen?
De bevalling van mijn eerste is mijn heel erg meegevallen, ook het herstel en de kraam week. Maar nou moet ik wel zeggen dat ik geen moeilijke bevalling heb gehad, geen complicaties, borstvoeding verliep goed en had een makkelijke baby. Na de kraam week ging het eigenlijk allemaal vanzelf dus nee, ik vond het niet zwaar. Maar goed, deze zwangerschap verloopt al heel anders dus misschien heb ik over twee maanden wel een heel andere mening hahaha.
De bevalling vond ik reuze meevallen. Tuurlijk deed het pijn maar dat weet je vantevoren. Het eerste jaar vond ik het zwaarst en lang niet altijd even leuk.
De bevalling zelf is wel ff pittig natuurlijk, maar niet iets waardoor ik me zou laten tegen houden. Ik vind een kind opvoeden in fases zwaar. Maar ik weet dat het altijd fases zijn en tja, cliché, het is het allemaal waard.
Het is natuurlijk maar net waar je je op instelt en hoe alles daadwerkelijk verloopt. Tijdens mijn zwangerschap had ik helemaal niet veel klachten en ik was het zelfs op het einde ook niet echt zat(natuurlijk wou ik wel graag de kleine in mijn armen). Dus de kraamweek vond ik best tegenvallen, omdat ik toen opeens last had van vanalles. Ik kon amper de trap af en had veel pijn met zitten en ook liggen. En het ligt er maar net aan hoe je kindje is. Ik moest zelf behoorlijk wennen aan het moederschap en alles wat daarbij hoort. Na een jaar durfde ik weer voor een kindje te gaan.
Ja ik vind het in sommige opzichten zwaar, maar ook zo waard! De zs heb ik erge bi, dus dat maakt het zwaar maar houdt me niet tegen want het is niet iets onoverkomelijks. De bevalling is pijnlijk en pittig maar het wondertje wat je vervolgens in je armen krijgt maakt het t dubbel en dwars waard. De eerste maanden vind ik aan de ene kant pittig, maar het is meestal ook enorm genieten. Steeds voert het geluk de boventoon tegenover het negatieve, voor mij althans. Ik heb ook vriendinnen die echt absoluut geen kind meer willen vanwege dat ze het veel te zwaar vinden, dus dat kan ook.
Ik heb er 4 in 6 jaar gekregen Bevallingen vielen mee, doet pijn maar het is echt waar ( in mijn geval) je bent het zo vergeten en zou het zo overdoen. Het moederschap zelf vind ik op bepaalde momenten zwaar * zelf ziek zijn en man die moet werken en dus alleen zorg voor 4 kindjes * ze zijn nooit tegelijk ziek dus elke week 4 weken lang heb ik gebroken nachten en nachtelijke kotsbuien en douche sessies en na een paar weken toch echt niet leuk meer * met onze jongste hebben we weken op de ic in Nijmegen moeten verblijven en helaas nog met regelmaat naar het ziekenhuis en dat is dan wel zwaar Verder vind ik het echt heel erg mee vallen, ja het is druk maar ik ben echt van Go with the flow en nemen zoals het komt, niet stressen als niet gaat zoals verwacht en maar gewoon het beste ervan proberen te maken.
