In mijn omgeving is het wel 'anders' . Ik had nooit gedacht om AP/UP (achtig) op te voeden, maar toch gebeurde het. Dat het 'anders' is valt me veel op in de kleine dingetjes. Bijv; mijn moeder die vind dat taart eten wel prima is, omdat het 'best kan'. Straffen voor haar is geen probleem al is dl pas 1,5. Mijn Schoonmoeder die sudocreme smeert, terwijl ik liever iets natuurlijks gebruik, of nog beter helemaal niets.
Welke schema's zijn dat dan vraag ik me altijd af? Want ik lees wel eens van die verhaaltjes op me-to-we enzo en daar gaat het ook altijd over moeders die panisch worden als ze afwijken van HET SCHEMA. En elke keer denk ik dan weer van 'huh, mis ik nou echt iets?'.
Ja als ik denk aan een schema.. vaste tijden van voeden en naar bed brengen. En uit bed halen? Soms neem ik mijzelf voor om dan om de 4 uur te gaan voeden. Omdat hij rond 19.00 uur naar bed gaat. En ik dan denk dat hij geen voeding wil, als hij een uur daarvoor nog bij mij gedronken heeft. Maar na een halve dag vergeet ik het al weer en eigenlijk wil hij altijd wel bij mij drinken vlak voor hij naar bed gaat. Meer mijn eigen idee eigenlijk... dus schema's passen hier bij ons niet. Hier gaat het zoals de dag het brengt.
Tijdschema's doe ik ook niet zo aan, maar ik probeer wel regelmaat aan te brengen. Dus fruit 's morgens, snack 's middags, dat soort dingen. In zekere zin zijn dat ook schema's natuurlijk
Leuk al die "anders" mama's hier. Hier ook 1. BV, samen slapen (dochter slaapt wel in eigen bed/kamer en zoontje ligt nog bij ons), dragen, niet vaccineren enz. Ook UP doen we, al vind ik het soms wel lastig omdat ik zelf anders opgevoed ben. Maar over het algemeen volg ik gewoon mijn hart en doe wat goed voelt. En dat is blijkbaar niet mainstream. Ik vind het leuk hierover te lezen en me er in te verdiepen. Dus ben ook wel benieuwd naar de fb groep.
Ik heb mezelf moeten uitvinden nadat mijn zoon werd geboren. Ik en ml zijn redelijk mainstream opgevoed. Wel heel liefdevol en betrokken. Maar samen slapen en dragen werd niet gedaan. Mijn moeder heeft me wel 'lang' gevoed. 8 mnd. In deze omgeving heel bijzonder. Ze kreeg geen steun en geen advies. Heeft ze zelf moeten uitvinden. Daar ben ik best trots op. Ik dacht ook dat ik wel wist hoe ik het wilde gaan doen als aanstaande moeder. Beinvloed door omgeving natuurlijk. Maar toen zl er was bloeide heel iets anders op in mij. Pas later las ik ergens dat dat in de vorm van ap en up past. Interessant! En fijn, want blijkbaar ben ik tòch wel een beetje goed bezig. Geruststellend toen. Nu merk ik vooral dat er verandering gaande is in manier van opvoeden. Je ziet steeds meer dragende ouders, mensen vertellen open over samen slapen en vanmiddag nog hoorde ik bij ons achter een moeder reageren op haar kleuter met woedeaanval: "Ik zie dat je heel boos bent." Meestal hoor ik bij anderen toch vaker:"Hou nou eens op, anders ga je maar even afkoelen in de gang." Volledig up lukt niet, dat zit zó ingebakken. En ook opa's en oma's passen op en die hebben weer een andere aanpak. Toch probeer ik na te denken over onze aanpak en vooral goed te kijken naar hoe onze zoon erop reageert. Dat is eigenlijk genoeg. Ach en dan laat ik op een verjaardag een keer het woord rapley of draagdoek vallen en blijken er meer gelijkgestemden tussen te zitten dan ik dacht haha.