Zwangerschappen waren wat minder hier maar zolang ik rustig aan deed goed te doen en ook echt wel genieten! Bevalling 2x goed verlopen. Tegen de tijd dat het echt goed pijn ging doen was het er ook zo! Eerste jaar bij allebei geen problemen gehad borstvoeding ging goed en sliepen vrij snel Door. Moet wel zeggen nu met 1 van 4 en 2 jr en zwanger van de 3de vind ik wel pittig. Maar is dan idd ook weer een fase waar e Door moet. We gaan de zomer in heerlijk naar buiten dan gaat het stukken beter
Ik had een totaal ruptuur en een gekneusd stuitje na de bevalling dus kon maandenlang niet fatsoenlijk zitten. Kreeg fysio om mn sluitspier weer te laten werken... Ja dat bestaat echt en is niet leuk als je pijn hebt en bomvol hormonen zit. Daarnaast vond ik de bevalling doodeng, ik was heel bang dat mn zoontje het niet zou overleven. Toch was mn zwangerschapsverlof de gelukkigste tijd uit mn leven omdat je toch zo'n heerlijk klein en in mijn geval gelukkig gezond hummeltje hebt. Maar nu ben ik zwanger van de tweede (de eerste is ruim 2,5) en ik zie toch weer op tegen de bevalling en de pijn en de spanning eromheen. Dus of het zwaar is? Ja vind ik wel, maar ook geweldig.
Dan heb je het in elk geval zo snel mogelijk gehad !!! Bevallen vond ik hier de eerste keer peanuts, dus dat weet ik niet. Dat verschilt helaas per vrouw per zwangerschap. Ik krijg mijn tweede binnen nu en een paar dagen. Als dat weer peanuts is, snap ik het wel. Ik vind het eerste half jaar onwijs verschrikkelijk. Ook al hou ik onwijs verschrikkelijk veel van mijn kind (kinderen, over een paar dagen). Ik zou ze niet willen missen en ik zou voor beiden mijn leven geven, maar dat eerste half jaar vind ik een ware nachtmerrie en ik zou willen dat de tijd versneld wordt. Althans, van de eerste vond ik dat. Ik denk van de tweede ook wel. Soms is het zwaar, maar soms ook niet. En als je dan zo'n klein mannetje in je bed hebt liggen met zijn mooie lieve blauwe ogen waar je urenlang in zou kunnen staren en je aait met je vingers door zijn mooie haartjes en ziet hem van op zijn speentje sabbelen met zijn lievelingsknuffel en dat hij dan zegt: mama, ik hou van jououou .... Nou, geef me er dan nog maar tien! Daarentegen heb je ook lekkende luiers, zeur- en huilbuien, tandjes, driftig gedoe omdat hij niet mag balanceren op de vensterbank of de poes mag schoppen, corrigeren door 10.000x nee te roepen/af te leiden of gedrag te verbieden en dat soort dingen - dat maakt het wat minder fijn. Dan hou ik het er liever bij één. Of soms breng ik hem een uurtje langer weg naar de opvang die we toch nodig hebben. Al met al valt het niet tegen, maar pittig is het wel!
Bij de eerste vond ik m'n zwangerschap een eitje, bevalling was pittig maar goed te doen. De kraamweek was echt heerlijk, maar die maanden daarna.... Poeh, die vond ik wel heel heftig hoor. Ondanks een zwaar (half) jaar, toch vrij snel zwanger van nr. 2. Deze zwangerschap valt me echt tegen, hopelijk worden de bevalling en de eerste maanden minder zwaar dan bij nr. 1
Net bevallen van de tweede (om 2:22 vannacht) en het was prima te doen. De tweede keer ging sneller, makkelijker en deed minder pijn
Ondanks dat ik een volgens iedereen zware bevalling had... En mijn ventje daarna nog 10 dagen in het zh moest blijven ivm mogelijke hersenschade heb ik het alles niet als zwaar ervaren. Tuurlijk die eerste dagen waren angstig en het heen en weer reizen naar het zh pittig.. En mensen zeggen dat het eerste jaar het zwaarst is nou ik heb dat ook niet zo ervaren, vond het heerlijk!!!
Er spelen verschillende factoren mee. Je zwangerschap en de ongemakken die je in verband daarmee hebt. Ging bij mij best. Bevallingen en de pijn die je ervaart. Bij mij viel dat mee. Of je makkelijk went aan het moederschap. Ik vond het erg tegenvallen dat ik nooit meer even voor mezelf had op het moment dat ik daar aan toe was. En ik vond het klote dat mijn lijf niet lekker ging met de borstvoeding. Achteraf ben ik ondanks m'n nuchterheid ingepakt door de borstvoedingsmaffia: ik had te weinig, ondanks elke twee uur voeden en kolven bleef ik een jankende baby houden die niet genoeg groeide. En ik vond en vind het uitdagend om met kinderen nog genoeg aan mijzelf te denken. Anderen klagen over gebroken nachten of over zorgen of onzekerheid of vermoeidheid. Heb ik dan weer minder last van. Maar het belangrijkst is volgens mij je kind. De eerste was een huilbaby is is ook al peuter nog een dramaqueen. Daar kun je nog zoveel van houden, ze halen het bloed onder je nagels vandaag en je kunt ze serieus wel achter het behang plakken. Je kunt ze eerlijk gezegd ook bijna haten soms. Met alle gedachten over dat je niet geschikt bent als ouder als gevolg. En er zullen vast mensen zijn die vinden dat je zoiets niet mag zeggen, maar dat was wat mij betreft wel wat haar babytijd zwaar maakte. De tweede is echter diametraal tegenovergesteld. Die maakt alles makkelijk - in verhouding dan.
Vond eerste zwangerschap niet zwaar, behalvede eerste weken met de misselijkheid. Vind de bevalling zeker niet zwaar. Ging heel snel en voorspoedig. En het moederschap heb ik nooit als zwaar bestempeld. Dan vind ik eerder deze peuterfase wat zwaarder, maar dat komt denk ik door de combinatie met tweede zwangerschap. Van te voren kreeg ikzo vaak te horen, wacht maar tot je ook een baby hebt. Nu ben ik al allergisch voor dat soort opmerkingen. Natuurlijk wordt het anders, maar ik vind het wel echt genieten, ondanks de krampjes in de periode die ook wel vermoeiend waren doordat dochter daardoor veel huilde in de avond. Je past je leven aan, maar een kind is echt een verrijkig. Na een paar maanden weer zwanger worden had ik dan niet aan moeten denken. Mijn lichaam geeft wel ruim 7-8 maanden de tijd genomen om weer mezelf te voelen en ik wilde echt alle tijd met dochter om van haar te genieten.
Je kunt gewoon nooit meer lekker egoistisch alleen aan jezelf denken als je een kind hebt, daar moet je aan wennen. Dat wordt gewoon hoor en loop je alleen nog tegenaan als je zelf ziek of moe bent Verder vond ik bevallen heus pijnlijk maar niet erg verder, zou ik zo weer doen. En dat eerste jaar als ze zo klein zijn is gewoon heel bewerkelijk, ze zeggen niks dus je moet maar gokken wat er is en écht plannen is ook verleden tijd. Als je al t type bent van go with the flow, is er denk ik weinig zwaars aan, controlfreaks daarentegen En t maakt uiteraard uit of je een kindje hebt wat goed slaapt, gezond is, veel/weinig huilt en of je goede achterban hebt. Maar je hebt ook zo enorm veel verliefde momenten dat dat op weegt tegen de pittigere fases.
Ja, ik vond het zwaar. Super misselijk tijdens de zwangerschap en daarna rug en heupklachten waardoor ik niet kon werken. De bevalling duurde 25 uur waarvan 2,5 uur persen en uiteindelijk de vacuuumpomp. Daarna een periode waarin je leven compleet verandert doordat je kind altijd op de eerste plek komt en je weinig meer voor jezelf hebt. Mijn zoontje sliep erg slecht, wat ik erg vermoeiend vond. Daarbij drie flinke borstontstekingen gehad. Het kolven op werk (wat in mijn pauzes moest) vond ik ook zwaar. Dus naast al het geluk en liefde vond ik het ook een hele pittige tijd. Wij hebben er bewust vier jaar tussen zitten. Nu zit ik weer thuis ivm de zwangerschap, maar ik hoop dat de bevalling en het eerste jaar wat makkelijker mag gaan deze keer.