Ben nogal allergisch voor dit soort termen. Het is gewoon een bepaalde visie op opvoeden die bij je past of niet, dus die je dan deels uit nature al doet. Als je t niet uit nature doet dan lijkt het me heel zwaar om geforceerd op die manier op te voeden. Ik zie het meer als dat je overal wat uithaalt en dat is je manier van opvoeden, die termen heb ik niets mee. Zal deels passen hierbij maar deels ook niet. Als je dragen fijn vind moet je dat doen, heb dat gedaan bij dochter maar denk echt niet bij na of dat past bij een opvoedingsstijl. Bv. heb ik niet lang kunnen geven, en ga ik bij tweede bewust niet lang geven, maar dat maakt mijn opvoeding niet anders. Ja ik stuur de voeding wel een beetje, maar t blijft op verzoek....een kindje drinkt toch niet als t nog geen honger heeft? Kortom ik snap die hype niet rondom al die termen. Voed lekker op zoals bij je past en ga niet geforceerd iets volgen uit een boekje. Het een zal passen, het andere niet.
Wat je zegt is natuurlijk waar, maar het is (zoals ik boven je post schreef) een verademing als je bij mensen herkenning vindt in hoe je voelt dat je kindje wil gaan opvoeden. En vanuit dat punt meer gaan lezen over deze theorie is voor mij alleen maar interessant en zeker geen must. Soms schiet ik wel eens uit en reageer ik minder up in emotie. Ik zie dit niet negatief, maar als ik me achteraf afvraag of dat het gewenste effect bracht.. Nee dus. Trouwens het luisteren en reageren op de behoeftes van je kind en jezelf is zo'n beetje juìst de definitie van dit soort opvoedstijlen. Dat gevoel ik krijg ik niet altijd bij de mainstream opvoedwijzen waar er vooral termen voorbij komen als 'even doorpakken, doorbreken, verwennen, negeren en belonen/straffen'. Zeker niet, omdat instanties dit doen voorkomen alsof dit de enige weg naar rome is. Als je een tegengeluid geeft krijg je meteen het label 'geitenwollensok' en kijken ze naar je alsof je er niks van begrijpt. Als omgeving en instanties wat meer open zouden zijn en meer adviseren om vanuit je hart te handelen, had ik minder behoefte om onderbouwde stukken te lezen. Kortom: ik hou ook niet van labeltjes, maar het is fijn om gelijkgestemden te vinden, omdat je dan weet op welke termen je kan zoeken/ over kan praten.
Ik ken zoveel mensen die echt op schema leven qua tijdstippen. Bijvoorbeeld de fles om 7:00, 11:00, 15:00 en 19:00 en anders mag niet. Dus als baby een keer om 6:00 wakker wordt of uitslaapt tot 8:00 loopt het schema in de war. Of als hij om 10:00 al honger heeft ipv 11:00 bijvoorbeeld. Baby's hebben vaak behoefte aan ritme en regelmaat maar wat dat inhoudt wordt nog wel eens verkeerd begrepen heb ik het idee. Baby's kunnen nog geen klokkijken . Ritme en regelmaat is fijn voor ze maar op welke tijdstippen dat plaatsvindt boeit een baby helemaal niets. Dus wij hebben hier wel een ritme van wakker - schone luier - voeden - spelen - voeden - slapen (na steeds max 1,5 à 2 uur wakker anders wordt hij te moe en komt niet meer in slaap) maar op welke tijdstippen dat gebeurt is iedere dag anders.
Het is ook allemaal niet nieuw hoor. Toen mijn moeder na 6 maanden nog bv gaf, was het volgens de kinderarts 'voor haar eigen plezier'. Een paar jaar later, bij mijn zusje, prees de kinderarts het langere voeden. Ook dragen deden mijn ouders. Mijn moeder stapte gerust met de (ergonomische!) draagzak op de fiets. Later gebruikten ze trouwens een framedrager waar een stoeltje in verwerkt zat. Rapley gebruikten ze niet, maar bepaalde opvattingen over opvoeding bestonden 35 jaar geleden dus ook gewoon. Door het internet is het nu wat bekender geworden
Ja dit eigenlijk. Ik krijg de kriebels van die dingen als "wij doen aan Rapley". Oh je bedoelt dat je een stukje eten geeft ipv het te pureren Komt een beetje over als interessant willen doen. Beginnen met bv zolang het kan/fijn is, je kindje dragen als ie dat wil, lang dichtbij laten slapen zijn dingen die ik belangrijk vind en waar ik mij prettig bij voelde maar een ander heeft weer een andere visie. Wat voor het ene kind werkt, werkt voor de ander weer niet. Een bepaalde stijl kiezen ben ik niet zo voor...
Ik zie in mijn omgeving ook heel veel verschillende elementen/stijlen terug. Zelfs bij ons cb Ik ken echt maar 1 iemand die op een schema volgens de klok heeft gevoed. Zij zei dat ze haar zoontje 'wel even in een schema zou krijgen'. Verder voedde iedereen in mijn omgeving op verzoek. Ook dragen en samen slapen zijn hier niet vreemd. Mijn moeder liet ons vroeger al niet huilen. Zij kreeg hier wel veel commentaar op, maar ik heb zelf nooit opmerkingen hierover gehad. Nu hebben wij ook prima slapers. Onze oudste zoon vind het vaak fijn om in ons bed in slaap te vallen, daar maken wij geen probleem van. Als we zelf naar bed gaan leggen we hem meestal over in z'n eigen bed. Eten is hier ook veelal Rapley gegaan. Maar ook wel eens een potje. Het Kdv van onze kinderen werkt met draagdoeken en heeft een heel duidelijk (biologisch) beleid wat betreft eten en drinken. Ik zou mezelf nooit als ap/up ouder omschrijven. Waarschijnlijk omdat wij niet opvoeden met een bepaalde filosofie in gedachten of een vooropgesteld plan. Wij doen gewoon wat voor ons werkt.
Ik ben heel benieuwd naar die Facebook pagina! Hier niet specifiek de ap opvoedstyle maar wel bepaalde elementen ervan. Dat is zo gegroeid met onze oudste en dat doen we weer met onze jongste. We doen aan co sleeping (onze oudste ook nog steeds). Ik heb beide jongens borstvoeding gegeven. De oudste drie maanden met heel veel problemen en de jongste vier maanden, toen kreeg ik een zware burn out. Beide jongens heb ik gedragen/draag ik. We proberen zo positief mogelijk op te voeden al is dit soms best moeilijk als je moe bent en kleuter lekker dwars is Oudste heeft Rapley gehad maar jongste krijgt gepureerd en nu sinds een maand ofzo soms wat Rapley. Volledig Rapley past totaal niet bij hem en hij ging er van kokhalzen. In onze omgeving stuit ik nogal op weerstand op onze opvoedstyle maar ik doe graag wat goed voelt voor ons en de kinderen.
Aha! Toen ik het topic zag dacht ik wat is dat in godsnaam... maar blijkbaar doe ik ook aan attachment parenting :s.. borstvoeding, cosleepen, niet laten huilen, dragen etc.. haha wist helemaal niet dat daar een term voor was... En anders tja, volgens mij doet elke ouder het anders dan de ander. Vind het wel bizar dat er zoveel mensen in mijn omgeving geen borstvoeding geven! Die vinden het ook raar dat ik zo lang (vorige x 16 maanden nu 3 en still going) borstvoeding geef. Gelukkig ben ik niet van het onzekere type en geef ik niks om die opmerkingen waaraan zelfs mijn moeder meedoet; ik zou hem bijna flesvoeding willen geven om te kijken of hij dan wel meer dan 3 uur ertussen laat bijv... Gelukkig mijn zoon, mijn visie, mijn beslissing! Ik ben dan een natuurlijk attachment parenting exemplaar blijkbaar .
Hier ook attachment parenting. Borstvoeden op verzoek al 19 maanden, niet laten huilen, nog steeds veel dragen, samen slapen. Maar dat zijn allemaal dingen die ik gewoon doe omdat het goed voelt. In tegenstelling tot rapley, waar ik wel de bewuste keuze voor heb gemaakt. Onvoorwaardelijk opvoeden vind ik tot nu toe helemaal niks. Het voelt onnatuurlijk. Ik prijs mijn zoontje de hele dag door de hemel in. Maar dat komt omdat ik ook gewoon zo enorm trots op hem ben, dat komt recht uit mijn hart haha. Ik denk alleen dat ik straffen (als in de hoek zitten en dergelijke), en beloningskaarten aan ons voorbij zal laten gaan. Verder voed ik hem op zoals dat voor mij goed voelt en zal ik daar niet zo snel een naam aan geven.
Dat niet kunnen prijzen lijkt mij ook niet te doen! Ik roep bij elke rol en elk nieuw ontdekt ding als hardste 'goed zo!!' En kan dat echt niet inhouden kan me ook wel weer voorstellen dat wel belonen, niet straffen ook niet werkt... Maar dat zou voor mij het natuurlijkst voelen ook. Verder hier ook redelijk up ap als ik t zo lees, wn dat terwijl ik in m'n zwangerschap zelfs nog redelijk allergisch reageerde op dat 'geitenwollensokkengedoe' vond het zo'n betweterig karakter hebben... En nu gaan we zaterdag vrolijk naar de beurs voor natuurlijk ouderschap En beginnen over een weekje met stukjes eten, Dl slaapt in co sleeper, wordt veel gedragen en krijgt bv op verzoek. Dus tja....
Jep, hier mee eens. Hier in het noorden ben je echt nog wel een beetje een uitzondering hoor. Ik draag inmiddels niet meer, mijn jongste is bijna 4 , maar toen ik daarmee begon zo'n 9 jaar geleden was ik echt opvallend en nu nog zie ik hier genoeg babybjorn draagzakken. En dat ik de jongste 2 elk ruim 2 jaar borstvoeding heb gegeven, dat kent bijna niemand hier. Daar heb ik zulke rare reacties op gekregen. En helemaal nog niet gesproken over het feit dat de jongste nog bij ons in bed ligt. Dat wordt hier volgens mij bijna gezien als kindermishandeling.
Ik heb mij door het boek van Alfie Kohn "punished by rewards' moeten worstelen. Interessant, maar lastig boek om te lezen vond ik. En hoewel ik het idee erachter begrijp, snap ik niet goed hoe ik het moet toepassen. Het gaat er ook niet om dat je niet mag prijzen, maar het moet wel echte interesse zijn en niet zomaar klakkeloos goed zo roepen zeg maar. Maar in een maatschappij waar bijna alles draait om "rewards"(salaris, bekers, cijfers, bonussen) is het toch erg lastig.
Grappig dat mijn post zoveel reacties oproept! Ik was gewoon op zoek naar een boek . En waarom ik het topic attachment parenting noemde: ik kende die term ook niet, maar had een boek gekregen van een vriendin (al jaren geleden) over babies. Dat was toevallig van Dr. Sears waar ik zelf nog nooit van gehoord had. Was al een beetje oud boek (of héél veel gelezen) en ik vond het enorm fijn om iets te lezen wat mijn gevoel en ideeën over opvoeding zo goed verwoordde! Dus ook eerst gewoon op mijn gevoel afgegaan en toen bleek er een boek, en zelfs een opvoedingsstijl aan "vast te kleven" . Omdat ik dit graag wilde delen met een vriendin van mij, ben ik gaan kijken hoe het eigenlijk heet. Zodoende dus. Ik volg verder ook mijn eigen plan, ieder heeft toch een unieke stijl? Het is een richtlijn denk ik, toch niet nodig om daar allergisch voor te zijn? Tenzij mensen zich er in verliezen en zelf niet meer na kunnen denken. En dit topic was al helemaal niet bedoeld om mensen in een hokje of zo te plaatsen en in dit soort termen te praten. Dat wou ik nog even kwijt .